Scheiding is slecht voor kinderen
Kinderen groeien het beste op in een harmonieus gezin, en scheiding is slecht voor ze. Dat haalt je de koekoek. Uiteraard zijn kinderen het beste af in een omgeving waar hun verzorgende ouders samen een goede relatie hebben en ook nog met hun kind. Zo loopt het alleen niet altijd in het leven. En dan is echtscheiding, en eventueel opnieuw beginnen met een andere partner een optie, waarvan we blij mogen zijn dat die inmiddels bestaat. In mijn tijd was het nog een heidens karwei om bij een gewelddadige echtgenoot weg te komen, want ‘eenzijdig’ scheiden zat er nog niet in. Het is ook niet voor niets dat er een golf echtscheidingen kwam nadat de bijstand werd ingevoerd. Meestal aangevraagd door vrouwen. Die haalden op dat moment de schade in. Dit kom je in dat simpele verhaal – echtscheiding is slecht voor kinderen – niet tegen. Hoe goed het voor diezelfde kinderen van gescheiden ouders zou zijn geweest als diezelfde ouders bij elkaar waren gebleven.
Een stukje autobiografie. Mijn ouders, beide afkomstig uit zogenaamde ‘gebroken’ gezinnen, bleven ondanks een ongelukkig huwelijk bij elkaar ’tot de kinderen de deur uit waren’. Dat was ik dan ook per kerende post, op mijn zestiende zwanger, onder andere omdat ik geen weerstand had tegen de eerste de beste man die langs kwam en aardig tegen me was. Want dat zat er thuis niet zo erg in. Ik beklaag me daar niet over. Mijn ouders deden oprecht wat ze dachten dat het beste was voor hun kinderen. Maar achteraf had ik het ze graag gegund dat ze wat eerder een kans hadden genomen op een betere relatie. Ik had het mijzelf ook gegund, in plaats van twee somberende ouders. Van mijn vader heb ik nog meegemaakt dat hij echt geluk heeft gevonden in een nieuw huwelijk, mijn moeder heeft dat niet voor elkaar gekregen. Te laat.
Kortom: toen de eerste onderzoeken kwamen dat echtscheidingen slecht zijn voor kinderen, het was geloof ik van professor Dronkers, had ik zo mijn scepsis. Want wat is het exact wat slecht is voor kinderen, de meestal lange periode van conflicten die vooraf is gegaan aan een scheiding of de scheiding zelf? In een discussie met de professor zei ik dat ook: de enige zuivere vergelijking die je kunt maken is je afvragen of diezelfde kinderen beter af waren geweest als diezelfde ouders bij elkaar waren gebleven. Want dat ouders die het niet met elkaar kunnen vinden, al of niet gescheiden, minder leuk zijn voor kinderen dan ouders die het wel goed met elkaar kunnen vinden lijkt mij nogal een open deur. En op grond van die open deur kun je niet concluderen dat ouders vanwege hun kinderen dan maar niet moeten gaan scheiden. Gebeten reageerde de professor dat je dat nu eenmaal niet kunt onderzoeken.
Exact, zei ik.
Ik krijg jaren later bevestiging voor die gedachte. Opnieuw is onderzocht, door Ed Spruyt voor de Raad voor de Kinderbescherming, en bevestigd, dat kinderen van gescheiden ouders gemiddeld meer problemen kunnen krijgen. Meer angsten, depressies en agressief gedrag. Ook blijkt dat ouders tegenwoordig meer ruzieen tijdens en na de scheiding. Dat heeft er mee te maken dat er meer dan vroeger van ouders wordt verwacht dat ze samen voor de kinderen blijven zorgen. In sommige gevallen worden de conflicten van voor de scheiding er na dus voortgezet. En daar hebben kinderen veel last van.
Ouders zijn tegenwoordig wettelijk verplicht om afspraken te maken over de zorg. Sindsdien houden iets meer gescheiden ouders alletwee contact met de kinderen. Voor de nieuwe wet had een op de vier kinderen na scheiding geen kontakt meer met de uitwonende ouder, meestal de vader, nu is dat een op de vijf. Is dat een verbetering? Dat blijkt dus de vraag te zijn. Kinderen zijn goed af met twee ouders die ook na scheiding in harmonie de zorg delen. Kinderen zijn niet goed af met ouders die ruzie blijven maken na de scheiding. Het is dus de vraag waarmee een kind beter af is: met een ouder die rust heeft, of met twee die blijven bekvechten.
“In sommige gevallen worden de conflicten van voor de scheiding er na dus voortgezet. En daar hebben kinderen veel last van.”
Erger: na de scheiding worden de kinderen zo verschrikkelijk vaak ingezet als middel om de partner dwars te zitten. Denk aan omgangsrecht.
Kinderen daarvoor misbruiken moest wettelijk verboden worden.
Ik had een vriendin die na haar scheiding waar ik bij was post van de vader voor de kinderen, bijvoorbeeld een verjaardagskaart, voor de ogen van de kinderen verscheurde en zei: “Die man kennen we niet.”
Dat maakte op mij zo’n diepe indruk, ik vond dat zo monsterlijk, dat ik me heilig voornam als ik ooit zou scheiden, mijn partner als vader van de kinderen heel te houden en hen geen deel te maken van een eventueel conflict.
Een goede les. Want het kwam later inderdaad tot een scheiding toen mijn man een andere mevrouw leuker vond dan zijn eigen en niet kon kiezen.
Ik betreur dat nog steeds, die scheiding. Maar ben er trots op dat ik toen echt in de praktijk heb gebracht wat het slechte voorbeeld van mijn vriendin me had geleerd. Ik heb mijn conflict met mijn man nooit doorvertaald naar zijn relatie met zijn kinderen. Heb hem als vader heel gelaten en de kinderen erbuiten gelaten. En dus behielden de kinderen tot op de dag van vandaag hun eigen relatie met hun vader plus (belangrijk) de zekerheid dat ze in liefde zijn verwekt.
Het grote voordeel daarvan is, dat je de verantwoordelijkheid voor de manier waarop de vader zijn vaderschap invult na de scheiding helemaal bij hemzelf kunt leggen. Als de kinderen wel eens bij mij kwamen klagen dat papa zo weinig tijd voor ze had, riep ik altijd monter: “Verkeerde loket!”
Ik heb later nog heel vaak gedacht, dat het eigenlijk zo in een huwelijk ook zou moeten zijn. Dat elk zijn eigen verantwoordelijkheid neemt voor de kinderen en dat je niet voor elkaar moet gaan lopen uitmaken hoe je invulling moet geven aan je ouderschap. Maar ja, tussen droom en daad (enzovoorts).
Leuk die onderzoeken op basis van statistiek, met uitkomsten en conclusies die je ook zelf kunt bedenken. En waarom kun je ze zelf bedenken? Omdat je de fenomenen bij jezelf herkent (of de fenomenen waarneemt en op zoek gaat naar soortgelijke bij jezelf). Statistiek is in het individueel menselijke geval niet van toepassing, daar zijn die individueel menselijke gevallen veel te complex voor, net zo als de omstandigheden waarin ze plaats vinden. Ik zou mijn eigen biografische ervaringen erbij kunnen leggen: geboren uit een buitenechtelijke relatie, uit ouders die individueel beschadigd zijn door algemene omstandigheden als de Eerste en de Tweede Wereldoorlog, homo en gehuwd geweest met een vrouw met een waarschijnlijk moeilijke persoonlijkheid en een zoon die zijn moeder niet meer wil zien en met genoegen bij mij woont, ondanks dat hij zich uiteen moet zetten met mijn beschadigde persoonlijkheid. Wellicht zijn het egoïstische motieven dat ik mij als vader niet volledig heb teruggetrokken na de scheiding, het voelde als een verantwoordelijkheid die ik, hoe gebrekkig wellicht, wilde nemen. De kinderpsychiater heeft ook nog gezegd dat de steeds weer terugkerende omschakeling van afwisselend bij mij en bij hun moeder wonen voor mijn kinderen niet goed was.
Ik denk dat mijn zoon, ondanks het zeurende conflict tussen z’n ouders, blij is dat ik me als vader niet heb teruggetrokken.
Groet,
Anja,
ik moet er ook niet aan denken dat mijn ouders bij elkaar waren gebleven om wille van mij. Dit zeg ik ondanks dat mijn vader mij heeft gebruikt als middel om mijn moeder te ‘pesten’. Ik ben er na al die jaren nog steeds van overtuigt dat de houding die mijn vader had na de scheiding mij minder schade heeft berokkend dan wanneer mijn ouders bij elkaar waren gebleven.
Het blijft lastig, allebei de kanten zijn voor kinderen niet erg prettig. Maar ja, denk ik dan, niet ieder huwelijk (of anders samenzijn) is fantastisch, dat weet je, gelukkig, niet vantevoren. En wat er niet is, dat is er niet en dan ben ik van mening, ook als er kinderen zijn, scheiden. Des te sneller de rust weer terug kan keren. Ook voor de kinderen.
‘Hun vader heel laten’, dan vindt ik een mooi! Zo deed mijn moeder dat ook, terwijl hij niks van haar heel liet. Maar gelukkig waren wij een stuk ouder en konden heel goed zelf zien wie ‘heel’ was en niet. Het blijft een pijnlijk proces, hoe jet het ook went of keert.
Dit zeg ik niet vaak, maar ik ben het nu toch wel met je eens.
Zeker omdat wanneer de ouders bij elkaar blijven puur en alleen voor het kind, en dat later ook eerlijk vertellen, dan zadel je het kind op met allerlei zelfverwijten. Het kind voelt zich dan als het ware de bottleneck tussen de ouders en geeft zichzelf de schuld voor het ongeluk dat hij/zij zijn of haar ouders aandoet. Maar daarnaast heeft deze het gevoel dat zijn of haar jeugd een pure façade was.
Dat echtscheidingen niet goed zijn voor de geestelijke gezondheid van het kind lijkt me nogal evident, maar de impliciete ‘aanwijzing’ die daaruit voortkomt is dat het beter zou zijn dat ouders bij elkaar zouden blijven. Een kind voelt als geen ander aan of zijn of haar ouders gelukkig zijn, ongeacht of ze nu een toneelspel spelen of dat ze elkaar de haren uit het hoofd rukken.
fijn voor jullie hee, echter, scheiden IS kindmishandeling, kinderen willen noet scheiden en anders zijn ze gehersenspoeld, kinderen worden in 90% gescheiden door hun moeder, ook verder doorslaande ontvadering is een ongeschreven halsmisdaad, stop alle (vrouwen)voorzieningen over andermans levens (scheiden-abortus-IVF-adoptie), de wonden blijven levenslang de hechtingen zijn vals, Anja Meul;enbelt en de hele destructieve ontaarde sekte dienen gestopt te worden met hun pseudologische riedels, hun ‘deskundige’ neo-liberale feitelijk antisociale valse collectieve conditioneringen enkel uit hebzucht en zelfzucht (vaak uit haat en jaloezie, en, hormonaal – verontmenselijkt de pil?), over de ruggen van kinderen meestal hun vader en zijn familie. Kinderen hebben recht op de familielevens en zorg&opvoeding van beide biologische ouders (hetero’s!). Deporteer liever alle ontaarde vervreemdende en ontvreemdende onmensen naar venus en mars waar ze hun bot kunnen vieren op elkaar !!!
Weer geen vakantie samen,nog geen dag? Nog geen uur?
Ontzegging omgangsrecht is kindermishandeling
Weer geen vakantie samen!
Ontzegging omgangsrecht is kindermishandeling
door Jos Aalders
In Nederland scheiden elk jaar ongeveer 38.000 gehuwde echtparen. Bij 33.000 van deze scheidingen worden omgangsregelingen vastgelegd, waarin bepaald wordt wie de kinderen wanneer en hoelang mag zien. In 40% van de gevallen gaat het mis met deze omgangsregelingen: in de praktijk ontstaan er problemen.
Eigenlijk gaat het nóg vaker fout: waarschijnlijk is het aantal te vermenigvuldigen met drie, als we de gevallen meetellen waarin er narigheid ontstaat na het uit elkaar gaan van alle niet-getrouwde ouders.
Wat betekent dat voor de kinderen die hierbij betrokken zijn?
Gespannen situatie
Een kind tussen scheidende en gescheiden ouders maakt soms jarenlang mee dat ouders elkaar verwijten maken. Soms zitten kinderen langere tijd in een gespannen situatie.
Elk kind wil dat zijn ouders van elkaar houden. Het voelt zich machteloos wanneer ouders besluiten uit elkaar te gaan. Hoe mondig ze soms ook zijn, het blijven kinderen: ze kunnen niet op een volwassen manier zichzelf boven de problemen van hun ouders uittillen. Vaak vragen ze zich zelfs af of het soms hun eigen schuld is: “Ligt de scheiding aan mij?” of “Kan ik nog iets doen om mijn ouders bij elkaar te houden?”
Als er dan ook nog ruzie ontstaat of andere sores rond de omgangsregeling, dan raakt het kind verstrikt in de onenigheid tussen de ouders.
Meningsverschillen zijn altijd merkbaar
Meningsverschillen tussen de ouders zijn bijna altijd merkbaar voor het kind: zichtbaar, hoorbaar en voelbaar. Het is maar weinig ouders gegeven om zoveel rekening te kunnen houden met het kind, dat ruzies geruisloos uitgevochten worden.
Schreeuwende ouders bij de voordeur, vaders en moeders die de kinderen uithoren over wat ze in het weekend gedaan hebben, wat ze gegeten hebben, wie er op bezoek geweest is. Onbegrip of afwijzing over mee naar huis gebrachte kadootjes, jaloezie op de nieuwe partner van de andere ouder… niets blijft de kinderen bespaard.
Seksueel misbruik, mishandeling, verwaarlozing
Soms beschuldigen ouders hun ex-partner van seksueel misbruik of andere soorten mishandeling of verwaarlozing. Of het allemaal terecht is of niet: de kinderen die ertussen zitten, ontgaat niets.
Geen kind wil liegen. Noch tegen zijn moeder, noch tegen zijn vader. Maar soms liegt een kind om een van zijn ouders te sparen. Alsof zij de zorg van hun kinderen nodig hebben.
Rechten
Een kind heeft recht op beide ouders. Ook als ze uit elkaar willen gaan of zijn gegaan.
Geen enkele ouder heeft het recht om zijn kind bij de andere ouder vandaan te houden. Een scheiding betekent voor de kinderen veel te vaak het verlies van een van de ouders, maar ook het verlies van de helft van zijn grootouders.
Nooit
Ik zou alle ouders die nu nog gezamenlijk hun kinderen opvoeden, willen oproepen om nooit, maar dan ook nooit kwaad te spreken over elkaar waar de kinderen bij zijn. Wat er ook gebeurt tussen u als partners, geef het kind de kans om ook met de andere ouder een relatie op te bouwen. Laat het kind met een goed gevoel naar de bezoekjes aan vader of moeder uitkijken. En zorg ervoor dat het kind niet met een knoop in zijn maag weer terugkomt, in afwachting van een derdegraads kruisverhoor.
Probeer het kind niet om te praten, of om te kopen met presentjes en zo. Vertel ze altijd de waarheid (op kindermaat) en draai er niet omheen. Kinderen gedijen niet op leugens. Heb en houd respect voor elkaar, in het belang van het kind; voor het welzijn en de toekomst van de kinderen is dit van groot belang.
Voor altijd een verbintenis
Voor beide ouders betekent het hebben van kinderen dat er voor altijd een verbintenis is. Denk eens aan die kinderen: zij zullen in hun leven nog zóveel belangrijke momenten meemaken die ze graag met beide ouders willen delen.
Hoe gaat u tegenover elkaar staan als de oudste eindexamen doet, afstudeert, of trouwt? Gaat u als weermannetje en weervrouwtje elkaar aflossen bij het wiegje van jullie eerste kleinkind? Of staat u samen naast uw kind, zonder wrok of haat?
Recht op liefde
Het mishandelde kind staat deze maand even extra in de aandacht. Elke week gaat er een kind dood aan nalatigheid van zijn ouders. Er is aandacht voor de rechten van het kind. Een kind heeft recht op ouders die hun kinderen niet mishandelen of verwaarlozen.
Een kind heeft recht op de liefde, de zorg en de aandacht van allebei zijn ouders!
Ook heeft een kind recht op ouders die een echtscheiding op een volwassen manier regelen, zonder dat zij hun kinderen als machtsmiddel gebruiken of als ruilmiddel in de onderhandelingen.
Recht op verantwoordelijke ouders
Tenslotte heeft een kind recht op verantwoordelijke ouders. Komt u er samen niet uit? Zoek dan een mediator, oftewel: een bemiddelaar bij echtscheiding. Uit onderzoek blijkt dat dat echt werkt. Het kost misschien wat meer, maar zo investeert u wel in een gezonde toekomst van uw kinderen.
Kortom: de rechten van het kind vertalen zich in plichten van de ouders. Maar tijdens en na echtscheidingen komt daar vaak bar weinig van terecht. Kan dat ook anders?
Num 21
Reces 2005
Weer met reces
Nee niet krijg de pest
Maar van 1 juli tot 29 augustus
Daarna komt weer de rest
Nog wel even het een en ander er doordouwen
Want in de reces gaan zij pas echt
Acht weken werken en sjouwen
Met hun koffers en kinderen
Nee het lijkt ze niet te hinderen
Dat ook dit jaar weer
Heel veel ouders en kinderen
Elkaar niet zien
Zich lopen te ergeren
Deze ouders en kinderen
Worden ook dit jaar weer gehinderd
Door fouten in de wet
Waar niet willende ouders
Gretig gebruik van maken
Ja het is zwaar pet
Weer geen vakantie weer geen pret
Nog geen weekend
Nog geen dag
Nog geen uurtje
Nog geen minuut
Want de politiek was ook dit jaar weer te druk
Met elkaar de loef afsteken
Ook de euro en het referendum
Raakten zij in bekneld
Maar ook met zaken over geld
Is dat alles wat voor hun telt
Waarom moet dit kinder&ouderleed
Al decennia duren
Wat weten zij eigenlijk over deze ouders en kinderen
Wat weten zij over familieleven
Zelf zijn zij weinig thuis
Bij hun kinderen bij kun thuis
Zou dat het misschien zijn
Dat zij zich dit niet in kunnen leven
Al decennia zitten ouders en kinderen te beven
Maar ook grootouders mogen het niet beleven
Om hun kleinkinderen te kunnen zien
En wat doet de regering de Nederlandse Staat
Na het reces,volgend jaar misschien
Wij zullen het helaas ook dit seizoen
Weer zonder elkander moeten doen
Een fijne vakantie wens ik toch een ieder toe
Wij worden oud,maar zijn nog lang niet moe
Wij blijven strijden, voor onze kinderen
Voor u ,voor justice
Gelijke rechten ,gelijke plichten
Moet er komen
1-Wij eisen gelijk gezag bij geboorte
2- Fifty fifty = Co-ouderschap zoals het zou moeten horen
3- Raad kinderbescherming heeft bij (echt)scheiding niets verloren
4- Een parlementaire enquete dat moet er komen
Dan komt er eens duidelijk waarom het allemaal zover heeft kunnen komen!
Geschreven door Jos aalders (zorro)
Mvgr J.Aalders
Rietgansplein 23 6883-DT Velp-gld Nederland
Tel 0268440431 Mob 0610722063
http://www.kinderombudsman.nl
http://www.familie4justice.nl
Familie4justice vraagt te stoppen met het ontvoeren,en ontouderen van kinderen!
Ontvoeren is geen oplossing,maar ontouderen ook niet !
Sta eens stil bij wat kinderen willen, en dat is geen geruzie geen gezeur,maar verzorging liefde en aandacht van beide ouders,en het kan ook na een (echt)scheiding! Het kan gewoon als u niet enkel aan uzelf denkt maar aan uw kind!
Daarom voor alle betreffende ouders deze brief :
Lieve Mama en Papa !
Vergeet nooit : dat Ik een kind van jullie beide ben .
Ik heb nu helaas een verzorgende ouder waar ik hoofdzakelijk woon .
Maar ik heb de niet verzorgende ouder ook lief en nodig.
Vraag me niet wie van jullie ik liever mag.
Ik hou evenveel van jullie beide.
Maak de ander niet slecht tegenover mij.
Want dat doet pijnhel veel pijn.
Help mij om contact te houden bij de ouder waar ik niet verblijf.
Draai voor mij het telefoonnummer of schrijf me het adres op een papiertje.
Help mij om met Kerst Verjaardag of op andere Feestdagen een mooi geschenk te maken of te kopen.
Maak van mijn foto,s altijd een afdruk voor de ander.
Blijf met elkaar praten als volwassen verstandige mensen.
Maar praat en gebruik mij niet als boodschapper tussen jullie beide in het bijzonder niet voor boodschappen waar ik of jullie treurig van worden.
Wees doe niet treurig als ik naar de ander ga.
Maar ook als ik bij de ander weer ga ,denk dan niet dat ik het de volgende dagen weer slecht zou hebben.
Het liefste zou ik voor altijd bij jullie beide zijn.
Maar ook ik kan mij niet in twee delen omdat onze familie uit elkaar is gegaan.
Maak nooit geen plannen voor de tijd die ik bij de ander doorbreng.
Een deel van mijn tijd is voor mijn moeder en mij,een deel van mijn tijd is voor mijn vader en mij.
Houd je daar ook consequent aan.
Wees nooit boos of teleurgesteld als ik bij de ander ben en mij niet bij je meld.
Ik heb nu toch twee verblijfplaatsen.
Die moet ik goed uit elkaar houden anders weet ik het straks helemaal niet meer.
Zet mij niet als een pakketje bij de ander voor de deur.
Roep de ander even binnen en praat over de afspraken hoe jullie mijn moeilijke leven makkelijker kunnen maken.
Als ik opgehaald of gebracht word,geeft het korte momenten dat ik jullie beide haat.
Maak het niet stuk door daar ruzie over te gaan maken.
Laat mij van school of bij kennissen afhalen als jullie elkaar,s blik eens niet kunnen verdragen.
Maak geen ruzie waar ik bij ben,wees alsjeblief zo vriendelijk zoals jullie dat bij anderen zijn en van mij verlangen.
Vertel mij niets van zaken die ik toch niet begrijp.
Praat daarover met andere volwassenen maar niet met mij.
Laat mij mijn vrienden bij jullie beide meebrengen.
Ik wens dat mijn vrienden mijn vader en moeder leren kennen en ze lief vinden.
Wees eerlijk tegen elkaar over het geld.
Ik wil niet dat de een veel heeft en de ander te weinig.
Het moet jullie beide zo goed gaan dat ik het bij jullie beide even goed heb en mij op mijn gemak voel.
Probeer mij niet te verwennen om de ander jaloers te maken,zoveel snoep kan ik namelijk niet eten als dat ik jullie lief heb.
Vertel mij eerlijk als er eens geen geld is.
Voor mij is tijd belangrijker als geld.
Aan een leuk gemeenzaam spel heb ik meer als aan een stuk nieuw speelgoed.
Maak geen extra toestanden om mij .
Het moet niet altijd wat nieuws of duur zijn als jullie wat met mij ondernemen.
Het mooiste is voor mij als wij samen vrolijk kunnen zijn,en kunnen spelen in alle rust.
Laat zoveel mogelijk mijn leven zoals het voor de (echt)-scheiding was.
Dat begint bij mijn slaapkamer en stopt met de kleine dingen die ik helemaal alleen voor vader of moeder gemaakt had.
Wees ook lief tegen de andere grootouders ook al gingen ze bij de (echt)-scheiding niet achter jou staan.
Jullie zouden toch ook achter mij staan als het slecht met mij ging.
Ik wil namelijk niet ook nog mijn grootouders moeten verliezen.
Wees eerlijk tegen de nieuwe partner die een van jullie heeft ,gaat vinden/krijgen.
Want met deze partners moet ik mij ook terecht kunnen vinden.
Dat kan ik beter als jullie elkaar niet jaloers gaan begluren.
Het zou voor mij ook beter zijn als jullie beide iemand vonden om ook weer lief te hebben.
Dan zijn jullie tenminste niet meer boos op elkaar.
Blijf optimistisch, Jullie huwelijk hebben jullie niet kunnen redden,maar laat ons tenminste de tijd hierna goed door komen.
Laat al mijn vragen wensen eens aan jullie voorbij gaan.
Misschien praten jullie er met elkaar over.
Maak dan geen ruzie.
Gebruik mijn vragen wensen niet daarvoor, om de andere de schuld te geven hoe slecht hij was.
Als jullie dat wel doen hebben jullie niet begrepen hoe het met mij gaat,en wat ik nodig heb om mij lekker te voelen !
Op mijn geboorte kaartje stond deze tekst :
Twee handjes tasten in de wereld
Al is die wereld nog zo klein
Dat wat die handjes zullen pakken
Steeds het goede moge zijn .
Groeten jullie beider Kind dat met liefde op deze wereld was gezet !
Door Jos Aalders
Mvgr
Jos aalders (alias Zorro)
Het was even wachten op de onvermijdelijke reacties van de vader-lobby. Daar zijn ze. Wat ik daar zo sneu aan vind is dat ze precies illustreren waarom het niet altijd goed is getrouwd te blijven en het niet altijd goed is als beide ouders blijven touwtrekken om de kinderen na de scheiding. De oorlogstaal van ‘AdVader’ is geen aanbeveling voor gedeeld ouderschap, en Jos Aalders alias Zorro negeert liever eenvoudig wat we uit onderzoek al weten: de versterkte positie van vaders in de wetgeving heeft niet geleid tot meer geluk voor de kinderen, omdat gewongen omgangsregelingen ook meer ruzie opleveren.
Sowieso gaat er iets erg mis wanneer er gepraat wordt over ‘recht op de kinderen’ of over ‘gelijke rechten’ zonder daarbij te betrekken hoe de verhoudingen waren voor de scheiding, wie deed de dagelijkse zorg voor het kind, en zonder er bij te betrekken wat de belangen van het kind zelf zijn. En soms is een rustige ouder beter dan twee ruziemakende en touwtrekkende ouders.
Wat ik zo jammer vind aan de vader-lobby, en waarom ze mijn steun niet krijgen, is dat er geen oog lijkt te zijn voor vaders die er echt een potje van hebben gemaakt, er zijn ook gewelddadige en chanterende vaders. Ik ben absoluut geen voorstander van de gedachte dat moeders per definitie de beste ouders zouden zijn met de meeste ‘rechten’. In sommige gevallen zou het heel goed de vader kunnen zijn waar het kind de meeste zorg en geborgenheid bij zou kunnen vinden. Ik zou dus graag af willen van moeders versus vaders, en vooral kijken naar hoe de verhoudingen liggen en wie de beste zorg kan leveren. In veel gevallen is dat inderdaad de moeder, eenvoudigweg omdat de rolverdeling nog zo ligt dat zij al voor de scheiding het leeuwendeel van de zorg op zich nam. Ik vind het minstens zo’n grote zorg dat er veel vaders zijn die het na de scheiding geheel af laten weten, ook als de moeders en de kinderen hem graag betrokken zouden houden. En ik ken ook gevallen waarin de vader zeer ten onrechte zijn kinderen niet meer ziet, en waarin ik graag voor hem op zou willen komen. Maar bij de oorlogstaal van de vader-lobby kan ik me absoluut niet aansluiten.
Hallo Anja,
Jij schrijft; “wat we uit onderzoek al weten: de versterkte positie van vaders in de wetgeving heeft niet geleid tot meer geluk voor de kinderen, omdat gewongen omgangsregelingen ook meer ruzie opleveren.”
Jouw conclusie dat ‘gedwongen’omgangsregeling tot meer ruzie leidt, lijkt mij onjuist. Ed Spruijt schrijft al jaren voor justitie en de raad voor de kinderbescherming mooie rapporten waarbij telkens weer blijkt hoe goed de raad is en hoe slecht ouders die het tot een echtscheiding ‘laten komen’.
De vraag die bij me opkomt, is deze; Hoe wil jij oplossen dat ouders die de ander een hak willen zetten tot rede worden gebracht?
Je zat te wachten op reactie van de ‘vader lobby’.
Je schrijft ook;”Ik zou dus graag af willen van moeders versus vaders, en vooral kijken naar hoe de verhoudingen liggen en wie de beste zorg kan leveren.”
Maar dan schrijf je ook direct;”In veel gevallen is dat inderdaad de moeder, eenvoudigweg omdat de rolverdeling nog zo ligt dat zij al voor de scheiding het leeuwendeel van de zorg op zich nam.”
Is dat zo? Binnen die rolverdeling, ga je eraan voorbij dat de vaders buitenhuis hun rol vervullen en daarmee ook hun verantwoordelijkheid dragen. Dat dit een antieke rolverdeling is, tsja.
Om te bepalen wie de beste zorg kan leveren? Het is geen wedstrijd.
Ik stuurde jou kortgeleden een bericht over het feit dat justitie (de raad) onschuldige ouders onrechtmatig vervolgt(immers zij doen een civielrechtelijk verzoek) en op zeer bedenkelijke wijzen onderzoek doen. Als je het onderzoek wilt noemen.
Justitie, de raad, raadsonderzoekers die alle ethische, deskundig- en zorgvuldigheids-verworvenheden naast zich neerleggen.
Maar daarop reageer je (liever?) niet. Vind ik jammer en met deze ‘draad’ die hier wordt geweven, lijkt mij jouw interesse alleen maar opportuun.
Overigens;
Indien vrouw en man voor de wet gelijk zouden moeten zijn en maatschappelijk gelijkwaardige mensen/burgers;
Kan dat als zij niet gelijk(waardig) zijn in familierechtelijk opzicht?
Als laatste schrijf je; “En ik ken ook gevallen waarin de vader zeer ten onrechte zijn kinderen niet meer ziet, en waarin ik graag voor hem op zou willen komen.”
Wat weerhoud je?
Vriendelijke groet van Coen
Of het jou onjuist lijkt of niet, dat is het resultaat van het onderzoek, dus vervoeg je daar als je denkt dat het niet klopt, Coen.
Verder denk ik inderdaad dat in het geval van conflicten kinderen het meest gebaat zijn bij degene die de dagelijkse zorg voor haar (of zijn) rekening nam, en dat er ook een ouder is die het salaris voor zijn (of haar) rekening nam is misschien waar, maar een kind heeft toch echt meer behoefte aan een zorgende ouder en pas in tweede instantie aan een salaris.
Verder bedoel ik het punt van de gevallen waarin de vaders hun kinderen niet meer zien als kritiekpunt op de respectievelijke vaderactiegroepen. Als die echt gericht zouden zijn op de belangen van kinderen, en niet alleen op de rechten van vaders, dan zou het een actiepunt zijn om vaders die het af laten weten meer te betrekken. En dat zie ik ze dus niet doen.
Beste Anja Meulenbelt, om nog even op emancipatie terug te komen.
Zie hier: http://www.opzij.nl/opzij/show/id=27836/discussion=27833/messageid=11194
Ja SP wat moeten wij ermee, de een staat achter ons, de ander is tegen ons?
Moeders staan meerendeels altijd in hun gelijke als het gaat om een omgangsregeling van de kinderen. Vaders lijken niet meer belangrijk! Wie bepaalt dat. In deze geemancipeerd / maatschappelijke wereld, vind ik dat Vaders, meer aandacht en ondersteuning moeten hebben bij een echtscheiding. Wanneer Moeders willen, kunnen ze Vaders letterlijk kapot maken. Is dat hun doel, dan zijn ze het ouderschap niet waard! Wat is een goede Moeder of Vader, wie bepaalt dat. Moeders stellen Vaders vaak in een slecht daglicht. Gebruiken kinderen als machts middel. Provoceren, met hun kinderen erbij. Wie is er dan verantwoordlijk. Ik vind dit kindermishandeling van de Moeder.
Laat de Vader van je kinderen heel. Beschadig ze niet. Blijf ook Vaders repecteren, het was eens toch een lieve man / vader. Door je goed te blijven opstellen, ben je een voorbeeld voor je kinderen. Maak nooit geenruzie in het bijzijn van je kinderen, hoe moeilijk het ook kan zijn. Blijf je verantwoordelijkheden dragen voor je daden. Zo kan ik mijn verhaal nog veel langer maken, maar…
Wie maakt regerend Nederland, wakker, om eens op te komen voor de rechten van de Vader.Vaak komt huiselijk geweld naar voren, maar van wie en wat betekent dat….Maar al te snel wordt de vrouw hier in bescherming genomen, maar vergeet de vrouwen niet!!!
Een Oma.
Dat is niet waar, Ria. De wet is zo dat er bij conflicten vooral gekeken wordt naar het belang van de kinderen. Moeders hebben tegenwoordig alleen maar een overwicht over vaders wanneer ze voor de echtscheiding het meeste hebben gedaan aan opvoeding en verzorging. Wanneer vaders meer ‘rechten’ willen hebben na de echtscheiding moeten ze er voor zorgen dat ze meer met de kinderen doen voor de echtscheiding, dus tijdens het huwelijk.
En er zijn ook heel slechte vaders die helemaal niet goed zijn voor de kinderen, en ook mishandeling door moeders wordt niet door de vingers gezien.
Kijk even hier, naar het verhaal van een kinderechter: hier.
Zeg eens Coen,
Jouw opmerking hieronder klopt voor geen meter. Vrouwen worden nog steeds niet als gelijkwaardig gezien. Zelfs hier in Nederland is er vaak nog sprake van ongelijkheid tussen man en vrouw. Anja heeft helemaal gelijk als ze zegt dat kinderen het beste af zijn bij hun moeder. Je praat alleen maar over rechten, maar niet over het belang van een kind. Ik ben er vrij zeker van dat meer kinderen zullen kiezen om bij hun moeder te zijn; die oerband kan geen enkele man aan. Ik vraag mij dan ook wel eens af: Wat zal een man bij een scheiding doen als het om een zwaar geestelijk gehandicapt kind zal gaan? Zal hij dan ook zo op zijn strepen gaan staan? Voor een vrouw lijdt het geen enkele twijfel: de moeder zorgt voor het kind! Dacht je dat in de oertijd de mannen voor de kinderen zorgden? Natuurlijk zijn kinderen nieuwsgierig naar hun biologische vader, omdat ze in deze beschaving zien dat andere kinderen een vader hébben. Kinderen horen van nature bij hun moeder. Ze komen uit het lichaam van hun moeder en worden gevoed door hun moeder en als deze beschaving geen vader had, zouden ze er niet eens naar talen!!! Met groet, Monique
p.s. laat mij maar ongelijk zijn aan de man; als ik maar wél voor mijn eigen kind mag zorgen.
Overigens;
Indien vrouw en man voor de wet gelijk zouden moeten zijn en maatschappelijk gelijkwaardige mensen/burgers;
Kan dat als zij niet gelijk(waardig) zijn in familierechtelijk opzicht?