Chris Bouma, van Connecting Differences, had me uitgenodigd voor de ‘inspiratiemiddag’ in Nieuw West. Dat is mijn buurt niet, maar Chris weet dat ik heel geïnteresseerd ben in hoe ze het in verschillende wijken aanpakken. Nieuw West is een buurt met veel diversiteit, en dus ook veel kans op botsingen en conflicten, zei Ronald Mauer, portefeuillehouder in Nieuw West en openlijk homo. Veel inwoners met een islamitische achtergrond, en homo’s die er wonen (en lesbo’s, bi’s en transgenders), gaat dat wel goed?


(Links Ronald Mauer, rechts Chris Bouma)

(Rahma el Hannoufi)

(Ronald Mauer)

Nou dat gaat ondertussen heel aardig, al ben je met zo’n onderwerp nooit klaar. Chris had me al eens verteld wat het uitgangspunt is: dat iedereen mag vinden wat ie vindt, maar dat je met elkaar een afspraak maakt: dat iedereen zichzelf mag zijn, zichtbaar mag zijn en er recht op heeft veilig te zijn – en dat is waar zowel migranten als mensen met een andere levensstijl elkaar op vinden.

Rahma el Hannoufi praatte de middag aan elkaar, het was vooral de bedoeling om weer even te horen wat iedereen deed, wat de plannen zijn, wat ze aan elkaar kunnen hebben – ook een grote diversiteit in de groepen en woordvoerders die er waren – oudere homo’s, jonge rappers met een Marokkaanse achtergrond, vrouwengroepen, jeugdwerkers – en ook veel mensen van het stadsdeel, want de gemeente neemt het heel serieus.

Dat vertelde ook Ronald Mauer. Het gaat eerst om zichtbaarheid, en daarom is het belangrijk dat de ambtenaren het voortouw nemen en ook zij als gay zichtbaar zijn. Dan gaat het om dialoog, contact, en als derde gaat het om veiligheid. Dus ook de politie moet weten hoe ze ermee om moeten gaan als een homo een aanklacht indient, en ook zij worden getraind.

En dan wordt ook duidelijk dat je het niet alleen over homo-emancipatie kunt hebben, want er worden weliswaar samenwonende homomannen en lesbo’s gepest, maar hetzelfde geldt voor racistisch getint getreiter. En dit zegt Marten Bos, een trainer, en ik ben het hartgrondig met hem eens, dat je al die verschillende vormen van discriminatie tegelijk moet aanpakken, anders worden de groepen tegen elkaar uitgespeeld. Nu al zie je dat de Marokkaanse jongeren hebben geleerd om zich gedeisd te houden, want wij zijn altijd de gebeten hond, zeggen ze, terwijl het als het om homootje pesten gaat vaak de autochtonen zijn die de grootste bek hebben. En van jongens die zichzelf achtergesteld en niet gehoord voelen hoef je niet te verwachten dat ze zich nu opeens op de bres gooien voor de homo’s. Wat je vooral moet doen, zegt Bos, is ze elkaar hun verhalen laten vertellen, over wat ze meemaken, en dan begrijpen ze dat hun ervaringen van discriminatie erg op elkaar lijken.

En dan zijn er uiteraard de homo’s en lesbo’s met een islamitische achtergrond, die het vaak dubbel moeilijk hebben, maar tegelijkertijd heel belangrijk zijn door de brugfunctie die ze innemen: zij kunnen laten zien dat het heel goed mogelijk is om moslim en homo te zijn.

(Ikram Daraaoui)

(Souad Boemedien)

Twee lesbische vrouwen, beiden afkomstig uit Marokko, nemen het voortouw. Ikram Daraaoui, bekend van de documentaire ‘Allemaal lesbisch’ is nu zes jaar in Nederland, en ze heeft het niet makkelijk gehad. Al op haar dertiende wilde ze niet meer verbergen dat ze op vrouwen viel, en ze vertelt hoe ze eens opgesloten heeft gezeten. Het zijn ook de ouders die het moeilijk hebben, die erop aangekeken worden dat ze een dochter hebben die verkeerde dingen doen, ze krijgen te horen dat hun dochter hen te schande maakt, ook die ouders die misschien veel van hun dochter houden zijn vaak in de war en hebben ondersteuning nodig. Saoud Boumedien is al achttien jaar in Nederland, ze is politieagent, en lid van ‘Roze in Blauw’. Zij is een voorbeeld dat je openlijk lesbisch kunt zijn, openlijk met je partner kunt samenwonen, een goede functie hebben, en moslim zijn. Ook haar ouders hebben het er moeilijk mee gehad, maar kunnen het nu accepteren.

Het probleem zijn vooral de mensen die het er moeilijk mee hebben, en dat zijn net zo goed migranten die echt denken dat het niet mag van de islam (er is een ‘roze’ imam uit Zuid-Afrika die zegt dat dat een misverstand is – en hij helpt vooral jonge mensen die in de knoop raken met zichzelf, omdat ze echt denken dat ze als moslim nu iets heel verkeerds doen) maar het zijn ook de autochtonen die beter denken te weten hoe het zit dan de moslims zelf.

Jonge mensen die voor het eerst uitkomen, zowel voor de omgeving als in hun eigen familie, hebben steun nodig. Zo moet je er rekening mee houden dat onafhankelijkheid, eigen geld verdienen, eigen woonruimte hebben, heel erg belangrijk kan zijn. En iedereen heeft voorbeelden nodig, en mensen met wie je kunt praten, vandaar ook dat de zichtbaarheid zo belangrijk is.

Opvoeding is natuurlijk belangrijk, er wordt met moeders gepraat. Scholen zijn belangrijk, want daar kan ongenadig gepest worden. Zo zie we een prachtig fragment uit een toneelstuk dat vier jonge mensen op scholen opvoeren: wat zou jij doen als je lesbisch was? Wat zou jij doen als je vriendin lesbisch was? Wat zou jij doen als er voor je ogen een jongen uit je klas getreiterd wordt of zelfs aangevallen?

Hoe ze het doen in de buurt werd meteen duidelijk toen een man zei dat hij met een paar homo’s op 4 mei wel een krans wilde leggen maar het ook wel eng te vinden, om zo zichtbaar te zijn, en meteen een paar jongens zeiden: dan gaan wij toch mee. Kijk, zo kan het ook.

Behalve dat er lekkere hapjes waren en een glaasje wijn – het beste van verschillende culturen zeg maar, was er de rap van Kamikaze, en een paar jongens die ter plekke improviseerden, en aan het eind kwam wethouder Van Es nog even iets bemoedigends zeggen, want de mensen in Nieuw-West zijn koplopers, waar vele andere gemeentes en stadsdelen een voorbeeld aan kunnen nemen.