I juni werd het startschot gegeven voor een maand activiteiten rondom Keti Koti, verbreek de ketenen, met de leuze waar ik het heel erg mee eens ben: ‘het slavernijverleden is van ons allemaal’. Een herdenking dus, een Memre Waka, georganiseerd door de Stichting Eer en Herstel, met een tocht naar de ambtswoning van de burgemeester aan de Herengracht. Ik had het al in mijn agenda staan toen ik gevraagd werd of ik ook wilde spreken. Dat is een grote eer, en ik zei meteen ja.

Wat een energie meteen, toen de brassband Eternity inzette, die ons de hele weg langs de grachten vergezelde. De kinderen voorop, reken er maar op dat wanneer het Surinaamse Nederlanders zijn die iets organiseren er altijd muziek bij is en iedereen er prachtig uitziet. De twee kleine meisjes die de hele tocht voorop liepen stalen de show.

(wordt vervolgd, hier)