Email gisteren, een journalist van het Nederlands Dagblad wil me een paar vragen stellen over het bericht dat ik tijdens een forumdiscussie (vanavond) zou oproepen om de Vrije Universiteit ‘jodenvrij’ te maken. Wat??? Ik wist nog niet wat er aan de hand was, maar kon terugmailen dat het idioot is dat iemand me zo’n vraag zelfs maar durft te stellen.

Inmiddels begrijp ik waar het over gaat. Een groep studenten aan de VU, verenigd onder de titel Studenten voor Rechtvaardigheid in Palestina (zie hun pagina op facebook) heeft mij gevraagd om aan een forumdiscussie deel te nemen. Graag. Maar de weerstanden bij de leiding van de VU blijken groot, en de tegenstandertjes hebben erg hun best gedaan om die weerstand nog groter te maken. Op 8 januari reageerde ene Muhammad Saher op de facebookpagina van SRP met de mededeling: Free Palestine! VU Joden-vrij! Uiteraard haalde de organisatie dat bericht er van af, maar de 11 minuten dat het er op stond waren lang genoeg om er foto’s van de maken en door te sluizen naar de pers. Zo kwam het terecht in de Telegraaf, en suist uiteraard rond op sites als GeenStijl die altijd dol zijn op dat soort drek.

Het was niet moeilijk om er achter te komen dat die zogenaamde Mohammad Saher vlak voor het plaatsen van dat bericht een account had geopend, en uit het feit dat de foto ervan al de ronde deed voordat de organisatie het er van af kon halen kun je wel met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid opmaken dat dit doorgestoken kaart was. Gewoon een vuil trucje. Het gaf de leiding van de VU een excuus om de toestemming voor de forumdiscussie in te trekken, vanwege ‘de gevoelens van uitsluiting en onveiligheid binnen de universitaire gemeenschap’ (hier). Die discussie vindt nu dus elders plaats. En de VU staat nu bekend als een universiteit die het wel geheel gepast vindt om de De Ambassadeur van Israël samen met twee belangrijke personen van Haifa University op de VU te ontvangen, maar als de eigen studenten kritiek hebben op Israël is diezelfde VU opeens ‘neutraal’.

Affijn, de vriendjes van ‘Muhammad’ kunnen nu blij zijn dat ze dit oorlogje hebben gewonnen. Maar niet heus. Hoe meer zulke vuile trucs worden gebruikt, hoe meer blijkt dat de aanhangers van Israël-door-dik-en-dun de morele strijd om rechtvaardigheid drastisch aan het verliezen zijn. Werkelijke argumenten om de misdaden van Israël nog goed te praten hebben ze niet meer. En waar ze de boodschap niet meer kunnen ontzenuwen is het schieten op de boodschappers. Militair gezien wordt Israël nog geen strobreed in de weg wordt gelegd: ze kunnen nog steeds doorgaan met het verwoesten van Gaza. Moreel gezien verliest Israël steeds meer terrein. De kritiekloze aanhang van Israël wordt met de dag kleiner, en dus gemener. ‘Israël kan deze oorlog nooit winnen’ klaagt Esther Voet van het Cidi (hier), want de Palestijnen spinnen garen bij alle doden die Israël helaas wel moet maken, ‘om zichzelf te verdedigen’ meent ze. Mevrouw Voet heeft gelijk: deze oorlog kan Israël niet winnen.