Gisterochtend Azmi Bishara ontvangen met Harry van Bommel en iemand van Groen Links. Het was te kort dag en het was reces, meer parlementarieërs waren niet op te trommelen. Ik vergat het eergisteren nog te zeggen, Bishara is niet alleen een van de miljoen Palestijnen met Israëlisch staatsburgerschap, hij is ook lid van de Knesset, het Israëlische parlement, en de aanvoerder van Balad, een partij die vooral strijdt voor een Israëlische staat waarin alle burgers, ongeacht etniciteit of religie dezelfde democratische rechten hebben.

Alleen dat al maakt hem ‘staatsgevaarlijk’. Wie in Israël een politieke partij op wil richten moet eerst verklaren dat hij vindt dat Israël zowel een joodse staat als een democratie is. Wie dus zegt dat alle staatsburgers gelijke rechten zouden moeten hebben wordt gezien als iemand die de joodse staat wil afbreken. Bishara wordt dus regelmatig bedreigd, en heeft nog steeds een proces lopen omdat hij opruiende dingen gezegd zou hebben. Opruiend is het in Israël al als je als Palestijn je loyaliteit betuigt met je boeders en zusters in de bezette gebieden, of vindt dat Israël een gewoon land moet worden voor alle burgers. Ook Bishara heeft de gevangenis van binnen gezien.

We lunchten met hem, hij dronk alleen maar thee, ‘als ik nu ga eten kan ik straks niet lopen’.

’s Ochtends was er de demonstratie geweest van de pro-Israël lobby. Niet alleen was er een complete opgeblazen bus overgevlogen, ook waren er Israëli’s op gesponsorde tickets naar Den Haag gekomen, en had de Ambassade geholpen de foto’s uit te delen van de slachtoffers van de aanslagen.
Voor mij een volstrekt onzinnige vertoning, want mij hoef je er niet van te overtuigen dat aanslagen op burgers vreselijk zijn, en verkeerd. Ik schaar me achter de ware vredesactivisten in Israël die regelmatig demonstreren met de slogan: The Occupation is Killing Us All. De muur drijft de bezetting alleen maar verder op, en zal nog meer slachtoffers veroorzaken, aan beide kanten. Hoe kan dat ook anders: drijf mensen nog meer op elkaar, neem ze nog meer af, zorg er voor dat ze niets meer te verliezen hebben dan een leven dat geen leven meer is en wat krijg je? Terrorisme.
De stemming onder de demonstranten die protesteerden tegen de muur was heel anders. Dit is de eerste keer dat er een publieke rechtszaak plaats vindt, waarin de regering van Sharon wordt aangeklaagd voor het overtreden van de Conventies van Geneve. Het grote probleem voor de Palestijnen is dat ze nergens hun recht kunnen halen. Dus waren de in Nederland wonende Palestijnen en hun sympathisanten opgetogen, ook al is de werking van de rechtspraak van het Internationaal Hof maar beperkt, het is niet meer dan een advies waarvan we nu al weten dat Israël, en de VS (en Nederland) het aan hun laars zullen lappen.

En zo kon ik ’s avonds naar het nieuws kijken: eerst de beelden van de Israël lobby: portretten van doden, een huilende moeder. Dan de beelden van de anti-muur demonstratie: Palestijnse vlaggen, slogans, geroep en gezang.
En zo is het beeld weer eens bevestigd, Israëli’s de slachtoffers, Palestijnen de daders. Een vals contrast. Maar erg handig geregisseerd door Israël, die veel beter weet hoe ze op het Europese gemoed moet werken. Ik denk aan een van mijn beste Palestijnse vrienden, dr. Haider Abdel Shaffi, die zegt: wij Palestijnen zijn niet goed in onze pr.
Ik kan het beamen: de meeste Palestijnen denken nog steeds dat ze gelijk zullen krijgen omdat ze gelijk hebben, maar zo zit de wereld niet in elkaar.
Gelukkig zijn er ondertussen veel mensen die de moeite nemen om door die beeldvorming heen te kijken.