Niet Agnes moest het ontgelden, Jan. (Ik bedoel: Jan Marijnissen, zie zijn opmerking op zijn weblog, over vrouwendag) Niemand van de aanwezigen heeft iets negatiefs gezegd over haar, of over haar waarde als politica. De discussie ging over beeldvorming. Wanneer je naast elkaar zet hoe mannelijke politici meestal worden gefotografeerd en hoe vrouwelijke politici meestal worden gefotografeerd dan vallen de verschillen op. Daar ging het om. En het waren prachtige foto’s, ook daar had niemand het over. Alleen: is dat de manier waarop je een serieus te nemen politicus afbeeldt?
Ik heb het Agnes gevraagd. Die zegt, wat ik wel dacht vanuit mijn ervaring met fotografen, dat ze geen inspraak had bij de keuze. ‘Er is een uur gefotografeerd, en dan moet je vertrouwen hebben in wat ze maken en kiezen, dat kan alle kanten opgaan’.
Maar Agnes zelf is erg tevreden met het resultaat. Met mijn kritische opmerking over hoe ze gefotografeerd is is ze het dan ook niet eens.
Okee, het scheelt een slok op een borrel dat ze er zelf gelukkig mee is. Blijft de discussie of het waar is dat mannelijke politici in de beeldvorming serieuzer genomen worden dan vrouwen. Ik herinner me die vervelende documentaire waarin Agnes tot drie keer toe haar lippen zat te stiften, alsof ze niets anders te doen heeft, alsof ze niet knoerthard werkt. Terwijl de meeste mannen ook wel eens hun haar kammen. Nee, jij niet, Jan, dat weten we. Knoerthard werken wel, drie keer per dag je haren kammen niet.
Anja, heb je dit commentaar “getrackbacked” met de posting van Jan Marijnissen? Niet iedereen ziet het verband met de posting over Vrouwendag op de weblog van Jan.
Wat vind je overigens van mijn “glamourpoes” van Vermeer:
http://theocornelissen.sp.nl/weblog/index.php?p=115
Het heeft wel iets pervers dat de slechte positie van islamitische vrouwen als jarenlang tot wantoestanden leidt, de backlash van islamitische vrouwen manifesteert zich onder meer in een toenemend aantal hoofddoekjes en steeds meer islamitische vrouwen in blijf-van-mijn-lijf-huizen maar waar maakt een van de meest spraakmakende feministes zich het meest druk over: de ‘glamour’-foto van Agnes Kant. Ik las vandaag een column van Ephimenco getiteld ‘neo-feministen’, en ik kan niet nalaten om deze hier te plaatsen, ter leringhe ende vermaek.
Ephimenco / Neo-feministen
door Sylvain Ephimenco
2004-03-09
Het meest frappante is dat de traditionele feministen, de erfgenamen van de tweede golf, zich niet op tijd hebben gerealiseerd dat met de immigratievloeden van de laatste dertig jaar, de emancipatorische strijd aan een dringende revisie toe was. Zich te vaak in navelstaarderij verliezend zagen deze blanke goed opgeleid vrouwen van boven de veertig niet hoe schrijnend de toestand bij hun allochtone zusters was. Het islamitische of tribale machismo dat hele groepen vrouwen in een achterstandpositie manoeuvreerde werd stilzwijgend gedoogd. Nu allochtone vrouwen langzaam maar met felheid ontwaken, wordt de kloof tussen traditionele en neo-feministen steeds groter.
Zaterdag, in Parijs, tijdens de 8 maart demonstratie, was die tweedeling tussen oud en nieuw zichtbaar. Voorin de stoet stonden de blanke goed opgeleide femino’s omring door de partijvertegenwoordigers van uiterst en radicaal links. Achterin, de allochtone vrouwen uit de voorsteden van ‘noch hoeren, noch onderworpenen’. Voorin werden leuzen tegen de sociale politiek van de regering geroepen. Achterin werd er tegen de seksuele intimidaties in migrantenwijken gedemonstreerd en voor de neutraliteit van de seculiere Republiek. ‘We verloochenen de traditionele feministen niet maar we zijn met hen bijna in een generatieconflict verwikkeld’, werd achterin vastgesteld.
En Nederland? Gisteren las ik in de Volkskrant een opiniestuk van Mirjam de Rijk, oud partijvoorzitter van GroenLinks en huidige voorzitter van VrouwenAlliantie. Daarin protesteerde ze tegen de ‘generaliserende, negatieve en paternalistische’ regeringsaandacht voor de emancipatie van ‘zwarte’ vrouwen terwijl die voor ‘witte’ vrouwen zou verslappen. Zoveel aandacht voor migrantenvrouwen, daar moet volgens De Rijk ‘een luchtje aan zitten’. Emancipatie zou door het kabinet ‘als façade voor assimilatie worden gebruikt en past in de anti-islamstrijd van de VVD’. Deze woorden lijken verdacht veel op die van de extremistische machistische AEL van broeder Abu Jahjah. Jarenlang hebben De Rijk en haar dogmatische linkse zusters het bedje van het exotische machismo gespreid, hun emancipatorische normen en waarden verloochend door reactionaire religieuze krachten ongemoeid te laten, ten faveure van de hoofddoek geageerd, kortom: ze lieten hun allochtone zusters als bakstenen vallen. En nu, in plaats van hun fouten uit het verleden toe te geven, schieten ze op krachten die de status quo willen doorbreken en worden hiermee bondgenoten van het seksistische fundamentalisme.