Vanochtend in de Volkskrant een behartenswaardig artikel van Pieter Hilhorst over islamitisch terrorisme. Hilhorst heeft de Franse socioloog Harhad Khosrokhavar geïnterviewd, die een boek heeft geschreven, De nieuwe martelaren van Allah. Niet gebaseerd op ideologie, maar op onderzoek.
Over de de situatie in de Palestijnse gebieden: ‘ze zijn zo desperaat dat sterven geen afschrikwekkend idee meer is. Israël zou er beter aan doen om te laten zien dat er nog een alternatief is.’
En over de toenemende radicalisering van moslims in Europa:
‘Op korte termijn (is het opsporen van netwerken) een goede strategie. Op de lange termijn zal je iets moeten doen aan het gevoel van vernedering onder migranten. Er zal veel meer werk gemaakt moeten worden van het bieden van kansen aan migranten. Er moet een middenklasse ontstaan die vrede heeft met het leven in Europa. (..) Mensen moeten begrijpen dat een politiek van islamofobie de radicalisering onder migranten alleen maar stimuleert. Neem de voorstellen van de Franse regering voor het verbod van hoofddoeken op openbare scholen. Dat versterkt het gevoel van vernedering. Het bewijst moslims dat de westerse landen tegen de islam zijn. Dat is een desastreuze politiek. Het is een politiek die alleen goed is voor de gemoedsrust van de beleidsmakers’.
Ik kom nog terug op de zelfmoordaanslagen van Palestijnen. Khosrokhavar maakt terecht een onderscheid tussen Palestijns extremisme dat zijn wortels heeft in een politieke situatie, en dat van Al Qua’ida, dat geheel losgeslagen is van nationalistische en politieke doelen.
Ondertussen is dit een uitstekend discussiestuk. De problemen van islamitisch extremisme worden niet gebagateliseerd, maar in een contekst geplaatst waardoor we beter na kunnen denken over een effectief beleid. Een aanrader.
Pingback: Weblog Theo Cornelissen
Citaat
“Mensen moeten begrijpen dat een politiek van islamofobie de radicalisering onder migranten alleen maar stimuleert. Neem de voorstellen van de Franse regering voor het verbod van hoofddoeken op openbare scholen. Dat versterkt het gevoel van vernedering. Het bewijst moslims dat de westerse landen tegen de islam zijn. Dat is een desastreuze politiek. Het is een politiek die alleen goed is voor de gemoedsrust van de beleidsmakers’. ”
Deze redenering is typerend voor progressieve intellectuelen. De libertaire publicist Bart Croughs heeft in zijn boek “In de naam van de vrouw, de homo en de allochtoon” een aantal wetmatigheden ontdekt in het denken van de progressieve intellectueel:
De eerste wet van Croughs oftewel ‘De wet van het abjecte Westen’: ‘Bij een conflict tusen westers en niet-westers kiest de progressieve intellectueel voor niet-westers’
De tweede wet van Croughs oftewel ‘De wet van de onderdrukte minderheden’: “Bij een conflict tussen een minderheid en een meerderheid kiest de progressieve intellectueel voor de minderheid’. Om misverstanden te voorkomen: ondanks het feit dat vrouwen geen minderheid zijn, en wat betreft westerse vrouwen, worden ze tegenwoordig nauwelijks/niet onderdrukt, toch worden ze voor het gemak tot de onderdrukte minderheden gerekend.
Nu gebeurt het echter regelmatig dat deze twee wetten met elkaar in botsing komen, en dan wordt het ingewikkeld.
1.) Vrouwenbesnijdenis. Gelukkig waren er ook ‘verlichte’ moslimvrouwen als Nawal El Sadaadawi daartegen, dus uiteindelijk overwon de tweede wet van Croughs.
2.) Een paar geleden pleitte Jacques Wallage in een interview in Opzij voor gescheiden onderwijs in Nederland voor jongens en meisjes uit respect voor de islamitische cultuur. Doordat nogal wat allochtone meisjes daartegen protesteerden zag Wallage er toch maar van af. wederom overwon de tweede wet van Croughs.
3.) Een aantal jaren geleden de ruzie tussen COC en moslims die het vertikten om het COC te accepteren als buren in een schoolgebouw. De homo’s durfden er geen halszaak van te maken aangezien ze te maken hadden met niet-westerse tegenstanders. Gelukkig bracht bisschop Simonis uitkomst, hij verklaarde voor de radio dat hij zich kon voorstellen dat een katholieke huisbaas zijn kamer niet aan een homo wilde verhuren. In tegenstelling tot de moslims werd Simonis hard aangevallen door het COC, ze schakelden de rechter in Simonis de mond te snoeren. Daadwerkelijke discrinatie door moslims was dus kennelijk minder erg dan de vrijheid van meningsuiting door een katholiek. Nu overwon dus de eerste wet van Croughs.
4.) Nu komen we aan bij het bovengenoemde citaat in de column van Anja Meulenbelt: de hoofddoekjes, het symbool van vrouwenonderdrukking, maar dan wel bij een religieuze minderheid, de moslims. Het ziet er naar uit dat progressieve intellectuelen nu, net als in de kwestie van het COC, opnieuw de eerste wet van Croughs laten zegevieren door ook in dit geval de aandacht af te leiden. In dit geval gebeurt dit door de Franse regering de schuld te geven. De moslims voelen zich vernederd, want de regering is ‘islamofoob’.
Zodoende wordt de aandacht afgeleid van datgene waar het om gaat, het voorkomen van onderdrukking van meisjes, en het behoud van een belangrijk democratisch principe: de scheiding van kerk en staat. Zoals de commissie-Stasi het formuleerde: ‘De school dient niet aan het geweld en de furie van de samenleving worden blootgesteld: de school moet geen echoput worden van de hartstochten van de wereld.’
Een overweldigende meerderheid van leerkrachten constateerde echter dat in de loop der jaren de druk op niet-bedekte jonge moslima’s, uitgeoefend door hun omgeving en door wel-bedekte meisjes, steeds groter werd.
Behalve door de hoofddoekjes worden de seculiere principes steeds meer ondergraven:
– Leerlingen die lessen onderbreken om te gaan bidden op de gang.
– Lessen over de holocaust worden verstoord door uitingen van anti-semitisme
– De autoriteit van vrouwelijke leerkrachten word betwist omdat ze vrouw zijn of omdat ze zich niet bedekken.
– Orthodoxe moslims eisen van zwembaddirecties dat het gemengde zwemmen wordt stopgezet.
– Etc., etc., etc.
Derhalve is het compleet gerechtvaardigd van de Franse staat om duidelijk te maken dat de wetten, regels en seculiere principes boven de wetten van de islam, vanwege de gevaren van bekeringsijver en expansionisme. Het is van een ontstellende demagogie om deze maatregel uit te leggen als gericht tegen DE islam, het gaat om een halt toe te roepen aan de wanpraktijken van een gepolitiseerd deel van de islamieten, daar waar de democratische principes aangetast worden, daar waar een bepaalde groep (in dit geval onder andere ongesluierde islamitische meisjes) steeds meer in de verdrukking komt.
Het is niet zinvol om toe te geven aan obscure krachten omdat zulks averechts zou werken.
In de jaren dertig werd toegegeven aan obscure krachten in Nazi-Duitsland om conflicten te voorkomen. Ook toen werd het argument gehanteerd wat betreft gevoelens van vernedering. Het was toch begrijpelijk dat de Duitsers zich vernederd voelden door het keiharde verdrag van Versailles? Het was toch begrijpelijk dat de Sudeten-Duitsers zich vernederd voelen door de Tsjechische overheid?
Dat toegeven had niet echt geholpen: de obscure krachten voelden zich aangemoedigd om nog verder te gaan in hun eisen. En zo zal het nu ook gaan: de progressieve intellectuelen slikken de drogredeneringen van islamitische extremisten zoals een katholiek hosties slikt tijdens kerkdiensten.
Progressieve intellectuelen trekken geen lessen uit het verleden wat betreft het totalitairisme. Daarom stelden ze zich vaak te lankmoedig op tegenover het totalitairisme van de Sovjet-Unie of van de Rote Armee Fraktion. Daarom stellen ze zich nu lankmoedig op tegenover totalitaire tendenzen binnen een deel van de islam.
http://www.guardian.co.uk/Iraq/Story/0,2763,1164429,00.html
Interessant artikel over de bevrijding van het irakese vrouwen bestand onder het gezag van de amerikanen en de ICG, de Irak ‘interimregering’.
Dat er nog vrouwen in iraq willen blijven is mij een raadsel.
“Er moet een middenklasse van immigranten ontstaan die vrede heeft met leven in Europa”.
Niks nieuws onder de zon; een pleidooi voor integratie.
Maar, een comfortabele plaats in de middenklasse komt je niet aanwaaien, daar zul je inspanningen voor moeten leveren ! En!, je aanpassen aan de cultuur van het land waar je uit vrije wil naar toe gegaan bent. De verantwoordelijkheid ligt voor een belangrijk deel bij de immigrant.
Nederland biedt immigranten scholingsmogelijkheden, sociale voorzieningen, een behoorlijke gezondheidszorg, kortom allerlei voorzieningen die een goede start in dit land mogelijk maken.
Als dan blijkt dat sommige groepen allochtonen na zo’n vijfentwintig jaar nog steeds aan de onderkant van de samenleving bungelen, dan moet je concluderen dat zij de hun geboden kansen niet benut hebben.
Als de samenleving daar dan maatregelen tegen wil nemen, dan is dat plotseling radicaliseren. Als de Franse overheid het dragen van hoofddoekjes “in een aantal benoemde situaties”verbiedt dan heet dat plotseling “ze het gevoel geven tweederangs-burgers te zijn”
Een Nederlander die naar Canada emigreert en per sé in Zeeuwse klederdracht wil blijven lopen, moet zich erbij neerleggen dat hij geen bankdirecteur zal worden. Zo zullen hoofddoekjes het je niet makkelijker maken een “middenklasse”-baan te vinden. Dat heeft weinig met rascisme te maken, “skin-heads” of mensen met opzichtige tatoeages hebben dat probleem ook.
Tsja, en als de gewoonten in het land waar je als immigrant naar toe gegaan bent je niet aanstaan, dan is er altijd nog een weg terug.
Zo zie je maar, het hoeft helemaal niet in geweld te eindigen, er zijn genoeg andere keuzes mogelijk.
Overigens, Aziaten zitten vaak binnen één generatie in die middenklasse of leunen er tegenaan. Het kan dus wel !
P E R S B E R I C H T
van het Platform tegen de ‘Nieuwe Oorlog’
Utrecht, 2 maart 2004 – De Iraakse Vrouwen Vereniging organiseert de komende weken twee bijeenkomsten onder het motto Iraakse vrouwen tegen de bezetting. In de periode rond Internationale Vrouwendag, 8 maart, zal de vereniging wijzen op de dreigende inperking van vrouwenrechten in Irak.
De eerste bijeenkomst vindt plaats op zaterdag 6 maart in Den Haag (Stichting Rode Kruis Nederland, Koninginnegracht 92, 14.30 uur), de tweede op vrijdag 12 maart in Leidschendam (Paus Johannes Centrum, Princenhof 8, 19.30 uur).
Bron: http://www.wereldcrisis.nl
Afspraak gemist ?
20 Maart manifestatie tegen de bezetting van Irak, verzamelen op de Dam.
4) Henk: ..Tsja, en als de gewoonten in het land waar je als immigrant naar toe gegaan bent je niet aanstaan, dan is er altijd nog een weg terug…
Zie 5.
Zat vroeger in de bedrijfstak die “onderwijs” [sic] genoemd wordt.
Herinner mij een Turkse vader die 15 jaar geleden tegen mij zei: “Wacht maar, tot wij de meerderheid hier hebben in de stad, dan zullen we jullie wel krijgen”
’t Gaat goed hoor!