Het bericht valt bijna weg bij de grote ramp van Madrid: tien doden bij twee zelfmoordaanslagen in Ashdod, een havenstad in Israël. Deze keer waren het twee jonge mannen uit de Gazastrook. Dat was helaas wel een beetje te voorspellen.

Want wat je in het korte bericht in de krant niet leest is dat er met name de laatste weken door het Israëlisch leger vreselijk huisgehouden is in Gaza. 27 Doden in één week. Het lijkt een nieuwe taktiek te zijn: met een aanval met tanks het plaatselijk verzet uit de tent lokken,jonge mannen die slecht bewapend zijn, en daar dan zoveel mogelijk van uit de weg ruimen. Dan vallen er ook doden onder de burgerbevolking waaronder kinderen, want dat valt in het overbevolkte Gaza niet te vermijden. Wat het leger kennelijk wil, met de dreigende ontruiming van Gaza, is voor het vertrek (als dat door gaat) nog zoveel mogelijk verwoesten, en zoveel mogelijk ‘militanten’ om zeep helpen. Dus stijgt de woede ook weer navenant en kan een reactie haast niet uitblijven.

Een tweede motivatie voor de aanslag in Ashdod is het door de regering Sharon veel gebruikte argument om de bouw van de muur op de Westoever te verdedigen: dat de muur rondom de Gazastrook toch effectief is gebleken om zelfmoordaanslagen door Gazanen tegen te houden. Ook voorspelbaar: dat dit precies een argument zou zijn voor een paar jonge mannen om te bewijzen dat ze zich door geen enkele muur tegen laten houden. Hoe ze er uit zijn gekomen is nog onduidelijk. Het leger gaat er van uit dat de omsingeling van de Gazastrook vrijwel hermetisch is. Dat merken de arbeiders die door checkpoint Erez heen moeten elke nacht. Hoewel er nog nooit een arbeider met een vergunning om in Israël als ‘gastarbeider’ te werken betrokken is geweest bij een aanslag moeten zij nu soms zes uur wachten om door de controle te komen. De frustraties van de mannen die al om 2 uur ’s nachts tussen de betonnen muren staan loopt op. Er is al een man overleden aan ademnood en een hartaanval.

Het niet-gewelddadige verzet, in de vorm van demonstraties tegen de muur gaan ook door, maar dat komt zelden in het nieuws, tenzij er doden bij vallen. Het leger treedt hardhandig op, maar na de slechte pers wordt er op dit moment niet geschoten op demonstranten, alleen geslagen. En ook dat draagt bij aan de stijgende gewelddadigheid van het Palestijnse verzet: alleen als er doden vallen komt er werkelijk aandacht van de internationale media.
De volgende foto komt uit het Egyptische weekblad Al Ahram, dat daar een uitzondering op is. De Engelstalige versie is de moeite waard als je bij wilt blijven.

Een kop in de Israëlische krant Ha’aretz die ik eerst niet begreep. Over Madrid: Tot nu toe geen slachtoffers, zeggen hoofdstedelijke joden. Geen slachtoffers? Ik dacht dat het er tweehonderd waren. Maar de krant bedoelt: geen joodse slachtoffers.