Ik had zelf geen inbreng deze dinsdag, alleen wat commissievergaderingen. Dus vulde ik mijn tijd met nuttige afspraken. Maar daar ging er geen een van door. Harry was ziek, dus geen zitting over de Antillen, er moest actie gevoerd worden bij de ING bank, goed geslaagde actie trouwens, en dus geen vergadering over de Vanunu actie. Afspraak met Fenna over hoe verder met de integratie liep ook mis, ze moest Jan de Wit vervangen. Ik benijd die lui in de Tweede Kamer niet, veel hectischer dan aan onze kant, net Palestina: je weet nooit of een checkpoint dicht is en of je afspraken wel door kunnen gaan. Toen ik tegen zessen weg ging om naar een bijeenkomst te gaan over de islam in Europa moest Ronald nog uren na blijven om zijn inbreng te leveren bij het debat over de begrotingsstaat van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer dat tot middernacht zou gaan duren. Mijn eigen schuld, zei Ronald, had ik mijn grote bek maar moeten houden.

Hoogtepunt van de dag: in de Commissie Sociale Zaken kwamen de ambtenaren uitleggen hoe het zit met de nieuwe verdeelsleutel voor de Wet Werk en Bijstand, compleet met lichtbeelden en handouts. Staatssecretaris Rutte kwam ook nog even.

Voor vandaag heb ik me laten strikken voor een ontvangst in de Eerste Kamer voor een bak Australische senatoren. Daar moeten wij dan beleefdheidshalve ook wat senatoren tegenover kunnen stellen. Dat soort klussen verdelen we onderling zo’n beetje, het is niet echt werk maar het hoort er bij. Ik doe een spoedcursus Australië. Ik heb een stapel papieren gekregen met de namen van de delegatie en wat ze doen. Allemaal mannen. Dat land is tenminste in stevige handen en wordt gelukkig niet geleid door van die wezens die menstrueren of opvliegers hebben en bang zijn voor muizen.
Ik ga me eens afvragen wat ik aan moet en of ik er zere voeten voor over heb.