Kijk naar de kaart. Zo’n veertig kilometer in de lengte, gemiddeld tien kilometer in de breedte. In rood zie je de belangrijkste woonkernen van de Palestijnen, de steden en vluchtelingenkampen. In zwart de nederzettingen. Het wit daaromheen is terrein dat binnen de omheiningen van de nederzettingen ligt. Wat je goed kunt zien zijn de kolonistenwegen die door de Palestijnen niet gebruikt mogen worden die dwars door de strook heen naar Israël leiden. Het grijs tegen de grenzen aan, om de wegen en de nederzettingen heen is verwoest gebied, de zogenaamde veiligheidsgebieden. Daar is alle landbouw kapot gemaakt, de fruitbomen ontworteld, alle huizen in puin.

Deze kaart is inmiddels verouderd, want al ruim een jaar oud. Het grijze gebied moet nog verder worden uitgebreid, langs de grens met Israël maar vooral ook bij de grens met Egypte, onderaan. Een groot deel van Rafah, een dichtbevolkt woongebied bestaat inmiddels niet meer. Langs de hele grens daar moet nu ook een brede grijze strook getekend worden. Ook in het noorden is het grijze gebied groter, een deel van Beit Hanoun is ook verwoest.

In de nederzettingen wonen 7000 kolonisten, die dus bijna 40% van de strook bezet houden. Er wonen tussen de 1,3 en anderhalf miljoen Palestijnen.

De Gush Katif nederzetting, de grootste, ligt onderaan het kaartje, tegen de kust aan. Wat te zien is is dat de Palestijnse bevolking die daar achter woont, in Rafah en Khan Younis, niet naar hun eigen strand kunnen. Boven het midden, en onder het midden, zijn de nederzettingen Netzarim en Kfar Darom te zien. Piepkleine nederzettingen, die militair gezien strategisch zijn geplaatst. Door het er gestationeerde leger, en door de kolonistenwegen kan op elk moment de Gazastrook in drie delen gesplitst worden. Dan kunnen studenten niet naar de universiteit in Gaza, mensen kunnen niet naar het ziekenhuis, of kunnen niet naar hun werk. Als ze al werk hebben.

De hele strook is ommuurd. Voor Palestijnen die daar een vergunning voor krijgen zijn er maar twee uitgangen, in het noorden bij Erez, en in het zuiden bij Rafah. Het luchtruim is van Israël. Het nieuwe vliegveld is verwoest. De kust is van Israël. De visserij is zover beperkt dat de meeste vissers werkloos zijn en vis voor de gewone bevolking niet meer te betalen is. Het begin van een haven, waarmee de Palestijnen in de toekomst zelf hun export zouden kunnen bedrijven met andere landen, is ook verwoest. Het was betaald door Nederland. Ook de grens met Egypte is in handen van Israël. Er is geen manier voor Palestijnen om goederen te exporteren of importeren zonder toestemming van Israël en zonder er belasting voor te betalen. Gaza stond bekend om de export van groente en citrusvruchten. Dat is nu praktisch kapot. Het water wordt via de nederzettingen de Gazastrook uit gepompt. De boeren in Gaza mogen het terugkopen van Israël. Ook de electriciteit is in handen van Israël. Behalve zand heeft Gaza geen bouwmateriaal. Cement en hout moet worden geïmporteerd via Israël, net als voedsel en medicijnen die niet in Gaza kunnen worden geproduceerd.

Driekwart van de bevolking heeft vluchtelingenstatus. Ze worden voornamelijk in leven gehouden door buitenlandse hulp, en het voedselprogramma van de UNRWA, de vluchtelingenorganisatie van de VN. Soms wordt ook de voedselhulp door Israël tegen gehouden.