Al-Zeitoen
Vannacht om 12 uur is het leger weggetrokken uit al-Zeitoen. Vanochtend bij het eerste licht konden de bewoners van de buitenwijk van Gaza-stad de schade bekijken.
Als ik er om een uur of tien arriveer zijn er duizenden mensen op straat, om te helpen waar dat kan, om te kijken, uit solidariteit. De eerste rouwtenten voor de doden, zeven zijn het er tot nu toe, worden opgezet. Het leger heeft niet alleen raketten afgeschoten uit de lucht, maar kwam met grondtroepen. Nieuwe flatgebouwen zijn opgeblazen, de bewoners kregen niet de tijd om hun bezittingen mee te nemen. Ik ga met een paar jongens een huis in waar de familie verslagen bij elkaar zit in de ene kamer die nog onbeschadigd is. Een jonge man heeft een verband om zijn hoofd. Andere familie ligt nog in het ziekenhuis. Iemand probeert in de puinhoop nog een paar geblutste pannen te redden, en kleren onder de troep vandaan te trekken. Onder het huis de auto’s waar weinig meer van over is.
In de hoofdstraat zijn bulldozers al bezig om de puinhopen te verschuiven zodat de waterleiding gerepareerd kan worden. Het kostbare water loopt zo de straat over, alle gaten in het verwoeste wegdek staan vol, het is een grote modderpoel. Ik zie een plas die rood is. Overal ligt huisraad in de modder. Een meisje vist de blaadjes van een schrift uit het water. Deze keer had het leger het niet op speciale mensen gemunt: hier heeft de gehele wijk een collectieve straf gekregen voor de Israelische soldaten die zijn gesneuveld. Lukraak zijn er gaten in de huizen geschoten, zijn auto’s opgeblazen of geplet door de tanks. Doelbewust is de electriciteitsleiding vernield, de waterleiding, het wegdek is opengehaald. Verderop zijn de sinaasappelboomgaarden verwoest. Systematisch zijn boom na boom na boom ontworteld en vernield. Hectaren aan kostbare vruchtenbomen die er na aanplant jaren over doen om vrucht te dragen. Op een kar wordt een dood ezeltje weggebracht.
In een zijstraat wijzen ze op een hoop aarde: hier hebben ze twee mannen begraven. Ik begrijp het eerst niet, begraven? Midden op straat? Ze leggen het me nog eens uit, vol begrip dat ik het eerst niet snap, of het misschien ook wel niet wil geloven. Hier lagen gisteren twee gewonde mannen. Iedereen kon ze zien liggen vanuit de omringende huizen. Drie uur lagen ze daar. De ambulance mocht er niet door, niemand mocht er heen. Ze schreeuwden, de mannen. Na een tijd alleen de ene nog. Hij schreeuwde om water. In een van de huizen vulde iemand een plastic fles met water en gooide die naar hem toe. Net toen de man wilde drinken kwam er een bulldozer die een hoop aarde over de mannen heen gooide. Vanochtend hebben ze de lijken onder de aarde vandaan gehaald. Er was geen pers aanwezig, dus niemand buiten Palestina zal dit verhaal willen geloven. Maar ze hebben het allemaal gezien.
Nu is het leger binnengevallen in Rafah. Ook daar zijn al zes of zeven doden. Kinderen ook. Huizen verwoest. Er zijn weer Israelische soldaten gesneuveld toen hun tank werd opgeblazen. We horen het nieuws op de radio in de auto. De electriciteit doet het weer niet. De tv kan niet aan. De mobieltjes doen het soms maar ik kan niet op het internet.
In Gaza-stad is het leven weer zoals gewoonlijk. Het restaurant zit vol. De kinderen gaan weer naar school. Alleen klinken op de radio niet de gebruikelijke liedjes, maar treurmuziek en strijdliederen.
Dit vraagt onderhand om een multinationale vredesmacht onder Duits commando.
Als ik zou kunnen huilen, had ik gehuild om dit verschrikkelijke verhaal. Het probleem is dat mijn tranen niet zo makkelijk kunnnen vloeien. Jammer, want dat zou een enorme opluchting zijn. Alles lekker eruit gooien. Hoe lang moet het nog duren voordat er actie wordt ondernomen om de vernietiging van het Palestijnse volk tegen te gaan. Bloed veroorzaakt haat en haat resulteert in aanslagen en aanslagen resultureren in angst en angst resulteert in facisme en facisme resulteert in een goedpraterij van alle wandaden jegens de mensheid.
Ik zou blij zijn als één dag, slechts één dag de wereld zegt, en masse: dit nooit meer! Maar dan echt gemeend.
Ik word ook zo moe dat mensen zeggen, ja maar dat hebben de Palestijnen aan zichzelf te danken, de Palestijnen gebruiken terreur, de Palestijnen zijn bloeddorstig etc. Waarom hoor ik zo weinig op het nieuws, door de politiek, door de gemiddelde burger: de Palestijnen zijn bezet, al vele jaren.
Machteloze woede, redeloze haat, intens medelijden; ze vechten om voorrang in mijn hoofd. Koude rillingen trekken langs mijn rug. Het brok in mijn keel houdt de meest kwetsende opmerkingen binnen. Mijn verstand werkt op volle toeren om mijn emoties kalm te houden. Met moeite onderdruk ik de neiging om te generaliseren en ongenuanceerd te vergelijken. Het heeft geen zin, het lost niets op en het doet de situatie uiteindelijk alleen maar meer kwaad, bedenk ik me.
Maar wat heeft er nog wel zin, wat valt er nog op te lossen? Hoezo meer kwaad? Meer kwaad dan dit? Kan het nog erger? Ligt de grens van het ontoelaatbare dan nog verder?
Blijkbaar wel.
Het NOS-journaal richt zich op elf dode soldaten en spreekt van aanslagen door Palestijnen. Een voorzichtig protest uit Den Haag wordt overstemd door vliegtuigmotoren die zich op Schiphol warm draaien om de volgende lading Amerikaanse wapens naar het beloofde land te vervoeren. De wereld heeft het te druk met Nick Berg en Abu Ghraib.
De Palestijnse vlag hangt slap en troosteloos aan zijn stok voor mijn raam om sporadisch even fel op te wapperen wanneer er een trein langs rijdt. Symbolisch niet? En niet minder deprimerend…
Beste Faaz en Imad, de wereld waar we in leven vindt het klaarblijkelijk normaal dat er zoveel Israelisch geweld mag zijn…niemad die de wapentransporten stopt. Geen politieke partij die zich aan de issue wil branden, maar dan ook geen 1!!! (ja Anja, je leest het goed) Bang voor het CIDI of weet ik veel wat….
Het is te droevig voor woorden en de Palestijnen zijn de klos. De pisang, de sigaar, etc. vandaag honderden huizen gesloopt…morgen weer honderd…. ondertussen een paar raketten afvurend…het is eigenlijk te bizar voor woorden. Daarom stop ik ook maar nu met schrijven.
hai lieve mensen,
inderdaad imad als er tranen waren…
ben nu op reis in het midden oosten, bezoek de palestijnse kampen in jordanie/syrie/libanon, alsof het lijden in ghaza en de westbank niet genoeg is..hier in libanon is het zo hopeloos voor de palestijnse vluchtelingen en waarom? ” omdat we palestijnen zijn”, dat is wat ik iedere dag hoor…en niemand kijkt en niemand zegt wat.
vandaag een jongen van 15 gesproken en het enige wat hij wil is de jihad voeren..iedere dag ziet hij de beelden uit ghaza en iedere dag bestaat zijn leven uit een kamp in libanon en dat al vier generaties lang.
als ik kon huilen zouden er geen tranen meer zijn.
Eens zullen de joden op de vingers worden getikt voor dit soort zaken. Maar we moeten wel haast maken, want om te beginnen zullen we van deze shit regering af moeten!!
@Leo:#4
Israel heeft zijn eigen wapenindustrie. Het maakt zijn eigen tanks en heeft zelfs wapens die Nederland koopt (UZI machinepistolen). Dit; uit voorzorg tegen een eventuele internationale boycot van wapens.
Rene; het gaat mij, en ook de Palestijnen, er niet om dat “joden op de vingers getikt (zullen) worden. Het heeft niets met joden, joods zijn, joodse geloof, of wat van dien aard dan ook van doen. Zionisme is weer anders dan joods zijn, zionisme is een “isme” wat geleid (lijden..) heeft tot enorme expansie. Expansie ten koste van Palestijnse bewoners in het in 1948 uitgeroepen Israel. Het probleem is de wortels welke vertakt zijn in welke Israelische regering dan ook, deze wortels welke steeds weer opnieuw gevoed, gepland en gekweekt worden, zijn verantwoordelijk van de op handen zijnde destructie van Palestijnen, Palestijns grond, Palestijnse eigendommen etc.
M.b.t.de Israelsiche wapenindustrie, een enorme machine, ik raad je aan het boek “geworen vrienden” van Frans Peeters te lezen, een prima boek waar in hij de relatie Nederland-Israel aan het (juiste) licht brengt. Overigens zijn de UZI’s al lang uit het Nederlandse leger gefaseerd. (Al was het Nederland wat in de begin jaren ’60 deze via vreemde deals met Israel heeft binnen gekregen.)
Goed, dit terzijde, het volledige politieke establishment (incl.SP) moet zich hier maar eens achter de oren krabben m.b.t scheve verhoudingen en een ontstane situatie die werkelijk zo grens overschrijdend is dat we de komende decennia’s enkel maar meer ellende uit het Midden-Oosten kunnen verwachten.