Vanochtend bellen naar de Vertegenwoordiging in Ramallah. Die ging weer bellen naar de Ambassade in Tel Aviv. Ja, de visa lagen klaar voor de postzak en zouden vanmiddag om half vier in Ramallah kunnen zijn. Zucht van verlichting. Ramadan bellen. Visa zijn rond.
Zit ik in de trein naar Den Haag voor de werkgroep Buitenland. Telefoon van Ramadan. Het is nog niet goed, want nu klopt de kopie van de reservering van het hotel niet meer, en die moet dus voor half vier in Ramallah zijn. Ik vloek. Als ik dat nou eerder had geweten. Dus stap ik in Leiden uit en neem de trein terug, want dat krijg je als je een stichtinkje hebt dat geen geld uit wil geven aan de salarissen voor een secretariaat omdat dat geld voor Gaza bedoeld is. Dan moet je alles zelf doen. Naar het hotel. Nieuwe reservering. Naar huis. Reserveringsbewijs naar Ramallah faxen. Naar de trein. De werkgroep is inmiddels afgelopen maar ik ben nog op tijd voor de contactbijeenkomst met de Arubanen en Antillianen.
Vrijdag gaat hun vliegtuig uit Cairo. Dus gaan ze donderdag de grens over. Dus gaan ze morgen op weg. Als ze Rafah maar doorkomen.