Gisteren en vandaag in het teken van arbeid en ziekte – naar een bijeenkomst geweest van het FNV over arbo en kleine bedrijven, ’s avonds tussen 12.00 en 13.00 was ik in de Eerste Kamer eindelijk aan de beurt met mijn bijdrage aan het debat – ik zet het nog op dit weblog. Tot op het laatste moment zitten veranderen natuurlijk. De andere partijen hadden het vooral over de WAO – en de eindeloze reeks afbraakmaatregelen in de sociale zekerheid.
Van links was dat te verwachten, maar Hanny van Leeuwen van het CDA liet zich ook niet onbetuigd. Die heeft nog een ouderwets sociaal hart en zij vindt dat de mensen met alle nieuwe maatregelen slecht worden behandeld. En natuurlijk komt dat harder aan bij de CDA minister de Geus dan wanneer een SPer dat zegt. Ik hield me vooral met de andere kant bezig, de preventie van ziekte. Staatssecretaris Rutte wil alle regels uit de arbo schrappen die gaan over ‘laag risico’. Dus over toiletten, verlichting, meubilair. Daar ben ik mordicus tegen, want wie bijvoorbeeld jaren lang achter een bureau met een computer zit slijt net zo hard aan een slechte stoel en slechte verlichting als iemand in de bouw. En dat nu het kabinet net wil dat iedereen tot z’n 65ste blijft werken. Erg tegenstrijdig dus. Vanavond is de repliek. Dan geeft de Geus antwoord op mijn vragen, en mag ik daar weer op reageren. Tussendoor overleg met Paul Ulenbelt, de nieuwe medewerker, die heel veel weet van arbeid en ziekte – die kan me erg goed corrigeren en van materiaal voorzien, prettig zo iemand die het vak in zijn vingers heeft. Even demonstreren met het FNV, twee commissievergaderingen, over de Antillen en van Sociale Zaken. Ik heb een verzoek ingediend van Redt de Solidariteit Oss, of onze commissie de handtekeningen in ontvangst wil nemen. En we moeten het nog hebben over de asbestmotie die ik had ingediend en die werd aqangenomen maar die door de minister naast zich neer is gelegd. Vanochtend een pakketje informatie over de UNRWA rond laten delen aan de woordvoerders van Buitenlandse Zaken en Ontwikkelingssamenwerking vanwege mijn motie over de noodhulp die nog in stemming gebracht moet worden. De werkgroep buitenland ging vanochtend niet door toen ik nog slaperig uit mijn hotel rolde, want Harry van Bommel is nog een dagje bij zijn nieuwe kindje en komt morgen weer. Lekkere drukke dag vandaag. Ik zit in de koffiekamer (dat heet hier niet kantine, daar zijn we te deftig voor) te tikken op de computer van de voorlichter. Hiernaast doet Donner zijn best. De kamerleden die het even te veel wordt of die naar een commissie moeten lopen in en uit.
Het gaat weer laat worden vandaag. Ik moet wel de laatste trein naar huis halen waar mijn koffer alweer gepakt staat om naar Gaza te gaan.
Wat zeiden de Chinezen als ze iemand beleefd wilden beledigen? May you live in interesting times.
Anja Meulenbelt
Weblog
Anja,
Wellicht iets bezijden het onderwerp maar volgens mij wel sterk verwant. Het schrappen van fisiotherapie uit het ziekenfonds.
Gisteren zat ik met open mond en dus sprakeloos naar de TV te kijken.
Ik zag de vooritter van de beroepsgroep een klaagzang aanheffen over de vele failisementen bij fisiotherapeuten.
Maar daarvan was ik niet perplex, maar wel wie het was:
Eenhoorn, voorzitter van de VVD tijdens de vorming van dit kabinet, de politieke kwade genius achter al deze draconische maatregelen. Ik dacht hoe is het mogelijk eerst een stevige bijdrage leveren die tot dit soort idioterie leidt en nu namens de beroepsgroep klagen. Overigens geen woord over de gevolgen voor patiënten. En dan denk je, maar het is natuurlijk maar denken, als deze beroepsgroep zo’n voorzitter aanstelt dan is de meerderheid van de groep misschien wel voor de draconische maatregelen geweest, alleen hebben ze gedacht wij ontspringen de dans wel, immer fisiotherapeuten lijken me niet direct tot de onbemiddelden te behoren, en als die gedachtengang klopt, dan heb ik met deze mensen niet erg vel medelijden. Blijven over de patiënten die de noodzakelijke zorg moeten ontberen.
Roelf
Dat heb je heel scherp opgemerkt Roelf.
Hier geld het spreekwoord: Naar gelang vanuit wiens bord men eet; wiens word men spreekt”.
Die Eenhoorn is een vent zonder principes; met een heel dikke plank voor z’n harsens. Verder nog op teletekst mogen zien; dat VNO pleit voor nog langer èn nog harder werken. Werken dus; totdat je er (net als in Japan)dood bij neervalt en geen therapeut die je nog kan helpen.
ReneR,
Japan waar de manager bekentenis doet dat het allemaal zijn schuld is en vergeving vraagt.
Zie je die arogante managers dat hier doen, nee die zeggen dat het personeel is schuldig ze werken niet hard genoeg ,ze luisteren niet naar hem om de resultaten te verbeteren cq zich te verrijken over de ruggen van deze mensen.