Ik hoor het net van Ruud, gisteren heb ik de prijs gekregen voor Journalist voor de Vrede, van het Humanisitsch Vredesberaad.
Hartstikke leuk natuurlijk.
En weer een manier om aandacht te vestigen op ons werk hier in Gaza.

En hier komt het persbericht, met dank aan Alejandra die het me mailde.

Anja Meulenbelt wint Prijs voor Vredesjournalistiek

Amsterdam, 21 juni 2004

Het Humanistisch Vredesberaad (HVB) reikt vandaag, op Wereldhumanismedag,
voor de tweede maal de Han Achttienribbeprijs voor Vredesjournalistiek
uit.
De winnaar is Anja Meulenbelt.
Tot 1 juni 2004 mocht het publiek kandidaten voor deze prijs voordragen.
Van de 12 voorgedragen kandidaten pasten schrijfster/politicus Anja
Meulenbelt, de redactie van radioprogramma “Argos” en politiek tekenaar
Len Munnik naar het oordeel van het HVB het beste binnen het profiel
“journalist voor de vrede”. Uiteindelijk is de keuze gevallen op Anja
Meulenbelt om haar hele oeuvre met betrekking op oorlogsituaties.

De winnaar

Met het artikel ” No more war” in “Opzij” in 1993, begon Meulenbelt aan
een indrukwekkende hoeveelheid artikelen die in zeer veel verschillende
tijdschriften verschenen. Hierin stonden vooral de burgers in
oorlogsgebieden centraal. Ze deed verslag over mensen die in onmogelijke,
uitzichtloze en verschrikkelijke omstandigheden moe(s)ten leven in
Joegoslavië, Zuid Afrika en vooral Palestina.
Door haar activiteiten als trainster voor hulpverlening verbreedde zij
haar blikveld. Met haar boeiende en scherpe pen draagt zij bij aan het
bevorderen van een cultuur van vrede en geweldloosheid. Ze was en is vaak
op de plek waar het allemaal gebeurt.
Naast de hoeveelheid artikelen heeft ze ook een aantal boeken geschreven
over de Palestijnse tragedie. Haar boeken: “Een spiegel liegt niet Andere
stemmen uit Israel” en “Habibi-Habibi” zouden eigenlijk verplichte lectuur
moeten zijn, vooral in Israël. Een verborgen wereld gaat daarmee open wat
kan bijdragen aan meer begrip.

Als oprichtster en coördinator van de stichting Kafaia zet zij zich vooral
in voor een menswaardiger bestaan van Palestijnse gehandicapte jongeren.
Vaak zijn dit slachtoffers van schietpartijen met Israëlische soldaten.
Daarbij probeert zij ook een brug te slaan tussen de Palestijnse en
Israëlische slachtoffers door bijvoorbeeld samen te sporten.

Wie kent haar niet? De schrijfster die op geen boekenplank van
feministisch Nederland zal ontbreken, verdient deze ereprijs voor de
nieuwe weg die ze is ingeslagen. De weg naar een rechtvaardiger wereld,
waar solidariteit en menselijkheid centraal staan.

De prijs
De Han Achttienribbeprijs voor Vredesjournalistiek wordt met ingang van
2003 jaarlijks uitgereikt door het Humanistisch Vredesberaad aan die
journalist, programmamaker(s), publicist of cartoonist, publicerend in het
Nederlandse taalgebied, die is opgevallen door onafhankelijke, objectieve
en kritische berichtgeving. Het journalistieke werk dient betrekking te
hebben op internationale of nationale conflicten, oorlogsgeweld of de
conflictgebieden.
Door een gedegen onderbouwde weergave van feiten, waarin ook
achterliggende oorzaken en de historische context worden belicht, kan
bijgedragen worden aan een afgewogen oordeel bij het publiek.
Het Humanistisch Vredesberaad meent dat hiermee een belangrijke bijdrage
wordt geleverd aan het bevorderen van een cultuur van vrede en
geweldloosheid. Kritische journalisten zijn de noodzakelijke,
democratische dwarsliggers die het spoor naar meer mondiale veiligheid en
geweldloze conflicthantering ondersteunen. De prijs is vernoemd naar Han
Achttienribbe, een humanistisch vredesactiviste die zich van 1930 tot 1999
inzette voor de bevordering van vrede en geweldloosheid. De eerste winnaar
was journalist en programmamaker Stan van Houcke.

Het kunstwerk
De prijs is een wisselprijs en bestaat uit het kunstwerk “Nautilusschelp”
van Tom Waakop Reyers. De in brons uitgevoerde schelp is geplaatst op een
zwarte sokkel. Deze sokkel bevat een lijst met de namen van de jaarlijkse
winnaars.
In de natuur komt de schelp voor in de oceaan en functioneert als woning
voor de nautilus (inktvis). Zij heeft de vorm van een slakkenhuis en velen
gefascineerd. Het is een unieke combinatie van groei, duurzaamheid en
aanpassend en onderscheidend vermogen.