Twee feesten, zaterdag. Totaal verschillend en toch hetzelfde: alletwee gingen ze over solidariteit.
’s Middags in het Vondelpark de peace picknick van Meeting the Enemy, een ontmoeting tussen in Nederland wonende Palestijnen en Israëli’s, met ruimte voor iedereen die daar bij wil horen. Dus zat er een bont gezelschap in het gras, met een karrevracht aan inheems en uitheems voedsel. Jonge mensen die zich half-Palestijns en half-Nederlands noemen (waarom niet helemaal Palestijns én helemaalNederlands, vroeg ik). Mensen met een dubbel staatsburgerschap: Israëlisch en Nederlands. Iemand die zich een ex-Israëli noemde. Discussie. Interessant toch dat iemand zich wel een ex-Israëli of een ex-katholiek kan noemen, maar niet een ex-jood. Anneke en Eddy van Een Ander Joods Geluid. Sietse Bosgra, oude Zuid-Afrika activist die zich nu voor de Palestijnse zaak inzet. Een paar mensen van een groep joodse Amerikanen die in Nederland leven. Twee vrouwen uit het voormalig Joegoslavië, met een gemengde Servische en Kroatische achtergrond, een Marokkaanse. Een Nederlandse die met een Palestijn is getrouwd. Babies. Schoonmoeders. Vriendinnen. Als deze groep mensen het toch voor het zeggen had, dan was het afgelopen met bezetting en onderdrukking en oorlog.
Daarna naar het Amsterdam diner, de grote jaarlijkse manifestatie waarbij tonnen aan geld opgehaald wordt voor het Aids Fonds. Veel celebrities in avondjurk, en dames en heren uit het bedrijfsleven, vermengd met allerlei mensen die iets hebben met de strijd tegen deze wereldramp. Elk jaar is het weer schrikken met hoeveel miljoenen het aantal hiv geïnfecteerden is gestegen in de wereld. Een interessant gezelschap aan tafel, collega’s, vrienden, nieuwe mensen. Intense discussies. Een fantastische groep vrijwilligers die onze bordjes kwamen brengen en de glazen vulden, en ondertussen ook een dansje deden. Gordon zong, Angela Grotenhuis ook. Toen Nederland ook nog even won kon de avond niet meer stuk.
Helma en Jan dansten de tango, net als ze eens deden in Gaza.
En nu moet ik wel even bijkomen van deze overdosis sociaal kontakt.
Het was tijdens de peace picknick erg gezellig. Dat zouden we vaker moeten doen, nietwaar? Ik had overigens een goede discussie met een joodse vrouw die voor het eerst naar Meeting the Enemy kwam. Ze wilde graag meer over de emoties van de andere partij weten. Ik legde haar een beetje uit dat dit natuurlijk kan bij MTE maar dat het dan ook wederzijds moet zijn; welke emoties heeft zij? En hoe vindt ze het dan als iemand zijn verhaal vertelt? Toen begon ik kort te vertellen over de situatie, hoe het aanvoelt om Palestijn te zijn, hoe erg het is als je ziet dat je familie volledig gekleineerd wordt en gevangene is in hun eigen stad. Ik vertelde haar ook hoe erg ik gehuild had toen een paar jaar geleden (en de operatie gaat door tot de dag van vandaag) de oude binnenstad van Nabloes voor een groot gedeelte is verwoest en ik me toen ineens besefte dat ik mijn toekomstige kinderen niet deze stad zou kunnen tonen. Deze stad waar in ieder geval 800 jaar familiegeschiednis verborgen is….
En ik eindigde haar te vertellen dat ik inderdaad met Meeting the Enemy met Israeliers praat, bevriend met ze ben geraakt en ik ze erken als mens, als partner en vooral ook als mensen, de 2de en derde generatie Israeli dan, die recht hebben op dat land, net als de Palestijnen. Ik zei haar dat ze zich echter geen illussies moest maken, het ontstaan van de staat Israel in deze huidige vorm is echter nog steeds mijns inziens een grote blammage geweest voor de pogingen wereldvrede te creeren en een einde te maken aan kolonisaties.
Marhaba Imad & leila,
Ik hoop dat ik volgend keer aanwezig kan zijn bij deze peace picknick. Stuur mij a.u.b. en op tijd de datum en de tijd van de volgende picknick.
Ik heb nog een vraag; wat is de bedoeling van deze picknick?
praten met joodse of isrealische mensen? heb je enig idee wat je mee bereikt?
Ik wacht op je antwoord.
Salaam
Basema
a Basema,
Allereerst: de uitnodiging voor de picknick heb ik je toch echt 4 weken geleden al verstuurd, 2 weken geleden een reminder en deze week weer een reminder. Ik weet dit, want je staat in mijn mailinglist die ik drie keer ervoor heb gebruikt. Meeting the Enemy is een vrijwilligersproject die tot doel heeft met elkaar praten over elkaar emoties en gevoelens rondom het conflict. Het is geen politieke organisatie en we hebben ook geen politieke doelstelling. Wel willen we graag vrede zien en vrede komt als je meer respect voor elkaar krijgt. Uiteraard zijn alle mensen erg links bij Meeting the Enemy, dat hoeft echter niet. We organiseren voor elkaar etentjes bij iemand thuis of verzinnen iets als een picknick of samen naar een film over Palestina gaan ofzo. Als het allemaal maar niet te veel organisatietijd kost, want nogmaals we zijn vrijwilligers en ieder van ons heeft een full time baan. Bovendien ontvangen we ook geen subsidies ofzo. We zijn zeg maar een zeer laagdrempelige dialooggroepje. Zie ook allemaal op http://www.meetingtheenemy.nl
Groetjes,
Imad
Dag mensen voor de vrede,
Met ingehouden adem lees ik het verslag van afgelopen zaterdag, ik vind het spijtig dat ik op laatste moment niet aanwezig heb kunnen zijn. Ik ben zelf van Marokkaanse afkom en het ontroerd mij, om te zien dat het wel kan.In de eerste plaats zijn wij neutraal als mensen onderling en in de tweede plaats, het delen van elkaars gemeenschappelijk belang namelijk; dat het moet ophouden met de vijandige houding/vooroordelen naar elkanders nationaliteit en geloof. Het frappante dat deze vorm van vijandigheid en houding een interactie oproept van gedrag en uiting die zich afspeelt aan de andere kant van de wereldbol. Nogmaals ik ben zeer verheugd met dit initiatief en ben een voorstander voor om meer van dit soort bijeenkomsten te organiseren en daar een bijdrage aan te leveren.
M.v.g,
Samira Boucetta
Ik vind Meeting the enemy een ontzettend goed initiatief! Ga er zeker mee door!
Dank, dank. We zullen na de zomer als Meeting the Enemy eens goed moeten nadenken hoe en wat we nu in 2005 willen bereiken. Alle hulp is daarbij overigens welkom.
it’s seems to be very nice;)
Dag lieve mensen,
Wat leuk, mooi en ontroerend om jullie zo op de foto’s te zien. Het doet me goed en motiveert me weer hier wat meer initiatieven te gaan ontplooien.
Liefs,
Tamar