Toen we met onze SP delegatie in Palestina/Israël waren bezochten we ook Kalkiliya, het stadje op de Westoever dat het eerste slachtoffer was van de apartheidsmuur. Aan drie kanten ingesloten, alleen mensen met een vergunning konden er nog in en uit, en dat alleen te voet.

Dat betekent het economisch einde van vele boeren die hun landerijen niet meer konden bereiken, of hun groente te voet de stad in moesten brengen. In principe worden drie keer per dag een kwartiertje de twee hekken door het leger opengedaan voor boeren en scholieren. Dat betekent dat kinderen die naar school moeten soms ’s ochtends om vier uur al bij het hek staan terwijl hun school pas om acht uur opengaat, en dan tussen 1 uur, als de school sluit weer tot drie uur, als het hek weer open gaat staan te wachten. Als het hek opengaat, want soms verschijnt de legerjeep gewoon niet.
Sommige boeren waren al gewend om dan maar op hun land te blijven slapen. Hun eten werd over de muur gegooid. De kippenfarms moesten sluiten nadat bijna alle kippen omgekomen waren van de dorst toen de hekken drie dagen niet open gingen. Van sommige families kregen alleen de schoolgaande kinderen een vergunning om door het hek te gaan. Dan moesten die kinderen na schooltijd de tomaten nog water gaan geven. Dus moesten de tomatenkassen opgegeven worden. Kortom: iedereen die het zich kan veroorloven is weggetrokken, Kalkiliya, vroeger een bruisend stadje waar ook de Israëli’s graag goedkoop naar de markt gingen en lekker kwamen eten verpaupert en is ten dode opgeschreven.

Toen we er waren vertelde burgemeester Ma’aroef Zahran dat Kalkiliya ‘getwind’ was met Emmen, maar dat hij al een tijd niets meer van ze had gehoord. Harry meteen in zijn mobiel, met de SP afdeling Emmen. Of we niet een keer een bijeenkomst konden organiseren.

Gisteren vond die bijeenkomst plaats, georganiseerd door Groen Links en met medewerking van de PvdA wethouder – nu kan ik helaas het papiertje met hun namen er op niet meer vinden. In de raadszaal van Emmen. Veel SPers in het publiek. Ja, het klopte dat in het verleden Emmen nog twee afgeschreven vuilniswagens naar Kalkiliya had gestuurd, maar sinds de tweede intifada had Emmen niets meer gedaan. Daar gaat nu verandering in komen. Er komen concrete plannen om weer wat te gaan doen voor hun Palestijnse zusterstad in nood. Driek overreikte de wethouder nog het vaantje van de voetbalclub Bnei Sakhnin, het enige voetbalelftal in Israël met een meerderheid aan Palestijnen die in Israël wonen, die ook nog de cup hebben gewonnen. Harry sprak, ik sprak, er werden vragen beantwoord. De pers was er.
Goede sfeer daar in Emmen.