Het was gisteren echt Ronald z’n dag in de senaat. Eerst de huursubsidie, toen het omroepstelsel en het voortbestaan van BNN, toen de herindeling van de Achterhoek. En allemaal voorbereid met speeches en veel feitenmateriaal. Waar we als senatoren niet allemaal een mening over moeten hebben. Ik word wel eens een dag wakker dat ik helemaal geen mening heb, maar daar kun je als volksvertegenwoordiger natuurlijk niet mee aan komen zetten.

Voor BNN was een massa pers op komen dagen, dat gebeurt in de senaat niet zo vaak. De bankjes zaten dan ook vol met Eerste Kamerleden. BNN had iets te vroeg en te optimistisch een gigantische taart laten brengen. Dit werd al de vijfde ronde dat er gedebatteerd werd over het gelegenheidswetje om BNN te kunnen laten voortbestaan, en nog is het verlossende woord niet gevallen, want in een zelden voorkomende kongsie tussen PvdA en CDA werd staatsecretaris van der Laan nog verder onder druk gezet om met een ‘novelle’ (een toevoeging aan de wet) te garanderen dat de gelegenheidsmaatregel maar tot in 2008 zou gelden en er daarna een betere regelgeving komt voor het gehele omroepbestel. Dus moet BNN weer wachten tot na de zomer. Die waren daar niet blij mee, al kregen ze te horen dat het wel goed zou komen. Ronald noemde het opgewonden gedoe een ‘politieke soap’, compleet met cliffhanger.

Buiten stonden de notabelen van alle dorpen en plaatsen in de Achterhoek al te wachten met spandoeken, om daarna de publieke tribune te vullen.

Ronald deed weer erg zijn best. De wet gaat vooral over de nieuwe indeling van de gemeenten. Van bovenaf wordt dus besloten welk dorp voortaan hoort bij welke gemeente. Er zaten een aantal goede zaken in de nieuwe wet, waar de bewoners waar het om gaat zich in konden vinden, maar evengoed een aantal maatregelen waar de burgers waar het om gaat fel tegen zijn. Dat maakte het dus moeilijk, want in de Eerste Kamer kunnen we geen amandementen meer indienen, en alleen maar ja of nee stemmen. Had die wet nou in stukken geknipt, in plaats van hem als package deal aan te bieden, zeiden meerdere senatoren. Maar minister Remkens gaf geen krimp, wilde ook niet toegeven dat er toezeggingen lagen van de vorige regering waar hij nu harteloos overheen fietste, en ondanks veel kritiek kreeg de wet uiteindelijk toch een meerderheid. Zoals vaak. Het blijft een ingebakken frustratie voor ons SPers in de senaat dat we heel vaak medestanders hebben in de andere partijen, de Eerste Kamer is vaak kritischer op de regering dan de Tweede Kamer, maar dat je daar niet altijd wat van merkt als er gestemd moet worden. Dat gaat vaak op de toon van: we waarschuwen de minister (de staatssecretaris, de regering) nog één keer.

Goed nieuws was dat Hanny van Leeuwen, de leeuwin van het CDA haar kritiek op de plannen van minister de Geus beloond zag door een ferme toezegging: de ruim 100 000 WAOers die in de komende twee jaar herkeurd en arbeidsgeschikt bevonden worden behouden zeker 8 maanden hun recht op WW en glijden niet meteen af naar de bijstand. Daar wordt 30 miljoen euro extra voor uitgetrokken. Ferme kop in Trouw: ‘De Geus buigt voor druk Eerste Kamer’. Dat maakte het weer een klein beetje goed dat ik zo gefrustreerd uit het debat Arbeid en Ziekte te voorschijn was gekomen twee weken geleden, en dacht, fijn, naar Gaza om bij te komen. Want van enige discussie over de grote lijnen van waar de regering nou mee bezig is, al die pogingen om mensen uit hun uitkeringen te knikkeren, moeten maar gaan werken terwijl er voor zoveel geen werk meer is, en nauwelijks enige aandacht voor de vraag hoe je er voor zorgt dat ze aan het werk blijven en niet ziek worden was er niet. Ik vond het maar gemier op de vierkante centimeter. Dat gemier heeft wel 30 miljoen euro opgeleverd, en een paar duizend mensen die straks een klein beetje minder ongelukkig worden. Het zij zo. Ik kon een stralende Hanny tenminste van harte feliciteren.

Ik had gisteren niet zoveel te doen, behalve een commissievergadering, overleg met Paul aan ‘de overkant’ over de sociale wetten die ik volgende week moet gaan bespreken, een bijeenkomst van de werkgroep buitenland van de SP, één handtekening onder de motie van een ander en een beetje lobbyen voor de stemming op de motie voor de noodhulp aan Gaza die nog moet gaan komen. Maar van een dag in de bankjes ben ik toch behoorlijk gaar, en ik heb het debat over de electriciteit waar Tiny ’s avonds het woord voor zou gaan voeren niet meer gehaald. Volgende week, de laatste zittingen voor het zomerreces krijg ik de handen vol: vijf wetten behandelen in vier spreekbeurten, onder andere over het ‘schattingsbesluit’ bij de WAO en de wet op de kinderopvang die wij ver beneden de maat vinden. De komende dagen wordt het dossiers lezen – niet de meest spannende lectuur, stukken schrijven en nadenken. Mijn hotel in den Haag heb ik alvast gereserveerd, want dat gaat weer nachtwerk worden, maandag en dinsdag.