Ik kom er zelden toe om ergens heen te gaan, gun me de tijd niet om krantenbijlages uit te pluizen of er ergens wat leuks is. Maar ik laat me graag opjutten als vrienden bellen: ga mee. Anneke belde. Iets aan de andere kant van het IJ. Ik ben een grote fan van het Amsterdamse Volksoperahuis.

Fantastische bevlogen groep, met ouderwets volkstheater en huiskamerdrama in een nieuw jasje, mooie muziek, lekkere smartlappen, en met de sterren van de hemel gespeeld. Jef Hofmeister maakt de meeste muziek, en schreef onder andere het kortste gebed ever: ‘Hup, God’. Ze zouden een nieuw stuk uitproberen op het Over het IJ festival, Innocensius XL. Iets over de goddelijke drie-eenheid. Kees als Jezus, Jef als de H. Geest en een nieuwe speler zou God doen op een brommertje. Jef had er een opblaasbare kerk bij georganiseerd, met als motto: alles van waarde is opblaasbaar. Maar pech. Rottig weer. De kerk hield het niet onder de plensbuien, de brandweer keurde het als brandgevaarlijk af hoewel dat vanwege die regen niet had gehoeven. Het leek wel of God het niet goed vond.

Toen we het pontje namen naar Amsterdam Noord leek het nog te kunnen. Ik word altijd een beetje dromerig op de pont over het IJ. Als kind ging ik zes keer op en neer, gratis, gooide oud brood naar de meeuwen en droomde dat ik op een echt schip zat dat heel ver weg ging.

Kim, die contrabas speelt voor de groep, met hondje Kees op de pont.

Het oude KNSM terrein werkt erg op mijn verbeelding, met al die vervallen silo’s en verroeste trams. Eten en wijn in het restaurantje, heel in de verte de skyline van Amsterdam.

Kinderen kwamen spelen in de plassen.

Het begon weer te plenzen. We kropen dichter bij elkaar en sloten meteen maar vriendschap met de mensen aan het tafeltje naast ons. De regen lekte langzamerhand door het afdakje in de wijn. Stuk voor stuk kwamen de natgerregende spelers naar het café toe – de voorstelling was niet te redden. Kees als natte Jezus met een pilsje.

Jef: meneer H. Geest.

Dus propte het handjevol bezoekers dat het er op had gewaagd zich in het cafeetje, zittend op tafels en op de grond, en Kees en Jef deden nog eens De dood en de zee.

Prachtig. Alles was mislukt maar ik was erg gelukkig.

Voor wie nog wil weten waar en wanneer de volgende voorstellingen zijn: http://www.volksoperahuis.nl en/of
http://www.overhetij.nl/2004/02.php