Israël heeft het niet makkelijk met z’n vrienden. Nederland gold altijd als een trouwe bondgenoot, maar daar is de klad in gekomen. Het afgelopen jaar hebben veel Europese landen het in Israëlische ogen verbruid, onder andere de Ieren, die het voorzitterschap van Europa op zich namen. Te veel kritiek. Nu is Nederland aan de beurt, en vooruitlopend op de gebeurtenissen die gaan komen zet Israël zich al vast schrap en herinnert journalist Primor in Ha’aretz de lezers er maar vast aan dat Nederland niet alleen het land is van Anne Frank, maar ook het land dat Anne Frank verraadde en af liet voeren naar Bergen Belsen. Nederland is niet alleen het land van verzet, maar ook het Europese land waar het grootste percentage van de joodse bevolking is afgevoerd. Mocht Europa, onder voorzitterschap van Nederland, in het komende jaar ook kritische geluiden laten horen, dan is ten minste duidelijk hoe dat komt. Met wat Israël zelf uitspookt kan dat uiteraard niets te maken hebben.
Ook met vorige vriend Zuid Afrika heeft Israël het niet makkelijk. Voor de afschaffing van de apartheid kon je tenminste nog op ze rekenen. In dezelfde Ha’aretz een interview met de nieuwe ambassadeur van Zuid Afrika in Israël, Fumanekile Gqiba, voormalig lid van het verzet van het ANC. Die is niet vergeten dat er een nauwe samenwerking was tussen het apartheidsregime en de Israëlische regering, die tot op het allerlaatst is doorgegaan met het steunen van de apartheid. Gqiba’s taak is het opbouwen van een nieuwe relatie met Israël, maar meteen maakt hij duidelijk dat die relatie niet ten koste zal gaan van de relatie met de Palestijnen die voor ANC aanhangers al van langer datum is.
Dat gaat nog spannend worden, want Israël neemt het het nieuwe Zuid Afrika erg kwalijk dat ze de kritische resoluties van de VN meermalen hebben ondersteund. Sinds Sharon aan de macht is, is er niet een minister op statiebezoek geweest in Zuid Afrika.
Gqiba windt er geen doekjes om. Eens waren ook wij een bevrijdingsbeweging, zegt hij, we hadden conacten met de Palestijnen, zij waren onze kameraden in de strijd. En het is onze morele plicht om die band te continuëren. Maar wij geloven dat onze band met de Palestijnen uiteindelijk ten goede zal komen van Israël. Want wij zijn het enige land, op grond van onze geschiedenis, die het morele recht hebben om tegen de Palestijnen te zeggen, jongens, we denken niet dat het gerechtvaardigd is om zelfmoordaanvallen te gebruiken in de strijd. We zijn daar heel duidelijk over, we zijn tegen zelfmoordaanslagen.
Alles wat wij destijds in het verzet hebben gedaan had als doel om ons regime te dwingen om te onderhandelen, om een politieke oplossing te zoeken, te praten. Bij ons leiden de politici de bevrijdingsstrijd, niet de militairen. De militaire strijd mag nooit een doel op zich worden. Elke bom die een burger doodt is contraproductief.
Tegelijk mag ook Israël geen militair doelwit maken van burgers. Collectieve straffen, huizen opblazen van hele families omdat één van hen bij de bevrijdingsbeweging hoort is absoluut onacceptabel. Daar maak je nieuwe vijanden mee. En dan blijft er alleen maar een oog voor een oog over, de totale gekte.
Verder: als Israël vrede wil in dit deel van de wereld dan zullen ze de Palestijnen als gelijkwaardige gesprekspartners moeten accepteren, en ze niet behandelen als kinderen. Je hebt ook niets te zeggen over wie zij kiezen als hun leider. Iedereen in Israël haat Arafat. Maar zoals er over hem gepraat wordt is net zoals het racistische regime destijds praatte over Mandela, ze konden niet met hem praten, zeiden ze, want Mandela is een terrorist. Uiteindelijk moesten ze wel. Zo lang als Arafat de gekozen leider is van de Palestijnen is dat degene waar Israël mee moet praten. Laat de Palestijnen zelf beslissen of ze bij de volgende verkiezingen een andere leider willen. Maar zolang dat niet is gebeurd hoort hij gerespecteerd te worden en mag niet ter zijde geschoven worden. Hij is op dit moment een gevangene. En hoe kun je van een gevangene eisen dat hij de veiligheid bewaakt? Al zou hij de duivel zijn, dan nog is hij degene met wie Israël moet onderhandelen. Hij is een deel van de oplossing, niet van het probleem. Hij heeft het bestaan van de staat Israël al erkend, hou die man in ere.
Ja, ik heb wel vaker gehoord, hadden de Palestijnen maar een Mandela. Maar laat de mensen het zelf zeggen. Dring ze niet iemand op. Als de mensen zelf morgen zeggen, we willen een ander, okee. Het apartheidsregime probeerde de bevolking hun leiders op te dringen in de thuislanden, en dat is nooit goed gegaan. Er zijn Israëlische leiders die denken dat als Arafat wordt afgezet ze een meer gematigde leider zullen krijgen. Maar dat is wat het blanke racistische regime ook dacht over ons.
Het idee van een Groter Israël, met nog meer verovering gaat niet werken. Want elke verovering gaat over het land van anderen. Dus dat zal nooit werken. Israël moet zich houden aan duidelijke grenzen. En natuurlijk, het zou goed zijn als Israël zich terug zou trekken uit de Gazastrook. Maar wel in overleg met de Palestijnen. En die muur? Als dat maakt dat de Israëli’s zich veiliger voelen dan bouw je er een. Maar dan wel op je eigen land.
De staat Israël bestaat, voorgoed. En de Israëlische autoriteiten moeten niet overdrijven over de dreiging dat die vernietigd zou kunnen worden, alleen om sympathie te winnen. In Zuid Afrika heb ik contact met de joodse gemeenschap. Een deel van die mensen noemden ons destijds terroristen, maar die zijn nu opzij gezet. En in de geschiedenis van het ANC hebben joden een grote rol gespeeld. Het hoofd van de Communistische Partij, Joe Slovo, was joods. De huidige minister Ronnie Kasrils, rechter Albie Sachs hebben destijds deel uitgemaakt van de strijd tegen de apartheid. En zij werden als terroristen gezien door hun eigen mensen.
Hier lijkt het op een absolute wie niet voor ons is is tegen ons strijd. Daar geloven wij niet in. Jullie zijn neven en nichten van elkaar, joden en Arabieren staan feitelijk heel dicht bij elkaar. Dus moeten jullie met elkaar gaan praten, als gelijkwaardige partners. En dan een compromis sluiten. In jullie strijd zijn er geen absolute winnaars.
Over paradigma’s gesproken in Nederland. Mannen moeten meer gaan werken in de kinderopvang………….reden? De vrouwtjes die het werk nu doen doen het niet goed genoeg. Als dat niet voeden van negatieviteit is dan weet ik het niet meer. Zie je de mannen al binnenlopen na jarenlange afwezigheid? Ben helemaal voor om de taken meer te verdelen maar deze reden zou in mijn ogen onmiddelijk aan de orde gesteld moeten worden wie dat dan wel niet onderzocht heeft. Gewoon te belachelijk voor woorden, mogen de vroutjes dan nu ook in de Raden van bestuur omdat de mannetjes gegraaid hebben? Waar blijft onze campagne en ons campagnegeld?
Zet Mandela en Arafat naast elkaar en je proeft het verschil direct. En dat is ook 1 van de redenen, dat de joden het vertikken om deze man in vol vertrouwen/nog langer seriues te nemen. te nemen. Elke vergelijking tussen die twee gaat volkomen scheef.
Ninka schreef: “Mannen moeten meer gaan werken in de kinderopvang………….reden? De vrouwtjes die het werk nu doen doen het niet goed genoeg.”
Fout, jongens hebben een vaderfiguur nodig: dáárom zijn er in de kinderopvang meer mannen nodig. Nu is namelijk 99% van de werknemers in de kinderopvang vrouw. Moet je na gaan: als 99% van de werknemers in een bedrijfstak man is, dan hoor je heel andere geluiden. Dat het een mannenwereld is, dat vrouwen weggepest worden, enzovoorts.
Inderdaad ReneR.
Het grootste verschil tussen Mandela en Arafat is dat Mandela een vreedzame democraat is en Arafat een stinkendrijke dictator. Daarnaast hadden de Zuid-Afrikaanse regeringsleiders destijds een hekel aan Mandela omdat hij zwart was en een grote mond had. De Israelische regeringsleiders hebben een hekel aan Arafat omdat deze man bloed aan z’n handen heeft.
Mandela is een van de meest inspirerende mensen uit de recente geschiedenis, hem te vergelijken met Arafat is dan ook een grove belediging aan het adres van Mandela.
@DanielO
Het gaat erom welke onderzoeken wel en niet het journaal halen.
Onderzoeken van http://www.opportunity.nl waarin de vrouwelijke energie in het bedrijfsleven nodig is heeft nog nooit het journaal gehaald.
@ Ninka: maar dan vind ik wel dat we consequent moeten zijn en niet telkens doen alsof alleen vrouwen in de grote boze mannenwereld “achtergesteld worden” en “het slachtoffer zijn”; andersom is het net goed het geval. Mannen hebben het in de vrouwenwereld echt niet veel makkelijker, maar ook dat haalt helaas ook vaak het journaal niet.
Weet niet of het mag van Anja maar vind dit oprecht een leuk gesprek met je Daniel. Als het niet mag horen we het wel denk ik. Vrouwen in boze mannen wereld en mannen in boze vrouwen wereld. Consequent zijn inderdaad en maar eens wat feiten op tafel. Feiten zijn dat salarissen en posities in bedrijfsleven nog steeds voor vrouwen niet haalbaar zijn. Vertel eens iets over een man in een “boze vrouwen wereld”? Wat zou meer haalbaar moeten zijn? In de opvang met kinderen werken haalde gisteren toch nog het journaal nietwaar? Het laatste onderzoek dat nederlandse bedrijven slecht geemancipeerd zijn is nooit in het journaal geweest. Toch uitermate frapante informatie dat we daarmee de laatste plaats hebben samen met Pakistan in een internationale vergelijking. Pakistan, je weet wel dat land met de burka’s.
[i]”Feiten zijn dat salarissen en posities in bedrijfsleven nog steeds voor vrouwen niet haalbaar zijn.”[/i]
Wie zegt dat? Een Nina Brink had een flink inkomen hoor. En wie zegt dat de betreffende vrouwen *onterecht* een lager inkomen hebben?
In het conservatieve en gristelijke VS bijvoorbeeld gaat het juist heel goed met de vrouwenemancipatie, afgezien van het gedoe rondom abortus. In het bedrijfsleven in de VS zijn vrouwen meer dan aanwezig. Denk maar eens aan de Walton zusters of mevrouw Kerry. Ik denk dat het dan ook voornamelijk met de vrouwen zelf te maken heeft en niet met “de mannen”.
[i]”Toch uitermate frapante informatie dat we daarmee de laatste plaats hebben samen met Pakistan in een internationale vergelijking. Pakistan, je weet wel dat land met de burka’s.”[/i]
Misschien komt dat wel omdat we hier in Nederland ook relatief veel dames in burqa’s hebben rondlopen. 😉
Maargoed, ik denk dat het voor het grootste deel wel met de vrouwen zelf te maken heeft. Ik heb een half jaar Economie gedaan en nu Rechten, en ik merk dat er bij de eerste studie opvallend minder vrouwen aanwezig waren. Veel meisjes kiezen zelf bewust voor Rechten of Psychologie. Daarmee belanden deze meisjes logischerwijs niet in het bedrijfsleven, maar in een andere beroepstak.
Daarnaast, in dat onderzoek op opportunity.nl hebben ze maar 20 landen in hun lijstje staan. Hoe zit het met de emancipatie van vrouwen in het bedrijfsleven in de andere landen? Ofterwijl: het onderzoek geeft geen totaalbeeld.
Daniel, vind het jammer maar kan zo de discussie net verder met je voeren om de volgende redenen. Je negeert feiten door uitzonderingen op te noemen zoals Nina. Je trekt onderzoek in twijfel maar niet het andere onderzoek inzake de opvang waar de discussie starte. Tevens vertel je niets over jezelf en je eigen moeilijkheden waar je tegenaan loopt.
Heb het gevoel dat ik dan in een welles nietes gebied met je kom en ik wil je graag beter begrijpen. Helaas lukt me dat zo niet.
Ninka schreef: [i]”Je negeert feiten door uitzonderingen op te noemen zoals Nina.”[/i]
Wat je nu brengt als feiten hoeven helemaal geen feiten te zijn. Je zei eerder “feiten zijn dat salarissen en posities in bedrijfsleven nog steeds voor vrouwen niet haalbaar zijn”. Ik kwam met een voorbeeld, naar jouw mening een uitzondering, waaruit blijkt dat salarissen en posities in bedrijfsleven wel degelijk voor vrouwen haalbaar. Dit voorbeeld ontkracht echter datgene wat jij als feit presenteerde.
[i]Je trekt onderzoek in twijfel maar niet het andere onderzoek inzake de opvang waar de discussie starte[/i]
En wat was het onderzoek waar deze redetwist mee starte? Een onderzoek waaruit blijkt dat 99% van de werknemers in kinderopvang vrouw is. Jij merkte op dat men meer mannen in deze sector wil hebben omdat “de vrouwtjes die het werk nu doen doen het niet goed genoeg.” Ik gaf daarbij aan dat dit niet helemaal niet de reden was, zie bijvoorbeeld het Algemeen Dagblad van deze dag.
Daarnaast is het mijn goed recht om dit onderzoek niet in twijfel te trekken en die andere wel. Bij die andere zag ik namelijk iets dat me tegen de borst stoot; het feit dat men slechts een kleine selectie van landen heeft onderzocht. Op basis van slechts 20 van de vele landen die deze wereld telt, kan je niet stellen dat vrouwen in Nederland (op Pakistan na) het minst vertegenwoordigd zijn in het bedrijfsleven. Voor dergelijke conclusies heb een veel groter onderzoek nodig. België staat er nota bene niet eens bij!
[i]Tevens vertel je niets over jezelf en je eigen moeilijkheden waar je tegenaan loopt.[/i]
Het ging mij niet om mijzelf of de moeilijkheden waar ik zelf tegen aan loop…
Maargoed, ik vind het in ieder geval flauw van je dat je niet verder inhoudelijk wil ingaan op mijn berichten. Bovendien een beetje wispelturig, want een paar uurtjes geleden vond je het nog “oprecht een leuk gesprek”. 🙄