De schuldvraag
We naderen het einde van deze serie over de paradigmastijd. Als op een na laatste aflevering wil ik een testje aanbieden dat ik vaak met mijn studenten heb gedaan. Het gaat over schuld en verantwoordelijkheid, aan de hand van een thema dat hier al vaker aan de orde is geweest, geweld tegen vrouwen. Over de vraag wie daar verantwoordelijk voor is. Is het altijd alleen de man die slaat, of heeft de vrouw daar ook een rol in?
Eerst geef ik iedereen de gelegenheid zelf het testje te doen.
Het gaat daarbij niet om de vraag of je het goed of fout doet, maar om jezelf te kunnen betrappen op een paradigma over verantwoordelijkheid. Morgen zal ik vertellen hoe andere mensen de test in hebben gevuld, hoe ik de test in zou vullen, wat dat zegt over mijn paradigma, en welke relatie ik zie met de paradigmastrijd over Palestina/Israël.
Hier komt ie.
Na elk verhaaltje kun je zelf beoordelen: hoeveel procent van de schuld of de verantwoordelijkheid voor de klappen die vallen leg je bij de man en hoeveel bij de vrouw? Je zet dus na elk verhaaltje een kruisje ergens op de streepjes tussen 100 en 0.
Wie is er verantwoordelijk voor het geweld?
1. Hij komt thuis. Hij heeft een slechte bui want hij had ruzie met zijn baas. Ze vraagt hem wat er aan de hand is, had hij een vervelende dag? Ze brengt hem een pilsje. Hij zegt dat die niet koud genoeg is, en kiept het glas leeg op de vloer. Ze vraagt: wat doe je nou? Nou moet ik het schoonmaken. Hij geeft haar een klap in haar gezicht.
Man verantwoordelijk:
100%————————–0%
Vrouw verantwoordelijk:
100%————————–0%
2. Hij komt thuis. Hij heeft een slechte bui. Thuis is het een rommel. Een van de kinderen huilt. Hij vraagt om een pilsje. Ze zegt: zie je niet dat ik het druk heb met het kind, haal er zelf maar eentje. Hij begint te schreeuwen: aan jou heb ik ook niks, gaat naar haar toe en geeft haar een klap.
Man verantwoordelijk:
100%———————-0%
Vrouw verantwoordelijk:
100%———————-0%
3. Hij komt thuis. Heeft een slechte bui. Het is een rommel. Een van de kinderen huilt. Hij vraagt om een pilsje. Ze schreeuwt haal het zelf maar, ik ben je bediende niet. Hij begint te schreeuwen: aan jou heb ik ook niks. Ze schreeuwt terug: en jij dan, met dat rotloontje van je. En hier in huis heb ik ook niks aan je. En je hebt de vuilniszakken niet buiten gezet. Hij gaat naar haar toe en geeft haar een klap
Man verantwoordelijk:
100%———————0%
Vrouw verantwoordelijk:
100%———————0%
4. Hij komt thuis. Slechte bui. Rommel in huis. Kind huilt. Hij haalt een pilsje uit de ijskast en gaat zitten. Ze komt op hem af en begint te schreeuwen: wat heb ik aan jou, nietsnut, luiwammes. Met dat rotloontje van jou. Ik heb genoeg van je. Hij gaat naar haar toe en geeft haar een klap.
Man verantwoordelijk:
100%——————–0%
Vrouw verantwoordelijk:
100%——————–0%
5. Hij komt thuis, enz. Meteen begint ze tegen hem te schreeuwen. Het is duidelijk dat ze dronken is. Ze gooit een bierflesje naar zijn hoofd. Hij gaat naar haar toe en geeft haar een klap.
Man verantwoordelijk:
100%——————–0%
Vrouw verantwoordelijk:
100%——————–0%
copyright Anja Meulenbelt, 2001
En hierna waar dit testje over gaat, en het verband met het vraagstuk waar het over hadden: hier.
Was het bierflesje raak?
Een beetje gekleurde stellingen als je het mij vraagt. De persoon die slaat is natuurlijk per defintie fout. Ik ben dan ook van mening dat een man een vrouw niet dient te slaan. Hetzelfde geldt voor vrouwen die mannen slaan, mannen die kinderen slaan of vrouwen die kinderen slaan (of knijpen).
Mag ik er aan toe voegen dat mannen die vrouwen slaan heel vaak [i]geen[/i] bier/alcohol drinken? Dit wil ik even opmerken omdat bier ten onrechte aangemerkt wordt als een onderdeel van een huishoudelijk conflict. 😉
@ Miguel Sloendregt: natuurlijk niet 😉
http://images.ucomics.com/comics/nq/2004/nq040804.gif
Je stelt duidelijk “wie is verantwoordelijk voor de klappen die vallen”. Nou, er wordt alleen door de man geslagen en die is dus ook in alle gevallen voor 100% verantwoordelijk. De enige verzachtende factor die ik kan bedenken, zelfverdediging of het voorkomen van ernstiger geweld, is in geen van de voorbeelden aan de orde.
Zoals bij alle testen ben ik benieuwd wat mijn score is.
De man zit in alle gevallen 100% fout. Ik vraag me af, hoe de test was geweest, als de vrouw bezopen thuis was gekomen en was gaan meppen (ik ken voorbeelden uit de praktijk).
thema ‘Wie is er verantwoordelijk voor het geweld?’
Ik mis het beloofde vervolg. Komt dat alsnog onder ‘De Paradigmastrijd (10)’?
Ik vind beslist niet, dat de man in alle gevallen 100% fout is. Je zou kunnen stellen dat hij wel 100% fout is, maar niet altijd voor 100% verantwoordelijk.
Vooral niet omdat hij slechts één klap geeft. Dat zie ik eerder als een communicatie, dan als mishandeling, waarbij meer klappen vallen. Eén klap met de achterkant van de hand ervaar ik wel als mishandeling, omdat dat als minachting overkomt.
De verhouding in verantwoordelijkheid is naar mijn inzicht & ervaring: 1. 50-50 (zij doet onderdanig & begint al met slachtoffergedrag); 2. 100-0 (zij is redelijk, hij begint); 3. 100-0 (hij begint); 4. 30-70 (karaktermoord door vrouw ipv vragen om hulp); 5. 10-90 (Als kind huilt, is ook hij verantwoordelijk voor zorg, maar zij begint met geweld, die hij niet uitlokt, hij maakt ’t 1-1.)
Vrouwen uiten hun geweld doorgaans niet fysiek maar verbaal en/of indirect, niet tot nauwelijks waarneembaar of herkenbaar als zodanig, of zelfs alleen door bij anderen te klagen. Dat creëert in mannen een psychische machteloosheid, vermoed ik. Ik (h-)erken ook weleens onoverwinnelijke overheersing door slachtoffermacht.
wat mij betreft is de man in de eerste 4 gevallen 100% schuldig, je mept gewoon niet zoals al door daniel O terecht is opgemerkt.
het omslagpunt komt bij situatie 5, als de vrouw begint met geweld, n.l. het gooien van een bierflesje naar zijn hoofd.de man reageert met slaan. de schuld ligt voor het ontstane geweld ligt nu bij de vrouw. het slaan van de man is niet juist maar zeer begrijpelijk. vooral als het raak was, zoals miquel zich ook afvraagd, maar ook als hij op tijd gebukt heeft zit zij fout. misschien een te simpele conclusie; wie begint zit fout.