8 gedachten over “Dozen”

1. Wat een weer om te lopen sjouwen met dozen. Pffff. Wel spannend om uit te vinden wat er ook alweer in die dozen zat en alles mooi uit te stallen. Ziet er goed uit daar! (PS, ik wil ook wel een binnen-balkon. Met een hele grote ventilator en in de winter een kacheltje.)

2. Hallo Anja, nu zal ook de mooie homepage van je eigen website (Anja Meulenbelts Werkkamer) wel hopeloos verouderd zijn. Of niet???
   Als ik jou was zou ik die laten zoals hij sinds 9 april 2002 geweest is! Op je foto’s is te zien hoe netjes, keurig, ordelijk je er nu weer bij zit. Dan is een beetje virtuele zooi toch waard om te handhaven (al was het maar als reminder. Het is bovendien duidelijk dat je katten zich daarin ook wel bevonden).
   Op 24 mei jl schreef je daar over de herindeling van die site: meer archief, minder actualiteit. Dat lijkt me nog steeds een mooi streven. Weblogs hebben toch wel een buitengewoon vluchtig karakter. Als ik nu HIER reageer terwijl ik al veel eerder wat kwijt wilde over je boeiende artikelenserie omtrent de paradigmastrijd, dan is dat ook een noodsprong. Immers, zou ik aansluiten bij de commentaren onderaan aflevering nr. 10, of zelfs onder het stukje Weblogcursus eerder vanochtend, dan is de kans uitermate klein dat een hond het nog leest – niets ten nadele van de Staartigen. Op je eigen weblog en op die van vele anderen heb je dat ongetwijfeld geconstateerd: het zijn in het algemeen instant-reacties, wat tegelijk de charme èn het bezwaar van zo’n dagboekopzet is. Als je in de categorie Palestina/Israel teruggaat naar je eerste notitie van 15 februari, dan merk je dat de commentaren in veel gevallen nauwelijks anders zijn geworden na je ‘weblog-cursus’. Een ‘herhaling van zetten’, noemen ze dat.
   Ben je er dan niks mee opgeschoten? O ja hoor, zeker wel. Je zal vast regelmatig horen: oh weer hetzelfde verhaal, steeds maar datzelfde aambeeld, “daar heb je háár weer!”. Bedenk dan dat er ALTIJD (jonge) mensen zijn die je verhaal voor het eerst horen/lezen, voor wie het nieuw is, die er iets van opsteken – ook al laten ze dat niet weten door een ‘commentaar’ te plaatsen. En wie weet zal zo de gestage druppel op de gloeiende plaat de steen nog eens uithollen…
   Je website begon je indertijd (citaat Welkom) “niet alleen uit ijdelheid maar ook uit frustratie”: je kreeg je Gaza-stukken niet geplaatst in Nederlandse dag- en weekbladen. Persoonlijk vind ik dat al die zo gewetensvol gedocumenteerde artikelen over het Israëlisch/Palestijnse conflict en eerder de angst voor de migrant een beter lot verdienen dan te verzinken in de weblog-vergetelheid. Maar ongetwijfeld breng je ze over naar dat archief, of je maakt er weer een boek van (iets in de geest van Brood en Rozen). Een soort discussieboek, dat zou ook mooi zijn. Héél lang geleden is er eens een klein boekje verschenen met een novelle, ik meen van Heere Heeresma, dat geen voor of achterkant had, in een ringbandje was gebonden en op welke ongenummerde pagina je ook begon met lezen, het bleef áltijd een logisch lopend verhaal. Het Midden oosten-conflict lijkt me wel bij uitstek geschikt voor zo’n opzet!

   Zoals gezegd – ik had een handvol notities van algemene aard, die ik je had willen doen toekomen. Misschien grijp ik een volgende gelegenheid aan, of kies ik toch voor je uitnodiging in het hoofdstuk ‘Weblogcursus’ waarin – zie ik net – Theo Cornelissen ook een bemoedigende reactie heeft geplaatst.
   (Enkele vragen die ik zou willen stellen:
   – zijn ‘de media’ subjectief of lui?
   – moet geschiedschrijving wel objectief zijn?
   – wat is ‘historisch besef’ eigenlijk? En wát ‘intellectueel niveau’?
   – zijn ‘de Nederlanders’ ook een groep?
   – ongeletterd of ongecijferd?
   – waarom is momenteel de SP de enige partij die er toe doet als het om werkelijk principiële kwesties gaat?
   – bestaat er (jouw indeling volgend) ook een paradigma 0?)

   Ten aanzien van het laatste: je kan betogen wat je wil, steeds blijft er een groep mensen die primair, reflexmatig en niet zelden bloeddorstig reageert op een stelling of zelfs een woord (Islam! joden! integratie! Arafat! maximum snelheid!). Ik zou willen voorstellen dat paradigma 0 te noemen.
   Op een dag hoor je meer van me. Prettige dag en blijf Opgeruimd!

   (en een PS dat te laat komt: dat mooie gesprek tussen Radi Suudi en Harry de Winter wordt straks om half drie herhaald op Nederland 1, maar intussen is InFocus al begonnen – 14.00 uur – en ook daar valt meestal veel plezier aan te beleven. Jammer dat de NMO niet een mooi archief heeft met al die Dialogen, zoals IKON met Factor en de VPRO met de Tegenlicht-afleveringen.)

3. @Harrie Kuiper

   Wat is eigenlijk precies een “discussieboek”? Zoals je al aangaf; is het weblog gebeuren hier vooral zeer vluchtig. De onderwerpen volgen elkaar zo snel op; dat er haast geen tijd is om een discussie hier te laten vormen. Terwijl dit type medium zich daar wel bij uitstek voor kan lenen.

   Soms kreeg ik ook al de gedachte: Anja je kunt beter een boek gaan schijven met dit soort themas. Maar ga het dan niet op een weblog zetten; als je niet energie wilt steken in de tegen-reacties; van welk pluimage dan ook, die erop volgen. Een weblog is toch geen dumpplaats voor haar boeken, die geen aandacht kregen op de Nederlandse markt? En dat maakt het toch wat minder aantrekkelijk qua stijl.

   Nee; neem dan een voorbeeld aan Jan Marijnissen, die moedigd zelfs rechtse denkers aan, om mee te discussieren op zijn log. En dan krijg je soms een heel boeiende wisseling van argumenten, waar beide “partijen” nog wat van opsteken ook. En dan maakt het niet uit in welk “paradigma men zit”. Ik ben absoluut tegen dit soort van hokjesgeest. Het menselijke geweten is veel meer dan alleen een optelsom van allerlei paradigma’s.

   Tot nu toe is de discussie behoorlijk doodgebloed hier en is de situatie gelijk aan die van een gemiddelde schoolklas met een schooljuf ervoor; die allerlei zaken benoemd en dicteert. Doceren zit in haar bloed en leven; dus is het niet meer dan een logisch gevolg; dat zich dat hier op een weblog gewoonweg continueert. In dat rollenpatroon, waar we als webloggers dan in worden gedrukt, worden de braafste en meegaande leerlingen beloond met een blijk van erkenning of een vleugje persoonlijke aandacht.

   En ReneR speelt het vervelenste rotjong; waar ze ooit les aan heeft gegeven. Het kan me niets schelen; voor mij staat niets vast en zijn er wetten van oorzaak en gevolg, die in elke situatie toepasbaar zijn. Ik blijf voorlopig nog maar even het enfant terrible….

4. Wat ik NIET beweer is dat een weblog geen geschikte plaats zou zijn voor een leerzaam verhaal in afleveringen. Integendeel: deze aanpak houdt de aandacht waarschijnlijk meer gevangen dan wanneer ‘t in boekvorm zou verschijnen. Maar verder is het een beetje als met de krant, die komt ook op de stapel. Bundeling in een handzame vorm zou dus mooi zijn. Als daarbij dan ook nog wat doordringt van de commentaren, van de discussie die erdoor opgewekt is (actueler, directer en breder dan je meestal hebt bij een boekpublicatie), nou, dan krijg je zoiets als een ‘discussieboek’.
   Is in dit geval de discussie doodgebloed? Welnee, die is er nauwelijks geweest. Je kan het overigens met Anja Meulenbelt in alle opzichten oneens zijn, maar hokjesgeest? Dan heb je er toch niet veel van begrepen (wat ik al eerder vermoedde). En die mooie gedachtenwisseling op allerlei andere weblogs? Wat ik ervan zag lijkt me dat heel vaak niet meer dan een wisseling van slagen in de lucht.

5. Meneer Kuiper, wat u al eerder vermoed heeft, interesseert me niet noch enig andere logbezoeker.

   De discussie is hier doodgebloed, want er is inderdaad gewoonweg geen discussie. Alleen mensen die het eens zijn met wat Anja schrijft mogen de laatste tijd rekenen op een antwoord of een soort bijval en mensen zoals ik worden genegeert. Er zijn zoveel mensen die haar weblog wel bekijken volgens haar eigen teller, maar eigenlijk naar verhouding tot hetgene wat wordt gebracht zeer weinig mensen, die zich wagen aan een commentaar behoudens dus de bekende groep mensen op haar log, die haar analyses vaak delen.

   De discussie is hier doodgebloed, mits u commentaren als de uwe ziet als een discussiestuk. De immigrantensoap en de coupletten van het Groenlinkse volkslied zijn daarmee voor mij persoonlijk verworden tot een eenzijdige monoloog met dankbare gebruikmaking van dit medium om het gefaseert te kunnen ventileren. U heeft dit zelf aangegeven in uw eerste bijdrage.

   Ik vind het vervolgens beneden alle peil, dat u de discussie op weblogs elders degradeert tot `slagen in de lucht`. Koopt u dan maar gerust uw krantjes, maar oordeel niet over al die S.P ers, die vanuit hun oprechtheid en hun hart iets aan elkaar duidelijk willen maken op hun manier. Dat het intelectuele nivo daarvan u te min is, is mij nu wel duidelijk.

   Weet u wat voor mij slagen in de lucht zijn? Leest u dan het deel van de immigrantenserie, waarin Hirsi Ali iets gezegd zou hebben over de islam, wat gewoonweg niet waar is en het commentaar daarop van ene Edwin, een andere critisch loglezer hier, die haar daarop aanschreef. Daar werd vervolgens niet op gereageert. En dat vind ik heel erg jammer, als Anja haar log beschouwd als een discussielog. Laat haar dan zo sportief zijn om te reageren in plaats van haar volgende zeer proportionele vervolgtekst neer te zetten. Anders had ik wel haar boek gekocht.

   Probeer mij ook maar in je hokje van Paradigma 0 te drukken, want ik heb ook wel eens het woord Arafat, islam of integratie hier geschreven….

   Quote…Harry kuiper #2
   `Ten aanzien van het laatste: je kan betogen wat je wil, steeds blijft er een groep mensen die primair, reflexmatig en niet zelden bloeddorstig reageert op een stelling of zelfs een woord (Islam! joden! integratie! Arafat! maximum snelheid!). Ik zou willen voorstellen dat paradigma 0 te noemen`.

   Niet zelden bloeddorstig?? Man, waar haal je het toch allemaal vandaan. En maximumsnelheid?? Ik pas voorlopig maar weer.

   rien ne va plus!

6. mooi gevuld kastje

   3 duimpiano’s een facet vermeer (meisje met paarlen oorbel) als ik het goed zie, en nog veel meer afro-art.

7. Goed gezien, Greasle, de duimpianootjes heb ik meegenomen uit Zuid Afrika. Prachtig hoe mensen met bijna niks een instrumentje kunnen ontwerpen waar ze ook nog erge leuke muziek mee maken. En dan is er nog een koalabeertje dat door mijn zoon helemaal kaal is geknuffeld toen hij heel klein was en er nu uit ziet als een afgodsbeeldje.

8. Hallo Harry,

   Die werkkamer (boven) bestaat nog integraal, die had ik wel mee willen nemen in de verbouwing maar mijn geld was op. Daarboven blijft het een gevecht met de stapels papier. Met de Eerste Kamer erbij is de hoeveelheid papier die mijn huis in schuift zowat verdubbeld, en ik blijf maar moeite doen om het er op tijd weer gesorteerd uit te schuiven en wat ik moet bewaren in de juiste mappen te krijgen zodat het hier niet een kwestie wordt van archeologie op welke diepte van de stapel moet dat artikel over de WAO ongeveer liggen. Eéns heb ik hier alles op orde, droom ik wel eens.

   Over de vluchtigheid van het medium. Ja, er zijn mensen die vooral zappen, even langs en zo weer weg. Maar er zijn ook mensen die de weblogs doelbewuster gebruiken weet ik, die een bepaald onderwerp volgen, of elke dag gaan kijken als ik in Gaza ben en daar verslag van doe. Of partijgenoten die na dinsdag even willen weten hoe het in de Eerste Kamer was. Voor mij is het dus een interessante vraag waar je zo’n nieuw medium wel en niet voor kunt gebruiken. Zo’n serie die ik heb gemaakt is te zwaar voor de zappers. Maar ik hoor ook van mensen die een aflevering lezen, en dan onder het kopje cursus of multucultiland terug gaan zoeken.

   Hoe dan ook is het materiaal niet weg, er een boek van maken kan altijd nog, maar boeken maken doe ik al dertig jaar. En het leuke van een weblog voor mij is dat ik het denkwerk in stukjes de wereld in kan sturen, nog ongeredigeerd.

   Verder is mijn voorlopige conclusie dat het medium heel geschikt is voor een-op-een reacties, zoals hier, zo kom ik nog eens ‘aan de praat’ met iemand die ik anders nooit tegen kom en dat is leuk. Wat minder leuk is zijn mensen die denken dat ze mijn aandacht op kunnen eisen, want tenslotte is juist de vrijblijvendheid van een weblog wederzijds, niemand hoeft hier langs te komen die niet bevalt wat ik te bieden heb, en ik ga mij zeker niet verplichten om op iedereen te reageren.

   En verder denk ik dat het als medium niet geschikt is voor discussie. Dat wil zeggen, wanneer het om meer zou moeten gaan dan alleen maar ventileren van meningen, meninkjes en losse flodders. Voor een werkelijke discussie zijn de inloggers te divers wat betreft motivatie, niveau, en bedoelingen. Mijn ervaring is dat je voor een werkelijke discussie tenminste iets gemeenschappelijk moet hebben, de vraagstelling, of de interesse voor een bepaald onderwerp en de behoefte je echt te verdiepen in wat een ander te zeggen heeft. Het helpt bij echte discussies ook als iemand die leidt, zoals je dat in het onderwijs wel kunt doen en op een weblog niet.

   Zo leer ik langzamerhand wat er wel en wat er niet mee kan.

   Over je geestige lijst met vragen, daar heb ik niet allemaal een antwoord op hoor. Jij wel?

   – zijn ‘de media’ subjectief of lui?

   De media zijn mensen. Dus verschillend. Ik zie bijvoorbeeld grote verschillen tussen radio en tv. Ik doe liever radio, daar zitten vaker mensen met hart voor hun vak en minder gericht op scoren. Maar met tv bereik je weer meer mensen.
   Ik denk dat de media met de verschrikkelijk snelle omloopstijd van nieuws wel een erge oppervlakkigheid in de hand werken.
   En subjectiviteit, altijd, het zou alleen prettig zijn als mensen daar duidelijker en helderder over waren – wat ik zei, liever heldere subjectiviteit dan schijnobjectiviteit.

   – moet geschiedschrijving wel objectief zijn?

   Wel wat betreft het onderzoeken van feiten. Maar welke feiten je selecteert en hoe je ze interpreteert hangt natuurlijk van je visie, je paradigma af. De nieuwe historici, Palestina/Israël, verbergen hun subjectiviteit en partijdigheid niet. Die uit paradigma 1, er is maar één juiste geschiedschrijving en dat is de onze, verbergen hun partijdigheid en subjectiviteit wel. En houden zich aantoonbaar slecht aan de feiten die ze niet in hun paradigma in kunnen passen.
   Je kunt het ook anders, meer open doen, zoals Uri Avnery (die journalist is en geen historicus) Die schrijft: dit is de gebeurtenis, zo kijken de Palestijnen daar tegen aan, en zo de Israëli’s. Dan krijg je langzamerhand een geschiedschrijving die beide kanten recht doet en dan kun je langzamerhand toewerken naar een gemeenschappelijk verhaal dat meerdere kanten heeft.

   – wat is ‘historisch besef’ eigenlijk? En wát ‘intellectueel niveau’?

   Dat je dingen in hun historische context ziet. Bijvoorbeeld niet doen alsof Nederland altijd al hartstikke tolerant is geweest (zie de godsdiensttwisten) of laten zien dat de Nederlandse tolerantie ook een gevolg is van de handelsgeest waarbij het belangrijk was om vriendjes te blijven met verschillende volken. En intellectueel niveau, ik gebruik dat niet zo graag omdat het lijkt alsof alleen mensen die gestudeerd hebben na kunnen denken – maar wel, dat je het tot je taak rekent om na te blijven denken, ook ongemakkelijke feiten toelaat, doet aan zelfreflectie, zelfkritiek, op onderzoek blijft. Als je een mening hebt ook afvraagt waarom je die mening hebt. Zo ongeveer.

   – zijn ‘de Nederlanders’ ook een groep?

   In de huidige discussies wordt gedaan alsof er sprake is van één eenduidige Nederlandse cultuur. Dan vergeten we dus dat Nederland van huis uit een migrantencultuur is met vanaf onze vroegste geschiedenis een voortdurend komen van verschillende volken en bevolkingsgroepen. Dan vergeten we onze eigen diversiteit, klasse, godsdienst, politieke opvattingen. Ik kan me in een bepaalde mate soms meer verwant voelen met mijn vrienden in Gaza, die moslim zijn, dan met de rechtse islamofoben hier in Nederland, ook al voel ik in Gaza wel degelijk dat ik lang niet alles van de cultuur daar deel. Maar ik ervaar de Gazanen (in doorsnee) als erg veel gastvrijer en toleranter dan heel wat Nederlanders. Dus wat Nederlanders tot groep maakt? Dat we allemaal oranje dragen tijdens het voetballen? Ik ken ook door en door Nederlandse voetbalhaters. Dus ik zie ‘Nederlanders’ als een tamelijk losse op historisch toeval bij elkaar geraapte groep die wonen tussen op historisch toeval gebaseerde grenzen en min of meer een taal delen, nauelijks een groep dus.

   En waarom de SP de enige partij is die er toe doet als het om werkelijk principiële kwesties gaat? Tja, soort zoekt soort. En ook de kleine christelijke partijen zijn trouwens nog heel principiëel. Bij de discussie over de kinderopvang wonnen ze haast mijn sympathie omdat ze anders dan het CDA de vraag nog wilden stellen wat er goed is voor kinderen. Alleen hun antwoord was niet het mijne.

   En nee, in mij visie bestaat paradigma 0 niet, wel mensen die er geen zin in hebben om na te denken waar hun meningen op gebaseerd zijn. Dat hoeft ook niemand die niet wil, alleen krijg je dan geen discussie over paradigma’s, bijvoorbeeld, maar blijft het mening tegenover mening. En dat, daar was ik al duidelijk genoeg in, vind ik te saai om me mee bezig te houden. Dat moeten anderen dan maar doen. Weblogs genoeg. De wereld is groot.

   Dat was een lang antwoord.
   Wees gegroet.

   PS. Ik ga jouw stuk en mijn antwoord ook bij het stukje over de weblog zetten, voor wie daar nog langs gaat, want dit valt toch echt niet onder het kopje dozen.