Het is voor mij een beetje een experiment, of het aanbieden van een serie, zoals nu ‘de paradigmastrijd’ en voorheen ‘de angst voor de migrant’ die nog niet rond is leuk en nuttig is.
Ik heb lang lesgegeven. Het voordeel van lesgeven is dat je eisen mag stellen aan studenten, bijvoorbeeld aan studenten in de hulpverlening dat ze in staat zijn tot zelfreflectie en ook kritisch over zich zelf na kunnen denken. Het andere voordeel is dat je in direct contact met studenten kunt zien of een verhaal of denkoefening aankomt of meer uitleg behoeft.
Het aardige van een weblog is dat je daar heel andere mensen mee bereikt. Iedereen kan aan komen waaien, zolang als hij/zij het leuk vindt, en kan ook weer vertrekken, al of niet met achterlating van een reactie. Het nadeel (voor mij) is dat ik niet altijd weet hoe een verhaal aankomt, en of mensen er wat mee kunnen, en dat ik daarvoor afhankelijk ben van mensen die af en toe eens reageren.
Dat gebeurt wel. Niet alleen op het weblog zelf, maar ook via mijn email of door de links die opgenomen worden op andere websites en weblogs. Of anders via persoonlijke kanalen.
Dus als nieuw medium, noem het de ‘weblog-cursus’ functioneert het wel voor een bepaalde groep mensen. Ik vind het spannend om te doen, het dwingt mij om na te denken en zo helder mogelijk te formuleren en daar leer ik weer van.
Ook merk ik dat mijn regelmatige commentaren op het Palestijns-Israëlische conflict op prijs worden gesteld hoewel tegelijkertijd voorspelbaar is dat die ook steeds opnieuw de reacties uitlokken van mensen die het faliekant met me oneens zijn. De mensen uit paradigma 1 en 2, zeg maar. Er zijn mensen die het interessant vinden om te volgen hoe het in de Eerste Kamer toegaat. En dan zijn er ook de mensen die af en toe langs komen om te kijken of er weer wat over poezen in staat. (Komt er aan)
Het nadeel van de grote vrijblijvendheid en openheid van een weblog is dan weer dat er ook regelmatig reacties op verschijnen van mensen die duidelijk weinig kunnen beginnen met wat ik schrijf, maar kennelijk wel de behoefte hebben om steeds opnieuw hun meningen kenbaar te maken – ook al halen die dus erg weinig uit. Ik doe regelmatig pogingen om ‘de discussie’ (die in mijn ogen geen discussie wordt wanneer het niet anders is dan mening tegenover mening te zetten) boven het wellis-nietis niveau uit te halen maar ook daar is niet iedereen gevoelig voor. Ik heb de paradigmaserie nu juist opgezet om te laten zien dat het weinig uithaalt wanneer je vanuit verschillende paradigma’s meningen op elkaar af blijft vuren, maar een beetje voorspelbaar was het wel dat uitgerekend de mensen uit die andere paradigma’s dat onzin vinden en maar door blijven gaan. Het zij zo. Elk medium neemt zijn eigen voor- en nadelen mee. De openheid en vrijblijvendheid is het grote voordeel, maar heeft ook irritante bijverschijnselen.
Dus: iedereen mag langs komen. Ik haal alleen al te evidente flauwekul en gescheld van mijn weblog af.
Ik ben dus al weer aan het denken en schrijven voor de voortzetting van de serie ‘de angst voor de migrant’.
Dagelijks maak ik een rondje weblogs en die van jou bezoek ik ook geregeld. Soms lees ik echt even iets, andere keren ben ik snel weer weg. Ik ben dol op ‘bloggen’ en vind het geweldig op deze manier mijn wereld te verbreden. Ook fantastisch om mijn eigen ‘doelgroep’ te kunnen bereiken en mee te kunnen communiceren.
Dat je lesgeven leuk vindt, straalt van je weblog af. Prima, zo is interessant te zien hoe iedere weblog ook de persoon erachter weerspiegelt. In de keuze van de onderwerpen, de beelden, korte of lange teksten, mengsel van zakelijk en prive. Zelf blog ik nu een half jaar en verbaas me nog voortdurend over de impact van dit nieuwe medium. Allerlei onverwachte mensen blijken (soms bij toeval) langs te komen en vertellen dat dan als je ze in real-live tegenkomt. Vooral doorgaan dus Anja, doorgaan met het delen van jouw meningen en ervaringen. Delen met ieder die daar op een bepaald moment behoefte aan heeft. Als het niet bevalt, zappen ze vanzelf weer door naar een ander mens of een ander onderwerp.
Quote:
“Ik heb de paradigmaserie nu juist opgezet om te laten zien dat het weinig uithaalt wanneer je vanuit verschillende paradigma’s meningen op elkaar af blijft vuren”.
Het feit; dat jijzelf een voorbeeld bent, dat het wel degelijk mogelijk is om van paradigma te wisselen, leert ons, dat het wel degelijk zin heeft om naar elkaar te luisteren en argumenten te wisselen. Ik vind, dat je heel negatief hier een beeld over neerzet. Natuurlijk heeft het afvuren van alleen meningen geen zin. Maar het heeft wel zin, als deze meningen goed worden onderbouwd met persoonlijke ervaringen of andere feiten. Dat doe je zelf ook. Maar wees dan niet blind voor de persoonlijke ervaringen van een ander. Dat stoot af.
Quote:
“Het nadeel (voor mij) is dat ik niet altijd weet hoe een verhaal aankomt, en of mensen er wat mee kunnen, en dat ik daarvoor afhankelijk ben van mensen die af en toe eens reageren”.
Heb ik een tip voor je:
Probeer dan eens wat meer energie te steken in het antwoorden van inzenders; ook die het niet met je eens zijn direct. En probeer wat meer tijd te geven tussen de thema’s in. Het is toch ook de bedoeling; dat ook wij ons ei kwijt mogen? Soms lijkt het net een HSL trein; het onderwerp stopt maar even en voor je het weet is het alweer in de verte verdwenen. Ga een keer in de boemeltrein; veel gezelliger ook.
Quote:
“Ik heb de paradigmaserie nu juist opgezet om te laten zien dat het weinig uithaalt wanneer je vanuit verschillende paradigma’s meningen op elkaar af blijft vuren, maar een beetje voorspelbaar was het wel dat uitgerekend de mensen uit die andere paradigma’s dat onzin vinden en maar door blijven gaan. Het zij zo”.
Ik vind; dat jij je eigen theorie hier nogal een dogmatisch gehalte meegeeft. Ik heb niet zo veel geleerd als jou, maar ik weet wel, dat het wijzer is om altijd naar een medemens toe in beginsel een open houding aan te nemen. Kinderen hebben ook zo’n houding; zo’n gevoelsbeleving. Daarom zijn juist kinderen heel goed in staat om kennis te absorberen. Later leren mensen zich af te sluiten. Maar als dit onnodig gebeurt, dan zal het lichaam zich daarbij gaan aanpassen. (Boek en Teleac cursus “Lichaam en Geest” engels: “The mind and the body). Wie wel eens gaat kijken naar mensen die in een kerk staan te zingen op net 1; die kan objectief waarnemen; waar dogmatisch denken toe kan leiden. Ik zeg het lekker niet voor; zoek en zeg wat maar wat er opvallend is aan die mensen.
Onderstaande tekst is van een ander onderwerp op dit log; maar ik vind het er wel bij passen; vandaar.
Soms kreeg ik de gedachte: Anja je kunt beter een boek gaan schijven met dit soort thema’s. Maar ga het dan niet op een weblog zetten; als je niet energie wilt steken in de tegen-reacties; van welk pluimage dan ook, die erop volgen. Een weblog is toch geen dumpplaats voor haar boeken, die geen aandacht kregen op de Nederlandse markt? En dat maakt het toch wat minder aantrekkelijk qua stijl.
Nee; neem dan een voorbeeld aan Jan Marijnissen, die moedigd zelfs rechtse denkers aan, om mee te discussieren op zijn log. En dan krijg je soms een heel boeiende wisseling van argumenten, waar beide “partijen” nog wat van opsteken ook. En dan maakt het niet uit in welk “paradigma men zit”. Ik ben absoluut tegen dit soort van hokjesgeest. Het menselijke geweten is veel meer dan alleen een optelsom van allerlei paradigma’s.
Tot nu toe is de discussie behoorlijk doodgebloed hier en is de situatie gelijk aan die van een gemiddelde schoolklas met een schooljuf ervoor; die allerlei zaken benoemd en dicteert. Doceren zit in haar bloed en leven; dus is het niet meer dan een logisch gevolg; dat zich dat hier op een weblog gewoonweg continueert. In dat rollenpatroon, waar we als webloggers dan in worden gedrukt, worden de braafste en meegaande leerlingen beloond met een blijk van erkenning of een vleugje persoonlijke aandacht.
En ReneR speelt het vervelenste rotjong; waar ze ooit les aan heeft gegeven. Het kan me niets schelen; voor mij staat niets vast en zijn er wetten van oorzaak en gevolg, die in elke situatie toepasbaar zijn. Ik blijf voorlopig nog maar even het enfant terrible….
(Dit stukje stond al eerder onder het hoofdje dozen)
Hallo Anja, nu zal ook de mooie homepage van je eigen website (Anja Meulenbelts Werkkamer) wel hopeloos verouderd zijn. Of niet???
Als ik jou was zou ik die laten zoals hij sinds 9 april 2002 geweest is! Op je foto’s is te zien hoe netjes, keurig, ordelijk je er nu weer bij zit. Dan is een beetje virtuele zooi toch waard om te handhaven (al was het maar als reminder. Het is bovendien duidelijk dat je katten zich daarin ook wel bevonden).
Op 24 mei jl schreef je daar over de herindeling van die site: meer archief, minder actualiteit. Dat lijkt me nog steeds een mooi streven. Weblogs hebben toch wel een buitengewoon vluchtig karakter. Als ik nu HIER reageer terwijl ik al veel eerder wat kwijt wilde over je boeiende artikelenserie omtrent de paradigmastrijd, dan is dat ook een noodsprong. Immers, zou ik aansluiten bij de commentaren onderaan aflevering nr. 10, of zelfs onder het stukje Weblogcursus eerder vanochtend, dan is de kans uitermate klein dat een hond het nog leest – niets ten nadele van de Staartigen. Op je eigen weblog en op die van vele anderen heb je dat ongetwijfeld geconstateerd: het zijn in het algemeen instant-reacties, wat tegelijk de charme èn het bezwaar van zo’n dagboekopzet is. Als je in de categorie Palestina/Israel teruggaat naar je eerste notitie van 15 februari, dan merk je dat de commentaren in veel gevallen nauwelijks anders zijn geworden na je ‘weblog-cursus’. Een ‘herhaling van zetten’, noemen ze dat.
Ben je er dan niks mee opgeschoten? O ja hoor, zeker wel. Je zal vast regelmatig horen: oh weer hetzelfde verhaal, steeds maar datzelfde aambeeld, “daar heb je háár weer!”. Bedenk dan dat er ALTIJD (jonge) mensen zijn die je verhaal voor het eerst horen/lezen, voor wie het nieuw is, die er iets van opsteken – ook al laten ze dat niet weten door een ‘commentaar’ te plaatsen. En wie weet zal zo de gestage druppel op de gloeiende plaat de steen nog eens uithollen…
Je website begon je indertijd (citaat Welkom) “niet alleen uit ijdelheid maar ook uit frustratie”: je kreeg je Gaza-stukken niet geplaatst in Nederlandse dag- en weekbladen. Persoonlijk vind ik dat al die zo gewetensvol gedocumenteerde artikelen over het Israëlisch/Palestijnse conflict en eerder de angst voor de migrant een beter lot verdienen dan te verzinken in de weblog-vergetelheid. Maar ongetwijfeld breng je ze over naar dat archief, of je maakt er weer een boek van (iets in de geest van Brood en Rozen). Een soort discussieboek, dat zou ook mooi zijn. Héél lang geleden is er eens een klein boekje verschenen met een novelle, ik meen van Heere Heeresma, dat geen voor of achterkant had, in een ringbandje was gebonden en op welke ongenummerde pagina je ook begon met lezen, het bleef áltijd een logisch lopend verhaal. Het Midden oosten-conflict lijkt me wel bij uitstek geschikt voor zo’n opzet!
Zoals gezegd – ik had een handvol notities van algemene aard, die ik je had willen doen toekomen. Misschien grijp ik een volgende gelegenheid aan, of kies ik toch voor je uitnodiging in het hoofdstuk ‘Weblogcursus’ waarin – zie ik net – Theo Cornelissen ook een bemoedigende reactie heeft geplaatst.
(Enkele vragen die ik zou willen stellen:
– zijn ‘de media’ subjectief of lui?
– moet geschiedschrijving wel objectief zijn?
– wat is ‘historisch besef’ eigenlijk? En wát ‘intellectueel niveau’?
– zijn ‘de Nederlanders’ ook een groep?
– ongeletterd of ongecijferd?
– waarom is momenteel de SP de enige partij die er toe doet als het om werkelijk principiële kwesties gaat?
– bestaat er (jouw indeling volgend) ook een paradigma 0?)
Ten aanzien van het laatste: je kan betogen wat je wil, steeds blijft er een groep mensen die primair, reflexmatig en niet zelden bloeddorstig reageert op een stelling of zelfs een woord (Islam! joden! integratie! Arafat! maximum snelheid!). Ik zou willen voorstellen dat paradigma 0 te noemen.
Op een dag hoor je meer van me. Prettige dag en blijf Opgeruimd!
(en een PS dat te laat komt: dat mooie gesprek tussen Radi Suudi en Harry de Winter wordt straks om half drie herhaald op Nederland 1, maar intussen is InFocus al begonnen – 14.00 uur – en ook daar valt meestal veel plezier aan te beleven. Jammer dat de NMO niet een mooi archief heeft met al die Dialogen, zoals IKON met Factor en de VPRO met de Tegenlicht-afleveringen.)
Commentaar door Harry Kuiper, Rotterdam — 6 Augustus 2004 @ 14.29 uur | Edit This
(dit commentaar staat ook onder het kopje dozen)
Hallo Harry,
Die werkkamer (boven) bestaat nog integraal, die had ik wel mee willen nemen in de verbouwing maar mijn geld was op. Daarboven blijft het een gevecht met de stapels papier. Met de Eerste Kamer erbij is de hoeveelheid papier die mijn huis in schuift zowat verdubbeld, en ik blijf maar moeite doen om het er op tijd weer gesorteerd uit te schuiven en wat ik moet bewaren in de juiste mappen te krijgen zodat het hier niet een kwestie wordt van archeologie op welke diepte van de stapel moet dat artikel over de WAO ongeveer liggen. Eéns heb ik hier alles op orde, droom ik wel eens.
Over de vluchtigheid van het medium. Ja, er zijn mensen die vooral zappen, even langs en zo weer weg. Maar er zijn ook mensen die de weblogs doelbewuster gebruiken weet ik, die een bepaald onderwerp volgen, of elke dag gaan kijken als ik in Gaza ben en daar verslag van doe. Of partijgenoten die na dinsdag even willen weten hoe het in de Eerste Kamer was. Voor mij is het dus een interessante vraag waar je zo’n nieuw medium wel en niet voor kunt gebruiken. Zo’n serie die ik heb gemaakt is te zwaar voor de zappers. Maar ik hoor ook van mensen die een aflevering lezen, en dan onder het kopje cursus of multucultiland terug gaan zoeken.
Hoe dan ook is het materiaal niet weg, er een boek van maken kan altijd nog, maar boeken maken doe ik al dertig jaar. En het leuke van een weblog voor mij is dat ik het denkwerk in stukjes de wereld in kan sturen, nog ongeredigeerd.
Verder is mijn voorlopige conclusie dat het medium heel geschikt is voor een-op-een reacties, zoals hier, zo kom ik nog eens ‘aan de praat’ met iemand die ik anders nooit tegen kom en dat is leuk. Wat minder leuk is zijn mensen die denken dat ze mijn aandacht op kunnen eisen, want tenslotte is juist de vrijblijvendheid van een weblog wederzijds, niemand hoeft hier langs te komen die niet bevalt wat ik te bieden heb, en ik ga mij zeker niet verplichten om op iedereen te reageren.
En verder denk ik dat het als medium niet geschikt is voor discussie. Dat wil zeggen, wanneer het om meer zou moeten gaan dan alleen maar ventileren van meningen, meninkjes en losse flodders. Voor een werkelijke discussie zijn de inloggers te divers wat betreft motivatie, niveau, en bedoelingen. Mijn ervaring is dat je voor een werkelijke discussie tenminste iets gemeenschappelijk moet hebben, de vraagstelling, of de interesse voor een bepaald onderwerp en de behoefte je echt te verdiepen in wat een ander te zeggen heeft. Het helpt bij echte discussies ook als iemand die leidt, zoals je dat in het onderwijs wel kunt doen en op een weblog niet.
Zo leer ik langzamerhand wat er wel en wat er niet mee kan.
Over je geestige lijst met vragen, daar heb ik niet allemaal een antwoord op hoor. Jij wel?
– zijn ‘de media’ subjectief of lui?
De media zijn mensen. Dus verschillend. Ik zie bijvoorbeeld grote verschillen tussen radio en tv. Ik doe liever radio, daar zitten vaker mensen met hart voor hun vak en minder gericht op scoren. Maar met tv bereik je weer meer mensen.
Ik denk dat de media met de verschrikkelijk snelle omloopstijd van nieuws wel een erge oppervlakkigheid in de hand werken.
En subjectiviteit, altijd, het zou alleen prettig zijn als mensen daar duidelijker en helderder over waren – wat ik zei, liever heldere subjectiviteit dan schijnobjectiviteit.
– moet geschiedschrijving wel objectief zijn?
Wel wat betreft het onderzoeken van feiten. Maar welke feiten je selecteert en hoe je ze interpreteert hangt natuurlijk van je visie, je paradigma af. De nieuwe historici, Palestina/Israël, verbergen hun subjectiviteit en partijdigheid niet. Die uit paradigma 1, er is maar één juiste geschiedschrijving en dat is de onze, verbergen hun partijdigheid en subjectiviteit wel. En houden zich aantoonbaar slecht aan de feiten die ze niet in hun paradigma in kunnen passen.
Je kunt het ook anders, meer open doen, zoals Uri Avnery (die journalist is en geen historicus) Die schrijft: dit is de gebeurtenis, zo kijken de Palestijnen daar tegen aan, en zo de Israëli’s. Dan krijg je langzamerhand een geschiedschrijving die beide kanten recht doet en dan kun je langzamerhand toewerken naar een gemeenschappelijk verhaal dat meerdere kanten heeft.
– wat is ‘historisch besef’ eigenlijk? En wát ‘intellectueel niveau’?
Dat je dingen in hun historische context ziet. Bijvoorbeeld niet doen alsof Nederland altijd al hartstikke tolerant is geweest (zie de godsdiensttwisten) of laten zien dat de Nederlandse tolerantie ook een gevolg is van de handelsgeest waarbij het belangrijk was om vriendjes te blijven met verschillende volken. En intellectueel niveau, ik gebruik dat niet zo graag omdat het lijkt alsof alleen mensen die gestudeerd hebben na kunnen denken – maar wel, dat je het tot je taak rekent om na te blijven denken, ook ongemakkelijke feiten toelaat, doet aan zelfreflectie, zelfkritiek, op onderzoek blijft. Als je een mening hebt ook afvraagt waarom je die mening hebt. Zo ongeveer.
– zijn ‘de Nederlanders’ ook een groep?
In de huidige discussies wordt gedaan alsof er sprake is van één eenduidige Nederlandse cultuur. Dan vergeten we dus dat Nederland van huis uit een migrantencultuur is met vanaf onze vroegste geschiedenis een voortdurend komen van verschillende volken en bevolkingsgroepen. Dan vergeten we onze eigen diversiteit, klasse, godsdienst, politieke opvattingen. Ik kan me in een bepaalde mate soms meer verwant voelen met mijn vrienden in Gaza, die moslim zijn, dan met de rechtse islamofoben hier in Nederland, ook al voel ik in Gaza wel degelijk dat ik lang niet alles van de cultuur daar deel. Maar ik ervaar de Gazanen (in doorsnee) als erg veel gastvrijer en toleranter dan heel wat Nederlanders. Dus wat Nederlanders tot groep maakt? Dat we allemaal oranje dragen tijdens het voetballen? Ik ken ook door en door Nederlandse voetbalhaters. Dus ik zie ‘Nederlanders’ als een tamelijk losse op historisch toeval bij elkaar geraapte groep die wonen tussen op historisch toeval gebaseerde grenzen en min of meer een taal delen, nauelijks een groep dus.
En waarom de SP de enige partij is die er toe doet als het om werkelijk principiële kwesties gaat? Tja, soort zoekt soort. En ook de kleine christelijke partijen zijn trouwens nog heel principiëel. Bij de discussie over de kinderopvang wonnen ze haast mijn sympathie omdat ze anders dan het CDA de vraag nog wilden stellen wat er goed is voor kinderen. Alleen hun antwoord was niet het mijne.
En nee, in mij visie bestaat paradigma 0 niet, wel mensen die er geen zin in hebben om na te denken waar hun meningen op gebaseerd zijn. Dat hoeft ook niemand die niet wil, alleen krijg je dan geen discussie over paradigma’s, bijvoorbeeld, maar blijft het mening tegenover mening. En dat, daar was ik al duidelijk genoeg in, vind ik te saai om me mee bezig te houden. Dat moeten anderen dan maar doen. Weblogs genoeg. De wereld is groot.
Dat was een lang antwoord.
Wees gegroet.
PS. Ik ga jouw stuk en mijn antwoord ook bij het stukje over de weblog zetten, voor wie daar nog langs gaat, want dit valt toch echt niet onder het kopje dozen.
Anja; je antwoord met een omweg via een ander webloggast zaken die ik aangegeven heb; dat vindt ik niet leuk. Al heb je me hiervoor wel gewaarschuwd per mail, wil ik dit toch nog eens benadrukken. Je uit lof over de S.P., maar je manier van doen is niet des S.P.
Het is des S.P. om het debat; of hoe je het ook wilt noemen zonder omwegen aan te gaan. Dat is hetgene ook onder ander, waarom ik voor die S.P. heb gekozen. Ik hou niet van schijnheilig gedoe. En ik stel dit dan ook als eis, aan de personen, die onze stem moeten gaan vertegenwoordigen tegenover dit kabinet. Nu heb ik sommige kamerverslagen van je gelezen en je voldoet ruimschoots aan dit beeld; maar hier laat je hopeloos verstek gaan. En dat is jammer voor de mensen, die de niet verwachting hadden om onderdeel te zijn van een persoonlijk weblogexperiment.
Wel; je kon vooraf weten; dat niet alle reacties even “nuttig” of leuk voor jezelf zijn. Maar probeer eens gewoonweg dan te waarderen, dat dergelijke reacties met eenzelfde inspiratie en liefde en geduld zijn geschreven, als de manier waarop jij je stukken hier neerzet.
Vraag blijft nog of je experiment als geslaagd genoemd kan worden, met zo weinig proefkonijnen in je hok. Er ontbreekt ook nog een placebo-groep en wat contrasten. Maar dat laat ik aan jou over.
Verder mijn welgemeend compliment aan je; dat je hebt laten zien, dat je wel degelijk met verve in kunt gaan op een inzending zoals die van Harry hierboven. Heb je je toch nog iets aangetrokken van hetgene wat ik aangaf.
Ik heb me ondertussen maar in mijn lot geschikt als katalysator. Maar ik houd mezelf het recht voor, om op opmerkingen via derden te reageren, als ik het gevoel krijg dat dit om mijn persoon betrekking heeft. En om dat te weten te komen, dat is niet een kwestie van al te ver zoeken. Zoals onderstaande tekst.
Quote:
Wat minder leuk is zijn mensen die denken dat ze mijn aandacht op kunnen eisen, want tenslotte is juist de vrijblijvendheid van een weblog wederzijds, niemand hoeft hier langs te komen die niet bevalt wat ik te bieden heb, en ik ga mij zeker niet verplichten om op iedereen te reageren.
Anja; ik eis helemaal niks!! Er is een wezenlijk verschil tussen een vraag of een verzoek en een eis. Het komt alleen “eisend” op jou over; maar dat is een gevolg van hoe jij als ziel daarmee omgaat. Ik heb geen sturing in je eigen intra-psychisch referentiekader. Trouwens; ik weet dat je mijn commentaren doorleest. Dus wat dat betreft hoef ik niks van je te eisen. En ook jij kunt het gewoon overslaan; zoiets gaf je zelf ook al aan over je onderwerpen. Het is alleen jammer, dat je dan niet weet, dat ik sommige stukken van je zeer goed vind. En dan wordt je in je eigen zogeheten paradigma onnodig gesterkt. Alles heeft zijn nuances; z’n eigen Yin en Yang.
En wanneer/waarom komt het “eisend” op je over? Dat heeft te maken met je zelfbeeld. Jouw zelfbeeld ten opzichte van degenen, waarmee je hier communiceert. Het heeft ook te maken met je persoonlijke doelstellingen van dit log en wat je van je lezers verwacht. Boeklezers zijn anoniem, maar hier is dat even anders.
Quote:
maar wel, dat je het tot je taak rekent om na te blijven denken, ook ongemakkelijke feiten toelaat, doet aan zelfreflectie, zelfkritiek, op onderzoek blijft. Als je een mening hebt ook afvraagt waarom je die mening hebt. Zo ongevee
je hebt feiten hier en feiten daar. Jij hebt je eigen feiten; die je omarmt en koestert. Maar de waarheid ligt altijd weer ergens in het midden. We zouden eens wat meer naar ons gevoel en ons hart moeten luisteren in plaats van al die tegenstrijdige zaken, waar het einde nog niet in zicht is.
Als jouw feiten Yin zouden zijn, dan heb ik hier je Yang gevonden. Bekijk het maar even. Een oordeel hoef je niet te geven; had ik toch ook al niet verwacht. Maar als je erin verdiept, ben jijzelf dan wel bereid, om ongemakkelijke feiten van een tegenpartij toe te laten?
http://www.jewishvirtuallibrary.org/jsource/myths/mftoc.html
@ReneR, waarom verstop jij jezelf achter de site van “Roodgewoon”?
Waar haal jij de wijsheid vandaan om te denken dat je weet wat “des SP” is? Bovendien is de weblog van Anja niet van de SP maar van Anja! Heb jezelf geen weblog? Waarom start je er geen? Waarom zou jij recht hebben op extra aandacht? “Kinderen die vragen worden overgeslagen”….leerde ik van mijn moeder.
@ReneR, mijn site was niet goed ingetikt. Nu wel, anders denk je dat ik me ook verstop.
Theo; de page van Roodgewoon is de homepage van mijn plaatselijke politieke partij. Deze partij is het overblijfsel van de 4 jaar geleden opgeheven SP afdeling Hoogezand. Bekijk maar even wat dossiers daar in Rotterdam. Gesprekken gehad met Peter Verschure (afd. gron.) waar ik ook bij was, niks geholpen om de zaak te redden.
De fraktieleider is de heer Balt Lenders, die ongeveer 6 jaar geleden nog de Tribune heeft gehaalt met zijn nominatie als Sp-er van het jaar. Ik ken hem zeer goed en ik vond, dat hij die nominatie verdiende. Hij neemt namelijk geen blad voor de mond en is wars van bougeois-intelectuele prietpraat. Is ook niet te beneuwd om bij gewone gezinnen á la Tokkie over de vloer te komen. Dat zie ik andere zich SP politici nog niet zo snel doen; al staan ze op kieslijsten.
Je kijkt dus eigenlijk naar een site, waar die van de SP had kunnen staan. En ik stond vorig jaar op nummer 4 van de kieslijst. Ik verstop me dus niet zomaar achter een site, maar ik vind het leuk, als mensen hier weten, wat er politiek in Hoogezand gaande is. En dat is niet niks. En als je even goed zoekt, dan zul je ook een foto van me vinden plus mijn mailadres.
Ik toon gewoon wie ik ben en dat mijn stijl niet voor iedereen te pruimen is, dat is dan jammer, maar niet mijn probleem. Ik ben nu eenmaal allergisch voor mensen, die denken dat ze meer zijn dan een ander. En dat noem ik dus des S.P. Leg jij dan maar eens uit, wat daarmee niet “des S.P.” is.
Ik hoef niks van Anja, of wie dan ook; Theo als dat niet met oprechte gedachte gebeurd of met tegenzin, of halfgebakken.
Ik heb een eigen weblog in de steiger staan. Maar de tijd ontbreekt me en ik ben niet zo’n site-bouwer dus blijven de materialen nog even in het magazijn staan.
Quote:
Kinderen die vragen worden overgeslagen”….leerde ik van mijn moeder.
Dat is natuurlijk een hele flauwe opmerking Theo; zeker voor iemand als jij, die zich een hele poos druk maakte om een boek over het socialisme; alleen omdat jouw naam er niet in wordt genoemd…..Ik was even verbaast, toen ik dat las. Ook dat is niet des S.P. Theo; want je dient de zaak van de S.P. en niet je zelf. Onbaatzuchtigheid kenmerkt de sp-er. en we letten niet op een naam met een gouden randje…
Maar bedankt voor je openhartige opmerkingen en voor je boek. je had het eerst wel zelf rustig door mogen lezen hoor, je had me dat gewoon even kunnen mailen, dan was er een misverstand minder geweest. Dat heet goede communicatie tegenwoordig.
Nogmaals ik vraag niet om aandacht, ik vraag alleen of het mogelijk is, wat anders om te gaan met opmerkingen hier van wie dan ook. Ik weet inmiddels het antwoord (via -via). Haar goed recht, maar het maakt, dat dit log tussen de rest wel een vreemde (maar ook mooie) eend in de bijt is.
“Elk voordeel heb z’n nadeel”
Johan Cruiyff
Beste Anja,
Je schrijft:
Het aardige van een weblog is dat je daar heel andere mensen mee bereikt. Iedereen kan aan komen waaien, zolang als hij/zij het leuk vindt, en kan ook weer vertrekken, al of niet met achterlating van een reactie. Het nadeel (voor mij) is dat ik niet altijd weet hoe een verhaal aankomt, en of mensen er wat mee kunnen, en dat ik daarvoor afhankelijk ben van mensen die af en toe eens reageren.
… en dat herken ik. Ik heb zelf ook een weblog, en ik vind het erg leuk om inhoudelijke reacties te krijgen op de stukken die ik schrijf. (“Onzin!” “Gaaf!” “Me too!”) Maar ik weet ook dat het vanuit de positie van de lezer raar is om zomaar een onbekende te mailen. Net zo goed als ik het raar vind om een schrijver te vragen zijn of haar boek voor me te signeren, want wat voor contact is dat nou?, vind ik het raar om op iemands weblog te reageren.
Maar nu ik hier toch ben: ik lees je weblog heel graag. Ik lees niet alles – je schrijft zo véél! – maar wat ik lees, lees ik met veel plezier. Ik verwijs geregeld mensen door naar je blog, heel concreet vanwege je stuk over antisemitisme (http://www.phil.uu.nl/~ace/blog/politiek/040722-3.html), of je stuk over de paradigmastrijd (http://www.phil.uu.nl/~ace/blog/politiek/040729-2.html). Ik vind ze getuigen van wijsheid, van kennis van zaken, van gevoel voor schoonheid, van mededogen en rechtvaardigheidsgevoel. Een mens kan slechtere dingen lezen in zijn lunchpauze.
Ik hoop dus dat je blijft schrijven, wil ik maar zeggen. Ik blijf je graag lezen.
& Zo is het maar net Anne-Marie. Je verleidt me ook tot iets wat ik niet meer wilde: inhaken op die woordenwisseling bóven jouw bijdrage. Gedachtig een ander citaat van de initiator, beheerder en regisseur van dit weblog:
“Wie toch door blijft gaan met steeds maar weer lange lappen met tegenargumenten op mijn weblog te zetten doet dat voornamelijk voor zichzelf, of misschien in de verwachting daarmee aan te kunnen sluiten bij de andere inloggers die het belangrijk vinden om mij en mijn opvattingen te bestrijden of minstens van repliek te dienen. Ga vooral je gang. Stoor je niet aan mij, zou ik zeggen.” (dialoog en debat, 15 juli).
Maar de pijngrens kwam weer akelig dichtbij. Het ogenblik waarop je denkt: waar gaat dit in vredesnaam over? Moet dit nou? Dat je je afvraagt: wil ik me hiermee bemoeien? Ik raakte geïrriteerd. Dat lag ten dele aan het gehakketak over wat ‘des SP’ is [zie onder] en het gekissebis van en voor wie zo’n weblog nou eigenlijk is [zie boven]. Inderdaad, ga vooral je gang. Dat je dan doorgaat niet te (willen) begrijpen waar het in al die – door Anne-Marie bedoelde – afleveringen over ging, en wèl op pedante toon anderen de les blijft lezen, dat hoort er misschien ook bij. Wel jammer, want juist op dit weblog worden je de mogelijkheden aangereikt om inhoudelijk en met enige diepgang over interessante, belangrijke én leuke onderwerpen een twee- of meer-gesprek aan te gaan.
Daar zat dan ook mijn aarzeling om nog eens in te haken, mee te keuvelen: ’t gaat me wat al te persoonlijk worden allemaal. Helaas, René R vraagt erom. Ten eerste: omdat gebleken is dat hij elke kritische opmerking op zichzelf betrekt (“ik ben nu eenmaal allergisch voor mensen die denken dat ze meer zijn dan een ander”- wie heeft waar die suggestie gewekt??). Ten tweede: omdat hij zich wel degelijk – zoals Theo C. constateerde – verschool, zich nu dan bekend maakt maar meteen ook zielig gaat doen, zo van het ligt niet aan mij maar aan alle anderen, jullie begrijpen me niet en “dat is dan jammer, maar het is niet mijn probleem”, “ik heb geen sturing in je eigen intra-psychisch referentiekader” – wat dit ook mag betekenen. Niks.
Ten derde dus als blijkt dat een uitvoerig beargumenteerd pleidooi om standpunten in te nemen, na te denken over keuzen, het schemadenken te verlaten, niet leidt tot ander inzicht dan (8 aug. 0.26 uur): “je hebt feiten hier en feiten daar. (…) Maar de waarheid ligt altijd weer ergens in het midden.”
EEN PS: ‘partij’ is een vrouwelijk woord. ‘Des SP’ is dus geen goed Nederlands. Het zou ‘der SP’ kunnen zijn. Lastig; premier Balkenende die niet veel zegt maar dat weinige doorgaans wel in correct Nederlands maakte een dergelijke fout in z’n eerste regeringsverklaring: “dat is niet des overheids” (de gave der welsprekendheid, de lof der zotheid, het uur der waarheid – allemaal vrouwelijk.) Je omzeilt het probleem door te zeggen ‘de SP eigen’.
@ Harry Kuiper
Kijk Harrie; ik heb nog het fatsoen om mij tot de 1e persoonsvorm te richten. Jij hebt intussen de stijl overgenomen van het langs iemand heen praten; of schrijven in dit geval. Er verschijnt hier een nieuwe logbezoekster en je gaat gewoonweg heel vervelend roddelen over mijn tekst; waar je echt geen snars van hebt gesnopen. Dat is dus totaal niet DES S.P. Wat dat betreft, kun je van Theo nog heel wat leren.
Ik heb mij NOOIT verscholen achter een nietszeggende website. Dat heb ik zojuist uitgelegt. De website heeft altijd een deel van mijzelf uitgedragen binnen roodgewoon.
Je zoekt een stok om mee te slaan; geheel ten onrechte. Je eigen emailadres op je naamskoppeling is nog vele malen anoniemer dan mijn website ooit kon zijn.
Quote:
afleveringen over ging, en wèl op pedante toon anderen de les blijft lezen,
Ik geef hier geen lessen. Ik heb als leerling van de zogenaamde lessen in “islamofobie voor dummies” en “angst voor de immigrant” alsook “de paradigmastrijd” veel dingen gelezen en dan heb ik zoals elk andere leerling vragen over zaken, die ik niet begrijp; maar wel zou willen begrijpen. Deze kans wordt niet een ieder gegund en zeker niet mijzelf. Als je zo graag “lessen” geeft, moet je in beginsel eigenlijk toch ook open staan voor vragen. Dat staat me nog bij van school. Maar ik heb al begrepen, dat dit hier eigenlijk nooit de bedoeling geweest is.
Heel jammer.
Als jij graag alles kritiekloos hier; of waar dan ook wilt absorberen in je brein; ga vooral je gang.
Quote:
ik heb geen sturing in je eigen intra-psychisch referentiekader” – wat dit ook mag betekenen. Niks.
Bovenstaand begrip is niet “niks” meneer Kuiper. Je laat hier zien; dat als er iets is, wat je niet begrijpt, maar afdoet als onzin of “het is niks”. of je meld dit uit frustratie. Welke van de 3 is het?
Het is een begrip uit de basis-ontwikkelingspsychologie ik zal je dus maar een hint geven….
je hebt veel geschreven hier uit onmacht; zo lijkt het wel. maar wat wil je nu eigenlijk zeggen?
Ik zal wel geen antwoord krijgen op deze vraag. Je zal wel weer op komen doemen als er weer eens een andere persoon voor het eerst komt inzenden.
PS: Anna-Marie
Heel mooi geschreven, meen ik echt. Heel fijn als mensen zoveel voldoening hebben bij een onderwerp hier.
Maar ik heb dat gevoel nu eenmaal niet altijd direct, soms ook wel. Maar dat wordt voor het gemak door sommige mensen maar even vergeten…..en wat je niet wilt lezen, kun je gewoon negeren.
Mijn spaarzame bijdragen onderteken ik met naam en woonplaats, het emailadres kuiperkruize@tomaatnet.nl is natuurlijk net zo ‘anoniem’ als een straatnaam, huisnummer plus postcode. Je kan me altijd schrijven. De ondertekening ReneR verwijst naar een website – nietszeggend heb IK niet beweerd – van ‘de partij van Balt Lenders en Alie Westerhuis’. Afsplitsingen van ReneR? Van de SP?
De ontwikkelingspsychologie kent vele begrippen! Net als de scheikunde, de autotechniek, de leer van yin en yang… Ik ben daar niet tegen. Wél tegen willekeurig en onbegrijpelijk gebruik ervan als in een gedachtenwisseling gewone argumenten klaarblijkelijk ontbreken, en om te verhullen dat je niet snapt waar het eigenlijk over gaat.
Ik vind het wel genoeg zo.
(O ja. De Leer van Johan Cruijff lijkt me grotendeels orakeltaal maar de door jou aangehaalde uitspraak bevat wel wijsheid, als je ‘m goed citeert: “Elk nadeel hep z’n voordeel”, en niet omgekeerd.)
Leuk Lucy, Anne-Marie, Harry – om eens van anderen dan de vaste inloggers te horen – mensen die ik verder niet ken. Even een klein glimpje van de onzichtbare mensen aan de andere kant. Zelf reageer ik ook niet zo gauw op weblogs, ook al waardeer ik ze wel, en eigenlijk al helemaal niet als ik het er wel mee eens ben of gewoon leuk vind. Dus ik waardeer het om even wat te horen en nu gaan we gewoon weer door – want ik vind het een erg leuk medium.
….Zucht….
Harry, er leven meer Harry Kuipers in Rotterdam en hier in dit land dan je denkt. En daarom is het voor mij anoniem, of je moet je adres etc. en foto in je posting vermelden. Dat hoeft voor mij helemaal niet.
Verder viel je Theo bij in zijn commentaar over de website en viel het me op, dat je dus ook je niet hebt willen verdiepen in die website; maar wel direct goedkoop commentaar gaat leveren. Als jij de moeite had genomen daarvoor, dan had je kunnen ontdekken daar dat ik ook een gezicht heb en een emailadres. Niet bepaald anoniem dus. Minder anoniem zelfs dan wat jij hier opsoupeert.
Dat beide gegevens niet direct zichtbaar zijn op de naamkoppeling; komt door het systeem wat de webmaster hier hanteerd. Dat wist je zeker niet. Dat kun je mij dus niet in de schoenen schiuven. Dat doe jij hier wel; daarmee maak jij jezelf belachelijk. Ga jezelf maar eens een spiegel voorhouden.
Quote:
De ontwikkelingspsychologie kent vele begrippen! Net als de scheikunde, de autotechniek, de leer van yin en yang… Ik ben daar niet tegen. Wél tegen willekeurig en onbegrijpelijk gebruik ervan als in een gedachtenwisseling gewone argumenten klaarblijkelijk ontbreken, en om te verhullen dat je niet snapt waar het eigenlijk over gaat.
Pffff…
Quote:
“en om te verhullen dat je niet snapt waar het eigenlijk over gaat”.
je bent heel goed in generaliseren; zie je wel, dat bedoel ik nu met “hokjesgeest”! Je geeft me hier het perfecte voorbeeld.
Er zijn zaken die ik wel snap, gezien ook de vele keren, dat ik bijval lever aan de inhoud. Maar als ik iets niet direct begrijp of snap, dan is het ineens niet in orde blijkbaar en krijg ik via een omweg een antwoord waar ik weinig mee kan. Wat voor jou voor de hand ligt, hoeft dat nog niet voor een ander zo snel te zijn. En ik hoop, dat jij dat snapt!
Onbegrijpelijk?
Sorry, maar dat je intellect dat niet kan behappen, daar kan ik niks aan doen. Ik meende dat je de kwaliteit van weblogs hier afmat aan het intelectuele gehalte daarvan. Door zo onredelijk te razen en te tieren op mij, begin jij zelf het nivo van dit logdeel al aardig naar beneden te halen…Ik hoop maar dat het niet een Pavlof-reactie wordt op alles wat ik hier ga schrijven.
(Kijk alweer een begrip uit hetzelfde psychologieboek; zeker ook niet te begrijpen?).
Willekeurig?
Dat is een kwestie van snappen wat ik ermee bedoel; heeft te maken met het voorgaande. Het woord Paradigma had ik ook nog nooit over gehoort; totdat Anja ermee kwam. Oke, nu weet ik het. Ik maak graag gebruik van metaforen ook; als je weet wat dat zijn.
Je laatste opmerking is weer een voorbeeld, hoezeer jij zit te zoeken naar spelden in een hooiberg om mij hier onderuit te halen. Het zou constructiever zijn, om ook eens na te gaan, waar we het eventueel met elkaar over eens zijn…..Zucht.
Cruyff heeft zijn opmerking ook wel eens omgedraaid en vice versa. Je opmerking is echt soep na de maaltijd. Ik hoop, dat je de volgende keer wat meer bent uitgeslapen, als je weer eens wat gaat verzinnen op dit log.
Hoi Anja,
Na enige aarzeling is hier een latere reaktie van mij. Zomaar een vrouw uit Rotterdam. Via Hanneke Groeteman ben ik op jou log gekomen en ik lees het heel graag. Ik wil alleen maar reageren om te zeggen dat ik jaren fan van je ben en zo’n twintig jaar geleden las ik:de schaamte voorbij, waardoor ik een grote schok kreeg en door elkaar werd geschud. Het had grote impact op mij en vind het een geweldig boek. Maar dit ter zijde. Ik heb niet gestudeerd dus sommige stukken die ik lees op je log zijn van een hoger niveau, soms moeilijk maar toch goed te volgen voor mij. Van het stuk: De angst voor de migrant, heb ik weer wat geleerd. Ik blijf het volgen en word er wijzer van, das toch mooi..
greetz
Liesbeth
Waar ik de heer Lenders het meest in respecteer,dat hij er voor de burgers echt is,geen politieke spelletjes,maar gewoon eerlijk zeggen en denken waar het op staat,en als je dan een fout maakt dan denk dat hij dat ook kenbaar zal maken,dit land is al achterbaks genoeg,ik ben er ieder geval content mee,dat er nog dit soort mensen bestaan.