Ik vind mezelf al een tamelijke held dat ik geleerd heb om te webloggen, om te fotograferen met een digitale camera, en die foto’s ook nog op maat in mijn pc weet te krijgen. Een oud paard leert niet makkelijk nieuwe kunstjes, tenslotte. Ik vind dat ik kan toveren en ben er erg trots op. Maar verder ben ik weinig geschikt voor het moderne leven vol met moderne apparatuur met dikke gebruiksaanwijzingen. Vroeger kon ik de gaskachel nog zelf repareren met een haarspeld. Probeer dat nu maar eens.
Af en toe valt de elektriciteit uit. Dat is tenminste simpel, ik hoef niet meer in het donker te graaien naar stoppen die altijd net op zijn, dat gaat nu door een klein handeltje over te halen. Floep, licht doet het weer. Maar dan. Dan is overal de tijd eruit gevallen. De fax verzendt niet meer en blinkt tijd instellen, tijd instellen. Jawel, ik weet wel hoe laat het is, maar niet hoe je die tijd in dat ding krijgt. De magnetron. Idem. Dus wordt het zoeken naar de gebruiksaanwijzingen en die liggen nooit waar ik dacht dat ze lagen. Gelukkig vond ik al zoekende naar de gebruiksaanwijzing van de fax wel de gebruiksaanwijzing van de video, want die kreeg ik ook niet aan de praat. Gebruiksaanwijzingentaal is niet echt mijn Nederlands, die zijn meestal geschreven voor mensen die al wisten hoe het moest. Ik heb al afgeleerd om dan maar op alle knoppen te drukken om te kijken wat ie dan doet, want dan krijg je de meest verrassende resultaten, tjee, kan die dat ook al, maar zelden wat je wilt dat ie doet.
Ik heb ook een mooi digitaal horloge. Maar de gebruiksaanwijzing is zoek en ik weet niet hoe die van zomertijd naar wintertijd kan en omgekeerd. Na een half jaar op enige afspraken te vroeg of te laat te zijn gekomen heb ik het probleem opgelost met twee horloges. Het moderne leven is ook niet echt goedkoop.
En dan heb je nog het aantal pincodes die nogal eens uit mijn overbelaste kop willen vallen, vooral omdat ik er drie heb (drie pincodes, bedoel ik, niet drie koppen, dat moest er nog bijkomen) en als ik terug ben van ver weg geweest tik ik meestal de pincode is van mijn vorige kaart en dan dreigt de machine me op te eten. Ook met wachtwoorden heb ik een slechte verhouding, want die schrijf ik op een papiertje maar dan moet ik onthouden waar ik dat papiertje opberg en dat is in mijn huis met erg veel papiertjes ook niet zonder problemen.
Nu moet ik gaan telebankieren. Ik heb alles al in huis, een CDtje, een gebruiksaanwijzing, een papiertje met een code, een ander papier met veel dingen er op die ik nog niet snap. Ik moet ook nog naar het postkantoor om iets op te halen waarvan ik nog niet weet waar het toe dient. Ik moet wel, want bij meneer giro hebben ze een machine die vindt dat mijn handtekening niet meer lijkt op mijn handtekening – mag een mens nog eens veranderen, nee dat mag een mens niet.
Ik moet ook nog een ADHD lijn of hoe heet dat. Geen idee. Laat ik over aan kind, die is digitaal geboren geloof ik.
Vroeger deed ik boekhouden in een schriftje. Links, d’rin. Rechts, d’ruit. Met een potloodje. En een gummetje als ik weer eens links en rechts door elkaar had gehaald. Dat kan ook niet meer. Dat moet met excel en spreadsheets. Of zo.
Gisteren zat ik bij Helma en kind die samen de nieuwe website van Stichting Kifaia besproken. Ze spraken een soort Chinees dat ik niet kon verstaan maar het leek er op alsof ze van elkaar aardig begrepen wat ze bedoelden. Knap, hoor.
Mijn kind zegt dat ik partieel imbeciel ben. Dat mag hij zeggen omdat hij mijn kind is en omdat hij weet hoe hartstikke briljant ik voor die andere helft ben.
Tja, wat nou gebruiksvriendelijkheid precies is, wordt ook met de dag schimmiger.
Hoe technischer op het allerhoogste betaniveau en met veel ingewikkelde complexe schema’s , des te moderner , meer avant-garde en En -Vogue? Is dat het beste,de meest onbegrepen techniek produceren , techniek die een steeds kleiner aantal mensen begrijpt, beheerst en kan beheren ?
Techniek vervreemd zodra het mensen boven de pet gaat en zonder specialisten niet kan werken. Kijk naar de ontwikkelingen in de communicatie, de mobiele telefoons die hebbedingen en luxe apparaten worden i.p.v een apparaat om mee te bellen.
De software programma’s die zo langzamerhand ‘als bekend’ worden verondersteld. Omgang met de computer, daarvoor moet je weer naar school .Een robot die voor je denkt,jouw keuzes bepaalt, maakt en alle beslissingen neemt ..brrr.
Techniek zou dus mens en miljeuvriendelijker moeten. Afgestemd op intensief doch duurzaam gebruiksgemak.
Ha Anja,
Na een reis door Jordanie en Syrie, ben ik weer terug. Ik moet zeggen dat ik nu weer in Nederland er weer versteld van sta hoe de techniek deze samenleving in de ban heeft. Inderdaad, telebankieren, internetten, programma’s installeren, etc. Ik moet er ook weer aan geloven.
Ha die Imad, Ahlan wa sahlan, man, welkom terug in heet Holland. Ik heb je bijdragen op dit weblog gemist.
Als je zin hebt om een verhaal te schrijven over je reis, je kunt het op mijn weblog zetten als gast.
Ik zou zelf graag meer weten van de Arabische staten om Palestina/Israël heen, en ik wil ook graag eens naar Libanon, Syrië, Jordanië, maar mis de tijd omdat de reizen steeds richting Gaza gaan. Over anderhalve week ga ik weer.
Ik heb een mooi artikel van Amira Hass over jouw Nablus. Als ik er tijd voor heb zal ik het vertalen en op mijn weblog zetten.
Veel groet ook voor je wederhelft.
Ahlan wa sahlaan fiki ya Anja. Ik doe dat graag, een stukkie voor je website. Het was namelijk erg de moeite waard om vooral in Syrie het politieke klimaat te proeven. Maar nu… ga ik lekker met mijn wederhelft naar het strand.
@Imad el Kaka: ach jee net terug in Nederland en met je wederhelft naar het strand. Wegen vol of afgesloten, niet door te komen, stranden overvol, overal bloedheet.
Schrijf je daar dan ook gelijk even een stukje over?
Anja, het is zo ontzettend prettig dat telebankieren! Die codes spreken opeens vanzelf als je eenmaal aan de gang gaat en wie weet snap je op een gegeven moment zelfs niet meer dat je ‘vroeger’ zo ingewikkeld deed met overschrijvingen en de brievenbus. Dat wordt nostalgie dus misschien moet je er nog even van genieten….?
Dag Lucie, ja, ik wil best wel geloven dat telebankieren erg handig is – als je het eenmaal kunt. Zo krijg ik ook al bijna geen brief meer op de post, al dat gedoe, kopietje, envelopje, postzegeltje, naar de bus, sinds op twee na mijn hele kring van intimi en vrienden ook e-mailt, maar ik leg nog twee gebruiksaanwijzingen achter met leren hoe dit nu weer moet. Het komt wel. Overmorgen.