Voor wie dit weblog al langer volgt, of mijn boeken kent, is het allang duidelijk dat ik een tegenstander ben van de Palestijnse aanslagen op burgers in Israël. Persoonlijk ken ik niemand in mijn uitgebreide netwerk van mensen die op komen voor de rechten van Palestijnen die daar wel voor zijn. Toch kun je er gif op in nemen: zogauw ik het heb over de onderdrukking van de Palestijnen komt er wel weer iemand langs die mij en de mijnen er van beschuldigt voor zelfmoordaanslagen te zijn. Zo ook op dit weblog.
Dat gebeurt dus met iedereen die een einde wil maken aan het onrecht dat de Palestijnen wordt aangedaan, en daarmee, uiteindelijk, toe wil werken aan een verzoening en vrede en veiligheid voor beide volken.
Ran HaCohen is een Israëli van Nederlandse afkomst. Hij staat uitermate kritisch tegen de bezettingspolitiek van de staat Israël. Dus krijgt ook hij om de haverklap te horen dat hij het nooit heeft over het terrorisme van de Palestijnen. Dit is zijn antwoord:
“Waarom ik het niet over het terrorisme heb? Omdat het Palestijnse terrorisme niet het tweelingbroertje van de bezetting is, maar eerder zijn moorddadige kind. Van vader op zoon: terrorisme is verschrikkelijk, maar dat is de bezetting ook. En het eerste is een gevolg van het laatste. Om de geweldspriaal te doorbreken en het terrorisme tot stand te brengen, moet eerst de bezetting ophouden. Aangezien de optie “één staat, twee volken” onder de huidige omdstandigheden niet erg realistisch lijkt, moet Israël de bezetting staken door al zijn troepen terug te trekken, alle nederzettingen te ontmantelen en de Palestijnen de gelegenheid te geven een werkelijke onafhankelijke staat te stichten in het gehele gebied dat in 1967 werd bezet. Dat is de manier om een eind te maken aan het terrorisme, niet het plat-bulldozeren van de Gazastrook of het onder schot houden van Arafat.
Door over terrorisme te praten kun je heel goed zwijgen over de bezetting. Maar hoezeer het me ook spijt, praten over terrorisme zal geen enkel leven redden. Praten over de bezetting zal hopelijk zowel een eind aan de bezetting als aan het terrorisme maken. In deze volgorde.”
(Citaat afkomstig van www.antiwar.com, 15 februari 2002. Opgenomen in de inleiding van Een spiegel liegt niet, waarin ik artikelen heb gebundeld van ‘de andere stemmen’ uit Israël)
De wet van oorzaak en gevolg kent vele wegen. En dat weten een hele hoop mensen nog niet. Ik heb het al eerder geschreven hier op dit log: Je kunt dit conflict zien als een ui; wiens schillen je moet afpellen. Tot je bij de kern van het probleem komt. De bezetting heeft ook een oorzaak namelijk. En dié oorzaak is weer een gevolg van iets anders enz. enz.
Niet echt iets voor mensen, die graag snel even een etikketje ergens op willen plakken.
Citaat Ran HaCohen
‘Waarom ik het niet over het terrorisme heb? Omdat het Palestijnse terrorisme niet het tweelingbroertje van de bezetting is, maar eerder zijn moorddadige kind. Van vader op zoon: terrorisme is verschrikkelijk, maar dat is de bezetting ook. En het eerste is een gevolg van het laatste. Om de geweldspriaal te doorbreken en het terrorisme tot stand te brengen, moet eerst de bezetting ophouden. Aangezien de optie ”één staat, twee volken” onder de huidige omdstandigheden niet erg realistisch lijkt, moet Israël de bezetting staken door al zijn troepen terug te trekken, alle nederzettingen te ontmantelen en de Palestijnen de gelegenheid te geven een werkelijke onafhankelijke staat te stichten in het gehele gebied dat in 1967 werd bezet.’
Die stelligheid waarmee geponeerd wordt dat bezetting VOORAF gaat aan terrorisme lijkt me niet terecht. Al voor 1967 vonden regelmatig aanslagen plaats op Israelische burgers, en zelfs voordat de tweede wereldoorlog begon waren er joodse burgers het slachtoffer van terroristisch geweld.
Zelfs als Israel aan alle eisen voldoet zullen er aanslagen gepleegd blijven worden door de extremisten onder de Palestijnen. Als daarentegen de Palestijnse aanslagen stoppen behoren de Israelische represailles echter tot het verleden. De verantwoordelijkheid voor de geweldspiraal wordt derhalve onterecht aan Israel toegekend.
De volgorde van gebeurtenissen zoals RaCohen die ziet is niet in overeenstemming met de realiteit. De toestand waarin het Palestijnse volk zich bevindt is voor een belangrijk het gevolg van de weigering van de Arabieren om de door de VN voorgestelde tweestaten-oplossing te accepteren in 1948. Het niet erkennen van de militaire nederlaag van een door hen begonnen oorlog door de arabieren zorgde vervolgens voor het uitblijven van een bevredigende status quo, ook al omdat de Arabische wereld met opzet het vluchtelingenprobleem in stand hield. Duitsland erkende wel de nederlaag, nam wel vluchtelingen op, en is thans een welvarende staat met warme betrekkingen met haar buurlanden.
Ik moet bekennen dat ik geen groot kenner ben van de historie van dit conflict. Inlezend valt me op, dat de de uiterste onderhandelingsgrenzen van beide volken te ver uitelkaar liggen. Misschien wordt dit veroorzaakt door oud zeer, maar misschien is er geen plek voor beiden. In het eerste geval is er een verdeling mogelijk, maar alleen na een lange periode van verwerking door beiden. In het tweede geval zal er tot de laatste druppel bloed van een van de twee volken oorlog zijn. Geen helden, geen gelijk, geen happy end.
Als je de moeite wilt nemen, Hiek, ga dan even terug naar wat ik geschreven heb over ‘de paradigmastrijd’, de verschillende manieren van kijken naar het conflict. Je vindt het onder het kopje Palestina/Israël. Want ik wil best reageren op wat je zegt, maar het is wel wat ik al uitgebreid eerder heb beschreven. Dan kun je daarna altijd nog bepalen of je het met me eens bent of niet, of dat er nog vragen overblijven.
Ik zit knipperend naar het scherm te kijken. Wat is het toch jammer dat er mensen zijn zoals Edwin die echt denken dat door het Palestijnse geweld bezetting is ontstaan. Ik kan alleen maar zuchtend refereren naar ‘De jodenstaat’ van Theoder Herzl, het begin van de oprichting van de huidige staat Israel. Er werd een gebied aangewezen en er werd geen rekening gehouden met de inheemse bevolking zoals dat vaker ging in het koloniale tijdperk waarbinnen dit gebeurde. En misschien is raar, maar mensen vinden het doorgaans niet prettig als anderen aan landje-pik doen.
@ 4 Gelezen. Geen moeite hoor 🙂
Ik begrijp dat je vindt dat Israël’s politiek in hoge mate bepaald wordt door het trauma (en exploitatie) van de holocaust. Dat Israël het sterkste is en daarmee verantwoordelijk. Ik begrijp dat je kiest voor de zwakste. Je oplossing ligt in de hoop dat Israël gaat beseffen dat daders zichzelf ook traumatiseren, en hiermee in een hel op aarde komen. Als ik fout zit dan hoor ik het graag. Als er een echte vraag in me opkomt dan stel ik hem vast aan je. Bedankt voor alle moeite die je neemt om dit conflict in ieder geval goed te beschrijven. Ik heb er wel wat aan.
Ik sluit me bij Edwin aan en voeg er nog aan toe dat de islamitische jodenhaat nog veel verder teruggaat dan het zionisme, namelijk de “profeet” Mohammed moordde al joden uit die te kritisch waren over zijn totalitaire leer. De obsessie van de arabier met Israël is niet alleen te wijten aan de situatie in Israël, maar ook aan de grote moeite die arabieren hebben met andersdenkenden op voet van gelijkheid. Israël is een niet-islamitische staat in islamitisch gebied en dat is de echte oorzaak van de niet-acceptatie. Want als Syrië, Turkije en Iran zijn Koerden onderdrukt en als Syrië de israëlische nederzettingenpolitiek toepast in Koerdisch gebied t.b.v. de arabisering en als Marokko probleemloos een volk bezet en een muur in dat bezette gebied, Spaanse sahara, heeft gebouwd en om over Soedan nog maar te zwijgen, dan zie je hoe selectief de verontwaardiging van moslims en van Arabieren in het bijzonder is. Voor de reden van deze selectiviteit kom ik weer terug bij het begin van mijn reactie. De oplossing van het conflict ligt vooral in het opgeven van die hysterische arabische obsessie met Israël. Acceptatie van Israël door de Arabische wereld is de sleutel tot de 2-staten-oplossing. Een binationale staat is onwenselijk gezien de geringe tolerantie van moslims voor andersgelovigen, anderszijden en andersgeaarden.
Anja,
Een vraag. Zijn er geen intressante lessen te trekken uit de geschiedenis van de indianen in amerika?
Welke les, Hiek? De indianen zijn praktisch uitgemoord, op een handjevol na. Wat er is overgebleven zit in gesubsidieerde reservaten. Niemand bekommerde zich in die tijd om die ‘primitieve inboorlingen’. In mijn jeugd was het nog heel gewoon strips en films te zien waarin de ‘coiboys’ altijd de goeden waren en de indianen altijd de kwaaien. Over de massavernietiging die daar heeft plaats gevonden had niemand het. Gaan we pas over een eeuw beseffen dat er onder onze ogen een serieuze poging wordt gedaan om weer een heel volk weg te maken of doen we er nu wat aan?
Act now! Ik dacht een parallel te zien en het lijkt me belangrijk om te beseffen wie je oponent is. Betrek deze geschiedenis in je strijd.
Je kunt Israel ook zien als een gesubsidieerde staat of reservaat; van de amerikanen wel te verstaan. Zonder die steun waren de Joden volgens mij al lang van dat stukje Midden Oosten weggevaagd door Egypte; Jordanie, Syrie en iedereen die de Joden liever zag gaan dan komen; nadat ze de 2e WO hadden overleeft.
ReneR, men zag in het Midden Oosten de Europese joden om precies te zijn inderdaad liever gaan uit Palestina. Redenen: kolonistatie van land, discriminatie, Europees Suprioriteitsgevoel (hebben sommigen hier ook last van) enzovoorts. Heel erg verwonderlijk vind ik wel dat Europeanen die altinjd de Holocaust erbij halen als de reden om de staat Israel te steunen met haar discriminerende politiek vind ik buitengewoon hypocriet. Waarom hebben zij geen rustige Europese provincie opgeofferd aan de overlevenden van de Holocaust? Dan hadden ze in ieder geval netjes hun schuldgevoel afgekocht. Bovendien konden ze er dan in ieder geval zeker van zijn dat deze arme getraumatiseerde joden niet nog eens in aanraking zouden komen met ‘barbaarse Arabieren die hen in de zee willen drijven’.
Een zeer foute zin in het stukje hierboven. Ik bedoelde:
Heel erg verwonderlijk vind ik wel dat de Europeanen die altijd de Holocaust erbij halen als reden om de staat Israel te steunen met haar discriminerende politiek, zelf weinig opgeofferd hebben voor de joden in Europa. Dit vind ik buitengewoon hypocriet
Volgens mij Imad; hebben de joden van Europa er zelf destijds voor gekozen; om naar dat stukje land te gaan. En het heeft denk ik te maken met hun verlangen om terug te keren naar het bijbelse “beloofde land”. Een stukje Europa had dit in hun ogen niet kunnen zijn. Over deze nieuwe Exodus zijn volgens mij ook een aantal films gemaakt. Het moest stiekum gebeuren, want de engelsen waren erop tegen.
Ik heb het gevoel; Imad, dat Europa langzaam maar zeker meer en meer de politiek van Israel spuugzat gaat worden, net zoals men hier spuugzat is van dit kabinet. Alleen de V.S. moet die weg ook nog ingaan. Een spionageschandaal; zoals laatst in het nieuws kan daarbij helpen! Veel Europeanen zijn inderdaad hypocriet; maar dat komt ook door gebrek aan informatie en daarbij kan een weblog een handje helpen.
Imad,
1)die “inheemse bevolking” bestond uit een handjevol Arabieren voor wie het wezenlijk niks uitmaakte of ze nou geregeerd werden door Engelsen of Israeli’s. Het probleem ontstond toen Arabieren uit omringende landen kansen roken en massaal naar Palestina emigreerden.
2)De holocaust is geen “excuus” voor Israel. Een goede reden Israel te steunen is het recht van Joden in vrede te leven in eigen land zonder angst om in de bus naar school opgeblazen te worden. Zogauw er een eind komt aan die aanslagen is er in no-time een Palestijnse staat.
Anja,
“een serieuze poging wordt gedaan om weer een heel volk weg te maken”?? Come on, you know better than that. You’re just stirring up the hatred.