Daar heb ik nou een Palestijnse voor nodig, om me mee te nemen naar het Van Gogh Museum. Daar wou ze heen. Ik moest bekennen dat ik er nooit geweest was. In het buitenland, als ik toerist ben, reis ik makkelijk uren om om een museum of tentoonstelling te zien, maar het Van Gogh, dat is maar tien minuten van mijn huis vandaan met de tram, dat is te dichtbij, dat kan morgen ook nog. Bovendien, van Gogh. Al helemaal platgekeken in mijn jeugd. De reproductie van het landschap van Arles boven het dressoir, de reproductie van een perzikboompje op mijn meisjeskamer. Al het moois is er al vanaf dacht ik.

En dan de verrassing. Zoals de mooiste CD het niet haalt bij een echt concert gebeurt er iets magisch met je als je voor het echte ding staat. Ik vond het prachtig, en echt ontroerend. Vooral de periode in Nuenen, voordat hij naar Frankrijk vertrok is indrukwekkend, al die duistere luchten, de klei, en vooral de aandacht voor de mensen die op het land werkten. De mensen waar toen niemand naar om keek, de turfsteeksters, de aardappeleters.

En dan na de reis naar Frankrijk klaart de lucht op en worden de kleuren helder, alsof er een zwaar bruin gordijn is opengetrokken.
Ik kocht een paar ansichtkaarten van de schilderijen over Nuenen, en dan zie je weer, dit is maar een afbeelding. Ondanks alle moderne druktechnieken is dit niet het echte ding.

Rula kocht een reproductie van het befaamde slaapkamertje. Ik zei: zie je dat je je kiest voor je eigen thema? Rula maakt vaak foto’s van interieurs en van Jeruzalem, de oude stad, waar geen mens op te zien is. Toch is het altijd intiem, heb je het gevoel dat de mensen net weg zijn of net gaan komen, om de hoek staan.
Rula zei: wat ken je me goed.

Toen een feestje mij bij thuis voor Rula.

De eerste keer na mijn verschrikkelijke verbouwing van een jaar dat ik mensen te eten vroeg. Ik heb nog geen bank, dus dat was zitten op de grond maar dat is voor Palestijnen en Gazagangers geen probleem. Ik kookte genoeg voor een weeshuis. Altijd bang dat mijn mensen niet voldoende te eten krijgen. Ik kom niet voor niets uit de hongerwinter.