Wel eens gehoord over een zorgende moeder?
Grapje.
Wel eens afgevraagd of werkende vaders wel goed zijn voor kinderen?
Nog een grapje.
Het aantal ‘zorgvaders’ stagneert. Onder een zorgvader wordt een man verstaan die minder dan 30 uur in de week werkt om tijd te hebben om voor zijn kind te zorgen. (De moeders die minder dan 30 uur per week werken om voor hun kind te zorgen heten nog gewoon moeders. ) Jaren geleden was ongeveer 5% van de mannelijke bevolking zorgvader. Het is nog steeds maar 5% van de mannelijke bevolking. En dat gaat er niet beter op worden nu de regering verwacht dat iedereen langer gaat werken.
Die regering verwacht dat meer vrouwen gaan werken maar niet dat meer mannen voor de kinderen gaan zorgen en ondertussen zijn de kwaliteitseisen voor de kinderopvang uit de wet geschrapt en maakt de minister zich wel zorgen over de kosten van de vergrijzing omdat mensen minder kinderen of later kinderen krijgen. De minister zei eerst dat de emancipatie, van vrouwen wel te verstaan, voltooid was en nu vindt hij toch maar van niet want er zijn er nog te veel die niet werken. Maak daar maar eens chocola van.
Dat lijkt me allemaal geen reden voor een feestje. Ik zit vandaag niet bij de koningin om naar de troonrede te luisteren. Ik sta buiten.
Vermoed dat een klein wondertje nog iets gaat doen.
Ik ben het behoorlijk aan het opgeven en voel me ook behoorlijk belazerd door de praatjes. Kijken of we nog lol en zin ergens uit kunnen tappen.
Hou je hoedje maar goed vast met deze wind!
Ik hoor het CDA nog zeggen: “Het gezin als hoeksteen van de samenleving”. Pa 40 uur, ma 40 uur en de kinderen op straat bij gebrek aan opvang. Gek he dat er zoveel jongeren opgekropt in onze gevangenissen zitten. Mijn dochter van 6 wordt nu al aan de kant gezet door ons mooie sociale systeem. Kan ze alvast wennen als ze ooit van onze verzorgingsstaat (of wat er van over blijft) gebruik moet maken.
Ik kijk, sinds ik jouw logsite heb ontdekt via de site van Hanneke Groenteman elke dag, om mij dan steeds weer te laten rillen van afschuw over zoveel misstanden en verwarring rondom het thema ‘emancipatie’. In de jaren zeventig ben ik zeer actief geweest in de vrouwenbeweging ‘aan de basis’. Jouw boek ‘De schaamte voorbij’ diende althans wat mij betreft als leiddraad voor zoals dat heet: persoonlijk bewustwordingsproces. Een openbaring! Aanvankelijk leek mijn verhaal op het jouwe: Uit een huwelijk gestapt dat mij geen bevrediging schonk. Daarna heel erg verliefd geworden op een vrouw en in die relatie heel veel over mijzelf geleerd.Ik dacht: Nu zal alles anders worden! Maar ook in die relatie slopen de problemen die ik eerder ook had ervaren m.b.t. de rolverdeling man/vrouw. Mijn vriendin was duidelijk een ‘mannetje’ en gedroeg zich daar ook naar. Het huishouden was voor mijn rekening en zij deed ‘de klussen’. Zij werkte en ik bleef thuis voor de kinderen. Na veel vechtwerk heb ik in de jaren daarna een voorlopige ‘oplossing’ gevonden door min of meer alleen verder te gaan met mijn kinderen.Ik probeerde een combinatie te maken van werken, studeren en voor de kinderen te zorgen, wat natuurlijk jammerlijk mislukte, al was het alleen maar door de afmattende schuldgevoelens die ik had ten opzichte van de kinderen, voor wie ik de perfecte moeder wilde zijn. Op de een of andere manier heb ik ze toch weten groot te brengen en zij zeggen nu dat ze een fijne jeugd hebben gehad. Daar ben ik heel blij mee. Toch weet ik dat de opvoeding van kinderen en de zorg voor ze beter werkt als die zorg echt wordt gedeeld in gelijke mate door de (zorg)ouders/partners.
Vanochtend bij het wakker worden was bijna mijn eerste gedachte: Zou Anja ook in de ridderzaal zitten waar ze moet aanhoren hoe o.m het beleid voor de kinderopvang er uit gaat zien en de noodzaak van de 40-urige werkweek wordt aangetoond, zodat nog meer kinderen daarvan de dupe gaan worden en we weer terug zijn bij af (25 jaar geleden.)
Gelukkig heb jij aangekondigd vandaag niet bij de koningin te willen zitten maar buiten te blijven staan; Bravo, Anja!
Bravo Anja. Helemaal gelijk. Dit a-sociale beleid van deze regering kun je gewoon niet meer serieus nemen, harder werken, geen kinderopvang en inderdaad zich zogenaamd wel zorgen maken om de vergrijzing. Mijn vrouw en ik zijn dol op kinderen, maar ook op werken. Willen ze dat we veel kinderen verwekken, dan moet er toch iets gedaan worden aan al die belachelijke regeltjes ten nadele van stelletjes die kinderen willen. Ik kan me er echt zo kwaad om maken. Vrouwenemancipatie? Vrouwen die een vrij in hun keuze zijn hoe ze hun leven willen invullen? Dus niet. De natuurlijke drang van vrouwen om een nestje te bouwen voor haar kroost en ervoor te zorgen wordt lelijk tegen gehouden. Overigens niet alleen door de regering, ook door de hele omgeving waarin je als hogeropgeleide zit, wordt het krijgen van kinderen op jonge kinderen ten strengste afgeraden. Het is eigenlijk te erg voor woorden om te constateren dat de vrouw en haar behoeftes zoals altijd in de geschiedenis volledig genegeert wordt en dat de vrije individuele keuze voor veel vrouwen niet bestaat. De trieste waarheid is dat vrouwen nog steeds worden geleefd door de omgeving en door de politiek. De rol van de vrouw is vandaag met de afschaffing van diverse wetten weer bepaald. Een en-en situatie lijkt vanaf vandaag onmogelijk.
Hoi Anja,
Zorgvaders zijn vaders die minder dan 30 uur in de week werken.
Das even slim bedacht voor de statistieken. Hoeveel van deze 5% hebben dan werkelijk een halve baan?. Die werkelijk de zorgtaken en het genot van het hebben van kinderen delen? Ik denk dat dat er maar héél weinig zijn.
Voordat wij ons eerste kind kregen hebben we alles op alles gezet om 50/50 te gaan werken. Beide het plezier van werk en de kinderen. “Best of both worlds” zoals ik het toen noemde. Helaas is dat niet gelukt. Ik ben 6 jaar thuis gebleven en heb met volle teugen genoten. Ik had mijn man dat ook zo graag gegunt. Ik ben wel hoopvol voor de toekomst omdat ik mijn ervaringen over kan dragen aan mijn dochters en deze slimme meiden op hun toekomst kan voorbereiden.
Hoi Anja,
Ik heb een brandende vraag. Dit kabinet beweert dat we allemaal langer moeten werken omdat we binnenkort de pensioenjaren van alle “onproductieve” ouderen niet meer kunnen opbrengen. Dat komt, zegt het kabinet, omdat we tegenwoordig vanwege onze fantastische gezondheidszorg allemaal zo oud worden. Ja ja.
Maar als dat het is, waarom laat dit kabinet vrouwen (die gemiddeld ouder worden dan mannen) dan niet pas later met pensioen gaan dan mannen???
Groeten, Ruben
Nou, volgens mij zou het er niet over moeten gaan hoe oud we worden maar hoe gezond we zijn op een bepaalde leeftijd en hoe lang we al gewerkt hebben. Iemand die voornamelijk met zijn hoofd werkt en pas op z’n vijf en twintigste is begonnen met werken kan best tot zijn zeventigste door als hij ondertussen niet lijdt aan korsakov of alzheimer. Maar iemand die op z’n vijftiende in de bouw is begonnen is er echt op z’n vijf en vijftigste wel doorheen. En dan nog iets, er zijn veel vrouwen die op latere leeftijd weer in het arbeidsbestel willen na een tijd te zijn uitgeschakeld door het familieleven waar de regering ook al niet fantastisch bij helpt. Is er werk voor ze? Nauwelijks. Dus aan de ene kant zeggen dat mensen maar door moeten blijven werken (tot ze er bij neervallen, want in de WAO kom je alleen nog maar wanneer je werkelijk halfdood bent) en aan de andere kant er niet voor zorgen dat er meer banen komen – ach laat ik me niet opwinden op de vroege ochtend.
Welke ware christen (weet je wel, die van de tien geboden, over naastenliefde, respect solidariteit etc.) durft na deze miljoennota nog op het CDA te stemmen? Van de VeeVeeDee had ik niet anders verwacht. Het is nu gelukkig helemaal duidelijk:
CDA = Comité der Asocialen
Mnja, emancipatie schijnt te betekenen dat er zoveel mogelijk vrouwen de arbeidsmarkt op geschopt moeten worden. Ik heb het nu even over de bijstandsmoeders met kinderen vanaf vijf jaar. Fulltime werken is goed voor ze, zo staan ze niet meer aan de kant van de samenleving, en zijn ze nog een beetje van nut jaja…
Nog afgezien van de tekorten in de kinderopvang, sinds wanneer is het opvoeden van kinderen tot een beetje leuke volwassenen en hen een warm en veilig nest bieden niet meer van maatschappelijk nut? Er wordt nu al geconstateerd dat ‘de jeugd’ losslaat en geen ‘normen en waarden’ meer meekrijgt. Nee, als je ook een sleutelkind bent. Fox Kids TV voedt je wel op…
In Frankrijk, waar ik woon sprak ik laatst een jonge vrouw die bijna verontschuldigend vertelde dat ze niet werkte, maar thuis was bij haar twee jongetjes. Dan bén je toch aan het werk? was mijn ractiue, waarop een bevrijdende glimlach doorbrak.
Emancipatie is volgens mij een bewuste keus kunnen en mogen maken voor fulltime werk, fulltime moederschap of een mengvorm van beiden.