Halima Hannouti, 29 jaar, bedrijfsleider in een kledingzaak gaat vandaag ook demonstreren, maar niet in de eerste plaats voor zichzelf, stond er vanochtend in de Volkskrant. Ze denkt meer aan haar vader, die schoonmaker is en al jaren uitkijkt naar zijn pensioen. En door dit kabinet moet hij vier jaar langer werken. Schoonmaken is zwaar werk.

Zo gaan we om met wat we vroeger zo vriendelijk onze ‘gastarbeiders’ noemden, en het is goed dat er een mondige tweede generatie allochtonen is die het voor hun ouders opnemen. Zoals ook Jan Marijnissen vond, bij de behandeling van het rapport van de commissie Blok, dat we wel een beetje beter kunnen zorgen voor de gastarbeiders van toen die nu oud zijn. Vorig jaar, toen ik op prinsjesdag aan de SP telefoon zat en ik alle al schrijnende verhalen hoorde zag het er nog niet naar uit dat al die mensen ook werkelijk in beweging zouden komen. Vandaag gaat het gebeuren. Het zijn er veel, omdat het kabinet een beleid heeft waar veel mensen schade van oplopen – door de strenge en onrechtvaardige maatregelen tegen vluchtelingen en asielzoekers, door de afbraak van het stelsel van sociale zekerheid, door de afbraak van de zorg, door een streng integratiebeleid waar vervolgens geen geld voor is, en voor de grote onzekerheid die dat oplevert voor iedereen die het nu misschien nog net redt, maar weet dat het met nog één maatregel faliekant glijden naar beneden is. Nu al blijkt het deel van de bevolking dat nauwelijks meer te overkomen schulden heeft drastisch is gegroeid. Mensen die de huur niet meer kunnen betalen, maar niet meer naar de tandarts gaan, zich geen fysiotherapie meer kunnen veroorloven, de hulp aan huis maar hebben opgezegd. En dan aan de andere kant: gladde frasen, en nauwelijks verholen minachting voor de oppositie die met alternatieven komt – en voor de mensen die protesteren. Vandaar. Vandaag. Straks.