Met deze leeswijzer wil ik de nieuwe inloggers die geïnteresseerd zijn in het Palestina/Israël conflikt een beetje wegwijs maken op dit weblog. Een soort korte inhoud van het voorafgaande, met links (de rode woorden die je aan kunt klikken) zodat je er snel bent en niet hoeft te zoeken.

Ik heb een soort cursus gemaakt onder de titel ‘de paradigmastrijd’. Aan de hand van het Palestina/Israël konflikt laat ik zien dat er verschillende manieren, paradigma’s zijn om naar het konflikt te kijken. Ik vind dat zo belangrijk omdat daarmee beter te begrijpen is waarom mensen met verschillende visies langs elkaar heen praten. Dat is ook op dit weblog te zien: mensen die reageren vanuit paradigma 1, Israël is een klein landje dat zich moet verdedigen tegen een vijandige omgeving, verzamelen alleen de feiten die passen binnen dat paradigma, en overtuigen dus nooit degenen die bijvoorbeeld paradigma 3 aanhangen, dat Israël een bezettende mogendheid is. En vice versa. Het begrip ‘paradigma’ kan ook verhelderend werken bij andere discussies die zo snel verzanden in voor en tegen, zoals die over de integratie.
Ga naar De paradigmastrijd (1)

De paradigmastrijd (2) gaat over de factoren waarom het in Nederland zo moeilijk is om helder te discussiëren over het conflict, waarom mensen zich zo kunnen verschansen in hun paradigma en waarom de zaak zo emotioneel beladen is. Waarom, om een vraag te stellen, was er wel een brede anti-apartheidsstrijd in Nederland, en waarom ligt het zo moeilijk als het om Israël gaat?

De paradigmastrijd (3) gaat over mijn persoonlijke geschiedenis, en hoe ik gaandeweg van paradigma 1 ben opgeschoven naar paradigma 3, Israël is een bezettende mogendheid, er is geen sprake van twee gelijke partijen die vechten om hetzelfde stukje land (paradigma 2) en hoe ik uiteindelijk nog een stap verder terecht ben gekomen: uiteindelijk gaat het ook om de redding van Israël dat bezig is niet alleen de Palestijnen te vernietigen maar ook zichzelf.

De paradigmastrijd (4) gaat over paradigma 2, de gedachte dat het conflict gaat over twee volken die vechten om hetzelfde stukje land en beiden geweld gebruiken en beiden geen compromissen willen sluiten. Een paradigma dat veel door journalisten wordt gehanteerd, volgens mij om het misvertand dat objectiviteit hetzelfde moet zijn als inpartijdigheid, vertaald als beide partijen als gelijkwaardig aan het woord laten. Maar wat als de partijen niet gelijkwaardig zijn?

De paradigmastrijd (5) is een uitwerking van paradigma 1, de visie dat Israël een klein land is dat zich moet verdedigen. Aan de hand van de reactie van een van de inloggers laat ik zien hoe onder andere de officiële geschiedschrijving van Israël steeds weer opnieuw deze visie wil bevestigen. Een onderwerp dat ook op dit weblog eindeloos terugkomt wanneer ik iets schrijf vanuit een andere visie, namelijk dat Israël een bezettende mogendheid is.

De paradigmastrijd (6) gaat over partijdigheid en objectiviteit. Over een bekend misverstand, dat wie partijdig is niet objectief is, en wie objectief is dus nooit partijdig. Daar heb ik een andere visie op, en ik heb daarover een artikel geschreven. De gedachte daarachter is ook heel goed toepasbaar op andere situaties.

De paradigmastrijd (7) gaat over de vraag of verzoening nog mogelijk is, en hoe. ‘Voorbij het gelijk’ heet het. Ik heb daarin een artikel opgenomen, ‘sympathie voor de duivel’ dat op het eerste gezicht over iets heel anders gaat. Ik heb in de Balkan een paar jaar lang gewerkt voor vrouwengroepen en andere organisaties, met cursussen over de opvang van slachtoffers van geweld. Ik merkte toen hoe ik zelf een ontwikkeling doormaakte, en ik begreep dat je ook aandacht moet hebben voor de daders. Dat is als principe te ‘vertalen’ naar andere conflicten.

De paradigmastrijd (8) gaat over collectieve trauma’s en de vraag hoe het mogelijk is dat de slachtoffers van eens de daders van vandaag kunnen worden. Ik heb daar een artikel opgenomen dat ik al eerder had geschreven, ‘De doornenkroon van het lijden’.

De paradigmastrijd (9) gaat over de schuldvraag. Wie is er verantwoordelijk voor het geweld? Ook hier ga ik van een voorbeeld uit dat ogenschijnlijk niets met Israël en Palestina te maken heeft, een testje dat ik gebruik bij lessen over geweld in gezinnen en intieme relaties. Iedereen kan zelf dat testje doen en zichzelf ‘betrappen’ op het eigen paradigma.

De paradigmastrijd (10) geeft de uitleg van het testje. En daarin leg ik het verband met het Palestina/Israël conflict en het veel gehanteerde paradigma: dat de ‘schuld’ aan de ene kant afgaat van de ‘schuld’ aan de andere kant.

Reisverslagen.
In de tijd dat dit weblog loopt was ik twee keer met vrienden/collega’s in Gaza, waar we werken voor Stichting Kifaia die we zelf hebben opgericht. Om er bij te bekijken, de kaart van Gaza. Voor de dagelijkse verslagen van de reis in augustus:
16 augustus 2004
17 augustus 2004
18 augustus 2004
19 augustus 2004
2o augustus 2004
21 augustus 2004
22 augustus 2004
Terug uit Gaza
En een paar portretjes, Kinderen van Gaza.

En de reis in juni:
Terug in Gaza
17 juni 2004
18 juni 2004
19 juni 2004
meer over 19 juni
20 juni 2004
21 juni 2004
22 juni 2004
23 juni 2004
meer over 23 juni
Afscheid en weer thuis.

De reis in mei, ik was er toen tijdens een grote invasie:
dinsdag in Gaza
Al Zeitoen
De foto’s van Al Zeitoen
zaterdag in Gaza
Nakbadag
zondag in Gaza
Ratiba, je ogen lopen weer over

En nog een minireisje in april: vluggertje Israël.

En over de kinderen waar we mee werken, de slachtoffers van het geweld. Geen leuke foto’s.

Palestijnen aan het woord.
Ik heb de speech van Khaled Abu Zaid op dit weblog gezet, Khaled is degene met wie we samenwerken in Gaza. Ik kan hem van harte aanbevelen. Sindsdien heb ik ook een rubriek Engels toegevoegd aan dit weblog, zodat we rechtstreeks met elkaar kunnen communiceren. Zie bijvoorbeeld Message from Fatma en A small song for Raghda

Dan nog een paar thema’s:
Het nieuwe antisemitisme gaat over het onderscheid tussen kritiek op de staat Israël, kritiek op het zionisme en werkelijk antisemitisme. Iedereen die opkomt voor de Palestijnen of die kritiek heeft op de politiek van de staat Israël kan vroeger of later verwachten voor antisemiet uitgemaakt te worden. Ik pleit er voor om helder te houden waar we het over hebben.

Waar moet het heen met het conflict? In De twee-fasen oplossing geeft Jeff Halper, Israëlische activist zijn visie. Volgens hem is het al niet meer mogelijk om nog voor elkaar te krijgen dat er een Palestijnse staat komt naast Israël, de vergaande bezettingspolitiek heeft dat onmogelijk gemaakt.

De discussie over geweldloos verzet versus gewapend verzet, naar eenleiding van het bezoek van de kleinzoon van Gandhi aan de Palestijnse gebieden. Ga naar Gandhi in Palestina. En zie het artikel van Uri Avnery, de oude vredesveteraan, in het engels, How are you, non-violence? en in het Nederlands vertaald, Hoe gaat het met de geweldloosheid? , en een stuk van Amira Hass, Geweld en geweldloosheid, door mij vertaald.

Er zijn nog een paar artikelen van Uri Avnery, oude vredesveteraan, in het engels of vertaald. God wills it. En een over Sharon, in het Nederlands vertaald, De dansende beer.

Over het Geneve initiatief schreef ik : Een dooie mus.

Over zelfmoordaanslagen, zie Een moorddadig kind met een stukje van Ran HaCohen, en een ouder commentaar van mij: aanslagen.

Een column van Ruben Verhasselt, Dweilen met de kraan dicht, onder andere over staatsterrorisme.

Een artikel dat ik schreef in 2003, over de rol die de VS speelt in het Palestina/Israël conflict, Israël en de VS.

Verslag van Arjen al Fassed over Nablus, in het engels.

Nog een artikel van Amira Hass, Een verhaal van generaals, door mij vertaald

Dit is niet alles wat er op de weblog staat onder het kopje Palestina/Israël. Er is meer over Sharon, over Arafat, over de moord op Sheikh Yassin, de muur, een bezoek van Azmi Bishara, over Nederlandse Palestijnen die ik ken in Vlaardingen, van Meeting the Enemy, over de vorige grote invasie in Rafah, enz.