Al eerder heb ik over het ontruimingsplan van Gaza geschreven, en er een stuk van Uri Avnery over vertaald. Mensen hier willen nog wel eens denken dat het een grote stap voorwaarts is in de verhouding tussen de Israëli’s en de Palestijnen als de kolonisten uit de Gazastrook worden terug getrokken. En sommigen, ik geloof dat minister Bot zich ook in die trant heeft uitgelaten, denken dat daarmee een nieuwe opening is geschapen voor de onderhandelingen, een volgende stap op de ‘Road Map’ naar vrede.
Ik ben daar helemaal niet zo optimistisch over, net zo min als andere mensen die de situatie goed kennen. Wanneer de nederzettingen ontruimd zouden worden hebben de Gazanen een beetje meer ruimte, dat is waar. Maar ze blijven opeengepakt worden in een grote openlucht gevangenis, want de grenzen, de kust, het luchtruim blijft in handen van de Israëli’s, en elk moment dat ze dat willen, een excuus is er altijd wel, kan het Israëlische leger de Gazastrook binnen komen vallen met bulldozers, tanks en gevechtshelicopters.
Het is duidelijk dat Sharon gene leefbare Palestijnse staat voor ogen staat, maar een reeks bantustans waarbij de Palestijnen op zo klein mogelijke oppervlakte op elkaar gepakt zijn, onder controle uiteindelijk van Israël, maar daarbinnen maar moeten zien hoe ze het redden. Ook Jeff Halper, een Israëlische deskundige die de kaarten erbij haalt ziet het plan van Sharon niet als een stap in de richting van een gelijkwaardiger relatie. Dat is ook te zien aan het feit dat Sharon met de Gazastrook als wisselgeld de toestemming heeft gekregen van Bush om de grote nederzettingenblokken op de Westoever nu niet alleen feitelijk maar ook formeel in te lijven bij Israël, waarmee de Groene Lijn, de grens van 1967 die in alle vredesvoorstellen werd genoemd als de enige acceptabele grens voor een Palestijnse staat is verdwenen en Israël weer groter is geworden, ten koste van de Palestijnen.
Voor wie de kaarten kent en de feiten onder ogen durft te zien is dit geen nieuws. Nieuws is wel dat voor het eerst een belangrijke Israëli, de juridische rechterhand Dov Weisglass in een interview voor Ha’aretz zijn mond voorbij heeft gepraat en heeft bevestigd wat we al konden weten: Sharon ziet zijn ontruimingsplan van Gaza helemaal niet als een stap in het vredesproces, of als onderdeel van de Roand Map, maar als een methode om de onderhandelingen voor onbepaalde tijd de nek om te draaien. Weisglass bevestigt woordelijk wat we al konden weten: “Wanneer je het politieke proces bevriest, voorkom je de vestiging van een Palestijnse staat en je vermijdt een discussie over het onderwerp van de vluchtelingen, grensen en Jeruzalem. Dit hele pakket dat de “Palestijnse staat” heet is voor onbepaalde tijd van de dagelijkse agenda verwijderd.”
Natuurlijk was dat niet de bedoeling, want wat Sharon probeert en waar hij aardig in slaagt, is de wereld te laten geloven dat hij wel bereid is om de vredesonderhandelingen weer op te pakken en zich te houden aan de stappen van de Road Map als er aan de andere kant maar iemand was om mee te praten, en als de Palestijnen ophielden met hun geweld.
Dus haastte Sharon zich om de woorden van Weisglass weer af te zwakken, nee hoor, hij staat nog steeds geheel achter het door de internationale gemeenschap gesponsorde plan voor een onderhandelinsgproces dat uiteindelijk uit moet monden in een Palestijnse staat. Weisglass heeft deemoedig gezegd dat zijn woorden uit het verband zijn getrokken.
Zo liegen ze verder. En ondertussen heeft de wereld weer niets anders gedaan dan zwakjes protesteren bij de nieuwe verwoestende invasie in de Gazastrook.

(zie voor meer achtergrond de leeswijzer over Palestina/Israël)