Trees Kosterman, getrouwd met Ali Zbidat, een Palestijn, woont met hun twee dochters in Sakhnin, een Arabisch stadje midden in Galilea, in Israël. Ik ben al een paar jaar bevriend met Trees en Ali en heb een paar keer in Sakhnin gelogeerd. Zo ben ik te weten gekomen dat het verhaal van de Palestijnen niet alleen gaat over diegenen die onder de bezetting leven, in Gaza en op de Westoever, maar dat de Palestijnen ‘die zijn gebleven’ toen de meesten van hen in 1948 op de vlucht zijn gejaagd en niet meer terug mochten komen een iegen geschiedenis hebben die de meeste mensen niet kennen. Een miljoen Palestijnen met Israëlisch staatsburgerschap. Hieronder het verhaal van Trees over Sakhnin. Het is overgenomen van de website van (Uitpers, nr. 57, 6de jg., oktober 2004)
Palestijnen binnen Israel. De geschiedenis van Sakhnin
door Trees Kosterman
Sinds 1992 woon ik, een Nederlandse vrouw, in het stadje Sakhnin, en ik ben er langzamerhand verliefd op geworden. Sakhnin is een klein Palestijns Arabisch stadje in het Noorden van Israël, in Galilea. Het heeft ongeveer 25 000 inwoners , die allen Israëlisch staatsburger zijn.
Sakhnin is een stadje waarvan de geschiedenis terug gaat tot 3500 jaar voor Christus.
Sakhnin is gebouwd op drie heuvels. Het ligt 200-250 meter boven de zee spiegel. In vroegere tijden was het een bekende handelsplaats. Het lag op een van de bekendste handelsroutes van het Midden Oosten. De buitenlandse handelaren kwamen het land binnen via Akko, een historische havenplaats 20 kilometer ten westen van Sakhnin, en vervolgens trok men via Sakhnin naar de rest van het Midden Oosten.
De geschiedenis van Sakhnin valt nog te zien aan de vele overblijfselen uit vroeger tijden. Veel oude huizen, grotten en graven. In het centrum van Sakhnin bevindt zich een graf. Dit is het graf van Sheik Ibrahim. Sheik Ibrahim was voor de lokale bevolking een heilige. Vroeger gingen de vrouwen van Sakhnin naar dit graf, men zette kaarsen op het graf en hing er stukjes stof aan, terwijl men zegeningen afsmeekte.
Een andere belangrijke plek, in de christelijke wijk, is genaamd de tombe van rabbi Yihushua Di Sakhnin, of , zoals de plaatselijke bevolking het noemt, het graf van Sadiki (onze vriend). In het verleden waren mensen soms bang om ‘s nachts langs dit graf te lopen, terwijl anderen, als men er langs liep, de tombe kusten en vroegen om hen te genezen of te behoeden van en voor allerlei ziektes. Men geloofde dat de rabbi een belangrijke heelmeester was.
Een ander overblijfsel is het schrijn van Sheik Obeid. Dit schrijn is opgedragen aan Sheik Abdallah Ibrahim Khalili. De vrouwen van het dorp gingen naar dit schrijn toe en smeekten daar om vervulling van hun wensen. Het laatste graf is het graf van Sheik Ismaël, een belangrijk persoon uit de Sakhninse geschiedenis. Zo zijn er nog vele plekken in Sakhnin die geschiedkundig zeer belangrijk zijn.
Nieuwe monumenten, Landdag
Maar sinds de oprichting van de staat Israël heeft Sakhnin er meer monumenten bij gekregen, en meer graven die herinneren aan gebeurtenissen die hier ooit plaatsvonden.
Zo hebben we hier het monument voor Yom Al Ard, oftewel de “Dag van het Land”. Dit monument is opgericht ter nagedachtenis aan de 6 martelaren van 30 maart 1976. Naast dit monument zijn de graven van de 6 martelaren.
Sinds 1948, de oprichting van de Israëlische staat, heeft Sakhnin bijna al zijn landbouwgrond verloren aan de nieuwe Joodse staat. Sakhin was in die tijd een dorp, met 4000 inwoners. De mensen leefden van landbouw, en Sakhnin was een tamelijk rijk dorp, en had veel land.
In de jaren ‘70 begonnen de grote landonteigeningen, om daar vervolgens Joodse nederzettingen op te bouwen. Israël gebruikte allerlei manieren om aan dit land te komen. Men legde landmijnen om het dorp heen. Op deze manier heeft mijn zwager, als jochie van 12 jaar zijn beide benen verloren toen hij naar het land toe wilde om de geiten te laten grazen. Zoals hem zijn er veel mensen gewond geraakt, of gedood. Men schat dat er zo’n 30 mensen gedood zijn door deze onteigeningspolitiek.
In 1976 wilde de staat het laatste grote landbouwgebied van de dorpen Sakhnin, Arrabeh en Deir Hanna onteigenen. Dit was voor de Arabische bevolking van deze dorpen de druppel, en men ging spontaan de straat op om hier tegen te protesteren. Binnen een dag waren er zes doden te betreuren, allemaal doodgeschoten door de zogenaamde “grenspolitie”. Velen werden gearresteerd, en op alle Landdagen die volgden werden er altijd veel mensen gearresteerd.
Dit landbouwgebied is toentertijd geconfisqueerd, maar in het begin van het Oslo “vredesproces” is een gedeelte terug gegeven.
De “Dag van het Land” is sindsdien ieder jaar gememoreerd met grote demonstraties waar vaak met veel geweld op werd gereageerd. In maart 2000, toen de bevolking weer de straat opging en protesteerde tegen alle nieuwe landconfiscaties, zijn er heftige rellen geweest. De grenspolitie heeft toen het hele dorp onder het traangas gezet, vele honderden werden er gearresteerd, en er is een oude vrouw gestorven, gestikt door het vele traangas dat op het dorp en tussen de demonstranten afgeschoten werd.
Er is een ander monument bijgekomen, het monument voor de martelaren van de Al Aqsa-Intifada. In Oktober 2000, na het bezoek van Sharon aan de Tempelberg, gingen ook binnen Israël Palestijnse jongeren de straat op om te protesteren tegen dit bezoek en tegen de reactie van het Israëlische leger bij de Al Aqsa-moskee in Jerusalem, wat op 1 oktober al 7 Palestijnse martelaren had opgeleverd.
Ook in Sakhnin ging men de straat op. Men demonstreerde, het was niet gewelddadig, Ik was erbij en zag het allemaal gebeuren. Totdat op zondag 2 maart , tussen half drie en drie uur, men twee jongen demonstranten doodde. De ene, Walid, had een kogel in zijn rug, de tweede jongen, een vriend van Walid, genaamd Aymad, had een kogel in zijn hoofd. Tezelfdertijd werde Aseel uit Arabeh vermoord, en nog 7 anderen uit Kofr Minda, Um Al Fahem, Yad en andere Palestijnse dorpen. De vrijdag daarop heeft men in Nazareth nog eens drie jongeren doodgeschoten.
Dit waren allemaal Israëlische burgers, Arabische Israëliers, zoals Israël ze noemt.
Bnei Sakhnin oftewel voetbal
Sakhnin is een mooi stadje, hoewel er meer en meer verpaupering is. Het voetbalteam van Sakhnin, met Arabische, Joodse en buitenlandse spelers heeft dit jaar de Israëlische voetbalbeker gewonnen. De eerste Palestijnse voetbalclub die ooit de Israëlische beker heeft gewonnen. Dit gebeuren werd met gemengde gevoelens ontvangen. De Palestijns-Arabische bevolking binnen Israël was trots, zeer trots. Het feit dat hun club, de club met het kleinste budget, de enige club binnen Israël die geen eigen stadion heeft, de Israëlische voetbalcup heeft gewonnen, heeft de Palestijns-Arabische bevolking iets gegeven om trots op te zijn.
Maar in Israëlische kranten stonden berichten die zeiden dat “het Israëlische voetbal nu dood is”. Dit omdat een Arabische club Israël moet vertegenwoordigen in het buitenland. Bij de laatste wedstrijden werd er “dood aan de Arabieren” geroepen. Maar niettemin, Sakhnin is en blijft trots. En volgend jaar hopen ze hem weer te winnen.
Sakhnin vandaag de dag
Zoals ik al gezegd had, Sakhnin is een mooi stadje, gelegen in het prachtige Galilea. Ik heb ooit eens een boek gelezen, geschreven door James Michener, genaamd De Bron. Dit is een historisch verhaal over Israël/Palestina. Hierin spreekt James Michener over de “Blauwe Heuvels van Galilea”. En dat klopt, ik woon tussen die ‘blauwe heuvels”. Dat blauw komt van de kleur van de olijfbomen. Van een afstand lijkt het alsof er een blauw waas overheen ligt, het is prachtig.
Maar waren die heuvels ooit plekken waar de mensen van Sakhnin hun vee gingen hoeden, waar hele families zomers hun land bewerkten, nu is het allemaal verboden gebied voor de Sakhniners.
Sakhnin en de andere Arabische dorpen worden omgeven door de gemeente Misgav.
Misgav is een gemeente, uitsluitend voor de Joods-Israëlische bevolking, verboden voor Arabieren. Misgav breidt zich uit als een octopus, en wurgt zo alle Arabische dorpen, zie onderstaand kaartje.
Op het onderste kaartje ziet men hoe Misgav gelegen is binnen Israël. Deze groene vlek is de gemeente Misgav. Op het andere kaartje is duidelijk te zien hoe Misgav de Arabische dorpen omsingelt. Op dit kaartje, in de linker inham onder “Lotem” liggen de drie dorpen van links naar rechts Sakhnin, Arabah, Deir Hanna.
Het hele groene gebied, Misgav dus, heeft 16000 inwoners verdeeld over zo’n 35 nederzettingen, allemaal op de heuveltoppen. Dit is bij elkaar bijna 200 000 dunum (200 vierkante kilometer). In deze inham, waar de drie dorpen zijn, wonen zo’n 50 000 mensen.(Sakhnin 25 000, Arabah 18 000 en Deir Hanna 10 000). In de andere inhammen zijn allemaal Arabische dorpen zoals Sjaab, Kaukab etc.
Deze kaart geeft de politiek van de Israëlische staat duidelijk weer. De Arabische dorpen omsingelen en het land inpikken. Er is voor de Arabische dorpen geen mogelijkheid meer om uit te breiden.
Mensen hebben amper land meer om te verbouwen, men heeft nog enkele olijfbomen, voor eigen gebruik, maar de meesten werken als handarbeider, of zitten in de handel.
Er zijn binnen Galilea duizenden (alleen) Arabische huizen zonder bouwvergunning, met een vernietigingsorder erop. Ook ik woon in zo’n huis, een huis waar we onze ziel in gelegd hebben. We hebben het gebouwd, met eigen geld, op ons eigen land. Maar Misgav denkt dat men het recht heeft om voor de Arabieren te bepalen wat ze met hun land mogen doen, en dat is zeker er geen huizen op bouwen.
Ons huis staat in Sakhnin, op de grens van Sakhnin, maar Misgav heeft bepaald dat de grens tussen hen en ons precies door onze keuken moet lopen. En opeens, als ik in mijn woonkamer op de bank zit, bevindt ik mij in Misgav. Hoewel onze Sakhninse buren 3 meter van ons vandaan wonen.
We hebben dit huis in 1999 gebouwd, en sinds die tijd hebben we al heel wat boetes moeten betalen aan Misgav, en nog meer ellende meegemaakt.In oktober wil Misgav op nieuw naar de rechter stappen om te eisen dat ons huis vernietigd wordt. Om even aan te geven hoe ver het gaat. Wij kregen 5 jaar geleden onze vernietigingsorder, we woonden er net een paar dagen in, en in die order stond dat we het huis binnen 72 uur plat moesten gooien op eigen kosten, deden we dat niet, dan wilde Misgav het wel voor ons doen, maar dan moesten we zelf de kosten van de werkzaamheden (lees bulldozer) betalen. We hebben dit toen uit weten te stellen, en vele duizenden shekels aan boetes later dachten we dat we van ze af waren, maar helaas. Op 13 Oktober moeten we weer naar de rechtbank.
Maar er is een troost. Op de Westbank en in Gaza krijgen de mensen 10 minuten de tijd om hun bezittingen bij elkaar te pakken, voordat men het huis platgooit.” Mijn troost” is dat we hier in een “democratische staat” wonen, waar ze in ieder geval naar de rechter stappen. Uiteindelijk weet ik wat de rechter gaat zeggen. Vernietigen van dat huis en nogmaals duizenden shekels boete betalen. Dat gebeurt hier dagelijks.
Ik hoop jullie een beetje op de hoogte te houden van het reilen en zeilen in ons stadje Sakhnin. Dit was een eerste kennismaking.
(Uitpers, nr. 57, 6de jg., oktober 2004)
Trees Zbidat-Kosterman woont met haar man en twee dochters in Sakhnin en werkt bij de Palestijns Arabische vrouwenorganizatie Al Zahraa.
Hoi Anja, volgens mij is dit neit het hele verhaal, dit is de inleiding niet meer. of zie ik iets over eht hoofd daaaaaaaaag
Er is iets mis gegaan met het verhaal van Trees, dit is alleen het begin. Sorry. Morgen als ik weer achter mijn eigen cp zit het hele verhaal.
Nou staat ie er helemaal op, Trees, met de kaartjes.
als dit geen racisme is, dan ben ik de paus!
Ik vind het jammer dat er altijd over en weer beschuldigen komen. Zo komt er nooit vrede. Actie lokt weer een reactie uit. Naar mijn mening alleen op te lossen door een nieuwe generatie van Israeliers en Palestijnen die met elkaar in gesprek gaan. Stap voor Stap. Optreden tegen extremisme aan Israelische en Palestijnse kant.
Zet 20 welwillende Israeliers en Palestijnen op een eiland zonder bemoeienissen van anderen geen VS geen EU geen Arabische staten Geen Rusland.
En laten we bidden aan Allah Jaweh of God voor vrede voor ons en onze kinderen.
Dag Trees, hoe is het bij de rechtbank gegaan op 13 oktober??
Ruben
Beste Dick, doe even de moeite om het artikel te lezen over de paradigmastrijd (1), zie bij de leeswijzers, en het artikel van Jeff Halper over de Twee-fasen oplossing. Misschien wordt je dan duidelijk dat er geen sprake is van twee gelijke partijnen die maar eens met elkaar in gesprek moeten. Het wordt zo vaak gezegd, en het heeft zo weinig realiteitswaarde als je de situatie niet kent, en die is van een bezetter aan de ene kant, en een bezet volk aan de andere. Dat los je dus niet op met twintig welwillende Israëli’s en Palestijnen op een eiland.
Anja,
Het is jammer dat je er zo over denkt. Als alle mensen zo denken komt er nooit vrede. De na 1948 geboren generatie in Israel zal nooit Israel opgeven en ziet zich zeker niet als bezetter.
Het is je kennelijk te veel moeite om te doen waar ik je om vroeg, om eens naar de feiten te kijken die inmiddels moeilijk meer te ontkennen vallen, om de artikelen te lezen die ik je aanbeveel.Uiteraard ontkent Israël dat het een bezetter is, welke bezetter doet dat ooit wel? Is die bezetting daarom minder een realiteit? Wou je dat nog ontkennen? En wie had het er over dat Israël zichzelf op moet geven? Ik niet. Ze moeten alleen de bezetting opgeven. Doen ze dat niet? Wat valt er dan te praten?
Goed stuk,
Misschien kan je hier niet direct over bezetting praten, meer over planmatige onderdrukking en een uit balans vallende verdeel en heers techniek.
Zodra de Israelische overheid gaat bepalen dat het land “slechts voor Joden beschikbaar is” kom je menselijk op een hellend vlak. Daar helpt geen goed en welwillend gesprek tegen om woede, verdriet en boosheid tegen te gaan. Rechtvaardigheid moet buiten geloofskwesties om gaan, rechtmatige zaken hebben al helemaal niets te maken met wie wel of niet joods zou zijn, ik denk dat dit een duidelijke conclusie is die men kan trekken uit het verhaal van Sakhnin.
Hoi Ruben. de uitspraak van de rechtbank was dat we weer 7500 shekel (1500Euro) boete moeten betalen. Op zich viel dit aallemaal mee.En we moeten binnen twee jaar die permit te pakken zien te krijgen. Dus weer vanaf het begin beginnen met kaarten tekenen enzo. Mocht Misgav blijven weigeren, dan is dat onze verantwoordelijkheid, en kan er alsnog binnen twee jaar gebuldozerd worden. Nou ja, we kunnen weer even rustig ademhalen.Wat wel ovallend was dat, samen emt ons, de hele rechtbank vol zat met palestijnen (van binnen israel) die allemaal demolition orders aan hun broek hadden hangen, en geen enkel Joodse Israelier.
Dan wil ik graag reageren op de Heer visser. meneer Visser, ik ben er zeker van dat als je 20 palestijnen en 20 isralies samen op een eiland zet, dat dat het paradijs wordt. En het zal min of meer probleemloos verlopen,in die mate zoals een dergelijk experiment tussen wat voor 40 mensen dan ook.
Maar de problemen krijg je als b.v. de israeliers gaan zeggen dat alle voedsel en waterbronnen op het eiland voor hen zijn, en dat de 20 palestijnen (50 % van de bevolking dus) maar over 5 % van voedsel en water mogen beschikken. Ik denk dat die Palestijnen dat niet pikken. of omgekeerd, dat de Palestijnen alles voor zichzelf toeeigenen, dat zullen de Israelies niet pikken. of dat de ene groep zegt, wij mogen wonen op 90 % van het eiland, en de overige 10 % is voor jullie. En ook van die 10% blijven wij controleren wat jullie met die 10% gaan doen. Wij vertellen jullie wanneer jullie de deur uit mogen, hoeveel vis je mag vangen, hoeveel je mag verbouwen, etc.etc. Ik geloof dat er dan wat meer problemen de kop op gaan steken. Meneer Visser, het probleem hier is geen probleem tussen twee volkeren die in een gelijke positie zitten. het probleem is dat het ene volk zich alles toe wil eigenen, en daarbij gebruik maken van allerlei illegale middelen, en de ander daar tegen in verzet komt, en ook daarbij niet altijd van die mooie middelen voor gebruikt.
Daarbij zijn er meer dan genoeg weldenkende Israeliers en palestijnen. maar deze israeleirs 9refuseniks, Joden voor vrede, etc. etc.) worden binnen de Israelische maatschappij ook gemarginaliseerd. En de weldenkende Palestijnen worden niet gehoord, alleen diegene die zich opblazen, want dat is interessanter voor de buitenwereld. israel doet het graag voorkomen alsof iedere palestijn een terrorist is, en jullie trappen er allemaal in.dat is namelijk makkelijker om in te geloven. Als het “terrorisme” maar stopt dan is er vrede. Dus niet, stop de bezetting en geef iedereen gelijke rechten. makkelijk zat.
de Groeten
Anja,
Het is jammer dat je er zo over denkt. Als alle mensen zo denken komt er nooit vrede. De na 1948 geboren generatie in Israel zal nooit Israel opgeven en ziet zich zeker niet als bezetter.
Meneer Visser, nog even hier een reactie op. wat denken die israelies die zichzelf niet als bezetter zien, wat ze aan het doen zijn in gaza, aan het picknicken of zo? Als U echt denkt dat ze zichzelf niet als bezetters zien, dan heeft U een lage dunk van de gemiddelde Israelier. Ik weet zeker dat ze best wel weten dat ze de boel daar aan het bezetten zijn, alleen ze denken dat ze er ook nog recht op hebben ook. En dat ze het recht hebben om iedereen (palestijn) van wie hun het gezicht niet bevalt, kunnen laten doen wat ze willen, dat een palestijn geen behoefte heeft aan school, of dat een palestijnse vrouw geen ziekenhuis nodig heeft om te bevallen, nee , laat haar maar langs de kant van de weg bevallen, ze zijn anders dan wij.
De israeliers weten verdomd goed dat ze de bezetters zijn, ook de ‘gewone” man en vrouw, maar het interesseert ze niets, dat is het probleem . ik wil hierbij aantekenen dat ik daarbij niet alle Israeleirs over een kam wil scheren, maar zoals ik in mijn vorige reactie al heb geschreven, die Israeleis die ook tegen deze bezetting zijn, en het onderkennen, worden hier ook uitgekotst.
de groeten.
prachtig gezegd trees, en ook anja hoor!!! complimenten!!!
Op het Europees Sociaal Forum sprak een Isrealische vrouw die haar kinderen verloren heeft bij een bomaanslag en zij zet zich in voor de bevrijding van Palestina. Ook kwam een piloot aan het woord die geweigerd heeft nog langer aanvullen uit te voeren op Palestijnse doelen, als bezetter. Deze mensen worden in Isreal niet gehoord, of sterker nog vervolgd.
“Als ik mijn vluchten uitvoerde zag ik een grijs land met rode stippen. Het grijs van de huizen van de Palestijnen en het rood van de Israelische dakpannen. Vanuit de lucht is de tweedeling zelfs goed te zien”, zei de piloot, maar hij zij ook “mensen in Israel weten niet hoe de Palestijnen leven. Ze willen het niet weten. De tegenstem is er wel, maar wordt niet gehoord en geaccepteerd”.
Ik heb respect, zeer veel respect voor deze sprekers. Ik zal de namen nog even opzoeken.
Hoi renske. Dit zijn inderdaad de moedigen, die niet gehoord worden. men hoort ze eigenlijk wel, maar wil niet luisteren. Toch blijf ik bestrijden dat men binnen Israel niet weet wat er aan de hand is. Ik woon hier, en op eht moment hebben wij eht israelsiche nieuws op staan. Het wordt hier allmeaal open en bloot op de t.v. verteld. over 20 minuten begint er op israel een ’n documentaire over de settlers , en hun angedrag naar de palestijnen toen. men weet eht. Ook moet iedere Joodse (En druzische) israeleir heir op hun 18de het leger in. iedere familie heeft wel een familie lid die in eht elger zit of heeft gezeten. Er is veel openehid over wat er gebeurt in bezet gebied. maar tot mijn stomme verbazing trekt men er zich niets van aan.Ik vind eht echt gelul om te zeggen ‘mensenw eten neit wat er gebeurt”. het is een klein land, en het is moeilijker om het niet te zien, dan om eht wel te zien. En diegenen die eht licht wel ehbben gezien, nou ja, zoals ik al eerder schreef, die worden uitgekotst.
Weet je, de Irakezen leefden ajrenlang in een dictatuur, dus die kan je neits verwijten, die wisten of echt neit wat er gebeurde, of men durfde niets te zeggen, en terecht. israel is geen dictatuur,er iseen (relatief) vrije pers hier, en er zijn
Israelische journalisten zoasl Gideon levy en Amira Hass, en nog meer, die iedere dag schrijven voer wantoestanden in bezet gebied, en iedereen hier kan lezen. maar 75 % van de Israeleis vind het wel best. En dat vind ik het beangstigende.
Ik zou de namen nog doorgeven:
De pilot: Yonathan Shapira en de vrouw: Nurit Peled.
Trees: helaas willen de mensen het niet weten. Ik snap dat niet. Bedankt voor je verhaal, blijf het vertellen!
Ik wil toch even reageren op het begrip bezetting. Wat verstaan jullie daar onder. Zien jullie de overschrijding van de vastgestelde grens na 1948 als de bezetting of de vestiging van de staat Israel in 1948 met die grenzen als de bezetting. ?
Wat dacht je van tanks die elk moment je land binnen kunnen rijden, en huizen op kunnen blazen, en een leger dat kan verhinderen dat je naar school gaat of naar je werk, en gevechtshelicopters die elke dag overvliegen om af en toe een bom te laten vallen op een overbevolkte wijk, of een autoriteit uit een ander land die kan beslissen of jij het land uit mag of niet, een huis mag bouwen of niet, in je eigen zee mag vissen of niet, voor een aardige definitie van bezetting? Geen beschaafd land, behalve Israël zelf en de VS ontkennen dat het gaat om een bezetting. Jij wel? Ga eens kijken, Dick. Drie dagen in Gaza en je hoeft deze vraag niet meer te stellen.
Ja het is een soort wedstrijd aan het worden wie heeft het het slechtst op dit moment. Dick ga eens kijken in Gaza dan zie je de bezetting. Vanuit Israel hoor ik Dick kom eens kijken naar de opgeblazen bussen met onze kinder resten. Oplossing lijkt me verder weg dan ooit. Ik zelf geloof alleen in een dialoog die hoop ik generaties na mij kunnen opstarten. Wat op dit moment is er volgens mij van geen twee kanten de wil om er uit te komen. Haat wordt aleen maar aangewakkerd. Er is totaal geen enkele vorm van vertrouwen van beide kanten om de dialoog aan te gaan. Ik kan er alleen maar om bidden.
opgeblazen bussen met kinder resten erin, dat zeg jij dick vissers??
vertel me dick, wanneer was het laatste VERGELDINS aanslag van de palestijnen op de israeliers? en wist je dat in al die tussentijd al dagelijks palestijnen worden vermoord, het meest kinderen!!
en als kinderen worden uitgemoord, dan heb je over 30 jaar geen palestijnen meer, want 1kind is de toekomst van een volk!
geen kindferen=geen volk!
Hoi die Trees,
Kom ik zomaar uit op een verslag van jouw.
Ben onder de indruk!!
Een welgemene groet
Co