Sommige mensen denken dat Cor mijn moeder is, maar ze is mijn beschermengel. Ik kwam haar voor de eerste keer tegen toen Huub Oosterhuis me interviewde in de Rode Hoed. Ze kwam na afloop naar me toe om me te vertellen dat ze me wel een leuk mens vond. Dus toen ik later in de kerk op zondag belandde, nog erg onwennig, ging ik naast haar zitten. Daarna hield ze altijd een plaatsje voor me vrij op de achterste rij, op het verhoginkje, en wee degene die op mijn stoel wou gaan zitten. Toen kwam er een keer iemand naar haar toe, wat doe jij met die Anja Meulenbelt vroeg die. Hoezo, vroeg Cor. Nou weet je dan niet dat dat een hele erge feministe is die hele erge boeken heeft geschreven? Cor wist van niks. Cor zei ik vind het gewoon een leuk mens. Heb jij boeken geschreven, vroeg ze, waarom heb je me dat niet gezegd en mag ik die dan lezen? Ik begon voorzichtig met de minst erge. Dat voerde ik langzaam op, en uiteindelijk las ze ook De schaamte voorbij en vindt me nog steeds een leuk mens, al heeft ze niet zoveel met wat al die mensen met elkaar doen in dat boek.
Af en toe gaan we uit eten. Gisteren waren we bij de presentatie van Huub’s en Alex’ boek, en na afloop gingen we naar een Italiaan. Ik at venusschelpjes met spaghetti. Cor vindt dat geen eten, maar ik wel. Mooie schelpjes met streepjes en zigzagjes, en heel precies op elk van de twee schelpjes die aan elkaar vastzitten hetzelfde behangetje. Alsof we kleutertjes waren aan het strand haalden we de mooisten er uit om mee naar huis te nemen. Waarom doe je die weg, vroeg Cor, toen ik een paar dichte schelpen van mijn bord af schoof. Die zijn dood, zei ik. Die andere zijn toch ook dood? Die waren nog levend toen ze gekookt werden, daarom gingen ze open. Cor vindt het zielig. En oesters dan, vraagt ze. Nog zieliger zeg ik want die worden niet gekookt en die leven nog als je ze eet. Cor is er stil van. Ik zeg: ik ga nou nog meer beestjes doodmaken.
Ik haal de neusspray tevoorschijn, want ik ben erg verkouden.
Ik ga nu een heleboel zielige bacteriën doodmaken.
Maar die waren niet uitgenodigd, zegt Cor streng.
Cor moet een weblog.
Cor wil niet eens een computer in haar huis en wil ook niet weten wat het verschil is tussen emailen en het internet en ik heb al drie keer vergeefs uitgelegd wat een weblog is en hoe leuk dat is. Cor heeft telefoon en ze weet nog waar je een postzegel kunt kopen en hoe je die op een brief plakt en Cor heeft nog een handschrift wat niet veel mensen haar nog na kunnen vertellen want een schrijfmachine is er bij haar ook nooit ingekomen.
Mijn moeder is 84 en ben met haar gaan surfen naar haar geboortedorp. Daar bleken allemaal foto’s te staan uit haar jeugd, ze genoot. Haar commentaar heb ik weer opgenomen en naar de site gestuurd. Tevens vorige week een evenement gehad met een vrouw van 93 online aanwezig. Ze vond het eerst niks maar we hebben genoten en ze kwam als verrassing ook nog naar het feest. Op http://www.4tes4.com staan de foto’s (onderaan, Strypsehoeck), misschien kan ik Cor enthousiaist maken 🙂
Cor lijkt mij ook “wel een leuk mens”. En ze kijkt grappig in de lens.