Gisteravond zat ik aan de tv gekluisterd om te horen of het Sharon zou lukken om een meerderheid van de Knesset te krijgen voor zijn Gazaplan. Dat kreeg hij. Meteen hoorde ik vanochtend op het nieuws: Israël gaat de Gazastrook ontruimen, Sharon geeft land prijs aan de Palestijnen. Ik vreesde het al, hier hebben we het nieuwe misverstand. Want zelfs als het Sharon gaat lukken de nederzettingen in Gaza te ontruimen dan betekent dat nog in de verte niet dat Gaza vrij Palestijns gebied wordt. De omsingeling blijft, de grens, het luchtruim, de zee blijven van Israël. Je kunt het meer zien als een verbouwing binnen de openluchtgevangenis, er komt wat meer ruimte. Maar op elk moment kan het leger weer binnen komen vallen, dankzij het feit dat de ontruiming geen gevolg is van onderhandelingen met de Palestijnen, maar een eenzijdige belissing. Er ligt dus ook geen contract waarop de Palestijnen zich kunnen beroepen op het moment dat Israël weer eens de grenzen schendt en Gaza binnenvalt. En dat ze dat kunnen is de afgelopen paar weken meer dan ooit duidelijk geworden. Na de ‘actie’ in Jabalya die was ‘afgerond’ alweer een nieuwe aanval: 17 doden waaronder wederom kinderen in Khan Younis.
Sharons ‘overwinning’ kwam tot stand door de medewerking van wat in Israël nog steds tenonrechte centrum-links heet. Ten onrechte, omdat het alleen nog links genoemd zou kunnen worden omdat het minder ongunstig afsteekt bij rechts, ultrarechts en nog erger rechts. De Arbeidspartij, de kleine linkse partijen stemden met Sharon mee, de grote ‘vredesbeweging’ die ik nu ook maar tussen aanhalingstekens ga plaatsen ook. Hun motivatie is duidelijk, ze haten de kolonistenbeweging die te veel macht heeft veroverd, die het land handenvol geld kost en die de democratie, voor zover daar sprake van is, van binnenuit uitholt. Want datzelfde links protesteert geen moment tegen de bouw van de muur en tegen de gestadige schendingen van mensenrechten of de voortdurende staatsterreur tegen de Palestijnse bevolking. Alleen Gush Shalom en een paar actiegroepen houden stand, en Uri Avney laat dan ook weten dat de ontruiming van Gaza alleen werkelijk voorutigang betekent wanneer er onderhandeld wordt met de Palestijnen, en dat strookje land werkelijk vrij wordt gegeven, ook door het leger.
Maar of het werkelijk tot de ontruiming gaat komen is nog de vraag. Voor alle deelstappen moet opnieuw toestemming gevraagd worden van de Knesset. Netanyahoe is al bezig aan een coup, en dreigt als minister op te stappen wanneer er geen referendum komt over het Gazaplan. Democratie op z’n Israëls, de Knesset heeft net iets met een duidelijke meerderheid besloten, een minister dreigt met aftreden en daarmee om het kabinet te laten vallen, als diezelfde beslissing niet nog eens overgedaan wordt met een volksreferendum.
De kolonistenbeweging, inclusief de meest rechtse vleugel van Likud dreigt met van alles. Inclusief moord. Tussen dat geteisem lijkt Sharon zelfs haast een duif, als is het duidelijk dat hij helemaal niet van plan is om een Palestijnse staat toe te staan of daar over te praten met zijn Palestijnse collega’s. Het gaat een beroerde tijd worden, niet alleen in de Palestijnse gebieden, maar ook binnen Israël zelf.
Ondertussen is er één ding waar ik echt gelukkig over ben. Nadat ze dat eerst had geweigerd, ik had er een motie over ingediend in de Eerste Kamer, heeft minister van Ardenne nu besloten om 3 miljoen euro aan noodhulp te geven aan de UNRWA, de vluchtelingenorganisatie van de VN die in de Palestijnse gebieden voedsel en provisorisch onderdak organiseert voor de mensen die opnieuw dakloos zijn geworden.
Beroerde situatie Anja.
Ik wil je wel feliciteren met je uiteindelijke resultaat mbt de noodhulp.
Geweldig, na al je inspanning
Even nog een heel groot misverstand uit de weg ruimen: Hoezo “Sharon geeft land aan de Palestijnen prijs”??? Het staat hierboven, en RTLontbijtnieuws opende vanmorgen ook al zo. Het moet zijn “S. geeft gestolen land aan de Palestijnen terug”. Of zijn de nederzettingen soms legaal?????
Weer een heel fraai voorbeeld van verkeerde beeldvorming (zoals zo vaak eerder).
het geld dat van aardenne geeft is natuurlijk welkom, maar het is natuurlijk veel te weinig. noodhulp, meer een gewetenssussertje en een zoethoudertje. de palestijnen zullen er niet veel van merken.
verder zou ik sharon geen duif willen noemen; eerder een gier.
de gazastrip blijft ook in het beste geval een open gevangenis van palestijnen en de mensonterende activiteiten van israel zullen gewoon door blijven gaan. dit alles in het beste geval. er is niets om blij over te zijn, niets.
Je kunt van de Palestijnen iets leren, a.boogers. En dat is dat je hoop kunt putten ook uit kleine dingen. Drie miljoen euro op de nood daar is niet zo veel, maar het is ook niet niks als je bedenkt hoeveel mensen er letterlijk van kunnen eten, hoeveel van de voedselpakketten die ik daar uitgedeeld heb zien worden, rijst, linzen, suiker, meel en een beetje olie daar van gekocht kunnen worden. En meer dan dat: weten dat er in een kikkerlandje ver weg een strenge minister is die toch even haar hand over haar hart strijkt.
In de Amsterdamse Studentenekklesia, mijn kerk zeg maar, doen we bij het delen van wijn en brood elke keer dezelfde belofte: dat we elk klein teken van menselijke goedheid op zullen vatten als het bewijs dat er een betere wereld mogelijk is. Je kunt natuurlijk ook gaan zitten somberen en denken dat toch niks helpt. Eerlijk gezegd vind ik dat niet zozeer pessimistisch alswel lui. Al zou je maar één kind in een rolstoel midden in die Gazaanse troep een beetje gelukkiger hebben gemaakt, dan was het nog niet voor niks. Dus, a.boogers, leer eens wat van de Palestijnen, die hebben nou echt reden tot klagen, maar die geven niet op.