Zo was het niet helemaal bedoeld. Kom ik thuis. Reuze uitgerust maar met hoofd vol van wat ik ga doen. Poezen een blikje. Naar boven. Alle laatjes en dozen omgekeerd op mijn bed. Wat nou. Welke gek. Doe mijn mobieltje aan dat ik was vergeten. Bovenbuuf en politie. Inbraak. Denk meteen, toch niet vanwege De Toestand. Bovenbuuf en politie zeggen dat twee jeugdige daders in mijn huis op heterdaad zijn betrapt, omdat de buren de politie hebben gebeld. Loop door mijn huis. Beneden een tas met papieren omgekeerd, alle kasten open, lades er uit getrokken, dingen die op de vensterbank stonden stuk op de grond. Tel de katten. Zijn er gelukkig nog steeds twee. Naar politiebureau. Zeggen ze dat ze de twee daders, jonge jongens, hebben ingerekend. Hebben die gozertjes, een van 17 een van 18 een nageletuitje meegenomen dat je gratis krijgt bij aankoop van het een en ander, plus een héél erg antiek doosje met iets wat lijkt op weed van héél erg vroeger en dat was het dan – toen was de politie ter plekke en was het afgelopen. Niet slim hoor. Peperdure laptop stond boven. Moet je nou met een nageletuitje. Politie tevreden. Een heterdaadje.
Ik deed de aangifte. Nog een aardig gesprek op het politiebureau. Ja ik van links. Ja vroeger dachten wij van links dat de politie de vijand was maar nou niet meer hoor. En zij vroeger van de politie dachten dat wij van links de vijand waren maar daar hebben zij ook geen last meer van. Met proces verbaal in een net mapje weer naar huis. Glasscherven opvegen. Had nog wel drie verhalen in mijn hoofd voor het weblog maar waar die over gingen dat weet ik even niet meer. Sorry jongens. Morgen weer.
Anja Meulenbelt
Weblog
Hoi Anja,
Wat mij opvalt aan dit stukje is dat je je helemaal niet boos uitdrukt. Geweldig. Als deze inbraak een test was dan ben je met vlag en wimpel geslaagd. Het leven zit vol verrassingen en de mate waarin je je van je stuk laat brengen laat zien in hoeverre je in contact bent met je ziel.
“En we gaan over tot de orde van de dag”.;)
* Als ik drie keer raden mag waar je dan maandag misschien wel over schrijft:
1. dat de Poezenkrant haar dertigjarig bestaan viert met het vijftigste nummer;
2. dat zaterdagavond de liefhebbers van Murphy’s Law (KRO-detectives, Nederland 1) de 2de aflevering hebben moeten missen vanwege de door Philip Freriks gevorderde zendtijd voor zijn Nationale Kabinet: een Manifest voor het Vaderland in Crisistijd. Zeer, zeer gênante vertoning!
3. dat Van Aartsen ergens (wáár ontging me bij het nieuwsoverzicht van Oog op morgen) met ware doodsverachting heeft gezegd dat, als Geert Wilders terug wil keren bij de VVD-fractie, dit zonder meer ‘een optie’ is.
Verder sterkte met opruimen!
Alie, ik moet zeggen dat regelmatig in Gaza zijn reuze relativeert wat betreft onze eigen besognes hier. En na moord en brandstichting is een ordinair inbraakje niet echt wereldschokkend. Al helemaal niet omdat de jongens meteen zijn gepakt en de politie erg aardig was. Of ik nog slachtofferhulp wilde. Andere keer graag.
Sterk stukje, eerder relaxte humor dan – inderdaad – boosheid. Vraag me wel af hoe het nu echt is. Geen rot gevoel dat ze met hun fikken aan je spullen hebben gezeten? (Inbreuk op je privacy? Inbreuk op je gevoel van veiligheid?).
Je hebt het inderdaad rustig opgenomen. Mijn complimenten. Maar ik vraag me af of die gozertjes wat léren van het alleen maar opgepakt worden. Ik zou ze meenemen naar je huis en zeggen: oké jongens, ga de troep die julle gemaakt hebben maar opruimen. Ik denk dat ze dan pas beseffen wat ze hebben gedaan. Of zie ik dat te idealistisch? Groet, Joke