Een paar jaar geleden was ik dagvoorzitter voor een grote conferentie voor de politie over geweld tegen vrouwen. Toen kon ik al die politiefunctionarissen een verhaaltje vertellen over hoe het was, meer dan vijf en dertig jaar geleden. Ik was weggevlucht bij mijn man en verschanste me met mijn zoontje in het huis van mijn ouders. Die man had al eens geprobeerd het huis in te klimmen en stond nu buiten op me te wachten met een pistool op zak. Dus dacht ik, als burger, ik word bedreigd dus ik bel de politie. Dat was een heel kort gesprek en dat ging zo:
Mevrouw, heeft hij al geschoten?
Nee, want als hij al had geschoten dan belde ik u waarschijnlijk niet.
Mevrouw, als hij niet geschoten heeft dan kunnen we u niet helpen.
De aanwezige politie moest een beetje schaapachtig lachen om deze anecdote, want tja, ze moesten toegeven, zo deden ze dat vroeger toen geweld tegen vrouwen nog niet serieus werd genomen. Dat is dus, dankzij de vrouwenbeweging, en met veel inspanning van de politie zelf, heel erg veranderd.
Ik vertel dit verhaaltje nu omdat ik net een artikel lees over een grote internationale conferentie over eerwraak en moord op vrouwen dat in Stockholm heeft plaatsgevonden. Minimaal vijfduizend vrouwen worden per jaar vermoord omdat ze de ‘eer’ van hun man of familie hebben geschonden. In Nederland denken vele mensen tegenwoordig dat dat de schuld is van de islam, net als vrouwenbesnijdenis en nog wat akelige zaken. Op de conferentie in Stockholm benadrukten de vrouwen dat het ingewikkelder ligt. Eerwraak en moord zijn niet verbonden aan een bepaalde religie of een cultuur, en als gewoonte is het pre-islamitisch. Het komt vooral voor in streken met een erg patriarchale en feodale cultuur, met een nog geaccepteerde absolute overheersing van mannen en een sterk clanverband. Dus niet in heel Turkije, maar vooral in het zuidoosten, niet in heel Iran maar wel in het westelijke grensgebied, niet in Algerije, maar wel in streken van Egypte. Daarnaast is het verschijnsel ook bekend in niet-islamitische culturen, zoals mannen in Brazilie die uit jaloezie een vrouw doden kunnen rekenen op strafverzachting, en bruidschatmoorden plaats vinden onder de hindoes in India.
Ook in de westerse landen is het bekend dat vrouwen vooral risico lopen vermoord te worden door een gekrenkte echtgenoot wanneer ze dreigen hem te verlaten of dat al gedaan hebben. Ulla Hoffman, vice-voorzitter van de Linkse Partij wijst er op dat er op dat in Zweden jaarlijks circa 30 vrouwen door hun (ex)partner worden gedood. En nog steeds heeft 46% van de vrouwen in haar leven wel eens mannelijk geweld ondervonden. We kunnen het dus nog niet zonder een feministische kijk op patriarchale structuren, zegt zij. In plaats van alle problemen toe te schrijven aan ‘de ander’.
In Zweden is de strijd tegen de onderdrukking van de vrouw – ook die van buitenlandse zusters – nog gewoon in linkse handen, en niet zoals in Nederland verdwaald geraakt in het conservatieve bos, schrijft journalist Rob Vreeken in de Volkskrant van vanochtend. Een waar woord. Sinds rechts, met Hirsi Ali voorop, de vrouwenmishandeling van de linkse agenda heeft gekaapt (wat links heeft laten gebeuren moeten we er bij zeggen) hoor je niets meer over mishandeling in ‘eigen’ kringen en lijkt alle ellende die vrouwen meemaken alleen een allochtoon probleem met de islam als enige oorzaak. Het gaat niet meer over mannen. Het gaat over de islam. Zo zijn onze ‘eigen’ mannen fijn van alles vrijgepleit en kunnen ze het kwaad projecteren op die anderen die maar op moeten hoepelen en zich daar aangenaam superieur bij voelen. Tijd om het onderwerp weer terug te kapen, lijkt me zo.
De man die destijds in het portiek stond met een pistool om me mores te leren was inderdaad een buitenlander trouwens, dit voor de goede orde. Maar wel een buitenlander die we nu geen ‘allochtoon’ zouden noemen. Hij was blank, Europeaan, en katholiek.
Hoewel ik normaliter nooit reageer op deze site, doe ik dat nu wel. Er wordt mij iets te vaak geroepen dat het niet de Islam is die vrouwen onderdrukt, terwijl ik gisteren een programma zag over aan Maleisische Moslima die zeer duidelijk aangaf dat de Islam misbruikt wordt en dat de Europese linkse partijen die proberen daar aandacht voor te krijgen, de zaak alleen maar verergeren voor de Moslimvrouwen. Wat is uw antwoord, mevrouw Meulenbelt? Het programma was op Ned.1 rond het middaguur. En de uitleg was dermate geloofwaardig dat ik me afvraag waar de waarheid nu echt ligt. Zelf denk ik doordat mannen geloof en cultuur en traditie moedwillig blijven misbruiken, omdat ze bang zijn de macht kwijt te raken over vrouwen. Daarom vind ik het zo jammer dat er zo’n groeiende groep vrouwen is die zich steeds dieper hult in gewaden die eruit zien als een persoonlijke tent.
Wees jij nog toch eens een beetje wijzer, Lydia, en laat je toch niet van alles wijs maken.
Ja, er zijn mannen die vrouwen wijs kunnen maken dat het de koran is die ze ondergeschikt maakt, zoals er hier ook massa’s mannen zijn die dat met de bijbel in de hand deden. Waar je je dus tegen moet keren zijn die mannen, en niet de islam.
Er lopen in Nederland geen vrouwen rond in tenten. In Nederland kiezen jonge vrouwen zelf of ze een hoofddoek willen dragen.
Er is bovendien in Nederland een behoorlijk grote groep vrouwen die moslim is en behoorlijk geemancipeerd en die voor vrouwenrechten opkomen. Luister toch eens naar wat zij je te zeggen hebben – jij hebt toch ook respect voor wat vrouwen uit eigen ervaring je kunnen vertellen. Lees bijvoorbeeld het stuk van Ceylan over moslimvrouwen en geweld, een paar dagen terug op dit weblog. Ceylan is moslim en feministe en werkt hier in Nederland bij de opvang van mishandelde vrouwen en voert daar actie tegen. Zou je de moeite kunnen nemen om serieus te nemen wat zij te vertellen heeft? Graag?
Lydia en Anja, jullie vergeten de Hindoestanen in India met hun vrouwverbrandingen. En wat dacht je van het Shinto in Japan: in conservatieve japanse kringen is het nog heel normaal om de vrouw te slaan. En dan China op het platteland (niet meer in de grote steden zoals Shanghai) lopen nog massa’s rond die vinden dat meisjes en vrouwen gewoon verkocht kunnen worden. M.a.w. wereldwijd is de onderdrukking van vrouwen niet beperkt tot de Islam.
Ben het eens met dat eerwraak niets met de moslimse cultuur als zodanig te maken heeft.Heb gesprekken gevoerd met Italiaanse mannen uit het zuiden des lands Chistenen die ook opgegroeid waren in het fenomeen van eerwraak.Ook het uithuwelijk van meisjes en maagd zijn speelde bij deze nog altijd een grote rol. Dit naar aanleiding van een vader die zijn eigen dochter had neergestoken in verband met dat deze uit was geweest met een jongen.Deze mannen hadden de grootste moeite met het “westers” denken over deze zaken.De angst met de nek aangekeken te worden er niet meer bij te horen speelde een grote rol in hun denkwereld.
Ben het eens met dat eerwaraak niet als zodanig met de moslimcultuur te maken heeft, Hen in het verleden gesprekken gevoerd met christelijke mannen uit zuid Italie die in het fenomeen van eerwraak waren opgegroeid. Dit naar aanleiding dat een van hun zijn eigen dochter had neergestoken omdat zij uit was geweest met een jongen. Uithuwelijken en maagd zijn speelde in hun denkwereld nog een grote rol. Met het “westers” denken zoals zij het noemde in deze zaken hadden zij de grootste moeite. Wat ik niet verwonderlijk vond daar zij in de wereld van eer en maagd waren opgegroeid.
Hoi Lydia, ik vind het intrigerend dat je opschrijft dat de gister op teevee die maleisische moslima hoorde zeggen dat de islam misbruikt wordt.
In mijn oren : ‘islam wordt misbruikt’ klinkt naar: ‘als moslima voel ik me prima in mijn geloof, maar die mannen maken er een puinbak van’. De profeet Mohammed (op hem zij vrede) had sterke vrouwen om zich heen, om eens een dwarsstraat te noemen.
Verder vraag ik me af, wat de logica is achter: de aandacht van de linkse politici voor dit probleem (sorry, welk precies..?) heeft het alleen maar erger gemaakt.
Okee, als je een probleem benoemt, loop je altijd het risico dat het probleem dus een tijdje heviger de kop opsteekt. De Franse beweging ‘Ni soutines, ni putanes’ (= we zijn geen sletten of hoeren zonder hoofddoek) stelt, dat een boel vrouwen om politiek islamitsche redenen een sluier dragen – en dat er dan een valkuil is met “als iemand dat omwille van haar geloof wil doen, dan ‘moet dat kunnen'”.
Maar intussen lijkt het mij alleen maar zinnig om er wel over te praten – op een manier waarmee we onze zusters niet in de steek laten.
Jolande
@ Lydia (1):
Evenals in de Bijbel staan in Islamitische geschriften teksten die, letterlijk genomen, vrouw- c.q. homo-onvriendelijk zijn. Waar het altijd om draait is: wat doe je met de teksten, die eeuwen geleden in een andere cultuur zijn opgeschreven, in de huidige maatschappelijke verhoudingen? Hoe interpreteer je die? En dan blijkt het inderdaad niet te gaan om een religie als zodanig -die immers op heel uiteenlopende wijze kan worden ervaren en in praktijk gebracht, of het nu b.v. om het Christendom of de Islam gaat-, maar om de stand van de emancipatie in de huidige samenleving. Veel mannen -maar als het om homosexualiteit gaat ook b.v. vrouwen- hanteren een verouderd anti-emancipatoir waarden- en normenpatroon, en hun emoties en handelwijzen worden daardoor bepaald. Ook in onze “ontwikkelde,westerse” samenleving!
Dat we niets meer horen over mishandeling van eigen teelt is een beetje overdreven, Anja. We horen er weinig meer over, dat wel.
Ik heb het ook aan den lijve meegemaakt en weet dus helaas hoe het voelt. Ik weet ook, dat lichamelijk geweld kan zijn ingebed in grof geestelijk geweld dat (bij mij tenminste wel) nog veel meer schade aan kan richten.
Bij alle huidige aandacht voor mishandeling in relatie tot de islam heb ik me meer dan eens afgevraagd, of de aantoonbare oorzaken die bij mijn (niet-islamitische) man leidden tot geweld – oorzaken die in wezen niets met mij te maken hadden, maar ik was object – niet universeel zijn. Met andere woorden: is het wel altijd terecht, bij islamitische mannen automatisch de koppeling te maken naar zekere koranverzen? Volgens mij niet.
Ik wil er nogmaals op aandringen, dat pas in de laatste plaats gezocht wordt naar een mogelijke relatie tussen mishandeling en een heilig boek of een cultuur. Want het diagnostiseren van ‘gewone’, universele oorzaken en het behandelen daarvan heeft wel degelijk kans van slagen. Ook dit zeg ik weer uit eigen ervaring.
Een grotere kans van slagen, lijkt mij, dan het simplistisch aanwijzen van koranverzen als motor van het meppen. Want hoe ‘behandel’ je een boek?
Door oorzaken van mishandeling in de eerste plaats in het ‘gewone’ menselijke vlak te zoeken, voorkom je een hoop maatschappelijke ruis. Politieke ruis die rechts in de kaart speelt, zoals ‘Zie je wel, de koran lokt mishandeling uit’. Maar ook voorkom je dat mannen zich nog achter de koran zouden kunnen verschuilen, omdat ze voortaan namelijk in de eerste plaats gewoon als Nederlandse man met een behoorlijk probleem worden benaderd. Je voorkomt, dat vrouwen in een loyaliteitsconflict komen tussen het willen verdedigen van hun geloof en het willen vrijkomen van huiselijk geweld. En je voorkomt – inderdaad – dat de aandacht eenzijdig wordt gericht op huiselijk geweld in islamitische kring.
Mensen hebben recht op hulp, ook mannen met een probleem, die daardoor hun vrouwen gaan meppen. Ze een extra stigma bezorgen frustreert en compliceert de hulpverlening. Ze in de eerste plaats gelijk te stellen met niet-islamitische mannen met een soortgelijk probleem lijkt me een gezondere en effectievere opstelling.
Ik heb twee vragen aan je, Anja. Of misschien heeft Ceylan een antwoord.
Is het naief van mij, om dit zo te stellen?
En zijn er eigenlijk al ervaringsgegevens uit de hulpverlening beschikbaar die wijzen op een aantoonbare relatie tussen mishandeling en koranverzen?
Dat van die mannen onderschrijf ik. Dat van die eigen keuze voor de kleding beslist niet. Vandaag het bericht dat de emancipatie hier ook fout gaat en dat er zelfs Nederlandse vrouwen zijn die zichzelf kennelijk ook ondergeschikt willen maken. Eigenlijk is er geen verschil, maar moeten ALLE vrouwen beginnen aan de DERDE feministische golf! Het is verdomd hard nodig als ik zie hoe hard ik geknokt heb en met me donderdduizenden vrouwen om de huidige vrouwen zo veel mogelijk kansen te kunnen geven. Het is dus een kwestie van mannen die vrouwen dom willen houden (dat lukt dus aardig)en een kwestie van werkgevers en overheden (over het algemeen ook mannen) die vrouwen ondergeschikt willen houden. Hoe kan het dan dat zoveel vrouwen erin trappen? Angst voor die macht? Als vrouwen het voor elkaar konden krijgen samen zich te organiseren zonder gekibbel en gevit en ouwe koeien uit sloten te vissen en zonder jaloezie, dan denk ik dat vrouwen een enorme macht zouden kunnen hebben. Ik hoor af en toe best iets van Moslimvrouwen die zich sterk maken. Ik kijk regelmatig naar programma’s op TV Rijnmond en de NMO op Ned.1 en merk dan dat er beweging zit in de mensen boven de 35 jaar. Maar de jongeren zijn kennelijk zo boos dat ze de neiging hebben om heel strak in de leer te gaan. Dat is heel erg jammer. Ik ben nog niet toe aan lezen. Ik maak een knipselkrant voor een sociaal netwerk. Daarvoor haal ik kranten die over zijn op bij een verkooppunt. En thuis ben ik uren bezig, ook om redactionele stukken en columns te lezen. Juist van Moslims. Voorlopig lijkt me dat genoeg.
Vanavond bij Twee Vandaag spraken Anouchka van Miltenburg (VVD-tweedekamerlid) en Leontien Bijleveld (FNV) met elkaar over ‘de mislukte emancipatie’ in Nederland (zal er een onderzoek komen naar de al dan niet mislukte emancipatie, zoals een tijdje geleden de ‘commissie Blok?’. Lijkt me geinig, allemaal feministes en dolle mina’s die hun tweede golf al dan niet tot op het hemd verdedigen… Maar dit terzijde.
Wat mij opviel, was dat Anouchka van Miltenburg nogal fel reageerde op Leontien Bijleveld toen die zei dat de emancipatie inderdaad mislukt is, gezien het relatief zeer lage percentage vrouwen in Nederland dat een topfunctie heeft bereikt. Mevrouw van Miltenburg snipte direct: ‘maar er zijn heel veel vrouwen die het juist fijn vinden om te zorgen hoor, die daar voor kiezen!’ Hoewel dat de waarheid is, en ik daar ook geen moeite mee heb, dacht ik wel ‘waar (en vooral wanneer!) heb ik dit argument eerder gehoord als politiek excuus? Het VVD-geluid was weer compleet toen zij na de opmerking dat minister De Geus de emancipatie voltooid heeft verklaard, nog net voor haar zendtijd erop zat snel orakelde (vrij weergegeven): ‘maar dat geldt zeker niet voor de allochtone vrouw hoor!’
Claar, ik ben het volledig eens met wat jij schreef. Geweld tegen vrouwen vindt zijn oorzaak vaak in persoonlijke (on)mogelijkheden van de dader, sociaal-economische omstandigheden of maatschappelijke omstandigheden (oorlog is bijvoorbeeld per definitie een situatie waarin het geweld tegen vrouwen toeneemt). Onlangs heb ik het boek ‘de partnermishandelaar’ gelezen, dat in het Nederlands vertaald is door Hans Pijnakker. Zeer de moeite waard, al was het alleen al omdat het een van de weinige boeken over dit onderwerp is, dat door een man is geschreven (en dat vond ik ook merkbaar, daarom ook goed).
Maar maatschappelijke waarden en normen en-of culturele waarden en normen (die soms weer afgeleid zijn van religieuze waarden en normen) kunnen geweld tegen vrouwen wel versterken. Dat geldt ook voor eergerelateerd geweld. Ik spreek hier niet alleen over eerwraak, maar over eergerelateerd geweld. Ik ben deelnemer aan het landelijk platform eerwraak. Daarin hebben wij vastgesteld dat een moord aan drie voorwaarden moet voldoen, voor het als eerwraak gedefinieerd kan worden. Dit zijn: 1) er moet sprake zijn van zedelijk eerverlies; 2) dit moet buiten de familiekring bekend zijn geraakt; 3) er moet geen andere oplossing mogelijk zijn voor eerherstel. Een kenmerk van eerwraak is verder dat er sprake moet zijn van voorbedachte rade, vaak in de vorm van een soort familieberaad. Als je deze voorwaarden hanteert, dan is er in Nederland slechts zeer incidenteel sprake van eerwraak (moord).
Er is echter veel vaker sprake van wat wij noemen ´eergerelateerd geweld´. Dit is geweld dat op een of andere manier wel te maken heeft met het ervaren van eerverlies. De echtgenoot/partner kan dit ervaren of de familieleden (meestal mannen: vaders, broers, soms ooms en neven). Meisjes en vrouwen zijn veel vaker slachtoffer van dit geweld dan mannen en jongens (zoals ook bij partnergeweld).
Hoewel eergerelateerd geweld niet rechtstreeks is terug te voeren op de Islam, is het wel zo dat veel moslimmeisjes te maken krijgen met (dreiging met) eergerelateerd geweld. Zoals iedereen inmiddels wel weet, lijkt me, is seksueel contact voor en buiten het huwelijk verboden). In de loop der eeuwen is dit uitgangspunt steeds meer een zaak van sociale eer geworden. En vooral als het om de zedelijke eer van de vrouw/meisje gaat. In veel moslimlanden lijdt de familie sociaal-maatschappelijk eerverlies als bekend wordt dat er sprake is van zedelijk eerverlies. In zekere zin hebben de mannen van de familie dan ´gefaald´ om de vrouw in kwestie daartegen te beschermen.
Op deze manier zijn mannen (zoals in alle patriarchale samenleving) tot de hoeders van de eer van vrouwen gemaakt, hetgeen de positie van vrouwen, die vaak toch al niet zo sterk was/is, zeer kwetsbaar maakt. Het verdedigen van deze eer gaat soms erg ver, en helaas juist vaak ten koste van vrouwen.
Hoewel de meeste moslims weten dat eerwraak in de Islam verboden is (alleen al vanuit het principe dat elke vorm van eigenrichting verboden is), bestaat er wel degelijk ook binnen de moslimgemeenschap enige verwarring over. Het behoud van de eigen en elkaars eer is namelijk wel een belangrijke waarde in de Islam. Daar zijn vele gedragsnormen van afgeleid, meestal hele mooie in mijn ogen, Soms denken moslims – vooral als zij er nog niet echt bij stil hebben gestaan – dat eerwraak of eergerelateerd geweld dan ook een islamitische basis moet hebben omdat het met eer te maken heeft, maar 1 + 1 maakt niet altijd 2. Bij de meeste gesprekken en debatten hierover met moslims, is deze verwarring overigens in twee minuten van tafel. Degenen die nog even dachten dat er misschien toch een islamitische grond achter zat, worden direct door de omgeving gewezen op de kronkel in die gedachte.
Mijn betoog maakt de discussie er misschien niet eenvoudiger op. Want wat zo lastig is, is dat de discussie over de Islam en de kwetsbaarheden van de moslimgemeenschap het hardst gevoerd wordt, door degenen die de Islam het liefst zouden zien verdwijnen, vaak nog verder weg dan achter de voordeur. En die helemaal niet per definitie zo betrokken zijn bij het leed van moslimvrouwen, al zullen ze dat wel steeds zeggen. Dat maakt het heel moeilijk om de eigen kwetsbaarheid te benoemen.
Maar ik vind het noodzakelijk om dat wel te blijven doen. Als we met halve waarheden gaan werken (en ik pretendeer overigens niet dat ik de hele waarheid wel ken!), dan zijn de bruggen die we nu in onze discussies op dit weblog slaan, te zwak om zelfs de kleinste windstoot te overleven. Daarom deze bijdrage.
Mensen die vrouwenmishandeling tot een islamitische specialiteit hebben gebombardeerd vergeten lekker makkelijk of weten gewoon niet dat huiselijk geweld doodsoorzaak nr. 1 is voor de Europese vrouwen tussen 16 en 44 ; geen kanker, geen vat- en hartziektes enz. maar helaas huiselijk geweld !
Basis feit: nergens op deze tegelijk oerlelijke en onwijs mooie aarde worden mannen en vrouwen gelijk(waardig) behandeld. Oorzaken hiervan kun je werkelijk overal vinden: bij godsdienst en cultuur, maar ook bij politieke of sociaal-economische omstandigheden, bij het persoonlijke karakter van de dader of het slachtoffer enz.
Zonet zag ik op de website van de Volkskrant een peiling over de emancipatiemonitor. Stelling van de peiling luidt: De emancipatie van vrouwen op de arbeidsmarkt blijft achter bij de streefcijfers, blijkt uit de Emancipatiemonitor. Wiens schuld is dat? Tussenstand:
57% Van niemand. Dat eeuwige gezeur over emancipatie, laat iedereen lekker leven zoals hij/zij wil!
23% Van de overheid. Die moet meer doen om de combinatie van werk en zorg te vergemakkelijken
12% Van de vrouwen. Vrouwen krijgen alle kansen, maar zijn blijkbaar minder ambitieus dan mannen
9% Van de mannen. Omdat zij niet genoeg zorgen, worden werkende vrouwen te zwaar belast
Rond de 60% van de ruim 4000 respondenten geven dus de schuld aan niemand. Dit resultaat is veelzeggend: wanneer je een hele groep schuldig verklaart aan wat dan ook, krijg je vooral mensen die in de verdediging schieten of zelfs terugslaan.
Emancipatie is een zaak waar wij allemaal de schouders onder moeten zetten. En vrouwenmishandeling is een enorme schandvlek op het menselijke gezicht dat wij met zo’n ALLEN zonder pardon moeten wegwerken. Daar moet de strijd over gaan; de modieuze zoektocht naar schuldigen is op zo’n zachtste gelijk aan het vermijden van de eigen verantwoordelijkheid.
Hoi Ceylan, ik lees jouw bijdragen met graagte (al is dat een vreemd woord als je schrijft over nare zaken).
Zowel eergerelateerd geweld is naar. alsook de moeizame discussie erover.
Persoonlijk vind ik het prachtig (al wringt ook dat woord) om te horen van of te lezen over oplossingen die door vrouwen uit de cultuur (of ja, hoe noem je het) zelf te berde gebracht worden.
Zo noemde je, bij de voorwaarden voor eergerelateerd geweld ‘het gevoel dat er geen andere optie meer open staat’. Ooit hoorde ik een pleidooi voor een soort “ombusdvrouw” – waar iedereen geheim naar toe zou kunnen en die probeert van alles: bemiddeling, andere oplossingen, etc. om geweld te voorkomen. En darmee (in mijn ogen althans) je eigen eer juist te behouden.
Veel groeten,
Jolande
dag Ceylan, dank voor je verhelderend antwoord. Om goed naar te luisteren.
Vanavond was in 2vandaag aandacht voor eerwraak. Er werd teruggeblikt op de moord op de scholiere uit Almelo in 2003 en er was een interview met Karima Ouchan die sindsdien vertrouwenspersoon is voor de leerlingen op school. (De directeur had het trouwens over kinderen van immigranten-komaf, dat is nog weer een variant op onze discussie over hoe je ‘allochtone’ kinderen moet noemen.)
Bewustwording, goede open vragen stellen, vertrouwen winnen, praktische adviezen, dat is haar aanpak. Met oog voor de kwetsbaarheid die jij ook beschrijft. Ik denk dat elk woord dat ze met de leerlingen spreekt een woord in de goede richting is.
Wat me hindert in van die uitzendingen over dit soort onderwerpen, is de hoogdravende dramatiek in de netwerkcommentaarstemmen. Nergens voor nodig. Maar waar ik, ondanks het moeilijke onderwerp, vreselijk om moet lachen is de taal van die leerlingen. Ik bedoel, ze staan met hun onvervalste Almelose dialect zo stevig in de Nederlandse samenleving dat het voor Limburgers bijna ondertiteld zou moeten worden. Wat een contradictie met hun zorg voor en bezorgdheid om de gevoelens van de vaders en de broers. Op de een of andere manier haal ik daar toch een optimistisch gevoel uit.
We zouden dus gewoonweg wel kunnen stellen dat eerwraak niks met islam heeft te maken, maar wel met de volkscultuur of moraal. Dan moeten we het dus daarover gaan hebben; als we dergelijke misstanden bespreekbaar willen maken.
Het verbaasd me dat bij dit topic de Amnesty Aktie ‘Stop Geweld Tegen Vrouwen’ niet een keer is genoemd.
Is dat een kwestie van een politieke tunnelvisie of onbewust maatschappelijke bewustzijnsvernauwing, een combinatie van overgewaardeerde autoritaire godsdienstmoraal en individuele grootheidswaan, een superioriteitsgevoel, zo eigen aan de mannen ?
Bij deze, 10 verhalen, 10 vrouwen.
“Petitie Amnesty International”:http://teken.amnesty.nl/
Het zou inderdaad best kunnen, Peter, dat het feit dat jij je verbaast een kwestie is van alles wat je hierboven opsomt.
Of bedoelde je dat niet? Maar wat dan wel?
heeft niks met islam te maken. ik ken islam goed. Nogmaals heeft niks met islam te maken.