Te gast: Ronald van Raak
stuurde dit gedichtje rond als Nieuwjaarsgroet.
SPOEDDEBAT
Je zou je regelrecht in Artis wanen:
een kleine kikker kwaakt en blaast zich op,
luid toegejuicht door kippen zonder koppen.
en ezels huilen krokodilletranen.
Een zevenslaper zit discreet te snurken,
een zwartekousenkraai krast ach en wee,
de ratelslang heeft weer eens geen idee,
maar wijt in stilte alles aan de Turken.
Jan Boerstoel (1944)
Mooi hoor,
Inderdaad er vallen veel krokodillentranen.
Maar of de Turken altijd de schuld krijgen?
Gewoon fatsoenlijk doen.
En een overheid die samen met mensen van goede wil,
zorgt voor een veilige buurt
Dan zijn we al een heel eind.
Geintje:
De kakofonie hield aan,werd gevoed
En Artis gedijde bij het hete gemoed
De roep van schril schreeuwende hanen
Vroeg om wraak op Turken en Marokkanen
Geweld nam toe in woord en daad
Slechts enkele uilen riepen nog om beraad
Verhitte muizen stampten naast gepantserde olifanten
Men zag nu oosterse beren van alle kanten
Artis ooit een plek van plezier
Werd nu nog slechts bezongen door de gier
Fabels hebben altijd een gewichtige moraal
We moeten dus nog hard werken aan dit verhaal
Okay, nou ik:
Maar al die herrie in die kooien en die hokken
Dat viel wel op! Dus kwam men dadelijk bijeen
De aandeelhouders klaagden allen steen en been:
Bezoekersaantallen die bleken flink te stokken
Want jan publiek is niet gediend van beestenbende
Men wenst in Artis altijd pais te zien en vree
Voor herrie heeft men immers kranten en teevee
Verdonk en Donner, Remkes, Bot en Balkenende
De directeur nam toen een stout en kloek besluit:
Op ’t Binnenhof staan nu de apen en kamelen
In ’t Torentje zie je de bruine beren spelen
Ze zijn heel zoet, dat kun je horen aan ’t geluid
Ver weg in Artis spelen kamerleden buiten
Het kabinet zit veilig op de Apenrots
’t Is wel lawaaiig, maar de directeur is trots:
Publiek vergaapt zich buiten vrolijk aan de ruiten
En sinds die tijd zijn minder wanklanken vernomen
De slimme apen letten goed op onze wetten
De bruine beren laten niemand meer uitzetten
Zo is het met dit land toch nog weer goedgekomen!
Zo zie je maar…er is in 60 jaar GVD geen fluit veranderd…
O,ja en nog een strijdbaar en gezond 2005 gewenst.
Zo, die zit!
Hee Ronald, volgend keer een rijmje van eigen hand? Ik weet dat je dat kan.
@Therry: Jan Boerstoel is van 1944, niet zijn gedichtje. Maar eeuwigheidswaarde heeft het wel…
Allemachtig, men is gericht
Op schuld en boete bij den ander
als ik dit niet gauw verander
verliest ons land gauw zijn gezicht
Dus ik toog fluks het land in en
kwam op menig plek de praatjes tegen
steeds over zelfgebrek gezwegen
Daarop klom ik in de pen
Ik schreef nu stukjes waarmee ik riep
weet jullie wel wat er heerst?
gebrek aan eigen boezem eerst!
Gejuich! Dat men daar warm voor liep!
Trots poetste ik mijn kam
maar ach, ik was verkeerd begrepen
men dacht nu volstrekt benepen
dat ik voor eigen groep opkwam.
Meer ruzie lag in ’t verschiet
Onderhaan vond mij de baas
en streelde zachtjes mijne taas
De rel kende zijn weerga niet
Nu weet ik dat gekissebis
door zij die ik veel eer betonen
en zich rijk laten belonen
een nagel aan de doodskist is