Palestina niet vergeten

Een ingezonden mededeling van Johan U.

Ik luister niet zo dikwijls naar de radio maar vamiddag had ik het geluk om, in de auto, binnen te vallen bij een programma waarbij jij, tot mijn genoegen, ook een van de deelnemers was.
Het onderwerp was, vandaar mijn bijzondere belangstelling, Israel en de Palestijnen. Waarschijnlijk zullen de verkiezingen, morgen in de Palestijnse gebieden, de aanleiding zijn geweest. Gelukkig dus toch ook nog aandacht voor de ontwikkelingen daar naast alle mediaspektakel rond de verschrikkelijke ramp in Azië.
Ik heb maar een gedeelte kunnen volgen. Hoe voormalig premier van Agt nu denkt over de houding van de Nederlandse regering ten opzichte van Israel, toen en nu, wist ik al langer. Hoopgevend leek mij de constatering dat ook de houding van Nederlanders in het algemeen en christenen in Nederland in het bijzonder, de laatste decennia sterk is omgeslagen.
Politieke partijen echter volgen op grote afstand, net zoals in het algemeen de media. Ja, ik was het volkomen met jou eens toen je stelde dat we de ogen sluiten voor de werkelijkheid als we maar blijven beweren dat beide partijen tot een vergelijk moeten komen. Alsof ze gelijkwaardig zijn, ik bedoel alsof ze in dezelfde positie verkeren. Israel is de bezetter, dàt is de oorzaak van alle onheil. Israel moet de bezetting opheffen. Als je het mij vraagt heeft de staat Israel, vanuit zijn verleden, eigenlijk de morele plicht de Palestijnen te helpen om een menswaardig leven op te bouwen inplaats van hen op alle mogelijke manieren het leven onmogelijk te maken.
Wat is het fijn te weten dat er mensen zijn als jij die niet alleen in woord maar ook nog eens in daad het ontrechte Palestijnse volk te hulp komen.

Dank je wel, Johan
Ja, je hebt gelijk, ik vind ook dat de staat Israël de morele plicht heeft om de Palestijnen een menswaardig bestaan te helpen opbouwen, in plaats van ze steeds verder in het nauw (en in het extremisme) te douwen. Wat zou het fantastisch zijn, het is maar een droom, maar Marin Luther King had er ook een, en Mandela, dat de leiders van Israël op een dag zouden zeggen, jongens. Wij hebben destijds de staat Israël gesticht uit nood. We beseffen dat dat ten koste is gegaan van jullie volk. We hebben een groot deel van jullie land bezet, vele honderdduizenden tot vluchtelingen gemaakt. We beseffen dat we de feiten niet meer terug kunnen draaien. Maar we willen wel het onze er aan doen om de Palestijnen van nu een zelfstandig en veilig leven te geven. Dus in ieder geval: de Westoever en de Gazastrook. Een deel van Jeruzalem. En een reachtvaardige oplossing voor het vluchtelingenprobleem.
Zou dit een zwaktebod zijn van Israël? Het zou het krachtigste statement zijn dan Israël zou kunnen maken, en het zou zichzelf meteen terugzetten op de kaart van de wereld als een van de beschaafde, democratische en rechtvaardige landen. Zoals het ook vooral de Klerk is geweest die Zuid Afrika heeft gerehabiliteerd.
Gaat dat gebeuren? Het ziet er niet naar uit. Sharon is nu al bezig om Abu Mazen, de waarschijnlijke nieuwe president van de Palestijnen te ondermijnen, om te voorkomen dat hij werkelijk met de Palestijnen aan de onderhandelingstafel moet gaan zitten. De nederzettingen worden nog steeds uitgebreid (bij Hebron is weer een hele nieuwe bpuw ontdekt waar niemand het nog over heeft), er zijn nog steeds invasies in de Gazastrook met vele doden en gezinnen die (soms voor de tweede of derde keer) dakloos worden. En dus blijft het verzet actief. En dus hebben de Israëli’s weer een excuus om het leger in te zetten. En kan Abu Mazen er weer van beschuldigd worden dat hij zijn volk niet in de hand heeft.
Zoals in de radiouitzending van de NCRV gisteren gezegd werd is de doorsnee visie van de Nederlanders wel een stuk kritischer geworden dan vroeger. Maar mijn PvdA collega’s praten nog steeds over twee partijen die samen vrede moeten sluiten, en vermijden nog steeds het woord bezetting. Zo blijf je de illusie in stand houden dat waar er twee vechten er twee schuld hebben.
Er is, kortom, nog veel te doen. Ook aan de voorlichting in Nederland.
En over een paar weken ga ik weer eens proberen of we Gaza inkomen, want ik ben er sinds augustus niet meer geweest en ik wil graag terug.

4 gedachten over “Palestina niet vergeten

  1. Hoi,

    Anja, de arrestatie (7 januari j.l.) van Mustafa Barhghouthi, een zeer gematigd mensenrechtenactivist(!), in Jeruzalem past geheel in het beeld dat je boven schetst.

    Zie ook m’n weblog ( http://wesker.web-log.nl/log/1614874 ) met daarin het verhaal van de vernietiging van z’n medisch centrum in Ramallah in 2002.

    De heer Sharon wil alleen ‘onderhandelen’ met iemand van Fatah en zeker niet met een nog gematigder persoon. En dàn kan hij ‘gewoon’ de bekende grijsgedraaide plaat blijven afspelen. Namelijk: Het geweld van de zijde van radicalere Palestijnen stopt niet.

    En dat gaande houden is een peuleschil: Voordurende volstrekt disproportionele vergeldingen, en als het te rustig dreigt te worden weer eventjes een goed getimede liquidatie van ‘een terroristenleider’ om de vlam weer terug in de pan te krijgen.

    Alleen druk van buitenaf zal helpen, zo denk ik. Ik ben echter nogal pessimistisch. De VS (met de invloed van de christelijke ‘fundi’s’ op Bush) kan je vergeten. En aan Europa heeft Israel gewoon glad schijt.

    Misschien moet het eerst zover komen dat Israel internationaal als een apartheidsstaat aan de schandpaal wordt genageld.

    Mazzel & broge, Evert

  2. De verslaggeving vanuit Ramalah van de heer Loudon in het NOS journaal van vanavond acht uur over de verkiezingen liet weer zien hoe droevig gekleurd onze Nederlandse media nog altijd bezig zijn. Met name zijn samenvatting over wat in Jeruzalem weer gebeurde. Je kunt nog maar het best Haaretz lezen om een beetje objectief voorgelicht te worden.
    Hoe kunnen we daar toch verandering in brengen?

  3. Alles wat we kunnen, Johan. Ingezonden brieven (die vaak niet geplaatst worden maar de redactie wel wijzen op wat er aan de hand is), boeken, verwijzen naar betere bronnen zoals jij nu ook doet. Ha’aretz is ook niet ideaal maar wel stukken beter. Verwijzen naar goede websites, bijvoorbeeld die van Gush Shalom. De Electronic Intifada. Verwijzen naar Palestijnse bronnen, op z’n minst als tegenwicht. Weblog maken, zoals deze. Artikelen vertalen en rondsturen. We zullen het moeten doen met de middelen die we hebben of kunnen maken. Het getij keert wel, al gaat dat wat mij betreft tergend langzaam.
    Met de ‘main-stream’ media blijft altijd het probleem dat ze gehouden zijn aan de formule van de zogenaamde onpartijdigheid, dat wil zeggen: beide kanten evenveel aan het woord laten (ook als ‘beide kanten’ niet bestaan uit gelijkwaardige partijen) anders krijg je te veel protest. TV zit altijd met de kijkcijfers en mensen die dreigen weg te zappen dus neigen naar de sensationele kanten en de simpele oneliners en de ‘debatten’ met eentje voor en eentje tegen die nooit wat opleveren (en waar ik dus zelden aan mee doe). Radio is vaak wat vriendelijker, daar krijg je een enkele keer nog wel de kans om een iets ingewikkelder verhaal te vertellen.
    Nou ja, kritisch blijven en volhouden.

  4. In de studentenkrant van ROOD komt een verslag van de verkiezingen van een student van de Zajel universiteit in Nabloes. Een totaal andere blik dan onze media geven. Als ik het vertaald heb zal ik het doorsturen.

    De A3 (studentenkrant) komt in februari uit.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *