Het is vandaag een jaar geleden dat ik mijn eerste berichtje op mijn weblog zette. Tijd voor een kleine evaluatie. Een pas op de plaats.
Toen ik begon was ik nog redelijk naiëf over de werking en het werk dat het kost om een weblog bij te houden. Ik dacht, elke dag een stukje, wat foto’s, voor mij als veelschrijvend persoon met veel activiteiten die daarvoor in aanmerking komen moet dat makkelijk te doen zijn. En bovendien miechelt het van de citaten, nieuwtjes en andere mensen die ook iets bij kunnen dragen. Een jaar later constateer ik a. dat een weblog veel meer tijd kost dan ik had gedacht, dat ik het b. ook erg de moeite vind omdat de werking ervan groter is dan ik vermoedde, c. dat het me erg tot nadenken zet hoe je het goed moet doen. Het houdt me scherp en bij de les. Het heeft me enkele keren voor interessante problemen gezet van hoe nu verder, vooral omdat we begonnen met grote openheid: iedereen die wilde kon haar of zijn reactie er op kwijt. Dat gaf niet alleen leuke effecten.
Verder kon ik ook niet voorzien dat we in dit afgelopen jaar geconfronteerd zouden worden met zulke heftige gebeurtenissen. Deels was ik dus blij met de mogelijkheid om daar zelfstandig op te kunnen reageren en niet afhankelijk te zijn van de kranten om al of niet een ingezonden brief of opiniestuk te plaatsen, maar deels heeft die heftigheid het soms ook moeilijk gemaakt om dit weblog als een scheepje in de storm op koers te houden.
Die grote openheid van het begin was nog een beetje naïef. Ik heb moeite gehad om dat toe te geven, want openheid staat tamelijk hoog op mijn persoonlijke lijstje van normen en waarden. Later heb ik gemerkt, ik was geen verstokte weblog afstruiner, dat de meeste weblogs op persoonlijke titel helemaal geen gelegenheid bieden om direct te reageren en ik begrijp nu ook wel waarom, want je krijgt een boel over je heen. Aan de andere kant waren daar de websites en fora waar wel iedereen elke denkbare mening op kon spuien. Daar werd ik de afgelopen tijden niet bepaald vrolijker van, want wat je daar kunt lezen is soms werkelijk stuitend.
De meeste sites zijn er dus ondertussen toe over gegaan om het allerergste aan racisme en gescheld te verwijderen, maar nog is het er niet echt tof. Het is leerzaam om te weten wat er onder een deel van de bevolking aan onderbuikgevoelens en collectieve haat en vooroordelen leeft, maar het is slecht voor de spijsvertering en de gemoedsrust. Ik geloof dus ondertussen niet meer in het zogenaamde ‘zelfreinigende effect’ van alles maar open gooien. ‘Zelfreinigend’, dat wil dus zeggen dat als de ene forumbezoeker weer eens roept dat alle vrouwen met hoofddoeken achterlijk zijn het wel in orde is als er maar een andere komt die weer met rotte vis terug gooit. Ik zie het zelfreinigend effect van gooien met stront dus niet zo erg. Het is ook besmettelijk, ook degenen die zich willen weren gaan op een gegeven ogenblik over tot gescheld – of haken af.
Toen ik merkte dat er meer mensen waren die ook op mijn weblog afhaakten en me alleen nog persoonlijke mailtjes stuurden, toen ik merkte dat ik zelf met steeds meer tegenzin ging kijken wat de reacties waren, en toen een Palestijnse vriend voor terrorist werd uitgemaakt op mijn eigen weblog was voor mij de maat vol en heb ik na een slapeloze nacht de knop omgedraaid en de webmaster gebeld. Of er komt een filter, of ik hou er mee op. Dat filter kon. Dus beslis ik tegenwoordig als eenhoofdige redactie wat er wel en niet opkomt. Daar ben ik tot op de dag van vandaag erg tevreden over, al levert het me meer werk. Het is soms niet makkelijk om in het grijsgebied te beslissen wat nog wel kan en wat niet meer, het betekent een voortdurend nadenken over mijn criteria, waarbij ik soms achteraf merkte de ene keer wat te streng geweest te zijn, en de andere keer wat te coulant.
En het levert me ook veel kritiek op, meer dan degenen die het zich vanaf het begin makkelijker maken door helemaal geen reacties toe te laten, denk ik. Als ik dat gedaan had dan zou ik alleen na hoeven te denken over mijn eigen verhaaltjes en waarschijnlijk minder kritiek krijgen, maar dan had ik ook heel erg veel interessante reacties en inmiddels vaste ‘correspondenten’ gemist. De verwijten komen natuurlijk vooral van degenen die ik niet (meer) toelaat. Dus krijg ik te horen dat het hier een secte is van gelijkdenkenden en dat het preken is voor eigen parochie – ik beperk me nu even tot de meer vriendelijk geformuleerde kritiek.
Er komen inmiddels gemiddeld 1400 mensen per dag langs. Hoeveel daarvan mensen zijn die dit weblog bezoeken om zich weer eens lekker te ergeren weet ik niet, maar ik schat in dat de meesten in te delen zijn onder wat we de eigen parochie noemen. Ik vind dat dus helemaal niet erg. Ik wil iets met dit weblog: ik wil er mee de kant op van een maatschappij die veelkleurig en divers is. Een maatschappij die uitgaat van de uitgangspunten die ik met de SP deel: menselijke waardigheid, gelijkwaardigheid, solidariteit.
Ik preek graag voor eigen parochie, laat ik dat maar eens helemaal toegeven. Preken voor eigen parochie heeft een negatieve klank gekregen, maar ik ben er erg voor. Ik zit niet voor niks zondags in mijn eigen linkse kerk. Het heeft er mee te maken dat ik dit weblog zie als een bijdrage in een strijd die een richting heeft en een kleur. Weblogs kunnen verschillende functies hebben. Amusement, uitwisseling, discussie, informatie, educatie zelfs. ‘Discussie’ is dus maar één mogelijkheid.
Ik zie niet op tegen discussie met ‘andersdenkenden’ als dat inderdaad een discussie wordt en niet een eindeloos herhaalde litanie van dezelfde oordelen. Maar discussie om de discussie is niet mijn tak van sport. Ik wil verder, vooruit, en niet blijven hangen in steeds maar dezelfde recycling van steeds maar dezelfde oordelen en meningen, zoals je die veel ziet in de andere fora. Ik wil ondersteuning bieden, bemoediging, feiten bieden waar je wat aan hebt, ik wil dat we elkaar wijzen op goede boeken, bijeenkomsten. Ik wil kritiek die hout snijdt, visie die inspireert. Ik wil dat we elkaar bekrachigen, niet per se kritiekloos, maar wel met een doel voor ogen. Ik wil bondgenoten over de kunstmatige scheidslijnen van allochtoon en autochtoon, zwart en wit, gelovig en ongelovig met elkaar in contact brengen. Naar elkaar laten luisteren. De mogelijkheid bieden om elkaar vragen te stellen.
En ik denk dat dat op de bescheiden wijze die een eenpersoons weblog kan bieden ook wel lukt. Ik ken eerlijk gezegd weinig weblogs of websites waar zo’n diversiteit aan mensen aan het woord komt, en dat zonder elkaar verbaal de strot af te snijden of elkaar in een hoek te douwen. Die mensen, wij, hebben wat met elkaar gemeen: we willen een betere wereld, rechtvaardiger, opener. Met minder vooroordelen, minder stigmatisering.
Het lukt omdat ik de visie achter dit weblog niet in mijn eentje draag. Al ben ik de initaitiefnemer en houd ik de touwtjes stevig in handen, dit weblog zou niks zijn zonder een achterban van mensen die er regelmatig langskomen. Ik heb er veel plezier mee om andere mensen aan het woord te laten, uit te nodigen om een bijdrage aan dit weblog te bieden, en zo een kleine, virtuele gemeenschap te scheppen. Inderdaad: dat lijkt wel op een parochie.
Een andere funktie die ik met dit weblog wil hebben is het bieden van tegenwicht. Met een weblog heb je altijd een veel kleiner bereik dan met tv, radio of kranten. Aan de andere kant zijn weblogbezoekers mensen die echt kiezen. Te vaak constateer ik dat ik het oneens ben met de manier waarop een kwestie in de media wordt beschreven. Maar vooral zie ik dat veel de media nooit haalt. Dat zit een beetje ingebakken: slecht nieuws is nieuws, goed nieuws zelden. Langzame emancipatieprocessen zijn veel minder interessant dan een rel. Ik heb vaak moeten constateren dat er bij gebeurtenissen die ik heel erg belangrijk vond geen pers aanwezig was, terwijl die er wel in drommen was bij gebeurtenissen met een hoog rellerig gehalte. Nieuws draait vaak om een paar mediagenieke personen. Dat zijn zelden de meest genuanceerde mensen, en ook lang niet altijd de mensen die ik het belangrijkst of het interessantst vind. Ik heb ook wel kritiek gehad dat de bijdragen op dit weblog, met de mijne voorop, veel te lang zijn. Het klopt wel dat ze vaak lang zijn. Ik vind veel zaken ten enenmale ongeschikt voor soundbites en oneliners. Gewoon te ingewikkeld.
Ik ben ook niet vies van een beetje preken. Sinds veel mensen onkerkelijk zijn geworden, vaak om de beste redenen, is de preek in discrediet gebracht. Maar ook toen ik mijn kerk nog niet ontdekt had zei ik wel eens, half als grap, dat het toch jammer was dat je nergens meer een lekkere preek kon halen. Een stichtelijk verhaal dat je weer eens aan het denken zette. Niet per se de ultieme waarheid, maar wel het beste aan denkwerk dat iemand op dat moment te bieden had. Een verhaal met een doel, met ethiek, een moraal. Waardoor je het gevoel kreeg dat je er weer even tegen kon.
En een andere grap die maar half een grap is die ik wel eens maak is dat ik de term demagogie weer in ere zou willen herstellen en ontdoen van zijn negatieve klank. We kennen hele erge demagogen, maar ook hele goeie. Martin Luther King, Gandhi en Mandela waren ook demagogen, mensen met een groot charisma, die grote groepen mensen hebben beïnvloed met hun woorden. Zonder de pretentie me met hen te willen meten, een klein demagoogje wil ik best zijn. Een leerling demagoogje dan. Met een preek op zijn tijd. Of een preekje.
Hoi Anja,
Nou, dat laatste lukt je aardig. Prettig dat je het even zo helder neerzet, dat dat je keuze en bedoeling is. Wat mij soms nogal stoort, is die houding alsof jij de wijsheid in pacht zou hebben en ieder die anders denkt of dingen anders ervaart gelijk gecategorieerd zou moeten worden als niet denkend zoals het volgens jou hoort. Maar nou lees ik niet zo vaak weblogs, ik heb nu wat meer tijd. Als het je expliciete bedoeling is voor de eigen parochie te preken, prima, ga zo door. Als je maar niet verwacht dat iedereen het altijd met je eens is, en al helemaal niet omdat ze toevallig lid zijn van dezelfde politieke partij.
Joan.
Ik verwacht helemaal niet dat iedereen het altijd met me eens is, Joan, zelfs niet binnen dezelfde partij. En wie geen preken wil horen gaat gewoon niet naar de kerk, toch?
Joan schrijft: Als je maar niet verwacht dat iedereen het altijd met je eens is, en al helemaal niet omdat ze toevallig lid zijn van dezelfde politieke partij
…. en anders zijn er hier altijd nog wel mensen van een andere partij te vinden, die het soms lekker niet met alles eens zijn, Joan. Kan allemaal. Mopper maar niet, je merkt het vanzelf.
Anja, van harte gefeliciteerd met je eerste weblogverjaardag en ik wens jou veel plezier en een hoop energie in het nieuwe jaar!
Dank je Claar, want ik vind deze verjaardag leuker dan mijn zestigste. Tenslotte hoef je voor ouder worden niks te doen behalve volhouden en er niet mee uitscheiden. Zo kwam mijn kind een keer langs met bloemen voor me op ZIJN verjaardag. Zei hij: als jij jarig bent is dat geen verdienste, maar dat ik jarig ben, dat heb ik aan jou te danken.
En dit blogje is nu een kleutertje, dankzij elke ochtend vroeg op. Compleet met mazelen en waterpokken. Net als met mijn echte kind.
en wat gaaf, zo’n evaluatie. Dank je wel voor steeds weer stof tot nadenken en overpeinzen. Ook al reageer ik nooit, ik lees je log regelmatig en graag.
Van harte gefeliciteerd met je kleutertje! *grijns*
Ha, Anja, Gefeliciteerd! Ga vooral door! Je behoort nu al tot de meest gelezen en meest geprezen weblogs van politici. En je schare passanten rijst nog immer.
Soms komen jouw preken me niet goed uit en verlaat ik dus voor het zingen jouw kerk. Maar dat is dus mijn keuze en je andere weblogvolgers merken daar niks van.
Ik ben vaak jaloers op jouw reageerders, veel meedenkende intellectuelen. Maar, net als bij mijn eigen weblog, heb je veel en veel meer lezers dan mensen die meepreken. Ga er dus maar van uit dat je ook hen voldoende stof tot nadenken en inspiratie geeft voor de preken die zij weer af en toe in hun eigen omgeving moeten afsteken.
Dat we nog maar lang deel mogen uitmaken van deze kleine parochie, met haar demagogische preekjes, en kritische ‘kerk’gangertjes.
Proost!
Nog vele jaren weblogplezier!
Ik ben blij dat er nog (of weer?)plekken zijn waar discussies enigszins worden begrensd. Hoewel kritiek een belangrijk goed is, dat onze samenleving voor een groot deel gezond houdt, is schelden minder goed en vruchtbaar gebleken. Nu Nederland flink in beweging is gezet door migratiestromen, (her)nieuw(d)e politieke stromingen en flinke conflicten op wereldniveau, is het volgens mij zinvoller om plekken te creeren waar mensen op een enigszins begrensde, veilige manier hun ideeen kunnen toetsen aan die van anderen. Dat is saai als je dagelijk nieuwe heftige prikkels nodig hebt om de dag door te komen. Voor mij persoonlijk geld, dat ik wel een prikkeltje minder kan gebruiken, dus ik ben erg blij met deze oase in discussieland.
Persoonlijk ben ik ook niet vies van een preekje op zijn tijd, als-t-ie maar boeiend is (en als ik hem niet boeiend vind, scroll ik lekker door). Maar het lukt me nog niet om een positief element in het begrip demagoog te ontdekken en/of om de genoemde rolfiguren als demagoog te bestempelen. Misschien kun je dit nog eens uitleggen Anja?
Gefeliciteerd met beide verjaardagen, Anja!
Joan.
Ha die Ceylan – nou dit is mijn gedachte over demagogie. Vergelijk dat met het begrip pedagogie. Waar gaat dat over: de opvoeding, de beïnvloeding van kinderen. Is dat goed of is dat slecht? Hangt er maar van af.
Ik ben kwa studie andragoog. Dat staat voor beïnvloeding van volwassenen/ mensen. Niemand weet meer wat dat is, want het vak is opgeheven, maar is dat goed of is het slecht? Hangt er maar van af.
Demagogie gaat over de beïnvloeding van volkeren of grote groepen mensen, het volk. Is dat goed of is dat slecht? Hangt er dus van af. Alle leidende figuren hebben dat gedaan. Door de slechte demagogen, die manipuleerden, hun macht misbruikten, is het een slecht begrip geworden. Wat vervolgens betekent dat we úberhaupt een wantrouwen hebben tegen wie zich als leidend opstelt. Terwijl ik denk: dat hangt er maar van af. De drie mensen die ik noemde, Mandela, Gandhi, Martin Luther King, waren leiders waarvan we bijna allemaal eens zijn dat die deugden. In orde waren. Hoe komt dat? Omdat ze allemaal stonden voor iets dat groter was dan henzelf, voor iets onbaatzuchtigs. Het is heel goed mogelijk dat ze er in hun privéleven niet veel van bakten (komt in mijn ervaring wel vaker voor bij charismatische figuren) het kan zijn dat ze best hun eigen vorm van ijdelheid en geldingsdrang hadden. Toch accepteren we van hen dat ze opstonden, hun mening verkondigden en het niet raar vonden om te verwachttn dat anderen hen daarin zouden volgen.
Ik vind dat we tegenwoordig in verwarring zijn over leiderschap. Aan de ene kant is er behoefte aan. Aan de andere kant is er grote angst voor ‘de sterke man’ die manipuleert en mensen gebruikt voor eigen doeleinden, omdat we daar zo veel slechte voorbeelden van hebben.
In de vrouwenbeweging waren we ook behoorlijk in de war over leiderschap. We waren erg voor horizontaliteit, iedereen gelijk, dus we ontkenden bij het leven dat er leidende figuren waren die het voortouw hadden genomen en soms meer visie hadden over waar we naar toe moesten dan anderen. (Het voordeel van een partij boven een beweging is dat de leiders in ieder geval gekozen worden en ook in principe verantwoording af moeten leggen)Die ontkenning betekende ook dat de informele leiders nooit gecorrigeerd konden worden en zelf meestal ontkenden dat ze die rol hadden. Tegelijk betekende het ook dat de leidende vrouwen vaak werden afgebrand. Wie denkt zij wel dat ze is dat ze ons wat kan vertellen, dat werk. Ik heb dat wel eens het krabbenmandeffect genoemd. Vang krabben, stop ze in een mand, je hoeft die niet af te sluiten want elke krab die probeert naar boven te klimmen wordt door de anderen wel naar beneden getrokken.
De behoefte aan leidsters werd ook wel gecompenseerd door een geweldige heldinnenverering, maar alleen voor buitenlandse en dode vrouwen, zoals Simone de Beauvoir. Dan mocht opeens wel wat met levende, nabije vrouwen niet kon. Ik heb daar wel eens een grap over gemaakt, zal ik verhuizen of meteen maar dood gaan ook?
We willen in een egalitaire, democratische samenleving leven. Tegelijk gebeurt er niet zoveel wanneer er geen mensen zijn die hun nek uitsteken, het voortouw nemen, initiatief nemen, desnoods zo arrogant zijn om te denken dat ze het beter weten.
Daar gaan we ongemakkelijk mee om, het is vaak een mengeling van bewondering en verguizing, we maken het leiders ook niet makkelijk om die rol te vervullen, tussen gerechtvaardige kritiek en verdiende ondersteuning in. Het is echt iets wat we moeten leren, zowel zuiverheid en integriteit in het leiden, als om op een aardige en fatsoenlijke en niet onnodig kleffe maar ook niet onnodig aanvallende en ondermijnende vorm ‘leerling’ te zijn.
Ideaal gezien zijn het rollen die we kunnen wisselen. Jij weet van mij dat ik best wil leiden, op z’n tijd en bij gelegenheid, maar dat ik het ook een grote luxe vind om leerling te mogen zijn.
Nou, dat is weer een veel te lang antwoord op een simpel lijkende vraag, maar dat is wat ik ongeveer te zeggen heb over de vraag wat er mis is met demagogie. De beïnvloeding van (grote) groepen mensen. Op zich niks dus. Het hangt er maar van af.
Volgens Van Dale is demagogie “het ophitsen van de massa door middel van een leugenachtige voorstelling van zaken”.
Ga gerust uw gang. Wij zijn gewaarschuwd.
Nog steeds elke dag geniet ik van je weblog. De Palestijnse kwestie heeft het dichterbij me gebracht. Ook je foto’s vind ik prachtig. Met de meeste belangstelling volg ik de stukjes over de emancipatie. Naar mijn mening is het best een grote flop in Nederland. Heb soms het gevoel hier eenzaam in te staan alsog de vrouwen niet echt “aanwezig” zijn. Vooral de grote aandacht voor de extremisme bij de moslims stoort me dan omdat ik dan denk: kijk eens naar de andere kant, naar het extremisme van het westen. De dames die maar steeds bloter en “hoeriger” op tv verschijnen. Ik erger me er in elk geval vreselijk aan. Weet niet of je nog volop bezig bent met de emancipatie maar wat mij betreft word het tijd voor de volgende golf. Samen met “gekleurd”, “geloof” etc. tegen allerlei soorten van extremismen, ook de onze. Ik noem mezelf al in de wandelgangen Heersjiebaalie. Ga door Anja :-)en voor mij ben je een toppertje.
Beste Anja,
Goed eens te evalueren.
Je schrijft:
Ik wil bondgenoten over de kunstmatige scheidslijnen van allochtoon en autochtoon, zwart en wit, gelovig en ongelovig met elkaar in contact brengen.
Naar elkaar laten luisteren. De mogelijkheid bieden om elkaar vragen te stellen.
Einde citaat
Mooi allemaal maar worden er wel genoeg vragen gesteld?
Ik lees een heleboel duidelijke ideologisch bepaalde meningen.
Meningen die wel bij je passen maar ideeën inteelt is m.i. niet goed voor de leesbaarheid en creatieve werking, en om mensen weer eens aan het denken te zetten zoals je zelf schrijft.
Het is natuurlijk zwak om niet tegen kritiek te kunnen.
Wees niet al te rechtlijnig in de leer zou ik zeggen.
Niet alle kritiek is ongefundeerd.
Nico schrijft: … maar ideeën inteelt is m.i. niet goed voor de leesbaarheid en creatieve werking, en om mensen weer eens aan het denken te zetten zoals je zelf schrijft.
Nico, soms lees ik hier dingen en voel behoefte te reageren. Soms wil ik gedachten kwijt en stuur ze in.
Reden? Omdat ik hier aan het denken wordt gezet, liever: word uitgenodigd te denken.
Ik ben een drukbezet mens, kritisch en bepaald niet ruim in haar tijd. Moet dus selectief zijn. Ik geloof niet dat ik zou reageren op inteelt, onleesbare stukken, niet creatieve zaken en andere feestartikelen.
Inderdaad, wat je zegt: Niet alle kritiek is gefundeerd.
En hier nog een leestip voor Henk:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Demagogie
Anja, grappig dat je jezelf vergelijkt met een kerk. Omdat ik zelf geen kerkganger ben (ik kan niet naar preken luisteren) voel ik me daar ook niet thuis, en ben er met geen mogelijkheid naartoe te branden. Men zegt dan wel eens tegen mij, dat de kerk meer is dan een plek om naar een preek te luisteren, maar ook een ontmoetingsplaats.
Die ontmoetingsplaats ervaar ik hier, en het fijne van jouw preken is dat mensen erop kunnen reageren. En dat filter; tsja, daar heb ik me al vaker over uitgelaten: dat vind ik enkel een goede zaak. Hoe vrij wordt er gediscussieerd bij de Jerry Springer Show? Dat dacht ik ook… hier worden in vrijheid en respect verstandige dingen gezegd…
En heus niet iedereen is het altijd met elkaar eens, dus de discussie is wel degelijk vrij; binnen de kaders van de spelregels. Maar hey, die zetten het spel nou net op dat hogere niveau.
Sorry Nico, schreef ik ‘niet alle kritiek is gefundeerd’?
Moest natuurlijk ongefundeerd zijn.
Zo zie je maar weer: zelfkritiek is uiteindelijk natuurlijk het allerbeste …
🙂
Gefeliciteerd en ga vooral zo door.
Terwijl er in NL een hetze bezig is, proberen sommige politici een graantje mee te pikken door met de hetze mee te doen.
Ik vind het ieder keer weer prachtig om te lezen hoe jij de hetze aan het bestrijden bent.
Laat je niet wijsmaken door de tegenstanders, de geschiedenis zal leren dat wij gelijk hebben: islamofobie is racisme.
dank je Farshad. Je reactie betekent wel wat voor me, want ik ben soms echt teleurgesteld hoe weinig autochtonen, ook linkse, willen zien wat er werkelijk aan de hand is. En de strijd tegen islamofobie en racisme mag toch niet alleen door de migranten en moslims zelf gevoerd moeten worden, dat kan niet zonder bondgenoten. Gelukkig is er wel een clubje mensen dat er serieus mee bezig is en waar ik me erg in thuis voel, maar het zijn er nog te weinig. We zien elkaar binnenkort, bij een van de Tegen de hetze bijeenkomsten.
bestaat je weblog pas een jaar? had het idee dat je er altiijd bent geweest:-)
lees niet altijd alles, ben het niet altijd met jou of de anderen eens..maar de toonzetting van jouw stukjes is gezond en dat is wat ik nodig heb..een beetje vitamine om overeind te kunnen blijven staan:-)
blijf doorgaan..een andere keus is er toch eigenlijk niet?
liefs
Gefeliciteerd met je eerste web-log-verjaardag!
Ik kom hier ook erg vaak langs. Snuffel hier en daar aan de onderwerpen en lever een enkele keer wat commentaar. In de meest verwarrende tijd na de moord op van Gogh heb ik hier wat rust gevonden en heeft jouw log een beetje geholpen de boel voor mezelf te ontrafelen. Iets anders waar ik nogal op reageer (alleen – bijna – niet op je weblog) is de kerk. Zoals jij er naar toe bent gegaan, zo ben ik ziek en kotsend van ellende weggelopen. Het laat me helaas nog helemaal niet koud. Ik kan dus jouw stukken daarover niet goed aan en die laat ik voor wat ze zijn. Al gun ik jou natuurlijk jouw kerk.
Ik ben verder nog steeds druk aan het denken tot hoever de vrijheid van meningsuiting gaat. Ook al jouw schuld! 😉
Succes verder met je log!
Dat jou blogje maar goed de puberteit moge halen en doorkomen, Anja!
@ Henk (11):
Deze negatieve connotatie heeft het woord “demagogie” inderdaad gekregen. Maar als je het letterlijk neemt, betekent het van oorsprong Griekse woord: “leiding van het volk”. En het is déze betekenis, waarop Anja volgens mij doelt.
Precies, Olav. Sommige woorden moeten we terugveroveren op de geschiedenis, omdat ze in wezen niet negatief hoeven te zijn. Dat bedoelde ik.
Ho Lucy, ik had ook een vriendin die met zo’n ellende bij haar kerk was weggelopen, weggepest omdat ze lesbisch bleek, dat die ook echt fysiek misselijk werd toen ze een keer met mij meeging. Ik heb de mazzel dat ik volstrekt onkerkelijk ben opgevoed en geen traumaatjes weg hoefde te werken. Ik hoefde alleen maar de ‘geruchten over God’ zoals Huub Oosterhuis die noemt op te schonen. Al die beelden over de bestraffende God of de almachtige God (die dan dus verantwoordelijk zou zijn voor de ellende in de wereld, waarom zou je daarmee te maken willen hebben) of zo’n Sinterklaas op een wolk met wie je het op een accoordje kan gooien, die moesten eerst weg. Dat ruimde lekker op.
En fijn dat het weblog je wat geeft om over bezig te zijn.
Groetjes
Lang zal ‘blog leven,
lang zal ‘blog leven,
lang zal ‘blog leven in de gloria
Enne, Anja, wacht ook nog maar ff met emigreren of ‘er helemaal mee ophouden’ svp!!!
Goede .. eh andragogen in de politiek lijkt me geen luxe.
Jolande
Dank je Jolande
Ik leg mijn vak, de andragogie ook wel eens uit door te zeggen: dat zit tussen pedagogie en demagogie in. Dat is wel een doordenkertje. Maar ergens klopt het wel.
Hoi allemaal. en hoi Anja.
I kijk minstens iedere dag wel evne op je weblog. vaak heb ik de inspiratie om te reageren, maar doe dat dan toch maar niet,daar ik soms het gevoel heb dat ik , daar ik niet in Nederland woon, niet alles begrijp, en wie ben ik om kritiek te leveren op wat er in nederland gebeurt. Wel zet dit weblog voor mij vele zaken in een ander daglicht. Ik bekijk gebeurtenissen in nederland via de geijkte kanalen via de sateliet zoals Nos Journaal, en alle andere journalen en de kranten websites. Ik gebruik jouw weblog als tegenhanger. Hier komen mensen die kritisch zijn, en die mij vertellen dat er gelukkig ook andersdenkenden zijn. Die naar achtergronden kijken. het helpt mij om af en toe neit te veel in paniek te raken, want als je de kranten en journaal en Nova moet geloven dan zit heel nederland vol met moslim terroristen, en kan er iedere dag een aanslag gebeuren.
Ik was zeer gelukkig met de filter erop, ook al wil je niet reageren op die mensen die zo vreselijk tekeergaan, ik kon het toch vaak niet laten. Ik vind het prettig om te lezen dat er op dit weblog mensen schrijven die het niet met je eens zijn, dat houdt het prikkelend, en zet me ook aan het denken.
meid, van harte en ga door zo, groeten aan iedereen.
Hoi Anja,
Gefeliciteerd met je weblog. En gefeliciteerd met je volharding. Het is jou weblog en ik ben dan ook blij dat je weerstand hebt geboden aan al die mensen die jou in een bepaalde richting willen duwen. Ik dank je in ieder geval voor je moed om je kwetsbaar op te stellen. Dat we samen met jou mogen leren van je ervaringen.
Voor alle dominees onder ons:
“wees niet al te wijs”
staat in de bijbel, prediker geloof ik.
veel interessante uitspraken zijn daar te vinden.
Ja, Nico, dat is Prediker.
Een hele sterke tekst, vind ik, maar de wijsheid wordt hier wel anders bedoeld dan jij haar citeert.
Eigenwijs als ik ben heb ik het voor de liefhebbers even opgegoogeld (7 vers 16):
http://www.bibles-for-the-world.com/dutch/21_007.php
Voor Nico:
Dit alles heb ik gezien in de dagen mijner ijdelheid; er is een rechtvaardige, die in zijn gerechtigheid omkomt; daarentegen is er een goddeloze, die in zijn boosheid zijn dagen verlengt.
Wees niet al te rechtvaardig, noch houd uzelven al te wijs; waarom zoudt gij verwoesting over u brengen?
—Prediker 7:15-16 (Statenvertaling)
Voor de liefhebber.
Prediker 7:15-16
Allerlei heb ik gezien in mijn ijdele dagen: er is een rechtvaardige, die ondanks zijn gerechtigheid te gronde gaat en er is een goddeloze, die ondanks zijn boosheid een lang leven heeft. Wees niet te zeer rechtvaardig en gedraag u niet al te wijs; waarom zoudt gij uzelf tot verbijstering brengen?
Prediker 7:15-16
Dit heb ik in mijn leeg bestaan gezien. Een rechtvaardig mens gaat aan zijn rechtvaardigheid ten onder. Een onrechtvaardige leeft lang ondanks zijn slechte daden. Wees daarom niet al te rechtvaardig en meet jezelf geen overdreven wijsheid aan. Waarom zou je jezelf ten gronde richten?
En voor op een tegeltje:
Nequiquam sapit, qui ipse sibi prodesse non quit
(Vergeefs is wijs, die niet weet wat voor hemzelf nuttig is)
Claar:
De wijsheid wordt hier wel anders bedoeld dan jij haar citeert.
Kijk, dat vind ik nu echt weer een domineeachtige opmerking.
Hoe weet jij dat allemaal?
Nog een wijsheid van de Joden:
Elke tekst kan op vele manieren bekeken worden.(70x geloof ik)
dank voor de mooie reacties