Gisteren bij ons op bezoek in de Eerste Kamer, Eric van Groenendaal en vriendin Rieky van Elk. Eric hebben jullie misschien op de tv gezien. Hij heeft net, met ondersteuning van Agnes van Kant, een mooie actie gewonnen.

Eric is geboren met een ziekte waardoor zijn arm- en beenspieren niet volledig ontwikkeld zijn. Hij heeft daar heel erg goed mee leren leven en weigert zichzelf als zielig of onvolmaakt te zien, ‘ik ben perfect’ zegt hij, en heeft een erge hekel aan het etiket ‘gehandicapte’. Hij leeft geheel zelfstandig, maar kreeg wel 12 uur in de week thuiszorg om hem met een paar zaakjes te helpen, zoals boodschappen doen en eten snijden. Nu werd met de nieuwe AWBZ wet een herkeuring, en werd er even bepaald dat hij het maar met minder moest doen. En als hij meer uren hulp nodig had, dan moest hij dat zelf maar betalen want hij leeft boven de bijstandsnorm. Maar zoveel boven de bijstandsnorm nou ook weer niet dat hij die extra hulp zelf zou kunnen gaan bekostigen. Moest hij dan zijn huis gaan verkopen om er voor te zorgen dat hij niet een groot deel van zijn zelfstandigheid weer in moest gaan leveren? Eric: ik heb er altijd alles aan gedaan om zelfstandig te blijven en ik heb daarmee de regering een boel geld uitgespaard. Moet ik daar nu voor bestraft worden?

(Rieky)

Dan laat je je boodschappen maar komen, zeiden ze. Maar dat doet alleen Albert Heijn, die is duur, en bovendien zit alles in voor hem onopenbaar plastic. Dan neem je maar tafeltje-dek-je, zeiden ze. Maar dat kost 1200 euro per jaar, je bent gedwongen om te eten op vaste tijden, terwijl hij als coördinator bij de Hulpdienst van de SP in Arnhem onregelmatige werktijden heeft. En zou hij bovendien niet het recht hebben om zelf te bepalen wat hij eten wil? Nou dan laat je voor de uren dat je krijgt maar minder stofzuigen en dan kan de hulp je wel helpen met koken. Dus moet ik maar vervuilen, zegt Eric.

Op de hulp aan mensen met een handicap wordt steeds meer beknibbeld. Dan moeten ze maar meer een beroep doen op vrienden en familie. Maar dat is nou juist niet de bedoeling, vindt Eric, als je zelfstandig wilt blijven. Zo wil hij in ieder geval niet met vrienden omgaan. Die kun je wel een keertje vragen om iets voor je in de magnetron te schuiven, maar niet elke dag.

Met Agnes Kant spande hij een kort geding aan tegen de keuringsinstantie, het CIZ. En won! Dat is heel goed nieuws voor mensen met een handicap: het kan de moeite waard zijn om terug te vechten. Als ‘eigen verantwoordelijkheid’ zo hoog in het vaandel staat van deze regering, dan moeten ze er ook voor zorgen dat mensen die eigen verantwoordelijkheid kunnen nemen. En daar wil de SP ook best een handje bij helpen, voor mensen die een handje tekort komen.

Lees het hele verhaal in de Tribune. (komt binnenkort online, dan zet ik de link er wel op) Daar staat een rare foto bij van een erge blote grote anonieme achterkant. Die is niet van Eric. Eric heeft ook een gezicht. Hierbij.