Je kunt eigenlijk meteen zien of het een goede avond gaat worden. Diversiteit in de zaal, wat betreft kleur, leeftijd, sekse. Wanneer we ons samen zorgen maken over racisme is de helft al gewonnen. Bijeenkomst van Tegen de hetze, Groningen.
(Samira)
(de discussieleidster)
Samira hield een prachtig persoonlijk verhaal over wat zij als moslima, met hoofddoek, meemaakt. Eerst over haar vader, hierheen gekomen als gastarbeider en zich letterlijk kapotgewerkt. Dan zij zelf, wat ze tegenkomt als ze solliciteert. De verhalen van anderen die proberen werk te krijgen met een ‘verkeerde’ naam en een ‘verkeerd’ uiterlijk. Hoe ze na twee november met haar man overlegde, moet ik nu mijn hoofddoek voorlopig maar afdoen, lopen we gevaar? Dat viel gelukkig mee, en ze heeft hem niet afgedaan. Toen moest ze naar huis, om haar baby te voeden.
Daarna nog in de kroeg met een paar mensen, die moslim waren met een kopje thee of koffie, de ongelovigen of christenen met een pilsje of een glaasje wijn. Over wanneer gewone nieuwsgierigheid waar niets mis mee is omslaat in vooroordelen en angst voor het vreemde. Een kind dat op de tv mannen ziet bidden en vraagt: waarom praten die mensen tegen de grond? Wat zou het al helpen wanneer mensen meer zouden vragen in plaats van meteen te oordelen. Wat zou het helpen als ze eerst die ander eens leerden kennen.
Weer een paar mooie kontakten, een Palestijnse vluchteling die me kwam groeten, groeten mee voor Ceylan die pas in Groningen sprak en daar fans heeft, zo groeit een gemeenschap.
Wat ik altijd zo jammer vind van dit soort bijeenkomsten, is dat de mensen die er op af komen al ‘bekeerlingen’ zijn. Zij zijn niet het probleem, dat zijn de mensen die bang of boos zijn. Daarmee wil ik niet zeggen dat dit soort bijeenkomsten nutteloos zijn; het is natuurlijk altijd goed om te zien dat er wel degelijk medestanders zijn, bovendien kunnen strategieën worden uitgewisseld.
‘Toen moest ze naar huis, om haar baby te voeden.’
Typisch weer die moslimmannen die hun baby geen borstvoeding willen geven! 😉
Over borstvoeding gesproken: in Indonesië viel het me in een drukke bus op dat een vrouw met hoofddoek haar baby daar gewoon borstvoeding gaf. Ik hoorde dat dit b.v. ook in Iran heel gewoon is, vind ik prachtig.
Dit soort bijeenkomsten zijn heel bemoedigend. Verfrissend bij al die aandacht voor rechtse stemmingmakers en ophitsers in de media. Hier gaat het tenslotte om: wat zich bij de gewone burgers, in de woonwijken enz., ontwikkelt.
Overigens: mooie foto’s!
ik vond het ook een gave avond. stop de hetze heeft in groningen laten zien dat we geen eendagsvlieg zijn. met 55 mensen in de zaal kwamen de persoonlijke ervaringen goed naar voren, maar ook veel ideeen over hoe we de groep kunnen uitbreiden.
black and white united, did you ever feel so delighted!
Beste Anja, ik vond het een goede bijeenkomst, een goede aanzet om verder te denken, verder te doen, en vooral: je bek open durven doen. Dat was wat steeds door mijn hoofd ging. In de dagelijkse omgang je bek open doen.
Wat betreft discriminatie bij sollicitatie e.d vanwege een niet Nederlandse naam zou ik mijn eigen ervaring er nog aan toe willen voegen. Ik ben 53 jaar en zonder werk maar solliciteer me suf. Geen enkele keer ben ik als hoog opgeleide 50+er uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek. Discrimineren op leeftijd mag net zomin als discrimineren op afkomst, maar bewijs het maar eens.
m.v.g. Berthe.
hai
nog even over de borstvoeding; het verbaasd mij altijd weer hoe gewoon met borstvoeding wordt omgegaan in moslimlanden. pakistan, turkije, arabisch wereld..een grote doek om de baby heen en voeden maar. het westerse deel in mij wordt altijd een beetje zenuwachtig en verlegen bij dit tafereel.
Naeeda, hier een grappig verhaaltje voor jou: vrij snel na de bevalling van mijn derde kind, een jongetje (tegenwoordig bijna 2 meter zoon) gaf ik een cursus aan jongeren. Ergens in een huis in het bos. Een week lang en de baby ging natuurlijk mee, want ik gaf mijn kinderen de borst. Dus ik vroeg bij de kennismaking netjes aan al die tieners, of ze tegen blote borsten konden. Een enorm gegiechel natuurlijk en de knullen riepen stoer: la maar zien! Er was er zelfs eentje die riep dat de cursus nu al niet meer stuk kon: dagelijks ook nog gratis blote borsten!
Op een bepaald moment was het natuurlijk zover: etenstijd. Het was zo grappig, ik zat daar met mijn kind, legde het aan en al die jongeren – van hun bravoure was weinig meer over. Nou, waar blijven jullie nou, kom dan kijken, riep ik vrolijk. Eerst kwam er eentje en tenslotte stond de hele kluit eromheen. En wat zo mooi was – vooral de jongens waren er stil van en wilden van alles weten. Vanaf dat moment werd het eigenlijk hun baby. Ik had er geen omkijken naar, hij werd verschoond, in bad gedaan, mee uit wandelen genomen, in slaap gewiegd … door de jongens! En bij elke borstvoeding zaten er een paar gezellig naast me, te controleren of alles wel goed ging.
Achteraf kreeg ik er best problemen mee. De organisatie waarvoor ik die cursus gaf, had een klacht gehad van een ouder en vond, dat ik niet zo maar in het openbaar de baby had mogen voeden. Ik weet niet hoe dat nu gaat, toen in 1984 kon dat kennelijk nog niet.
Jaren later kreeg ik een geboortekaartje met een briefje erbij. Van een van die jongens van de cursus. Hij schreef: lieve claar, vanaf die ene cursus wist ik het zeker: ik wil later zelf ook kinderen. Nu heb ik er eentje en we zijn heel gelukkig met haar. En ze krijgt borstvoeding!
Grappige omschrijving van bidden als “praten tegen de grond”.
Het is weer eens wat anders dan ‘praten tegen de hemel’.
Als ik me als eenvoudige kaaskop niet vergis in het hele “””‘bewegingsprogramma””” dan zijn er ook een aantal bewegingen omhoog en opzij.
Mooi eigenlijk, ‘praten tegen hemel en aarde en je naaste’.
hallo ik vond het heel gezellig in groningen Ik hoop dat na mijn toespraak meer mensen komen. Woensdag avond hebben we weer veradering, ik ben benieuwd, Ja jammer dat mijn man geen borstvoeding kan geven he ha ha. Maar mijn zoontje heeft in ieder geval lekker gedronken. heb je het naar je zin gehad in groningen. Als je volgende keer weer in groningen bent kom dan gezellig een kopje koffie drinken bij mij thuis. Je bent van hartje welkom!. groetjes samira wie weet tot de volgende keer