Bergen als toevluchtsoord, tussen een studiedag en een lezing in. Hagel. De eerste crocussen bij de Ruïnekerk. Ik ging vreemd met de hotelkat.
In de bus naar Alkmaar stapte een mevrouw met een hond in. Toen stapte ze met me in dezelfde trein naar Amsterdam. En toen ook nog in dezelfde bus. Dat schept een band.
Ik had een tijdje naar die hond zitten kijken. Die keek steeds maar zo verbaasd om zich heen voordat hij met een zucht in een dutje schoof. Ik zei dat ik het een erge lieve hond vond. Dat vond die mevrouw ook. Die hond was onlangs stervende, maar knapte onverwacht toch nog op. Het had wel vierhonderd euro gekost, de behandeling. Maar dat had ze er wel voor over, om hem nog een tijdje te mogen houden. Toen snapte ik waarom hij zo verbaasd zat te kijken. Hij dacht, tjee, ik ben er nog.
Morgen over Stop de hetze in Alkmaar.
Prachtige plaatjes Anja!
Maar wie ging er nu …svervangend de schaamte voorbij????
Anja, je bent weer heerlijk compleet in de verscheidenheid van je berichten. Ga maar lekker zo door, ik geniet er mateloos van. Overigens.. hoe doe je dat toch allemaal,je lijkt wel..eh..ok, je bent met niemand te vergelijken, maar evengoed erg goed (in elk geval voor mij) Zo,dat moest er even uit.
Anja,
Je kunt je eigen katten maar beter niet vertellen dat je vreemd bent gegaan met de hotelkat. De periode van “alles moet kunnen” hebben zij waarschijnlijk ook al achter de rug! 🙂
Die mevrouw van voorbij de plaatsvervangende schaamte had ouders die verkeerd waren in de oorlog en die terecht vind dat dat haar schuld niet is.
Dat daar dan mijn ouwetje bij gehaald wordt, zit je net lekker suf koffie te drinken en sla je de plaatselijke courant eens op – Noordhollands Dagblad – geloof ik. Alsof je nergens aan jezelf kunt ontkomen.
Ik vertel de poezens nooit wat ik doe als ik van huis ben, en zij blijven hardnekkig doen alsof ze niet kunnen lezen. En ik maak alles weer goed met veel brokjes. Zolang die blikjes zo zijn ontworpen dat zij die met hun vier voeten niet open kunnen krijgen mag ik dus weer thuis komen.
Zielig, die herten met de kerstballen om. Hangen ze mooi voor gek. Voelt de Partij der Staartigen zich niet geroepen om hier actie tegen te ondernemen? Een knobbeltje is ook een staart!
Onze kleine Miette bereidt zich voor op actief lidmaatschap van de PS door veel naar het journaal te kijken op TV (en te meppen naar snel bewegende beelden, want die zijn meer ter vermaak dan ter lering)