(zuster Nicole Mul en voorgangster Fehime Varol)

Ze hadden er hard aangewerkt om het stadsdebat ‘hoe verder in de multiculturele samenleving?’ in de raadszaal van het raadhuis van Hilversum te krijgen. De initiatiefgroep Anders is gewoon, bestaande uit Hilversumse jongeren (m/v) en (z/w), en Rafia Mouchtari, jongerenopbouwwerker van de SIS. Mooi dat het lukte. Ze vonden dat het debat de raadszaal verdiende, en dat vond wethouder Ben Hammer gelukkig ook.

(met excuses voor de kwaliteit van sommige foto’s, het licht was niet geweldig)

(Peter de Vries en Rafia Mouchtari)

(wethouder Ben Hammer)

Peter de Vries, hoofdredactuer van de Gooi en Eemlander fungeerde als dagvoorzitter, de wethouder hield het welkomstwoord, een van de jongeren, Fouad El Bouch hield een sterke inleiding, en toen mocht ik ook wat zeggen. Daarna de workshops.

Ik zat in de workshop over de Islam in Nederland. Dat werd nog wel spannend, al waren er zoals te verwachten geen rabiate tegenstanders van de multiculturele samenwerking naar het raadhuis gekomen. De stelling luidde: Islamitische instituten als moskeëen dragen bij aan de emancipatie van moslims. Ja of nee?
Dat werd een interessante discussie. Een paar oprechte oudere autochtone Hilversummenaren vonden van niet. De meeste aanwezige moslims vonden van wel. Ik vond ook van wel, met een mits. Het leuke van het gesprek was dat het niet het gewone wellis nietus werd, omdat de Hilversummenaren uitlegden waarom ze er tegen waren. Kijk, zei een man, nou hebben wij vroeger zo’n last gehad van al dat gedoe tussen kantholieken en protestanten, dat je niet met elkaar om kon gaan, dat je elkaar in een hokje schoof, zijn wij eindelijk oecomenisch, beginnen jullie weer. Waarom doen jullie niet gewoon met ons mee?
Daarentegen vond een ander dat je veel beter kunt emanciperen vanuit een sterke positie, en daar kon ik me zo bij aansluiten. Want geen van de emancipatiebewegingen, homo, vrouwen of arbeiders, hebben bereikt wat ze hebben bereikt zonder eerst hun eigen organisaties op te zetten, waarin ze hun eigen agenda bepaalden, als groep voor zichzelf en elkaar op konden komen, en waarom zou dat niet gelden voor de in Nederland wonende moslims? Ook weet ik, uit onderzoek, dat de politieke participatie van allochtonen groter is in steden waarin de eigen organisaties worden gesubsidieerd. Gezamenlijk op kunnen treden, je eigen stem vinden, dat bevordert de emancipatie veel meer dan wanneer je verwacht dat al die individuele mensen zich individueel bij de dominante cultuur aansluiten en aanpassen. Met een mits, dat organisaties als moskeeën ook de wil hebben om met hun mensen naar buiten te treden en kontakten aan te gaan.

Ter plekke konden we de voorbeelden zien. Er was een voorgangster van de Mevlanamoskee aanwezig, Fehime Varol. Kijk, zei Faoud, dat is nou emancipatie, een vrouwelijke voorganger in een moskee. Hoe staat het eigenlijk met de emancipatie van vrouwen in christelijke kerken? Varol vertelde hoe het haar en de moskee was vergaan na de moord op van Gogh, en na de aanvallen op moskeën en scholen. De dominee van de Morgensterkerk had haar gebeld, en stond toen met een paar grote bossen bloemen op de stoep, en zei: we komen jullie moskee bewaken. En vanuit de moskee was toen een Ramadan maaltijd georganiseerd in de kerk. ‘En nu zijn wij aan elkaar vastgebonden’ zei Varol.

Nog een mooi kontakt: daar stonden twee vrouwen met elkaar te praten en te bedenken wat ze samen konden doen. Een moslim voorgangster met een hoofddoek, en zuster Nicole Mul van de nabije zustergemeenschap, met haar eveneens bedekte hoofd. Zuster Nicole had na de moord meteen de zes moslim vrouwen die bij haar in het klooster werken bij elkaar geroepen – hun zou het niet gebeuren dat ze door de gebeurtenissen uit elkaar gedreven zouden worden.

We hadden het over de angst van veel mensen voor de islam. Hier hoefden we dat niet te ontkennen, dat dat bestaat. Jullie willen niet weten wat voor ingezonden brieven wij op de krant krijgen, die we meteen in de prullenmand gooien, zei de Vries van de Gooi en Eemlander. Ik kon beamen wat voor troep je toegestuurd krijgt als je je openlijk inlaat met moslims. En de moslims wisten dat zelf natuurlijk als geen ander. Hoe bereik je die bange Nederlanders, die kennelijk niet weten dat ze voor het overgrote deel van de moslim Nederlanders niet bang hoeven te zijn? Ik zat pas met zo’n skinhead in de trein, zei iemand. Volgende keer ga ik toch met hem praten.

Bij de verslagen van de andere workshops sprak een jongere over de politiek. Daar was niemand erg vrolijk over. Niet alleen over de partijen die regelrecht assimilatie bedoelen als ze integratie zeggen, maar ook over links.
Als ze jongeren willen bereiken moeten ze om te beginnen niet zo moeilijk praten, zei de jonge man. Ik kon beamen dat dat voor de volwassenen ook zou helpen. En verder verwacht ik van de oppositie dat ze zich veel duidelijker uitpsreken tegen figuren als Wilders, zei hij. We horen ze veel te weinig.

Aan de geanimeerde gesprekken, ook nog na afloop, maak ik op dat het in Hilversum wel goed komt. Ik ging nog even naar Rafia om hem van harte te feliciteren met dit succes.

(de jongeren van anders is gewoon)

Ga even langs de website van Anders is gewoon, en lees het gedicht waar ze hun naam aan te danken hebben.