Ik ben niet zo van de damesglossies. Dat kan er mee te maken hebben dat ze vooral vol staan met mode, gedragen door anorectische modellen maatje 34, en dat terwijl ik vooral uit herinnering weet waar zich eens mijn taille bevond. Ik heb meer aan recepten, maar daar staan er in de glossies altijd maar een paar van. Dat is de reden waarom ik Sen lang over het hoofd heb gezien. Het is een glossy. Voor vrouwen. Enige verschil: dat er altijd een mediterrane vrouw op het omslag staat. Dat valt je pas op als je ze naast elkaar ziet. Maar toen ik het eenmaal in handen had zag ik het verschil pas echt. Sen, dat pas door de Volkskrant is uitgeroepen tot het beste nieuwe vrouwenblad, en geheel terecht, mabroek! is gemaakt door een ‘mediterrane’ vrouw. Een aardiger betiteling dan allochtoon. Senay Özdemir.
(Senay Özdemir)
Behalve dat het blad alles heeft van een lekkere glossy, biedt het meer. Het biedt voorlichting, discussie, informatie, raad en advies aan jonge Nederlandse allochtone vrouwen, het spreekt hen aan, laat hen spreken, zonder dat het belerend wordt, zonder al te heavy partijprogramma of wat zijn wij feministisch.
Zo lezen we in het februarinummer over dating, over smakelijke nog ongetrouwde mannen, over mannen en meisjes over maagdelijkheid, en is er zowaar een man gevonden, Ali (28), een Turkse Nederlander, die niet vindt dat een vrouw maagdelijk moet zijn voor het huwelijk – een vrouw heeft toch meer te bieden dan alleen dat maagdenvlies. In de vraag en antwoord rubriek: is anale seks verboden volgens de islam? Wat doe je als ouders dreigen met eerwraak? Is ‘voor het zingen de kerk uit’ veilig, vraagt een Marokkaanse vrouw van 27 die niet wilde wachten met vrijen tot haar huwelijk.
En dan een groepsgesprek tussen vijf jongere Turkse studenten in Nederland, ‘Wij zijn ook bang, net als de Nederlanders’.
Een citaat:
‘Hoe kan een asociale Nederlandse familie als de Tokkies een eigen programma krijgen, terwijl Marokkaanse straatjongens als een nationale bedreiging worden gezien? Vooral het ontbreken van de nuance in het debat irriteert de UvA studenten mateloos. Zeker sinds de moord op Theo van Gogh worden alleen nog maar de negatieve, extreme kanten van hun geloof en hun cultuur naar voren gebracht. Dat leidt ertoe dat ze zich gaan vervreemden van de Nederlandse samenleving. In haar strijd tegen de extremistische moslim dreigt Nederland nu dus ook de loyaliteit van de liberale moslim kwijt te raken. Jongeren die de islam op een moderne, nieuwe wijze aan het beleven zijn moeten zich meer dan ooit verdedigen tegen vooroordelen over hun geloof. En tegen vijandelijke blikken en uitlatingen op straat. Ze voelen zich bijna genoodzaakt om terug te grijpen naar verouderde tradities. De harde toon van het publieke debat heeft een averechtse uitwerking.
Een reactie, van Yasin Konuksever (21), student Economie:
Is het Nederlandse klimaat volgens jou veranderd?:
Yasin: ‘Ja. Een jaar of vijf geleden dacht ik nog dat hier mijn toekomst lag, maar nu niet meer. Alles is veranderd na 11 september, na Fortuynm na van Gogh. Mensen kijken je aan met een blik van: “jij bent één van hen”. Ik werd laatst zomaar door een vrouw aangesproken, die me zei dat de maat vol was. Dat was nog wel vriendelijk. Weer iemand anders zei: “Ik walg van jullie, maar ik walg ook van mezelf omdat ik van jullie walg”. Die dacht dat ik Marokkaans was. Toen ze hoorde dat ik Turks ben anwoordde ze: “Jullie zijn iets beter, maar jullie zijn wel moslims”. Dat raakt mij wel’.
Alle vijf denken ze er over om terug te gaan naar Turkije.
Yasin:”‘Misschien is dat wel de bedoeling van mensen die negatieve uitlatingen doen over de islam en allocthonen: dat je teruggaat. Misschien proberen ze er zo voor te zorgen dat mensen zich hier niet meer thuis voelen’.
Voor autochtonen die willen weten wat er onder de Turkse en Marokkaanse Nederlanders leeft, ook onder de jongere, geheel geïntegreerde tweede of derde generatie, lees Sen.
En vindt per nummer ook nog een heerlijk recept.
Zelf heb ik geen abbonement op de Sen, maar kkop het af en toe als ik iets ontspannends wil lezen in de trein. Ik moet wel eerlijk bekennen dat ik eerst niet zo te spreken was over een tijdschrift specifiek gericht op de allochtonen vrouw, maar na een paar te hebben gelezen ben ik er erg over spreken.
Oh ja, wat erg leuk is dat ze iedere week een reportage hebben over de working girl. leuk voor een keer of twee, maar ze moeten juist de aandacht geven aan de vrouwen die op maatschappelijk gebied (buurthuizen enzo) erg actief zijn WANT dat zijn zeker de Working Girls for the futere.
Hoi Smahan, als het goed zou zijn was er ook geen eigen tijdschrift gekomen denk ik – als allochtone (of mediterrane) vrouwen zich genoeg zouden kunnen herkennen in de andere vrouwenbladen, maar is dat zo? Ik denk het niet. Te veel alleen maar blonde koppies, en als allochtone vrouwen ooit zichtbaar of aan het woord zijn, dan vooral als uitzondering, als minderheid, als representant van de migranten, maar nooit gewoon als vrouw. Dat geldt van Marie Claire tot Opzij en alles daaromheen. Dus ik vind het logisch, en ook leuk, dat Sen er is gekomen. Het leukste bovendien is dat het niet alleen maar ook inormatief is voor een oude knuffelautochtoon als ik, maar eigenlijk voor iedereen die houdt van een goed vrouwenblad dat er lekker uitziet en ook nog informatief is. Het moet door de autochtonen nog een beetje ontdekt worden denk ik. Dat is de bekende koudwatervrees. Wat autochtoon is, moet voor iedereen leuk zijn en dus ook voor ‘jullie’. Wat allochtoon is is voor allochtonen en niet voor ‘ons’ bedoeld. Denken ze.
Anja, wat je citeert uit een groepsgesprek tussen vijf jongere Turkse studenten in Nederland in het februarinummer van “Sen” maakt mij woedend en bedroefd tegelijkertijd. Wat een schande dat een bepaald slag rechtse politici (namen noemen overbodig)door hun hetzerige anti-moslimuitingen zozeer de publieke opinie weten te vergiftigen! Wat bedroevend dat juist degenen, die in feite doen wat ook die rechtse ophisters roepen dat ze zouden moeten doen -nl. zich emanciperen, actief participeren in de Nederlandse samenleving- zich door al deze ontwikkelingen verstoten en ongewenst, en daardoor vervreemd voelen! Precies het averechtse effect dat al die kortzichtige anti-moslimfiguren veroorzaken. Eens te meer reden, om tegenwicht te bieden door positieve informatie verspreiden, en bijeenkomsten en acties te organiseren. Zoals in Hilversum!
Goedemorgen,
Vind het blad Sen eindelijk iets wat mij als een in Nederland geboren vrouw van 29 jaar, van Marokkaanse komaf aanspreekt. De Yes, Flair, etc. ben ik een beetje ontgroeid. En voor de rest raken ze me niet echt. Het blad Linda van Februari over Intergratie, hoeze mislukt vondt ik echt heel goed, jammer dat er zoveel reclame in staat. Veder ben ik geabbonneerd op Mzine, een duur blad met de juiste onderwerpen, allen moet het blad nog volwassen worden. En ik geef ze graag die kans middels een abbonnement.
Gister ben ik op het festival geweest georganiseerd door Stop de Hetze. Gelukkig zijn er meer mensen die het zat zijn dat er met 2 maten wordt gemeten. Allochtonen mogen niet blij zijn met de dood van Theo( ben ik ook niet) ,maar iedereen mag wel zeggen dat de tasjesdief zijn verdiende loon heeft gekregen. (ben het ook niet eens met stelen, maar daar hebben we toch een rechtstaat voor. Ik heb echt een geweldige opvoeding gehad, kan met iedereen goed omgaan, jood, moslim, homo, etc. Heb geen goed woord over voor terroristen, maar ik kan me steeds beter een instellingsvermogen maken van het geen zij doen. en dat vind ik geen fijne ontwikkeling, want zo komen we steeds veder van elkaar af te staan.
Veel sterkte en succes voor degene die zich inspanne voor een goede leefzame multiculturele sameleving voor iedere inwoner van Nederland.
Amal vertelt hierboven over het februarinummer van Linda. Magazine. Dat is waar, goed dat je het nog onder de aandacht brengt, Amal!
Ik had dat nummer ook gekocht en vond dat ze een prima themanummer hadden gemaakt, waarvan vooral de enorme uitklapcover precies aangeeft waar het om gaat.
Een prachtige foto van dertien Ontzettend Bekende Nederlanders. Tussen wie Linda als enige blonde bleekscheet behoorlijk uit de toon viel, haha.
Maar ook de interviews waren goed en verrassend – je verwacht dat niet van zo’n glossy. Goed initiatief! En wat jammer dat Linda.Magazine er geen info meer over geeft op internet. Die foto had van mij op hun site beschikbaar mogen blijven. Echt prachtig.
Inderdaad verhelderend en fris dat n blad als Linda wel aandacht geeft aan de allochtonen vrouw. Net zoals Anja aangaf komen allochtonen vrouwen in blad aan het woord als er iets “negatiefs” te bespreken is.
Ik zou zeggen tegen de sommige nogal witte redacties; doe is een andere bril op en kijk naar de mooie verschillen en positieve aspecten van de culturelen verschillen die er zijn. En maak dat bekend bij je lezers.
Hoi Anja, Smahan,
Grappig jullie reacties over Sen te lezen. Ik kende het ook niet echt tot ik gevraagd werd voor de rubriek ‘Working Girls’. Dit augustusnummer sta ik erin. En ik ben er best wel trots op. Ik had eerst wel de indruk dat het echt voor de ‘mediterrane’ vrouw was, maar bij de working girls staat een typisch Nederlands meisje en zitten er toch veel Hollandse elementen in. Mijn indruk is dus dat het een blad is voor de Nederlandse vrouw…
Groetjes, Fatima-Zohra Buurman