Vanochtend bij de ontbijt tv een gesprek over de samenwerking van de linkse partijen. Adri Duivestein zat er voor de PvdA, Marijke Vos voor Groen Links, en mijn eigen Eerste Kamer fractievoorzitter Tiny Kox voor de SP. Ik vond het leuk om te zien. Want het is een feit: als er op dit moment verkiezingen zouden zijn zou het mogelijk worden om een linkse meerderheid te vormen. Alledrie de linkse partijen zitten in de lift. Wat vooral iets wil zeggen over het aantal mensen dat het met Balkenende en de VVD en CDA wel gehad hebben. Wat er werkelijk gaat gebeuren áls er gekozen wordt valt nog te bezien, we hebben al vaker verrassingen meegemaakt in de geschiedenis.
Maar samenwerken kan geen kwaad. We doen dat in feite natuurlijk al. Als je in een van de kamers iets voor elkaar wilt krijgen moet je wel coalities vormen, anders heb je wel netjes je verhaal gehouden dat je het er niet mee eens bent, maar heb je verder geen enkel effect. Dus in feite stemmen Groen Links en de SP in vele gevallen met elkaar mee, en soms ook de PvdA. Je moet wel, zei Tiny, toen gevraagd werd of ook de SP wel samen wilde werken, zonder samenwerking haal je nooit de overkant van de straat. Wat niet wil zeggen dat je je eigen kleur niet houdt. De SP is een partij van eigenwijze mensen, en dat moet vooral zo blijven.
Die samenwerking kan wel een tandje verder. Het is de moeite om te kijken op welke punten nu al overeenstemming is. Zo zei Marijke Vos vanochtend dat we in Nederland toch echt voor moeten zorgen dat alle burgers het gevoel hebben dat ze er bij horen, en Tiny Kox zei dat het utizettingsbeleid van Verdonk veel te hard is. Ook zou het reuze handig zijn als de drie partijen komen met een gezamenlijk alternatief financieel plan. We zijn het er over eens dat je wel kan roepen dat de regering het slecht doet, maar je moet dan wel met een beter voorstel komen. In plaats van dat elke partij apart aan het rekenen slaat zou dat ook gezamenlijk kunnen. Meteen een goede oefening voor het geval het ooit zover zou komen, dan zijn we iets beter voorbereid.
Wouter Bos heeft nog een beetje koude voeten. Of liever gezegd, die houdt zijn opties met wie hij samen zou willen gaan in een mogelijke nieuwe coalitie liever open. Zo open dat hij in een inbterview nog zei dat hij het zelfs niet geheel uit wou sluiten dat hij met Wilders samen zou werken. Ik mag toch hopen dat die onfrisse gedachte nu over is.
Het grootste ideaal lijkt mij die linkse samenwerking. Dat Wouter Bos zich nu zo opstelt bevestigt mij in mijn overtuiging een prima keuze te hebben gemaakt toen ik na jaren PvdA kiezen uiteindelijk voor de SP ben gegaan. Wouter is te glibberig, draaierig en voor mij niet betrouwbaar als PvdA ‘baas’.
De verrassing is al volop in het zicht. N.a.v het verschijnen van het manifest van Wilders is het nederlandse volk driftig gaan nadenken en al fluks tot de slotsom gekomen om nu in grote getale het “gedachtegoed van Wilders” te omarmen. Arm Nederland.
Pas geleden nog liet Wouter Bos opnieuw nadrukkelijk blijken dat hij de mogelijkheid van een coalitie met het CDA e.a. open wil houden. Zelf betwijfel ik ten sterkste -op grond van ervaringen met de PvdA in het verleden en het optreden van Bos- of hij eigenlijk wel zou willen regeren met een linkse coalitie, zelfs als die een meerderheid in de Tweede Kamer zou krijgen.
Ook ik denk dat samenwerking juist goed kan en zal zijn en daarvoor hoef je je eigen principes niet overboord te zetten. Wat mij stoort is de reactie van Wouter Bos en de PvdA voorzitter. Die willen samen dat Bos de nieuwe premier wordt en dus moet je stil zijn, want je zou eens moeten samenwerken met de tegenpartij. En dus houdt Wouter die opties open! Hij heeft bij de formatie flink op zijn falie gekregen en is afgegaan en nu wil hij toch weer de deur open houden voor zo’n samenwerking. Dat hoeft misschien helemaal niet! Niet, als je een linkse meerderheid kunt verkrijgen door nu al te beginnen om te proberen de linkse hoek op bepaalde punten samen te krijgen. Mijn naam staat bij de eerste tien op de lijst. Kan het alleen maar 100% eens zijn met deze groep.
Toen Wouter Bos werd gekozen tot lijsttrekker, was voor mij het moment gekomen om definitief afscheid te nemen van de PvdA en mijn lidmaatschap op te zeggen. Ik heb daar nog geen moment spijt van gehad en het opportunisme dat hij in deze kabinetsperiode laat zien, vind ik beschamend voor een partij die zegt het voor ‘het gewone volk’ op te nemen. Er zijn best een aantal goede mensen binnen de PvdA, maar de leider bepaalt relatief toch een groot deel het gezicht. Het zou heel jammer zijn als deze arrogante houding de belemmering zal vormen om een nieuwe sterke sociale arm in de politiek te vormen.
Ik ben al heel lang geleden lid geworden van de SP omdat ik niks meer met de PvdA te maken wilde hebben.
Haalt de SP nu de PvdA binnen boord (het zal op den duur eerder andersom zijn ben ik bang) dan ben ik geen SP lid meer.
Zo simpel liggen die zaken voor mij.
Na het samengaan van de SP met de PvdA zal er ongetwijfeld weer een nieuwe wél linkse partij worden opgericht waar het wél goed toeven is; word ik daar weer lid van…
Nee, nuances ken ik niet…
Misschien is het wel goed nieuws, dat gedraaikont van Wouter Bos. Misschien dat er meer mensen zijn die denken: ik ga mijn goeie stem toch zeker niet weggooien aan iemand die lonkt naar Balkenende, Zalm en, godbeteret, Wilders! Ik stem voor de zekerheid maar echtlinks. “Een stem op Wouter is een stem op Geert”, misschien moeten we die leus maar weer eens uit de kast halen…
Och,
Ik kan mij Wouter Bos nog uit m’n tijd dat ik bij Shell in COR zat herinneren. Ik was toen voorzitter van de commissie arbeidsvoorwaarden, en hij was m’n “counterpart” van de zijde van de afdeling personeelszaken bij Shell Nederland. Hij is, als ik aan die tijd terugdenk, niet veel veranderd. En als ik het goed inschat moet hij vrij weinig van linkse samenwerking hebben zoals hierboven voorgesteld.
Hij kan bij mij alleen bewondering opwekken als hij eens “unverfroren” zou stellen dat er alleen sprake zou kunnen zijn van een CDA-PvdA regeringssamenwerking als Maxime Verhagen van het politieke toneel verdwijnt. (Denkt aan de gang van zaken bij de laatste kabinetsformatie.) Maar ook dat, zo schat ik in, zal niet gebeuren …
Verder: Deze samenwerking zal vanaf de basis vorm moeten krijgen. Reken niet te veel op de top van de PvdA.
Mazzel & broge, Evert
Beste “ace”, nou is het ook niet voor niks dat ik bij de SP zit en niet bij de PvdA. Maar nu heb ik wel een vraag. Het is niet zo moeilijk om bij een linkse partij te horen en in de oppositie te zijn. Dan heb je gewoon een ferme mening, je hebt gelijk wat altijd prettig is, maar veel helpen doet het niet want in een democratie krijgt de meerderheid het voor het zeggen en je gelijk heb je wel maar krijg je niet. Wat doe je dan als er zoveel mensen het met je eens zijn, dat je met de andere linkse partijen een meerderheid kunt vormen? Zeg je dan sorry, maar ik heb liever de macht niet want ik vind het lekkerder om in de oppositie te blijven en tegen te blijven en de macht aan anderen over te laten? Ik bedoel maar, je kunt ook je mening zo ‘zuiver’ houden dat je nooit het gevaar loopt om daadwerkelijk voor het punt te komen staan dat je, met enige concessies, moet laten zien dat jouw mening over hoe de samenleving in elkaar hoort te zitten aan de werkelijkheid getoetst zal worden. Blijf je dan liever aan de kantlijn staan?
Het probleem voor mij is Anja, dat ik de PvdA geenszins als een linkse partij ervaar en er derhalve niks mee te maken wil hebben. Oók niet door een slinkse achterdeur via ‘mijn partij’ de SP.
Als de tijd daar is en de PvdA moet een regering vormen dan kunnen we eventueel -onder voorwaarden- overwegen om aan de coalitie mee te doen en onze voorwaaden stellen.
Overigens zie ik het nog niet voor me: Minister President Bos en z’n vice premier Marijnissen…
Waarom de huid verkopen voor de beer geschoten is terwijl het nu al zeker is dat Bos een voorkeur uitspreekt voor samengaan met de VVD of het CDA?
Uiteraard wil ‘ie ook wel met Wilders regeren; de machts-geilheid straalt van z’n ambitieuze hoofd af…
Nee…
‘Ons’ uitverkopen aan zo’n vertegenwoordiger in stofzuigers is hetzelfde als afstand doen van al onze principes en idealen…
Nounounou, als ik bovenstaande reacties lees, zit er hier veel diepzeeleed tegen de PvdA.
Ik sluit me volledig aan bij de vraag die Anja stelt en die m.i. onontkoombaar wordt: wat kies je, als samenwerking met de PvdA een reële mogelijkheid biedt, mede regeringsverantwoordelijkheid te dragen en dus eindelijk invloed uit te kunnen oefenen op het beleid?
En ik voeg er een nieuwe opmerking aan toe: er wordt hier net gedaan of het een alles-of-niets-spel is, die linkse samenwerking.
Maar ik wil helemaal niet alles of niets. Dat was een ballon van Hoogervorst, je gaat toch niet achter elke ballon aanhollen. Zeker niet die van Hoogervorst.
Maar er is één punt waarop de linkse partijen als de sodemieter samenwerking moeten zoeken. Laten ze alsjeblieft morgen nog een sterke en besliste en niet te negeren coalitie aangaan op één punt: het aan de kaak stellen van dit regeringsbeleid dat de burgers steeds verder uit elkaar speelt. En met dit programmapunt als één links blok zowel in de publiciteit als in de kamer optreden.
Maar ja, als er zoveel diepzeeleed is, willen jullie dat dan wel?
Ik vind Wouter toch al een vreselijk kleurloze Pvd Arbeid voorman. Wilders roept dat hij anders is, maar hij ziet duidelijk een carriere in het gedachtengoed van de “Lijst Papegaaien Fortuyn”. Als ik hem was, zou ik niet alleen het ministerie, maar het hele onderwijs afschaffen. Terug naar de “Gouden Eeuw” dankzij de afschaffing van het minimumloon: herinvoering van de slavernij. Als Wouter dat niet uitsluit wens ik hem een eeuwige papegaaiende opsluiting in een draaideur.
Voorbeeld van de week.
De PvdA werpt een kiesdrempel op van 30% bij het referendum dat straks gehouden zal gaan worden over de Europese Grondwet en volgt dus blindelings het CDA en VVD.
De SP, GroenLinks en D’66 vinden een kiesdrempel niet nodig…
Hoezo is die PvdA een linkse partij…??
Slechts het aantal telt bij hen, niet de mening!!
Hoewel ik grote twijfels heb bij de werkelijke intenties van Bos (zie nr. 3), sluit ik een linkse coalitie in princie niet bij voorbaat uit. Zo’n coalitie is nog heel wat anders dan samengaan van de partijen. Maar de SP zal er dan wel goed voor moeten waken, haar uitganspunten niet te verloochenen, en geen concessies te doen, waarmee ze haar electoraat “verraadt”. Zo’n coalitie mag niet ten koste gaan van een goede politieke koers en de eigen geloofwaardigheid. En hierover heb ik terechte zorgen, denk ik.
Overigens is zo veel mogelijk samenwerking in de oppositie, en een gezamenlijk streven een nieuw kabinet Balkenende onmogelijk te maken, alleen maar toe te juichen, natuurlijk!