Het was wel leuk bedacht, voor de viering van het Zilveren Regeringsjubileum van koningin Beatrix in de Ridderzaal: alle kamerleden kregen een vijf en twintigjarige Nederlander toegewezen met wie ze de tijd door zouden brengen. Een blind date, zogezegd.
Die van mij bleek Martijn Cappel te heten en uit Zandvoort te komen. Knappe jongen, trouwens. Hij vertelde er eerlijk bij dat ze eigenlijk hadden gevraagd om een vijf en twintigjarige Antilliaan, maar die waren kennelijk op dat moment in Zandvoort niet in voorraad, dus of ik het met hem wilde doen. Dat was wel spannend, aftasten, wat heb je met elkaar gemeenschappelijk, waarin verschil je van elkaar nog behalve leeftijd, sekse, lengte en woonplaats. We hadden het over van alles, Zandvoort, waar ik als badgast kom, en waarvan ik weet dat er twee Zandvoorten zijn, het naar binnen gekeerde winterZandvoort en het naar buiten openstaande zomerZandvoort. Over hoe hij leeft, met zijn vriendin. Zijn schoonmoeder die erg voor Oranje is. Martijn is in opleiding voor management, zeg ik dat goed Martijn? Ik heb geen aantekeningen gemaakt, en zo was dat ook een gemeenschappelijk thema: hoe ga je met mensen om. En ondertussen was er veel te zien en te roddelen, als Martijn het maar niet verder vertelt.
Het was zoals gewoonlijk een lange zit, ook al was deze keer (ik ken dergelijke bijeenkomsten van begrafenissen en Prinsjesdag) een gevarieerd programma en veel vrolijkheid. Voor de gasten voor wie het de eerste keer was heeft het toch wel wat om op te staan en dan de stoet prinsen en prinsessen, en dan de echte koningin over de loper te zien schrijden.
Er waren wat filmpjes te zien, met korte gesprekken tussen kamerleden en hun gast. Aangenaam niet politiek correct. Ons eerste kamerlid Kim Putters van de PvdA mocht Hendrikje Mulder uit Staphorst interviewen. Dat was nog eens een echte traditionele Nederlander, voor wie iedereen die niet net als zij christen is ‘buitenlanders’ zijn. Dat die buitenlanders bij de koningin hetzelfde zouden kunnen voelen als zij, nee, dat kon toch niet. En jammer dat er steeds meer kerken verdwenen terwijl er steeds meer moskeeën werden bijgebouwd. Kim bleef er vriendelijk op wijzen dat hij er wel een beetje anders over dacht.
In het volgende gesprekje mocht onze geliefde veterane van de Eerste Kamer, Hanny van Leeuwen – zeg maar Hanny hoor- van het CDA een gesprekje doen met een Antilliaanse Nederlander uit Den Helder. Dat liet de andere kant van Nederland zien. Voel je je Nederlander? Nou, niet helemaal. Naar Antilliaanse Nederlanders wordt toch nog steeds gekeken alsof je misschien net iemand hebt beroofd, zei Fabio Ouirindoongo. Hij houdt rekening met de angst van mensen. Als hij in het donker op straat iemand moet passeren loopt hij met een grote boog om ze heen of passeert ze snel, want als hij achter ze blijft lopen worden ze misschien bang.
(Fabio)
Iedereen had een symbolisch voorwerp meegenomen om in een kunstkabinet te plaatsen. Fabio had een baksteen meegenomen, van de beruchte wijk in Den Helder die was afgebroken. Om te laten zien dat er uit die wijk ook nog wat goeds is voortgekomen, namelijk ik, zei hij. Die steen gaf nog een gedoe, want Fabio mocht er eerst niet mee naar binnen, al was hij door de konigin uitgenodigd. Iemand van de security moet gedacht hebben, Antilliaan+steen, kan niet goed gaan. Waarmee we precies geillustreerd kregen waar Fabio het over had.
En toen kregen we nog kamerlid van der Vlies, gristelijk, die de katholiek Marleen van Westerlaak, moeder met twee kindjes uit Schinnen mocht interviewen en zich afvroeg of zij zich als Limburgse wel Nederlander voelde.
Het was bij elkaar helemaal Nederland. Waarbij ik merkte hoe ik juist degene die zichzelf het meest als Nederlandse zag begon te zien als een etnisch-religieuze minderheid die je bijna zou moeten beschermen en ze voor uitsterven behoeden.
Er was champagne, een lopend buffet, ik zag drie vrouwen met hoofddoeken, een paar mensen gekleurd, de rolstoelers waren niet vergeten. Er liepen wat ministers rond. Het leken wel mensen.
Leuk verslag, Anja! Net even een andere invalshoek dan anders. Eindelijk de brave jongens in pak in de minderheid, misschien zelfs een beetje zielig.
Toen Beatrix koningin werd lag ik in een ziekenhuisbed een beetje lodderig naar de rookbommen te kijken. Het interesseerde me niet zoveel meer op dat moment. Ik was nog wat suffig van de narcose, want de avond daarvoor was ik voor het eerst (dmv keizersnee) moeder geworden!! Dat kleine mannetje van toen is nu een 25-jarige man van ruim twee meter. En ik ben al 25 jaar een ‘proud mama’!
Anja,
Ik heb het als een hele leuke dag ervaren, vooral de gesprekken voor, na en (heel zachtjes) tijdens het officiële gebeuren.
Ook ik was tevreden met mijn blind date. Het was een open, oprechte en voornamelijk intrigerende persoonlijkheid.
Bedankt voor de geslaagde dag en mocht het je gerust stellen, je roddels zijn veilig bij mij.
mvg,
Martijn (je surrogaat antilliaan)
Lief van je dat je die lieve foto van Ayaan plaatst.
Leuk verslag, Anja. Leuk om het gebeuren vanuit de binnenkant te horen en te zien. Leuke foto’s ook. Bijna ontspannend waar het ons Koningshuis betreft en gewoon vrolijk als ik bv Ayaan Hirsi Ali zie. Je ziet haar zelden lachen.
En ja, Zandvoort heeft twee gezichten en ik hield, als ex Bentvelder/Haarlemse erg van het WINTER Zandvoort…. Het was een echt dorp in de winter. MAar dan heb ik het over de jaren 50/60, hihihihi. Als het nu nog zo is, zegt dat iets over de kracht van het dorp zelf.
Wat een leuk idee, ik moest denken aan de berg en Mohammed.
Dus ipv dat de politiek, en politici, zich naar de “burgers” wenden, zo halen ze de “burgers” nu naar de politiek!
Hoi Anja,
Het was erg leuk om je te ontmoeten afgelopen zaterdag!
Graag tot ziens!
Met de koninklijke familie en de monarchie heb ik helemaal niets. Er zijn enkele uitzonderingen, die er als persoonlijkheden positief uitspringen. In historische volgorde: Irene, Claus en Máxima.
Je zal maar Koninklijke Familie zijn. Ik heb altijd erg met ze te doen. Mensen verzinnen rare constructies voor elkaar.
Toen Willem Alexander met Maxima aan kwam zetten, kon ik me ècht niet voorstellen, dat dit huwelijk door kon gaan. Zo diep zat mijn afkeer van het regime van Videla in mijn systeem. Als student had ik volop meegedemonstreerd.
Ik stuurde zelfs een ingezonden brief aan de NRC die ze plaatsten en die ik net op mijn pc nieuwsgierig terugzocht (in de map ‘wat windt ze zich weer op’, haha):
Duizend meningen. Maar ik hoor niemand zeggen waar het echt om gaat. Het is van tweeën één: of we nemen het koningshuis als symbool van nationale eenheid bloedserieus en in dat geval kan iemand als Maxima Zorreguieta straks geen koningin zijn, door haar banden met een vader met een dubieus verleden in een moordend regime. Een vader die zegt dat hij het niet geweten heeft. Hoeveel boter ook wijzelf in die kwestie ook op ons hoofd hebben en dat hebben we.
Nemen wij het koningshuis serieus dan zal deze kroonprins troonsafstand moeten doen als hij toch liever wil trouwen. Of we nemen het koningshuis niet meer serieus en dan schaffen we dus die hele tent gewoon morgen af. Het gaat hier niet om hun geluk, of hoe zielig het is dat die vader er niet bij zal zijn. Het gaat niet om hoe charmant mevrouw Zorreguieta is en hoe vlot ze Nederlands heeft geleerd. Of hoe geweldig Kok dit heeft ‘opgelost’. Het gaat uitsluitend om de waarde en inhoud van een blijkbaar nog steeds belangrijk symbolisch instituut. Maar voor mij heeft dat instituut met deze verloving haar waarde en geloofwaardigheid nu verloren. Schaf maar af die hap.
En los van dit alles heb ik met stomme verbazing zitten kijken hoe er met ons, ‘het volk’, gemanipuleerd wordt en hoe weinig werkelijk relevante vragen de vaderlandse pers weet te bedenken als het er echt op aan komt.
En dat meende ik. Eigenlijk nog steeds, hoewel mijn opwinding erover intussen is gezakt.
Maar het een sluit het ander niet uit: ik sluit me in mijn bewondering voor de manier waarop Claus en Maxima hun koninklijke Nederlandse leven vormgeven, helemaal bij Olav aan.
Zoals we, zo langzamerhand, van je gewend zijn Anja een mooi verslag van binnenuit. Schitterende foto’s die je ergens anders nooit zult zien.
Dat geldt ook voor Fabi’s kiekjes (klik op z’n naam).
Over het Koninklijk Huis en haar leden kan ik kort zijn. Wij zijn de gijzelnemers en zij de gegijzelden.
Het blijft spannend hoe hun bevrijding in de toekomst vorm zal krijgen… 😉 !!
Leuk verslag, maar ik krijg een beetje de indruk dat de organisatie een beetje krampachtig ‘gewone mensen’ voor het evenement heeft gecast: van elk gewoon mens één.
Zonder de hele Màxima discussie opnieuw te willen voeren, moest ik bij het lezen van Claar’s stukje denken aan wat Youp van ’t Hek indertijd zei over het bann van Zorreguieta bij het huwelijk “Er zijn wel meer Argentijnse meisjes die hun vader op hun huwelijk hebben moeten missen.” En Karel Glastra van Loon die papa Z niet zonodig buitende deur wenste te zien: “Weet je in ieder geval hoe er in die kringen (de Oranjefamilie) gedacht wordt.”
Dank je, Paul Jan. Ik had het nog niet door: klik op Fabio z’n naam (in rood) en je krijgt er nog een leuke reportage bij.
Leuk om mijn naam te lezen en leuke foto’s om nog even naar terug te kijken op deze mooie dag.
Wil alleen even wat recht zetten ik ben niet Katholiek. Mijn ouders Protestant maar ik ben zelfs nooit gedoopt.
Groet Marleen van Westerlaak