En na het feestje met de koningin worstelde ik me door de oranje menigte naar huis.

Daar zaten op mijn stoepje mijn buurtjes al spullen te verkopen, dus ik deed wat gewoons aan, sleepte mijn dozen met CD’s die maar eens weg moesten naar buiten, haalde een leuke fles uit de ijskast en had het reuze naar mijn zin. Mensen die aan het funshoppen waren, om thuis te komen met een lampekap en drie vazen waarvan ze zich vervolgens afvragen wat ze er mee moeten, maar ook mensen die echt blij waren met een kledingstuk voor drie euro, die de kinderen weer eens in de kleren konden steken, voor wie het serieuze business was.
De CD’s vlogen weg.
Dan heb je het gevoel dat je heel wat verdiend hebt al is het onzin, want je moet er niet aan denken wat die CD’s eens gekost hebben. Maar het is plezier, mensen weg te zien gaan met een stapel muziek voor een habbekrats, en ik weer ruimte in mijn huis en de illusie dat ik nog wat verdiend had ook. Voor een nieuwe fles. Of een nieuwe CD.