Mohammed Benzakour wederom, met een pittige opinie tégen het spreidingsbeleid. Verscheen eveneens in Contrast.
DE GESPREIDE TURK
In de vorige Contrast werd een groot maar goed artikel gewijd aan ‘segregatie’. Het zal niet de eerste of laatste keer zijn dat in Nederland een artikel wordt gewijd aan segregatie.
RMO (Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling) en Forum hadden dure deskundigen nodig om te ontdekken dat segregatie een natuurlijk fenomeen is. Evengoed had men een clubje natuurkundigen kunnen inhuren, ze vet betalen voor een rapport met als eindconclusie: ‘Newton had gelijk, zwaartekracht bestaat.’
Ik ben een groot voorstander van segregatie en dat is geen geheim. Dat wil zeggen: ik ben tegen culturele menging. Waarom? Omdat culturele menging onherroepelijk leidt tot vertroebeling, verwatering, vervuiling, verflauwing, ofwel: rommel. Niks zo rampzalig als die alom opkomende fusion-restaurants waar je ‘hippe’ gerechten worden voorgeschoteld die een ratjetoe blijken van een onwaarschijnlijk bezopen multicultishit dat je kroeskop spontaan sluik wordt. Als je mij Italiaanse vissalade met Turks yoghurt op Marokkaans gekruide stoofgroenten serveert en Ierse koffie toe, zeg ik: culinair terrorisme bestaat.
Ik verafschuw dus culturele menging. Wat niet zeggen wil dat ik afkerig ben van de multicultuur, integendeel, ik ben groot voorstander van deze samenlevingsorde mits inwonende culturen en bijbehorende leefgemeenschappen strikt naast elkaar, maar niet door elkaar worden gehusseld. Dus Jappen bij de Jappen, Turken bij de Turken en Suri’s bij de Suri’s. Dat is helder, dat is overzichtelijk, dat is puur. Vaak willen ze het zelf ook, dus dat scheelt.
Wie net als ik veel reist snapt dat. In iedere verkrijgbare landenreisgids (Dominicus, Lonely Planet, Elmar) tref je steevast twee loftermen aan: veelzijdigheid en cultuurrijkdom. Gedoeld wordt op de vele etnische subculturen die de stad of het land rijk is. U leest dan: ‘u mag de Caribische wijk niet missen’. Of: ‘Als de Armeense kwartier ontbreekt is uw speurtocht incompleet.’ Of: ‘Vergeet u niet ook een bezoek te brengen aan de Japanse buurt. De samoerai slentert daar vrijelijk door de straten, u waant zich in het 16e eeuwse Nagasaki.’ Neem nu Marokko. Dit land pleziert ieder jaar een miljoen toeristen, waaronder ook veel hangbuikhollanders die op de LPF en VVD stemmen omdat ze niks van Marokkanen moeten. Iedere reisgids recommandeert standaard de ‘mellah’, de joodse wijk. Rabat heeft zo’n wijk, alsmede Marrakech, Casablanca, Fès, en zelfs het piepkleine Salé herbergt een onstuimige joodse concentratiewijk. En ja, je ogen liggen op schellen voor die wonderlijke joodse ditjes en datjes. Antwerpen kent ook zo’n curieuze buurt vol chassidische krullen. En wat zou er van London overblijven zonder de bruis van Indiase wijken en Pakistaanse centra? En New York zonder Little Italy, The Bronx, China Town, The Arabian District, Latino City? De interessantste winkeltjes, de uitzonderlijkste specerijen, de bizarste geuren, de markantste bidtempels, de knapste vrouwen, de vreemdste eettentjes, de gekste gerechten, de fascinerendste talen – je vind het allemaal terug in, juist ja: De Concentratiewijk. Of netjes gezegd: ‘de zwarte wijk’.
Maar Nederland, tja Nederland, zij moet plotseling niks hebben van ‘segregatie’. Want ‘teveel allochtonen bij elkaar geeft spanningen.’ Me dunkt dat die spanning vooral in de kop van de Hollander zit. Politici hebben hun mantra paraat: werkloosheid, armoede, criminaliteit. Dus luidt het panacee: spreiden die handel. Maar er bestaat een punt waar populisme overgaat in domheid. Allochtone werkloosheid bestrijdt je niet door allochtonen over de stad uit te smeren maar door werkgelegenheid te scheppen. Dus via allochtone banenpools, door etnische quota in te voeren op straffe van boetes, door arbeidsmarktdiscriminatie slagvaardig uit te bannen, etc.. Maar niet door allochtonen te spreiden. Alsof het zou helpen als een Turk bij zijn sollicitatie zou zeggen: ‘ik ben geen gewone Turk, ik ben een gespreide Turk’.
En wat betreft criminaliteit, dat gaat dwars door rangen, klassen en standen heen. De rijken en gevestigden belazeren de belasting en plegen beurs- en bouwfraude. De armen stelen fietsen en autoradio’s. De vraag is: wat is ontwrichtender voor de economie? Bovendien, wie geld en werk heeft jat geen autoradio.
We moeten dus zuiver zijn, en erkennen dat hele discussie over integratie en segregatie een schijndiscussie is. Een geldverslindend praatcircus ter verdonkeremaning van de xenofobe reflex die voortkomt uit het irrationele idee dat de ‘de stad wordt overgenomen door vreemdelingen’. Beter is het om onze zuurverdiende belastingcenten niet te verkwisten aan prijzige papegaaideskundigen maar het te investeren in zaken die van waarde zijn. Zoals het stimuleren van een wijk voor Somaliërs.
Ps.
In het vorige nummer verklaarde mijn hooggeleerde collega-columnist Meindert Fennema zijn sympathie voor Hirsi Ali. Dat kan. Professoren zijn ook maar mensen en niets zo menselijk als een vergissing. Het is dus goed de professor er even op te wijzen dat de Italiaanse neofascistische partij Lega Nord Submission als propagandistisch campagnemateriaal gebruikt. Zodat we later niet zeggen: wir haben es nicht gewust.
Ja, inderdaad een pittige opinie die haaks staat op het SP-beleid. Wat vind jij ervan, Anja? Het komt door zijn pittigheid op mij voornamelijk provocerend over.
Als jij je mening wilt geven, ga vooral je gang, Kees. Ik ben een grote meid, en als ik mijn mening wil geven, waar mijn weblog al vol mee staat, doe ik dat wanneer ik daar zin in heb, en op een moment dat het mij uitkomt.
Erg zwart-wit dat wel, maar ook een mooi pittig stuk dat mensen aan het denken zet. Ik vraag me alleen af in welke wijk ik met mijn gezin terecht zou kunnen, wij zijn namelijk al gemengd…
Doen we een apart wijkje voor gemengd, Amna, en voor mensen zoals ik die niet speciaal dol zijn op hun eigen etnische groep, in ieder geval niet meer dan op andere, okee? Wordt erg gezellig. Mag Mohammed ook nog eens langskomen als hij beloofd niet te blijven wonen.
En wat doen we dan met de richting van de schotelantennes (Turks-Nederlandse gemengde gezinnen schotels staan richting Turkije gesteld, Arabisch-Nederlands gemengde gezinnen schotels richting Arabie) en met de gezinnen/personen zonder schotels? Doen we dan aparte straten voor iedere schotelbehoefte? Of toch maar aparte wijkjes? Of lekker alles gemengd … Pff, wat zo’n column al weer moeilijke vragen oproept!
Ik pleit voor een supergrote schotel met twee koppen, gewoon voor iedereen. Zo eentje van NASA formaat, bij elkaar gelapt door de hele buurt, waar alle zenders (ook de Nederlandse) op zitten.
Weer een heel nieuw woord: schotelbehoefte. Heppu schotelbehoefte? Nee, liever een kopje koffie.
Goh leuk, doen we een joodse wijk op vakantie… Enig idee hoe die ontstaan zijn? Niet omdat de joden zonodig op een klutje wilde wonen. En Mohammed Benzakour me niet vertellen dat de Turken en Marokkanen het leuk hebben in Spangen.
Ik ben wel voor mengwijken. Maar dat moet niet betekenen dat we in het kader van ‘gedifferentieerd bouwen’ volkswijken platgooien en er dure appartementen neerzetten, waardoor de oorspronkelijke bewoners het nakijken hebben. Maak de mooie witte wijken toegankelijk voor de lagere inkomens.
Overigens zou ik in de toekomst graag een Lonely Planet gids zien waarin ‘een smeltkroes van culturen’ wordt aangeprezen. Het liefst in Nederland, hoef ik niet zo ver weg op vakantie…
het is inderdaad weer een heel spraakmakend stukje tekst! Maar ook een intelligente. Het ontmaskert op vileine maar humoristische wijze de hypocriete discussie rond witte en zwarte wijken. Als ik benzakour goed begrijp, zegt hij: hou toch es op met die benepen, politiek-ideologisch geconditioneerde reflex alsof concentratie van etniciteit a priori fout is. Dat is in essentie een racistische reflex. Benzakour houdt een pleidooi voor een sociaal-economische analyse, en daar is veel voor te zeggen.
En vooral ook die veeg naar de hooggeleerde maar onnozele fennema is meesterlijk.
Benzakour heeft gelijk waar hij stelt, dat culturen van diverse ethnische groepen op zichzelf heel waardevol zijn en juist kunnen voortleven door een bepaalde mate van sociale samenhang van de groepsleden. Dat is sociologisch enen “natuurlijke” zaak. Maar hij moet ook de andere kant van de medaille zien. Waar ethnische groepen eigen gemeenschappen vormen en zich niet goed inbedden in de samenleving als geheel, waar geen goede wederzijdse communicatie bestaat en geen uitwisseling plaatsvindt met de dominante, i.c. Nederlansse cultuur (die op zichzelf natuurlijk ook weer gedifferentieerd is), daar dreigen wel degelijk grote gevaren en spanningen, maatschappelijke ontwrichting, e.d. Het is dus zinvol en belangrijk te bevorderen dat subculturen zich “integreren” in de algemene cultuur, wat iets geheel anders is dan assimilatie. Dat vele bloemen mogen bloeien…..maar een bepaalde mate van nationale samenhang is onontbeerlijk voor goede ontwikkelingen in de toekomst.
Overigens onderschrijf ik Benzakouirs opmerkingen over criminaliteit.Het hangt er maar van af, over welk soort criminaliteit je het hebt. De “witteboordencriminaliteit” heeft een enorme omvang aangenomen (denk aan de bouwfraude e.d.), en is minstens zo ontwrichtend voor de samenleving als de overbekende “kleine, veel voorkomende” criminaliteit.
Tegen eigen wijken heb ik geen bezwaar mits degenen die bijelkaar wonen de democratische rechtstaat in een minimum mate – te weten, principiele afwijzing van religieus gelegitimeerd geweld – in hun hart en niet alleen in woord respecteren. Anders doet zich namelijk de grote mogelijkheid voor van ongecontroleerde en bevestigde radicalisering tegen die democratische rechtsstaat. Er moet een tegenwicht zijn tegen dergelijke processen.
Kees,
Moeten mensen in andere aparte wijken dan ook voldoen aan een minimale mate van acceptatie vande democratisiche rechtstaat – bijvoorbeeld afwijzing in hun hart en daden van anderssoortig gelegitimeerd geweld? (nationalistisch, racistisch, seksistisch of gewoon nihilistisch?)
@kees
Misschien een rare vraag, maar geldt dat niet voor alle wijken, ongeacht de samenstelling? En sowieso voor alle geweld? En hebben we daar niet gewoon de rechtsstaat en politiemachten voor? Ik denk dat in sommige gemengde wijken de kans op radicalisering soms juist groter is vanwege de altijd spelende conflicten (oa discriminatie) waar bepaalde ‘groepen’ al vanaf de kleutertijd tegenaan lopen, maar misschien komt dat gewoon omdat ik zelf in een rot-wijk woon. Ik ga trouwens niet weg hoor, want dan verandert er nooit iets: maar we moeten er wel MET ZIJN ALLEN iets beters van gaan maken, in mijn wijk, maar ook in heel Nederland.
Ceylan, heel goed punt. Ik zou zeggen ‘ja’. Zodra een groep geweld legitimeert met een ‘heilig’ boek – dat hoeft niet een religieus boek te zijn – lijkt mij het geen goede zaak zo’n groep bijelkaar in een wijk te zetten.
Amna, daar zou je best eens gelijk in kunnen hebben, dat de kans op (niet-)religieus gelegitimeerd geweld groter is in gemengde wijken dan in niet gemengde wijken. Maakt dat het probeem in feite onoplosbaar is? Bedoel je dat? Er zijn er (meer en meer?) die om religieuze redenen tegen de democratische rechtsstaat zijn, en daarom geweld tegen die rechtsstaat niet schuwen. Hoe lossen we dat op?
Goede vraag kees, ik wou dat ik een pasklaar antwoord had, dan konden we dat morgen nog als wet gaan invoeren en overmorgen van alle ellende afzijn, maar helaas, zo simpel is het niet. Ik denk dat het als we er MET ZIJN ALLEN voor gaan staan en er hard voor knokken om er iets van te maken uiteindelijk beter wordt, maar dat er wel nog een lange weg te gaan is. Alle groepen moeten stoppen met vingerwijzen en ook in eigen geleding kijken wat er te verbeteren valt. Misstanden moeten worden aangepakt en we moeten met zijn allen gewoon één groep beschaafden worden. Over een paar jaar wordt bijvoorbeeld het vak ‘burgerschap’ een verplicht onderdeel van het basisonderwijs. Jammer dat nog niet duidelijk is hoe daar vorm aan gegeven gaat worden, maar als aankomend leerkracht denk ik wel dat waardenvol-onderwijs, waar kinderen al jong leren dat anders zijn (in welke vorm dan ook) OK is een goed begin is. Ik denk ook dat een discussie als deze tussen jou en mij, waar we er achter komen dat we eigenlijk allemaal hetzelfde willen goed is, we moeten er uiteindelijk met zijn allen iets van zien te maken.
Amna, je spreekt heel zinnige woorden en er is een lange weg te gaan. Ik ben ook wel optimistisch. Helemaal met je eens dat ‘anders zijn’ het probleem niet is zolang we maar een bepaalde kern delen – zoals ook wellicht alle godsdiensten een bepaalde gemeenschappelijke kern hebben. Lastig is natuurlijk wel dat een aantal lieden, vanuit bepaalde religieuze interpretaties, die kern niet delen of niet kunnen delen. Die interpretaties zijn ook enkele van die duizenden bloemen die mogen bloeien (hoewel – wat vind jij als ze andere bloemen overwoekeren?).
Beste Kees, om op je vergelijking van de bloemen en religie terug te komen: de boeddhistische variant. Die zegt: ervaar het genoegen om de situatie waarin je verkeert tot bloei te brengen, zonder dat daar iets tegenover staat. Vergelijk het met een tuin (met jouw duizenden bloemen) die je tot bloei brengt door hem goed te verzorgen en op tijd water te geven. De bloei doet het goed, zonder dat de bloemen je bedanken. Dat hoef je ook niet te verwachten; de schoonheid van de bloei is voldoende, dat maakt gelukkig…..
Prachtige beeldspraak, Thea. En wat dacht je van symbiose, bloemen die niet zonder elkaar kunnen: een win-win situatie. Helaas moet ik vanuit mijn middelbare-school biologie ook wijzen op parasitaire bloemen (hou nou toch een keer op, Kees, hoor ik anderen en mezelf denken). Ik hoor daar ‘graag’ ook een keer iets over op het weblog, want een gewaarschuwd mens telt voor twee.
Misschien kun je duidelijker vertellen wat je bedoelt? Volgens mij ging het over bloemen en niet over onkruid, die zelfs in de mooiste tuin voorkomt. Maar des te beter onderhouden de tuin, des te minder last je daarvan hebt.