Een schreeuw om recht voor de Palestijnen is de kop boven een paginagroot vlammend betoog van niemand minder dan Dries van Agt, tussen 1977 en 1982 minister president.
In mijn Haagse tijd heb ik me verkeken op de kwestie-Palestina, laat ik nu luidop spreken. Ik hoop en vertrouw er op dat velen hun stem tegen het ogenschijnlijke onstuitbare onrecht in Palestina zullen verheffen.
Nou, dat blijf ik met Van Agt hopen. Wat de realiteit is dat iedereen die wil de feiten inmiddels zou kunnen weten maar dat betekent nog niet dat er eindelijk een meerderheid van de Nederlandse bevolking, en vervolgens een meerderheid in het parlement zegt: en nu is het afgelopen met de schendingen van de mensenrechten door Israël, en afgelopen met de bezetting.
Lees het stuk van Van Agt, het is behalve erg betrokken ook erg informatief, en geeft een overzicht van waar het mis is gegaan en wat er mis is waar ik me goed in kan vinden, als vaste Palestina-ganger.
Volkskrant 11 juni 05
Ja schitterend….
Ik zag ‘m in een dialoog met Andries Knevel, in israel, over dit zelfde onderwerp. Van Acht, met waarschijnlijk een katholieke achtergrond. Sprak met bezieling over de schrijnende positie van de palestijnen in het hier en nu. Terwijl Knevel duidelijk de kant van de israelische politiek koos en vasthield aan bijbelse geschiedenis. ( als ik me het goed herinner )
Je zou zo trots roepen : “Dat was onze Minister President”
Nou, als ik van Agt hoor, hoe eens ik het ook met hem ben, denk ik nooit wat fijn dat was onze minister president. Dan denk ik vooral aan de tijd dat ik bij de vrouwen hoorde die de Bloemenhove kliniek (voor abortus) bezette en hij dreigde (als minister van justitie) om die te ontruimen. Ik stond nog buiten met een affiche: Van Agt, God’s eigen seksist!
Maar goed dat hij nu zo op durft te treden.
heerlijk hè.
Hoe ik me ook tegen Van Agt verzet heb toen ik jong was. Hij belichaamde alles wat ik toen burgerlijk vond.
maar ik vind het groots dat zo’n man nu openlijk durft te zeggen: “Ik heb het fout gezien!” Dat hoor je niet vaak.
We zijn hier thuis helemaal fan van hem geworden.
Inderdaad heel goed dat de man in deze periode van zijn leven tot ‘voortschrijdende inzichten’ is gekomen en nu zo openlijk voor zijn standpunt durft uit te komen. Maar ik hoop nog veel meer dat hij ook zijn standpunten uitdraagt naar de CDA- clan die het nu voor het zeggen heeft. Hoeft niet in het openbaar, mag gerust achter de schermen bij de borrel. Want van zijn opvolgers, Balkenende en Bot hebben we wat Palestina betreft niet veel goeds gezien. Wat waren ze oorverdovend stil toen Nederland voorzitter was van de Europese unie!
Ik begrijp overigens niet waarom Europa zich niet veel aktiever bemoeit met het Midden Oosten. Schuldgevoel jegens Israel??? Economische belangen? Irak en Afghanistan is wel hot, daar sturen we zelfs ‘onze jongens’naar toe om de vrede te bewaren. Maar zelfs een stevige dialoog kan er niet van af. Of laat men dat liever aan papa Bush over. Nou, als we het daar van moeten hebben…
Het hele artikel is ingescand door maroc.NL
http://www.maroc.nl/nieuws/forums/showthread.php?threadid=142535
Ik heb weinig met Van Agt. Ik kon nog niet eens praten toen hij werd ingeruild voor Lubbers. Als ik hem nu hoor spreken vind ik hem wel okee, maar wat hij als MP deed en liet, daar wil ik geen oordeel over vellen. Toch is het fijn als CDA mesen zich van hun goede kant laten zien, want de huidige generatie (landelijke!) CDA-politici zijn een gruwel…
“In mijn Haagse periode – jaren zeventig vorige eeuw – heb ik mij op de kwestie-Palestina lelijk verkeken, al had die toen nog niet zulke dramatische vormen aangenomen als zij thans heeft. Reden temeer nu luid op te spreken.”
Bovenstaande is de laatste zin uit het artikel van Van Agt. Als ik zijn artikel lees dan denk ik “he he, hij heeft het door. Maar dat had hij moeten hebben toen hij nog MP was. Ik hoor het commentaar hier al op, dat we blij moeten zijn dat hij nu het licht heeft gezien. is ook zo, maar heeft hij nog macht om er iets aan te veranderen. waarom ik bovenstaande zin heeft gequoot is omdat ik denk dat het in de jaren 70 ook heel ernstig was. Alleen van Agt en velen met hem wilden het toen niet zien. Ook toen zaten de Israelsiche gevangenissen vol met Palestijnen, ook toen werd er al flink gemarteld in deze gevangenissen, ook toen bestonden de Palestijnse vluchtelingenkampen al etc. etc. maar men koos ervoor omd e andere kant op te kijken. Zoals de Nederladnse politici ook vandaag de dag de keus maken om zich niet al te druk te maken over wat er in het Midden Oosten gebeurt. Een resultaat van die 70 jaren onverschilligheid was o.a. de Libanese burgeroorlog, en de Israelsiche inval in Libanon (meer dan 35.000 burger slachtoffers door Israelische wapens)en Sabra en chatilla.
Niemand deed er wat tegen. toendertijd wist ik wat er in het Midden Oosten aan de hand was, en velen met mij, dus onze PM had het ook kunnen weten. Ik ben blij dat meneer van Agt nu eindelijk eens zijn mond open doet. En daadwerkelijk eens wat doet om goed te maken wat hij toen niet gedaan heeft. Ik wil het feit dat hij het eindelijk in de gaten heeft echt niet bagatelliseren, maar ik blijf voorzichtig. En Anja wat je zegt klopt, ik herinner me nog de nacht van van Agt, we protesteerden tegen van alles en nog wat. Ik zou hem graag hier een keer tegen komen.
Wie weet gaat Balkenende ook nog eens het licht zien, (hoewel)
groet
Ben het helemaal eens met van Agt. 7 jaar werk ik regelmatig in Israel en de Palestijnse Gebieden en vraag mij steeds af wanneer we nu eindelijk eens Israel als een normale Staat behandelen en positieve en negatieve kritiek durven te uiten. De vrees dat negatieve kritiek een teken van anti-semitisme zou zijn is naast de realiteit omdat Israel toch ook niet-Joden als burgers kent, met name 20% Palestijnen. De gelijkstelling van anti-semitisme met kritiek op Israel is een poging mensen de mond te snoeren en ism het recht op vrije meningsuiting.
Met aandacht heb ik het artikel van Dries v. Agt gelezen. Eindelijk een vooraanstaand politicus die een ander geluid laat horen, eindelijk een politicus die de werkelijkheid van de Palestijnen heeft willen zien en hiervoor uitkomt. Ik heb begin jaren negentig tijdens de eerste intifada als verpleegkundige in Israel gewerkt. Doordat ik redelijk Hebreeuws sprak kwam ik via mijn werk in contact met zowel Arabieren als Joden. Dankzij een contact via de Ned. ambassade heb ik zowel op de Westbank als in de Gazastrook verschillende vluchtelingenkampen mogen bezoeken en de verhalen van de mensen gehoord. Wat ik gezien en gehoord heb in de jaren dat ik in Israel zat loog er niet om. In Nederland erover praten ging niet, men was te solidair met de staat Israel, ik werd gewoonweg niet geloofd. Tijdens een bezoek aan een vluchtelingenkamp was ik in gezelschap met een paar andere Nederlanders. Hoewel de werkelijkheid duidelijk zichtbaar was, keerden deze mensen het hoofd om en vonden het allemaal maar overtrokken. Nederland heeft een enorme blinde vlek als het om Israel gaat, daarom klinkt het geluid van Dries v. Agt als muziek in mijn oren.
zo weer iemand wakker geworden