Lieve iedereen. Ik ben er. Geen problemen behalve dat de electriciteit het niet doet en ik moet internetten op een telefoonlijntje dat voortdurend uitvalt. Dus het verhaal – en de foto’s – komen, insha”Allah morgen.
Eentje dan. Beach camp, gisterenmiddag.
Het lukt even, geloof ik. En de electriciteit gaat aan!
Onderweg in de taxi van Tel Aviv naar Erez auto’s met oranje lintjes aan de antenne, oranje lintjes aan de hekken naast de weg. De aanhangers van de kolonisten. Mijn Arabische chauffeur zwijgt en kijkt een beetje grimmig.
Makkelijke toegang bij grenspost Erez. De moeilijkheden worden niet hier verwacht want dit is de grenspost voor buitenlanders en diplomaten (rechts) en Palestijnen (links) De kolonisten en hun aanhang hebben hun eigen grensposten waar ze normaal zo door kunnen rijden alleen nu even niet. Als ik (rechts) door de formaliteiten heen ben moet ik daarna toch met de stroom arbeiders mee door de lange Palerstijnengang waar aan de andere kant weer een taxi op me wacht.
Andere flat, op de negende verdieping. Fatma met twee dochters, Fida en Nida, Mohammed (de dunne) en Abu Mohammed. Nootjes. Fruit. Cola en Fanta. Ik hoor meteen een verschil, op de oude compound van Arafat die er al jaren verlaten bijlag wordt het leger gedrild. Het leger dat geen leger mag heten.
Met Fatma en de meiden naar het strand, waar de zon net onder is en het koel is. Daar zit half Gaza nu aan zee. Letterlijk half Gaza, want de families in het zuiden, van Khan Younis en Rafah kunnen nog steeds niet naar hun eigen strand omdat dat bezaet wordt door de kolonisten. Nog even, augustus, dan kunnen ze eindelijk feest vieren en dan kunnen de kinderen die de zee nog nooit van deichtbij hebben gezien eindelijk pootjebaaien. We gaan naar een strandtent en huren een tafel. Fatma vertelt dat Abu Mazen flink de bezem heeft gehaald door het illegaal gebruik maken van het strand. Er waren zoveel strandtentjes gekomen die hun eigen stuk van het strand in beslag hadden genomen dat er voor gewone mensen die niet kunnen betalen bijna geen plekje meer over was. Tot de woede van zijn oude partijgenoten, maar tot grote tevredenheid van de bevolking hebben de PLO bobo’s met een optrekje aan zee ook hun strand terug moeten geven.
Het wordt snel donkerder. Een groep kinderen en jonge vrouwen (compleet met lange jurken en hoofddoeken) zit of springt in de golven. Een blerend kind, muziek van Umm Khaltum en dan weer een populair deuntje met veel habibi, habibi (liefje, liefje). Jongens rijden op een paard langs. Een kameel doet dienst om kinderen een ritje te laten maken. Een man met een grote schaal gesuikerde appeltjes op zijn hoofd. Een man doet zijn lange hemd aan en buigt zich biddend voorover op het strand. Een vrouw bidt ook, gezeten op een plastic stoeltje. Jongens die koekjes verkopen, of gepofte mais. Giebelende tieners, sommige met, sommige zonder hoofddoek. Oudere vrouwen in de lange geborduurde traditionele jurken. Gelach. Een oventje op een kar, getrokken door een ezeltje, komt langs met batata, geroosterde zoete aardappels. Een andere kar, met veel muziek en flikkerlichtjes verkoopt snoep, plastic bandjes, opblaasgiraffes, Micky muizen. Een vader die net uitbundig zijn peutertje heeft zitten knuffelen koopt een Micky Mouse die even groot is als het kind. Mannen die aan de waterpijp zitten, de shisha. Ik heb er inmiddels ook een naast me staan, een hele donkere jongen komt verlegen de kooltjes verwisselen. Jonge mannen in oranje T-shirtjes (ik had mijn oranje bloesje best mee kunnen nemen) bellen met hun mobieltjes gewichtig de bestellingen door naar de tent. Fatma en ik eten batata, en platte zoute geroosterde bonen. De meiden kijken misprijzend naar dat ouderwetse oude mensen eten en willen ijs.
En zo zie je maar dat vakantie prima te verenigen is met idealistisch werk. 😉 Geniet ervan, Anja.
Dit is wel heel wat anders dan de Dapperstraat, hè. Mooi verhaal!
Oranje kleding droeg ik al nooit. Nu dat ook nog de kleur blijkt te zijn van aanhangers van de Israëlische kolonisten, zal dat zeker zo blijven.
Van Oum Kalsoum (alternatieve spelling), de Egyptische zangeres voor wie talloze mensen in het hele Midden-Oosten vroeger ’s nachts opbleven om een concert op TV te zien, heb ik nog een oude LP. Dankzij haar bijzondere zangkunst heb ik de Arabische muziek beter leren kennen en waarderen.
Beach camp… hm… lijkt me best wel ontginnings gebied voor de touristische sector als ik die foto zo bekijk.
Ik denk dat een eigen internationale vlieghaven in gaza iets heel moois kan opleveren.
Ik zou graag in gaza op vakantie gaan als dekadente tourist met in mijn achterhoofd dat er weer meer palestijnse families een toekomst(droom)krijgen of zelfs verweselijkt zien.
Die platte zoute geroosterde bonen, is dat turmuz, lupinenzaden?
Goed om je verhaal te lezen. Ik wou je nog steeds mijn verslag sturen van de reis die ik in mei met 8 andere vrouwen maakte naar Jeruzalem en omstreken maar ik weet niet hoe ik bij zo’n reactie een bijlage moet sturen.
Hoi Anja,
Hoe lang ben je in Gaza? Zou jou en je stichting graag eens opzoeken, en ben nu twee maanden in Jeruzalem om voor ICAHD te werken.
Groetjes van Merijn (ex-LSVb, UCP onderwijsmissie)
Ik ben benieuwd. Leuk, zeker in deze roerige tijden ben ik blij dat we Anja hebben die ons first-hand information kan bieden vanuit Gaza.
Jammer dat t niet op tv uitgezonden kan worden, zo veel mensen hebben een mening klaar over de palestijnen en het conflict, maar we weten zo weinig over wat er werkelijk gebeurt.
Veel succes en sterkte.
Anja, op deze dag ben ik blij je goede aankomst te lezen, we zijn hier wel even geschrokken van de aanslagen in Londen.
Zo vreemd jouw levendige beschrijving van Gaza-beach te lezen, terwijl hier de t.v. doorlopend de beelden van Londen geeft.
Om je je aan de andere kant tegenover de kolonisten te scharen moet je blauw of wit-blauw gaan dragen. Wordt een actie van Uri.
Wees voorzichtig, tot de 17e bij het “Over het Ij festival”.
anneke
Hier kunnen mensen ongeacht hun politieke voorkeur, een petitie ondertekenen die groen links aan de regering wil bieden, tegen de illegale bouw van de muur in Palestina.
http://www.groenlinks.nl/actie/muur/ondertekening
Anja, ik krijg er heimwee van! Leo
Fijn om van jullie te horen. Toen ik mijn vrolijke berichtje over Gaza stuurde had ik nog niet gehoord over Londen. Het legt wel weer een schaduw over de voorizhtige hoop die je hier kunt merken. Ik gun ze hier heel erg dat ze een beetje adem kunnen halen, weer voorzichtig kunnen proberen een normaal leven te leiden, niet meer bang te zijn als hun kinderen naar school gaan,niet meer wakker schrikken bij elk geluid in de nacht. Aanslagen waren hier jarenlang aan de orde van de dag. Duizenden doden. We vergeten het wel eens, als Londen zo veel dichter bij lijkt dan Gaza – behalve voor de mensen zoals wij die er regelmatig komen.
Berthe, je kunt je stuk gewoon als commentaar sturen, ik kijk dan of ik het wil plaatsen.
Merijn, helaas, het is niet mogelijk om Gaza te bezoeken. Daar heb je een vergunning voor nodig die lang van te voren moet worden aangevraagd, en er een goede reden voor hebben. Gewoon belangstelling, daar red je het niet mee.
Leo, lieve groeten van alle mensen hier. Anneke, speciale groeten van Khaled, Ruud, Yahya vroeg naar je vanochtend in de groep, how is Roet? Je hebt vrienden hier, ze willen graag dat je terugkomt. Veel liefs voor iedereen, Helma, Eelco, Joke, alle thuisblijvers.
Hopelijk tot morgen, met een nieuw bericht, als de lijnen en de electriciteit het volhouden.