Ingezonden mededeling van Helma, de vaste leverancier van poezen op dit weblog, en huishoudster/kostwinster voor Metaxa en Dorus.
Lieve Anja,
Ook in onze westerse poezengemeenschap bestaan ‘mindere tijden’.
Het is nu het einde van de vakantieperiode, een periode waarin helaas ! veel mensen hun huisdier als ‘ballast’ ervaren.
De dierenasiels zitten dit jaar extreem vol. En om de een of andere reden zijn er dit jaar ook heel veel kattenbabietjes de dupe van.
Het is voor het eerst dat veel dierenasiels ook oproepen voor/foto’s van kittens publiceren …
Zijn er via jouw drukbezochte weblog (aspirant-)poezenliefhebbers te vinden die een vrij plaatsje in hun hart en huis hebben voor deze asielzoekertjes. Mensen die net als jij en ik de liefde en zorg willen oppakken voor kleine persoonlijkheden in een zacht bontjasje ?
Een bezoek aan www.dierenasiels.com op het internet kan een indruk geven ….
Een bezoek aan een dierenasiel zal hen zeker over de streep trekken.
Hieronder een indruk.
Met liefs, van Helma
en een kopje van Metaxa en Dorus
Ilona, poesje van (vorige maand) 6 weken oud, zit in Uden
Hobs, katertje van (vorige maand) 6 weken oud, zit in Houthalen
Joepie, 4 maanden oud, zit in Leerdam
Pauline, knuf van 1 jaar oud, zit in Amstelveen
Arie, inmiddels zo’n 10 jaar oud, een ras-knuffel.
Is bijna blind, maar met alles blij. Zit in Amsterdam.
In februari is Poes, onze huiskater 8 jaar, regelmatig irritant mauwend (het soort irritatie waar je verslaafd aan raakt) overleden.
Direct na zijn dood waren ik en mijn broertje (een 16-jarige reus met een hart van goud) het eens dat er gewoon een kat in onze familie hoorde te zijn. Echter, al gauw bleek het ontbreken van de kat te bewerkstelligen dat onze tuin een waar vogelparadijs werd.
Nu we een paar maanden katloosheid zijn gewend – en daar vogelrijkdom voor hebben teruggekregen twijfelen we…
Maar een kleine in ons midden zou wel weer geweldig zijn. Ik ga gelijk de site opzoeken zodra ik klaar ben met mijn vaste sites.
Hoi Helma,
Helaas maar het is waar katten maar ook honden worden in de vakantieperiode gedumpt omdat ze teveel zijn en ze als balast worden ervaren. Ik vind dit nog steeds in en in triest.
Als ik mijn eigen 11 jarige Pino niet had gehad die een hele dominante kat is geworden en ook een vondeling was toen hij hier thuis werd gebracht.
Dan had ik mijn hart verpant aan Arie de 10 jaar oude kat die bijna blind is omdat ik weet dat oudere katten veel moeilijker een nieuwe honk/thuis vinden dan de jongere.
Helaas maar het is zo.
Ik hoop dan ook met jou dat er lezers zijn die Arie van 10 jaar oud, Pauline van 1 jaar oud, Joepi van 4 maanden, Hobs 6 weken oud en Ilona 6 weken oud een heel fijn huis zullen geven.
Jammer vind ik het zeker, maar ik heb dus al een eigen kat van 11 jaar en een hond van 2,5 jaar geen van beide kan ik missen.
En een nieuwe kat erbij zal waarschijnlijk heel moeilijk worden.
Maar als het kon was mijn keuze echt op Arie de 10 jaar oude kat gevallen.
Het is erbarmelijk en onbegrijpelijk wat bepaalde mensen in de vakantieperiode kunnen doen met huisdieren om van ze af te zijn. Zo worden ook honden aan bomen vastgebonden en achtergelaten; een groter verraad kan je zo’n trouw dier nauwelijks aandoen.
Totdat hond Goulash via mijn dochter vanuit Hongarije bij mij kwam, had ik altijd katten gehad. Omdat deze Duitse pinscher niet zo “katvriendelijk” is, om het eufemistisch uit te drukken, kan ik het een kat niet aandoen kost en inwoning bij mij te verschaffen. Maar ik moet toegeven dat de verleiding groot is…..
Helma, ik ben ruim 24 jaar “huishoudster/kostwinster geweest voor Poekie en itan en later Tommie en PluisJE (een rooie reus). Inmiddels ben ik sinds 1998 zonder katten, omdat ze gewoon TE DUUR zijn. Mijn vriendin moet zeer binnenkort onder het mes en haar twee katten gaan tijdelijk in pension. Als ze het niet zou redden (en die mogelijkheid is er helaas) dan worden de twee dieren daar door de dierenarts ge-euthenaseerd. Rotwoord. Inslapen. Ik wil nl niet dat ik dat moet doen. Emotioneel en financieel… Er is familie met goede inkomens, maar die willen niet bijdragen in de verzorging. Beide dieren zijn al ouder en hebben regelmatig medische verzorging en medicijnen nodig. Ik kan dat simpelweg niet meer betalen. Dat is de reden dat ik geen huisdieren meer heb. Als ik ze niet kan geven wat ze nodig hebben, dan moet ik geen katten meer in huis halen. Hoe graag ik ook spinnend gezelschap zou willen hebben.
Het is geen kwestie van poezenplaag, maar poezenplan, en daar past poezenpleeg goed in…..
Wat een lieve, warme reacties allemaal !
En wat herkenbaar .. Ikzelf kan ook nog geen twee weken zonder, terwijl ik me zó had voorgenomen om mijn huis eerst eens -een half jaar ofzo- helemaal harenvrij te krijgen.
Op vakantie op Samos ‘val ik direct als een baksteen’ voor een doodziek hummeltje met grote voeten. Vliegticketje voor hem gekocht en alle formaliteiten doorlopen, een vriendin een afspraak bij de dierenarts laten maken voor de avond van aankomst…
Als je ruimte hebt voor poezen, krijg je er zó veel voor terug!
Eind vorig jaar overleed Mc Gyver (zo heette ze al toen ik haar kreeg). Haar moeder Negri was voor het eerst sinds tien jaar alleen en liet haat ongemoegen hierover blijken door vooral ’s nachts flink te blèren. Er moest dus een vriendinnetje komen.
In de burt van Parijs zit de ‘école des chats’, de kattenschool. Geen kattenopvang in de zin van eena siel, ma
Ma? Christine?
Eind vorig jaar overleed Mc Gyver (zo heette ze al toen ik haar lang gegeleden overnam van een partijgenoot die naar Engeland verhuisde – quarantainewet enzo…). Haar moeder Negri was voor het eerst sinds tien jaar alleen en liet haat ongemoegen hierover blijken door vooral ’s nachts flink te blèren. Er moest dus een vriendinnetje komen.
In de buurt van Parijs zit de ‘école des chats’, de kattenschool. Geen kattenopvang in de zin van een asiel, de poezen wonen tijdelijk in pleeggezinnen. Op presentatiedag gaat poes mét pleegmoeder mee naar een gymzaal ergens in de buurt en kunnen adoptiegezinnen komen kijken en kiezen.
Voordeel is dat de dieren niet weken of maanden in een asielhok hebben gezeten, maar in een gezin, vaak met andere katten. De pleegouder kan je meteen vertellen, over het karakter van poes. Dit is vooral handig als het een tweede huisdier is en je dus iets zoekt wat een beetje bij je iegen dier past (Wij wilden een niet al te dominante kat, zodat de oude Negri wel ‘de baas’ zou blijven)
Mijn chéri werd direct verliefd op een vriendelijke driekleur van anderhalf jaar oud. De jongste uit een gezin van vijf, en dus gewend aan ouder katten om zich heen, zei de dame die haar had meegebracht.
Prima formule vind ik zelf. Je weet een beetje wat je in huis haalt.
Intussen is Miette (‘kruimel’) een half jaar bij ons, en ondanks dat de ouwe soms zichtbaar moet zuchten bij de aanblik van dat jonge grut dat maar achter pluizen aanrent, is ze er een stuk gelukkiger bij.
Eén ongecoördineerde tik op mijn toetesnbord, en hop, daar ging mijn tekst nog voor ie af was…
Het is schrijnend om te zien hoe mensen soms van hun huisdier afwillen ter meerdere eer en glorie van hun eigen ‘vermaak’ (vakantie). Het is goed dat er opvangcentra zijn en nog mooier om soms te zien dat deze ‘afgedankte huisgenootjes’ een vaak nog liefdevoller thuis krijgen. Ik heb zelf mijn hele leven asiel- en zwerfkatten gehad. Ook nu weer al 10 jaar een zeer lieve, dankbare hond uit het asiel na drie jaar ‘misbruikt te zijn’ als fokteef. Onlangs kreeg onze poes (gepland) vijf kittens en we zijn er zo aan gehecht en bij betrokken dat we er geen eentje af kunnen en willen staan. Zo kan het dus ook!!!
Als een dier zwerft of in nood zit, is in dit land gelukkig nog veel mededogen. Toch nog iets om (behoudens het ‘politieke klimaat’) erg trots op te zijn! 😉 Goed dat jullie hier de aandacht nog eens op vestigen..!