Ingezonden door Hendrik Jan Bakker, als reactie op de posting over de plannen van Verdonk, en naar boven gehaald omdat het interessant is voor de discussie.

Haagsche Courant, 25-08-2005
Extremisme: ‘Het gebeurt om me heen’
Bekende moslims gaan zich inzetten om jongeren tegen de gevaren van religieus extremisme te waarschuwen, althans dat wil minister Verdonk (VVD, Vreemdelingenzaken en Integratie). Voor Den Haag blijkt het plan weinig vernieuwend.

door Paul Scheltus

DEN HAAG – De Haagse cabaretier Amar el Ajjouri (33) vertelt in zijn voorstellingen vaak het verhaal van een Marokkaanse vader en zijn drie zoons. Wanneer de jongste, na veel interne woelingen over zijn identiteit, aankondigt het gezin te zullen verlaten om in het buitenland te gaan studeren, weet zijn vader genoeg. ‘Het buitenland’ is waarschijnlijk Pakistan of Egypte en ’studeren’ wil zeggen zich aansluiten bij een fundamentalistische school. Voor het gezin is de zoon verloren, zijn radicalisering betekent een onomkeerbare breuk. El Ajjouri vertelt dan verder weinig over de zoon, maar benadrukt vooral het verdriet van het gezin dat achterblijft. Ze zijn een zoon en een broer definitief kwijt.

Het is slechts een voorbeeld van de vele manieren waarop bekende Hagenaars met een islamitische achtergrond bezig zijn invulling te geven aan een idee dat het kabinet nu pas formuleert. Uit haar nota Weerbaarheid, die minister Verdonk (VVD, Vreemdelingenzaken en Integratie) vrijdag naar de Tweede kamer zond, blijkt dat de minister van plan is om bekende allochtone Nederlanders te vragen om jongeren te waarschuwen voor de gevaren van religieus extremisme. In de praktijk gebeurt dat al in Den Haag. “Het is iets dat ik in elke voorstelling wel verwerk”, zegt El Ajjouri, “en het houdt me bezig.” Hij zegt zich zorgen te maken over jongeren die er voor kiezen zich te radicaliseren en zich zo onttrekken aan hun gezin en gemeenschap.

“Ik zie het om me heen gebeuren. Niet in mijn directe omgeving, maar via via hoor je toch wel eens van jongeren die zich geheel onverwachts in fundamentalistische kringen gaan begeven”, zegt Ajjouri.

“Ik doe niets anders”, antwoordt Sharief Mohammed, raadslid voor de PvdA, op de vraag of hij voor een dergelijke rol iets zou voelen. Hij zegt in de moskeeen, op scholen en zelfs op voetbalverenigingen tegen moslimextremisme te waarschuwen. “Ik ben er van overtuigd dat mensen die een voorbeeldfunctie in de maatschappij vervullen, ook de verplichting hebben hun verantwoordelijkheid te nemen. In mijn geval is dit waarschuwen daar een voorbeeld van”, aldus Mohamed, die ook secretaris van de stichting Welzijn voor Moslims te Den Haag is.

Maar er kan ook te veel gewaarschuwd worden. Mohamed: “We moeten oppassen dat van dit soort initiatieven geen stigmatiserende werking uitgaat. Het is niet alsof elke jonge moslim een potentiele terrorist is.”

Mohamed el Farouni (30), profbokser, begeleidt jongeren in het stadsdeel Escamp. Hij ziet de plannen van Verdonk met enige scepsis tegemoet. “Radicalisering onder jongeren bestrijd je het beste met sociale controle. Door ze te betrekken bij allerlei activiteiten.”

Gefrustreerd

El Farouni, die vier keer Nederlands amateurkampioen was, geeft aan veel Haagse jongeren bokstrainingen. “Wanneer jongens erg gefrustreerd raken, bestaat het gevaar dat ze zich gaan isoleren.”

Hij hekelt het gegeven dat de overheid deze initiatieven presenteert terwijl tegelijkertijd op sociaal-cultureelwerk wordt bezuinigd. “Juist de jeugdcentra zorgen ervoor dat deze jongens op het goede pad blijven. Als ze op straat gaan hangen, dan gaat het mis. Die structuur is erg belangrijk.”

El Farouni, die zijn geloof als een wezenlijk deel van zijn identiteit beschouwt, is zich goed bewust van zijn voorbeeldrol.

“Door me aan de rituelen van de islam te houden boks ik beter. Ik merk het meteen in mijn conditie als ik daarvan afwijk. Juist die positieve krachten van het geloof geef ik in mijn houding aan die jongens mee.”

Reactie van Hendrik Jan Bakker — dinsdag 30 augustus 2005 @ 17.33